A/n: Sino ang binanas diyan? 🤣
Chapter 40Thank you! SA AKING kahimbingan ay nakaramdam ako ng parang may nanggugulo sa aking tulog. Pilit kong inimulata ang aking mga mata. I saw Damien, he was kissing my cheeks and my ears. Napadilat ako ng buo. Madilim pa rin ang buong silid. "Can I have more, my wife?" "Damien," "Have you already gained your strength, hmm?" "Damien, nakikiliti ako." halos pabulong ko rito ng malagkit itong h*****k sa bandang leeg ko. "I want more, Aurora..." anas nito ng tumingin sa mga mata ko. Napasinghap ako ng inalis nito ang puti na kumot na siyang nagtatakip sa h***d naming mga katawan. I feel ashamed, ramdam ko talaga na nanginginit ang magkabilang pisngi ko. Hindi na nga ako tuloyang nakaayaw nang pangibabawan na niya ako ng kanyang buong bigat na katawan. Napalunok ako ng maramdaman ko na ang matigas at tayo-tayong p*********i nito sa gitna ng hita ko. I smiled a bit. "May magagawa pa ba ako gayong nandiyan ka na sa ibabaw ko?" Ngumisi ito sa tanong ko. "I like the way you s
Chapter 41Realize NAGISING ako dahil sa kumakalam ko na sikmura. Unti-unti akong dumilat at tumambad sa akin ang tirik na tirik na araw na nagmumula sa labas ng terrace. "What? Pass Ten na?" gulat na wika ko nang mapatingin ako sa malaking vintage clock na nasa ibabaw ng bahagi ng malaking Smart Tv. Kumilos ako ngunit agad na napangiwi nang literal kong naramdaman ang hapdi at kirot sa pagitan ng aking mga hita. "Shit, ang sakit! Bakit ganito kasakit!?" Kahit mahapdi ay tiniis ko iyon upang pilit na makabangon sa aking kama. Napalunok ako nang makitang may marka ng dugo sa kumot at mattress ng aking kama. "Is he proud of it?" natanong ko sa aking sarili. "Maybe no because nowadays, it is not necessary for them if the woman they loved is still a virgin." dagdag ko pa. Bumuntong hininga ako. "Diba, isang Thank you, lang ang napala ko sa kanya matapos niya akong angkinin ng dalawang beses kagabi?" I just said. Bumuntong hininga muli ako. "As I remember, wala lang sa kanya nang mal
Chapter 42Home "MOM—" hindi ko na tinuloy ang pagtawag rito dahil nakita ko na himbing ito sa kanyang tuloy. "Ma'am, kakatulog pa lang niya," sabi ng kasambahay namin. Tumango ako rito. "Kumusta ho ang kalagayan niya, Manang Pasing?" "Okay naman siya, ma'am. Pero hindi pa rin tuloyang bumaba ang kanyang blood pressure. Kakaalis lang di doc." Napapatango ako. "Ano ho ang nangyari sa kanya." "Sa pagkakaalam ko, kahapon inyo ng hapon. Nagtatanim kami sa likod bahay nang bigla itong nahilo. Nang suriin namin ang kanyang dugo ay doon namin nalaman na mataas. Uminom na siya ng gamot upang bumaba kahapon ngunit ganoon pa rin. Hanggang sa itinawag na namin sa doctor niya at inyo, ma'am." Tumango muli ako rito. "Sige ho, ako na ang bahala rito kay mommy. Salamat sa pagbabantay sa kanya." "Sige ineng. Kapag may kailangan ka tawagin mo lang kami sa baba." "Sige ho, salamat." Pagkalabas ni Manang Pasing sa silid na iyon ay lumapit ako sa tabi ni mommy. Hinubad ko ang aking black coat at
Chapter 43Joshua"SAAN ka nanggaling?"Napalingon ako, I saw Damien with his serious gazes at may hawak itong isang baso na may laman na alak."Oh, good evening. Um, if you excuse me, aakyat na ako sa silid ko," hahakbang na sana akong muli nang pinigilan niya ang braso ko."I'm asking you, Aurora! Where have you been? Bakit ngayon ka lang umuwi?"Kumunot ang noo ko, ikinalas ko sa kamay nito ang braso ko. "Why? Is it important for you kung saan man ako nanggaling?"Nalukot ang noo nito sa sinabi ko. "Is it hard for you to answer my question? Kanina pa kita tinatawagan ngunit hindi ka sumasagot. I also texted you but there is no reply."Kinuha ko sa bulsa ng aking coat ang cellphone ko. "Ah, okay. Sorry, I did not hear it. Nakatulog kasi ako at—""Where the hell do you sleep? Wala ka sa bahay ng buong araw at ngayon ka lang umuwi. Sino ang kasama mo?" Mariin na tanong nito sa akin.I insert my phone into my pocket, then I crossed my arms while looking at him. "Bakit ba kailangan mo pa
Chapter 44Marking"AURORA, Joshua..."Pareho kaming napalingon ni Joshua sa nagsalita. We both saw Damien, papalapit ito sa kinatatayuan naming dalawa."Oh, hi, Cousin... Good morning."Napaawang ang labi ko na napatingin kay Joshua. Did I hear, cousin? Magpinsan silang dalawa? Napatingin rin ako kay Damien na ngayon ay sa akin nakatingin."Good morning. It was your first day, right?" tanong rito ni Damien.Ngumiti ito. "Yes, it's my first day at my new office and job. Alam ko na nagtataka ka kung bakit maaga ako ngayon rito. Oh, anyway, I am glad na maaga ako dahil sa ginawa ko, jackpot na una kong nasilayan sa pagpasok ng kompanyang ito ay ang napakagandang si Aurora."Napatikhim ako sa aking narinig mula rito. "T-thanks," hindi ko alam kung kailangan bang may ipagpasalamat rito."You know her?" makikita ang pagkunot sa noo'ng tanong ni Damien rito."Yes, I know her. Siya yung naikwento ko sa 'yo last time na may babaeng maganda na nakisakay sa kotse ko sa resort. Kung saan idinaos
Chapter 45Dinner Invitation "AHEM!" Nag-angat ako ng ulo nang may tumikhim sa bukas na pinto ng aking tanggapan. "H-hi," it was Joshua Miranda who pays a visit. "Can I come in, Mrs. Harrison?" I cleared my throat, para akong biglang kinabahan sa pagdalaw nito. "P-pasok ka." Pumasok naman ito at naupo, saka inilibot ang paningin sa loob ng aking opisina. "I wonder, why you are not joining his office. I mean, ni Damien?" Ayan na at nagsisimula na itong magtanong. Ibinaba ko ang sign pen at naupo ng matuwid na nakaharap rito. "Because each of us needs privacy. Sa bahay magkasama na kami, pati ba naman sa office?" I calmly answer his question. "So, what can I do for your visit, Josh?" "Wala lang, gusto ko lang makausap at mas makilala ang naging asawa ng pinsan ko," wika nito sa mas kalma na boses. Kumunot ang noo ko. "Wala ka bang trabaho?" Ngumiti ito. "Meron. Tsk, pareho mo rin pala ang pinsan ko na tutok sa trabaho, na kahit coffee break ay subsob pa rin sa trabaho," napapa
Chapter 46Disorder"JOSHUA," tawag ko sa pansin nito nang umalis na ang waiter dala ang order namin."Hm, yes, Aurora?" prente itong naupo at tumingin sa akin."May I ask what is the purpose of this dinner? Pwede bang malaman ko?"Ngumiti ito at umiling. "Actually, nothing.""Oh? Hindi ako maniniwala na wala.""It's nothing, promise.""Okay, wala." Hindi pa rin ako kombinsido ngunit nanahimik na lang ako, kahit gusto ko itong pilitin na sabihin sa akin."You really want to know?" aniya sa katahimikan ko.I raised my eyebrow. "Sabihin mo na kasi kung ano, para hindi ako mag-isip rito."Ngumiti muli ito. "Gusto ko lang asarin ang pinsan ko."Kumunot ang noo ko. "Reason?"Bumuntong hininga ito. "Remember the night in the resort? Kung saan tayo unang nagka-encounter?""Oh, a-anong meron doon?" pinigilan ko ang mautal."Bakit ka nga ba umuwing mag-isa na hindi siya kasama? I mean, ang asawa mo, bakit mo siya iniwan?" Sunod-sunod na pagtatanong nito.Bumuntong hininga ako. Ayaw kong sagutin
Chapter 47Burst Out NAGISING ako sa ingay ng aking alarm clock na nasa side table. Nakapikit ang matang inabot ko iyon at pinatay. Humikab ako at iniawang ng kaunti ang mga mata ko. Pipikit na sana akong muli nang may mamataan akong isang bulto na nakaupo sa gilid ng aking kama. "D-Damien?" "Good Morning," "K-kanina ka pa ba diyan?" tanong ko rito na tinakpan ang hita ko na nakalandad dahil sa nalihis ang pangpatulog na isinuot ko. "Actually, I am here since last night," aniya. Kumunot ang noo ko. "Last—" "I'm sorry if I sleep here beside you," Napalunok ako sa sinabi nito na dito siya natulog sa tabi ko, ngunit winalang-bahala ko na lang iyon. Naupo ako ng bahagya. Ayaw ko magsalita at sabihing napakasinungaling nito dahil ang alam ko kasama niya si Katherine nang buong magdamag. "Hinintay kitang magising kagabi pagkarating ko ng bahay," he sounds explaining. "Oh?" "Hindi na kita ginising dahil nahihimbing ka na sa pagtulog mo," Nagtaas ang kilay ko. Gumalaw ako at gumawi
Chapter 93 Family 1 YEAR LATER ISANG ingit ng sanggol ang siyang pilit na gumigising sa aking inaantok na diwa. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. I immediately smile as I open my eyes. Sino ba naman ang hindi ngingiti sa iyong paggising kung ang mag-ama mo agad ang una mong nasilayan sa iyong pagmulat. I was just looking at my beloved husband, Damien. He is now standing at the open window while our precious daughter, Danniella is in his arms. Isinasaw nito ang anak at pinapatahan. "Shh, baby... Mommy is still sleeping. Come on, hush my love... Magigising si mommy. Puyat si mommy kagabi," ang marahan ngunit naririnig kong sinasabi nito sa anak na umiingit sa kanyang dibdib. Hindi pa rin tumitigil ang anak namin sa kanyang mahinang pag-ingit. I think, naglalambing lang si Danniella sa kanyang ama. Nararamdaman kasi nito na kapag umaga ay aalis na naman ang ama nito at magtatrabaho. "Hush, hush, my love. Daddy's here. Mamaya mo na hanapin si mommy, hm? Daddy is here for
Chapter 92A Promise "HMM..." Naaalimpungatan ako ng may pilit na gumigising ng aking natutulog na diwa. "Sweetheart, wake up..." Ang mahinang boses na pilit gumigising sa akin. "Hmm..." Ang tangi kong tugon. "Sweetheart, gising na. It's already six in the evening," Sa sinabi nitong oras ay pinilit kong ibuka ang aking mga talukap. Ang mukha ni Damien agad ang aking masilayan. "Anong oras?" "Six," he answered ang kissed my forehead. "W-what? Oh, God. Si Mommy, hinahanap na ako ni mommy," umupo akong bigla, not minding my naked body. "Damien, get up. Magbihis ka na." "Take your time," wika nito na nakatingin lang sa akin habang nagbibihis. Biglang namula ang aking pisngi. "Get up," hinila ko ito sa braso ng matapos ko ng isuot ang bestida ko. What I didn't expect is he pulled me on the top of his body. "Let's skip the dinner, and let's stay here for a while." "Hindi pwede. Come on, tumayo ka na." Tumayo ako at hinila itong muli. "Damien, please. Magtataka si mommy kung nas
Chapter 91Making Love "D-DAM..." Damien pinned me immediately on the door as we get inside the house. Bahay iyon kung saan kami dating nagsasama. Hindi na ako nagprotesta pa nang siilin niya ako ng halik sa aking labi. Nagpaubaya ako habang iniikot ko naman sa kanyang batok ang aking mga braso. "H-hey, baka may taong makakita sa atin dito." I Huskily said when our mouths parted. "There are no other people in this house except us, sweetheart." Namumungay ang mga matang pahayag nito. "S-so?" I stammered. "So?" He's like teasing. "U-um," "Do not worry dahil solo na 'tin ang bahay." Namumulang napapatango ako at bahagyang napalunok. "G-good... Ahy—" napasinghap ako ng biglang buhatin niya ang katawan ko. I didn't even protest when he claimed my lips again. Hindi muli ako nagprotesta sa masiil niyang halik na iyon. Naramdaman ko ang pag-upo nito sa malapad na sofa bed sa sala. Naramdaman ko kaagad ang buhay nitong pagkalalaki ng doon mismo ako paharap na nakakandong sa kanya.
Chapter 90Wedding RingNAPABITAW agad ako sa pagkakayakap ko kay Damien nang marinig naming may kumakatok sa labas ng conference room."Sir— ahy... Nasaan na ang mga tao?" nagtataka nitong tanong ng pagbuksan ito ni Damien ng pinto.Ngumiti ako kay Jina dahil sa hindi ito makatingin ng diretsyo sa kanyang boss."Nice one, Jina.""H-huh, Sir?""Sa pakikipagsabwatan mo kay Ma'am Aurora mo," seryosong pagkakasabi niya sa kanyang Sekretarya."Eh kasi, Sir—""Tsk... Damien, leave your secretary, please? It was my plan. Ako ang may utos kaya hindi ka niya sinasagot kanina ng tinatawagan mo siya. Jina, it's fine, abswelto ka na." I said while smiling.Napapakamot pa rin ito sa kanyang ulo. Wari'y hindi sapat sa pagtanggol ko sa kanya mula sa boss nito. "Sorry na ho Sir... Please?""I only just forgive you if you will leave us now, Jina." Seryoso pa ring ang bukas ng mukha nito.Tumango-tango Jina at napangiti ng bahagya. "Thank you, Sir." Saka ito lumabas at muling isinara ang pinto.Damien
Chapter 89My Wife "IKAW nga, Ma'am Aurora..." Tumili ito at nagagalak na lumapit sa akin. "Kayo nga..." And she embraced me. "Hey, Jina." Nahihiyang napatingin ako sa paligid dahil sa amin napunta ang atensyon ng lahat na nasa hallway. "Ay, sorry... Na carried away lang ako, Ma'am Aurora... Akala ko kasi ay kung sinong artista ang napadpad rito eh." Napapakamot ito sa ulo. "Hey everyone... Ang pinaka-magandang boss natin," Napaawang ang mga bibig ng mga empleyado. Marahil ay nagtataka rin ang mga ito sa sinabi ni, Jina. "Jina? Stop it..." "Anyway, our very own, Ma'am Aurora Torres—" "Halika nga, ang tabil mo." Hinila ko ito patungo sa loob ng office ni Damien. "Ma'am, mas lalo ka hong gumanda ngayon." She still widely smiling. "Mas lalo ka ring naging bolera ngayon. Anyway, nasaan ang boss mo?" "Hala! Nako po, si Sir pala... Mayayari talaga ako nito," napasapo ito sa kanyang noo nang maalala ang boss nito. "Why?" nagtataka ako rito nang bigla itong may hinahagilap na dokume
Chapter 88At the Company AS WHAT I expect, patungo nga ang Van sa daanan kung nasaan ang lugar patungo sa dati naming bahay. Hindi iyon ang bagong bahay na inihabilin ni Daddy na siyang pinaglipatan namin ni mommy bago pa man ako tumungo noong nakaraang taon sa Spain. I suddenly wanted to ask my mother, ang dami kong tanong para rito but I respect her when she told me sa pagdating na lang namin sa bahay siya magsasalita. I stay silent, nakikiramdam ako. Pati na si Manang Pasing at Fe ay parehong tahimik sa likod namin ni mommy. Pagkarating namin sa bahay ay tinulongan pa kami ni Manong driver na alalayan si mommy patungo sa silid nito na ngayon ay nasa unang palapag lang ng bahay. Pagpasok ko ng dati naming bahay ay napamangha ako. Iyon ay dahil may binago sa bahay naming iyon. Lalo na ang silid ng mga magulang ko. Ang dating silid na iyon na nasa pangalawang palapag pero ngayon ay nasa unang palapag na. It was a connecting room upstairs. "Manang Fe, ako na ho ang bahala kay mom
Chapter 87Escape from Meetings"WOW..." "Tama nga ang dalawang bata... Narito na siya." "Shh... She is sleeping..." Ang mga mahihinang salitang iyon ang siyang nagpagising sa aking nahihimbing na diwa sa mga oras na iyon. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. Nararamdaman ko ang masuyong haplos sa aking buhok habang akoy ay nakayuko at nakatulog. Nang maalala ko kung nasaan ako ay bigla akong napaupo ng maayos. "Good morning, baby..." My mother gladly greet me as I looked at her smiling face. "Magandang umaga, hija." Pagbati rin sa akin ni Manang Fe at Manang Pasing na nakatayo sa paanan ng kama. "Good morning..." Saka ako ngumiti sa kanilang lahat. Katulad ng nakagawian ay lumapit at nag-mano ako sa kanila at kay mommy. "Kaawaan ka ng Diyos, anak." Nakangiti si mommy, she was happy to see me there. "Kailan ka lang dumating, hija? You haven't told me to come home." "Kaninang madaling-araw po, Mommy. And I came here right away to see your situation. Kumusta na po ang lag
Chapter 86At the HospitalMAKALIPAS ang kalahating oras na paglalagi nito doon sa hospital ay tuloyan ko rin itong sinenyasan na umuwi na. He can not stay any longer dahil ang sabi nito ay may emergency meeting ang gaganapin sa araw na ito.Tumango naman ito ng bahagya sa akin at nagpaalam na sa mga kaibigan ko na siyang kausap nito sa mga oras na iyon.Inihatid ko ito hanggang sa labas ng silid ni mommy."You should also need to go home and rest, Aurora." Wika nito ng nasa labas na kami ng silid.Umiling ako rito. "I will stay here, babantayan ko si mommy hanggang sa gumising siya. I also need to talk her doctor upang klaruhin ang nangyari kay mommy.""But you look tired. Magpahinga ka ng kahit ilang oras lang,""I can rest here, basta hindi ko iiwan si mommy."Huminga ito ng malalim saka tumango. "Okay, if that what you want. Babalik ako rito mamaya after my meeting so that may kasama kang magbabantay sa kanya," wika nito ikinailing ko."Huwag na, Damien. I can do it on my own. Nand
Chapter 85ExplainingHINDI ko ito kinikibo simula nang sapilitan niya akong isinama patungo sa private plane nito na babiyahe patungong Pilipinas. Gustuhin ko mang tumanggi ngunit hindi ko na lang ginawa sa kadahilan na mapadali ang biyahe ko pauwi, isa pa I was so eager to catch a glimpse of my mother.When we arrived at the plane, nilapitan niya ako and then he offered to sit behind him ngunit tumanggi ako. Alam ko na ramdam nito na iniiwasan ko siya sa pamamagitan ng pag-upo ko sa isahang upuan.Hindi ko pa rin ito kinibo. Nagkasya akong nakatingin sa malayo at ang tanging iniisip ko ay ang aking ina na nasa hospital ngayon. Bumuntong hininga akong nakatanaw sa labas ng bintana."Sandwich, chocolate milk?"Bumalik ang aking diwa nang dahil sa boses na iyon. Napatingin ako rito ng bahagya."Wala akong ganang kumain," I refuse it."Oh, come on Aurora. It's time for dinner. Ilang oras pa bago tayo darating ng Pilipinas. So, here, accept and eat this food. Kailangan mong maging malakas