A/n: Thank you po sa mga sumoporta! I hope mas magustuhan pa ninyo itong story na ito. Don't forget to vote, please 🙏 Thank you! 🥰
Chapter 46Disorder"JOSHUA," tawag ko sa pansin nito nang umalis na ang waiter dala ang order namin."Hm, yes, Aurora?" prente itong naupo at tumingin sa akin."May I ask what is the purpose of this dinner? Pwede bang malaman ko?"Ngumiti ito at umiling. "Actually, nothing.""Oh? Hindi ako maniniwala na wala.""It's nothing, promise.""Okay, wala." Hindi pa rin ako kombinsido ngunit nanahimik na lang ako, kahit gusto ko itong pilitin na sabihin sa akin."You really want to know?" aniya sa katahimikan ko.I raised my eyebrow. "Sabihin mo na kasi kung ano, para hindi ako mag-isip rito."Ngumiti muli ito. "Gusto ko lang asarin ang pinsan ko."Kumunot ang noo ko. "Reason?"Bumuntong hininga ito. "Remember the night in the resort? Kung saan tayo unang nagka-encounter?""Oh, a-anong meron doon?" pinigilan ko ang mautal."Bakit ka nga ba umuwing mag-isa na hindi siya kasama? I mean, ang asawa mo, bakit mo siya iniwan?" Sunod-sunod na pagtatanong nito.Bumuntong hininga ako. Ayaw kong sagutin
Chapter 47Burst Out NAGISING ako sa ingay ng aking alarm clock na nasa side table. Nakapikit ang matang inabot ko iyon at pinatay. Humikab ako at iniawang ng kaunti ang mga mata ko. Pipikit na sana akong muli nang may mamataan akong isang bulto na nakaupo sa gilid ng aking kama. "D-Damien?" "Good Morning," "K-kanina ka pa ba diyan?" tanong ko rito na tinakpan ang hita ko na nakalandad dahil sa nalihis ang pangpatulog na isinuot ko. "Actually, I am here since last night," aniya. Kumunot ang noo ko. "Last—" "I'm sorry if I sleep here beside you," Napalunok ako sa sinabi nito na dito siya natulog sa tabi ko, ngunit winalang-bahala ko na lang iyon. Naupo ako ng bahagya. Ayaw ko magsalita at sabihing napakasinungaling nito dahil ang alam ko kasama niya si Katherine nang buong magdamag. "Hinintay kitang magising kagabi pagkarating ko ng bahay," he sounds explaining. "Oh?" "Hindi na kita ginising dahil nahihimbing ka na sa pagtulog mo," Nagtaas ang kilay ko. Gumalaw ako at gumawi
Chapter 48Cold Air "CHEERS! CHEERS!" Itinaas ko ang aking kopita na may lamang alak, itinaas rin ng dalawa kong kaibigan na si Nancy at Cedy ang mga kopita nila at nakipag pingkian sa baso ko. "Cheers!" "Cheers!" Masayang nag get together kaming tatlo sa birthday ni Cedy na idinaos nito sa isang bar. Arkilado niya ang buong bar, well kakilala naman niya ang may-ari kaya madaling napakiusapan nito na doon magdaos ng kaarawan kasama ang malalapit na kaibigan nito at pamilya na mahilig mag bar hopping. Napapayag ako ng dalawa na tumungo roon, isa sa dahilan ay ayaw ko pang umuwi at makita si, Damien. We had fight in his office dahil sa akin niya sinisisi ang lahat. Good thing na napakiusapan ko ang investors na huwag tuloyang i-withdraw ang napag-usapan naming kontrata. Gusto ko sanang sugurin ito sa office niya kanina at ibalik rito ang ikinagagalit nitong kontrata, but I stop myself, instead na gawin iyon ay ipinaabot ko na lang iyon kay Jina kanina bago mag-uwian. "Besh, mabuti
Chapter 49Longing[ Damien P.o.v ]TINITIGAN ko ang maamong mukha nito na nahihimbing sa pagtulog. Napapailing ako. She was talking a while ago, and then bigla naman niya akong tinulugan.I am not responding when she was talking, gusto kong patapusin muna siyang magsalita sa gusto niyang ilabas.I smile a bit. "You are really funny, huh. Tinulogan mo ako."Inabot ko ang pisngi nito. I was going to wake her up, nguniti bumaba ang mga mata ko sa namumula nitong labi. Tumungo roon ang kamay ko at maingat ko iyong hinaplos.I feel I was hypnotized at that very moment. Unti-unting lumapit ang mukha ko rito. When I am near her face, naaamoy ko ang amoy alak na naghahalo sa pabango nito na humahalimuyak pati na sa hininga nito.I feel the urge to kiss her lips, malapit na malapit na ngunti bigla itong gumalaw. Agad rin akong napalayo mula rito."Damn! What are you doing, Damien!?"Nakapikit pa rin ito sa mga oras na iyon. Inabot kong muli ang pisngi niya at marahan itong ginigising."Aurora,
Chapter 50Expecting"GOOD morning, sleeping beauty,"Agad namula ang magkabilang pisngi ko nang mabungaran ko ito sa aking pag-gising ng umagang iyon."G-good morning," hindi ako makatingin ng deretsyo rito. Pilit akong kumawala sa mahigpit na yakap nito."Hey, stay, please," pinigilan niya akong bumangon."D-Damien may pasok pa tayo—""Can we stay like this for a day?""H-hindi—""Please," he shows his puppy eyes."Damien, pareho tayong may trabaho. Pareho tayong kailangan ng kompanya," pinipilit ko pa rin ang bumangon ngunit parang bato naman ang mga braso nito na hindi ko mahawi-hawi."It will still run without us. Isang araw lang naman na hindi tayo papasok, hm..." He flips my wavy hair."Hindi pwede—""Gawin nating pwede ang hindi pwede. How about that?" sabi nito saka ako kinindatan."Okay, kung ayaw mong pumasok, puwes ako ay papasok," I tried my best to get off his arms around me, ngunit mas nanindigan naman itong pigilan ako."I said, no. We are both tired, Sweetheart. DWe d
Chapter 51Dishes for Dinner"GOOD morning, Sir. Good morning, Ma'am." Binati kaming pareho ni Jina at ng kasama nito na mga empleyado sa pasilyo."Good morning," magkasabay naman naming bati rito.Kasabay namin ang mga ito sa elevator. Damien held my arms at pumusto kami sa pinakasulok.I smile at him. Pinahiwatig ko sa kanya na bitiwan na ang kamay ko ngunit hindi nito sinunod. I tried to get off his hands, ngunit para naman iyong bato na hindi matibag."Damien," mahinang tawag ko sa pangalan nito.Lumingon naman itong nakangiti. Hindi ko inasahan ang pagkindat nito sa akin at ang pasekreto nitong paghalik sa kamay ko."Damien," hindi ko napansin na medyo napalakas ng kaunti ang pagtawag ko sa pangalan nito. "Um, pardon." wika ko nang mapalingon sa aming dereksyon ang mga empleyadong kasabay namin.Tumango naman sila na napapangiti sa akin. Ang iba pa sa kanila ay napapasulyap sa mga kamay naming magkahawak. Iba rin ang ngiti ni, Jina. Si Damien naman ay nalingunan kong nakangiti.Na
Chapter 52PromisePINAGMAMASDAN ko si Damien habang mahimbing na natutulog sa aking tabi. Isang linggo na ang nakakaraan nang doon ito natutulog sa aking tabi.We have no serious talk about ourselves. Walang sinuman ang nagsasalita o nagtatanong kung ano na ba ang tatahakin ng aming pagsasama. Yes, we are a married couple, and yes valid ang pagsasama namin at walang mali kung may nangyayari man sa aming dalawa, ngunit may naging usapan kami before our wedding. And about Katherine...Katherine is the one who haunted my quilt. Nakokonsensya ako dahil siya ang girlfriend ni Damien. Oo, asawa ako. Asawa sa papel ngunit hindi ako ang mahal ng lalaking kasama ko.Bumuntong hininga ako habang pinagmamasdan pa rin ito.'Ano na ang nangyayari sa atin ngayon, Damien? You never open a topic about, Katherine... Ano na ako para sa 'yo ngayon? Isang asawa na parauswn lang? Oh, God, please give me a sign kung ano ba ang dapat kong gawin ngayon? Kung sino ba ang unang kikilos o magsasalita sa aming d
Chapter 53Love Song, Lyrics"HIJA, kumain ka ng marami. Damien, 'yang asawa mo ba ay pinapakain mo ng maayos?" napatingin kaming pareho ni Damien sa ina nito. "Look at her, she was so thin. Hindi ganyan ang katawan niyang ng hindi pa kayo mag-asawa.""Anak, stress ka ba?" tanong naman ng ina ko. "Napapansin ko rin kasi an parang nangayayat ka ngayon.""G-ganon pa rin naman ho ang timbang ko. Siguro pagod lang ako sa trabaho. Pero hindi naman ako nagpapalipas ng kain," ang naging sagot ko sa dalawa."O baka dahil pinagod mo sa trabaho 'yang asawa mo, hijo." Segunda naman ng ama nito.Umiling ito at ibinaba ang kanyang kubyertos. "See, sweetheart sabi ko sa 'yo mapapansin nila ang pangangayat mo. Mom, dad. Bindi ko ginugutom ang asawa ko, maybe she was busy at work subsob kasi niya sa trabaho. I always tell her to take a rest but she was so stubborn to refuse it.""Hija," inabot ni Mommy Hellen ang kamay ko and she even caressed it. "Please take some rest, sumunod ka sa asawa mo.""But
Chapter 93 Family 1 YEAR LATER ISANG ingit ng sanggol ang siyang pilit na gumigising sa aking inaantok na diwa. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. I immediately smile as I open my eyes. Sino ba naman ang hindi ngingiti sa iyong paggising kung ang mag-ama mo agad ang una mong nasilayan sa iyong pagmulat. I was just looking at my beloved husband, Damien. He is now standing at the open window while our precious daughter, Danniella is in his arms. Isinasaw nito ang anak at pinapatahan. "Shh, baby... Mommy is still sleeping. Come on, hush my love... Magigising si mommy. Puyat si mommy kagabi," ang marahan ngunit naririnig kong sinasabi nito sa anak na umiingit sa kanyang dibdib. Hindi pa rin tumitigil ang anak namin sa kanyang mahinang pag-ingit. I think, naglalambing lang si Danniella sa kanyang ama. Nararamdaman kasi nito na kapag umaga ay aalis na naman ang ama nito at magtatrabaho. "Hush, hush, my love. Daddy's here. Mamaya mo na hanapin si mommy, hm? Daddy is here for
Chapter 92A Promise "HMM..." Naaalimpungatan ako ng may pilit na gumigising ng aking natutulog na diwa. "Sweetheart, wake up..." Ang mahinang boses na pilit gumigising sa akin. "Hmm..." Ang tangi kong tugon. "Sweetheart, gising na. It's already six in the evening," Sa sinabi nitong oras ay pinilit kong ibuka ang aking mga talukap. Ang mukha ni Damien agad ang aking masilayan. "Anong oras?" "Six," he answered ang kissed my forehead. "W-what? Oh, God. Si Mommy, hinahanap na ako ni mommy," umupo akong bigla, not minding my naked body. "Damien, get up. Magbihis ka na." "Take your time," wika nito na nakatingin lang sa akin habang nagbibihis. Biglang namula ang aking pisngi. "Get up," hinila ko ito sa braso ng matapos ko ng isuot ang bestida ko. What I didn't expect is he pulled me on the top of his body. "Let's skip the dinner, and let's stay here for a while." "Hindi pwede. Come on, tumayo ka na." Tumayo ako at hinila itong muli. "Damien, please. Magtataka si mommy kung nas
Chapter 91Making Love "D-DAM..." Damien pinned me immediately on the door as we get inside the house. Bahay iyon kung saan kami dating nagsasama. Hindi na ako nagprotesta pa nang siilin niya ako ng halik sa aking labi. Nagpaubaya ako habang iniikot ko naman sa kanyang batok ang aking mga braso. "H-hey, baka may taong makakita sa atin dito." I Huskily said when our mouths parted. "There are no other people in this house except us, sweetheart." Namumungay ang mga matang pahayag nito. "S-so?" I stammered. "So?" He's like teasing. "U-um," "Do not worry dahil solo na 'tin ang bahay." Namumulang napapatango ako at bahagyang napalunok. "G-good... Ahy—" napasinghap ako ng biglang buhatin niya ang katawan ko. I didn't even protest when he claimed my lips again. Hindi muli ako nagprotesta sa masiil niyang halik na iyon. Naramdaman ko ang pag-upo nito sa malapad na sofa bed sa sala. Naramdaman ko kaagad ang buhay nitong pagkalalaki ng doon mismo ako paharap na nakakandong sa kanya.
Chapter 90Wedding RingNAPABITAW agad ako sa pagkakayakap ko kay Damien nang marinig naming may kumakatok sa labas ng conference room."Sir— ahy... Nasaan na ang mga tao?" nagtataka nitong tanong ng pagbuksan ito ni Damien ng pinto.Ngumiti ako kay Jina dahil sa hindi ito makatingin ng diretsyo sa kanyang boss."Nice one, Jina.""H-huh, Sir?""Sa pakikipagsabwatan mo kay Ma'am Aurora mo," seryosong pagkakasabi niya sa kanyang Sekretarya."Eh kasi, Sir—""Tsk... Damien, leave your secretary, please? It was my plan. Ako ang may utos kaya hindi ka niya sinasagot kanina ng tinatawagan mo siya. Jina, it's fine, abswelto ka na." I said while smiling.Napapakamot pa rin ito sa kanyang ulo. Wari'y hindi sapat sa pagtanggol ko sa kanya mula sa boss nito. "Sorry na ho Sir... Please?""I only just forgive you if you will leave us now, Jina." Seryoso pa ring ang bukas ng mukha nito.Tumango-tango Jina at napangiti ng bahagya. "Thank you, Sir." Saka ito lumabas at muling isinara ang pinto.Damien
Chapter 89My Wife "IKAW nga, Ma'am Aurora..." Tumili ito at nagagalak na lumapit sa akin. "Kayo nga..." And she embraced me. "Hey, Jina." Nahihiyang napatingin ako sa paligid dahil sa amin napunta ang atensyon ng lahat na nasa hallway. "Ay, sorry... Na carried away lang ako, Ma'am Aurora... Akala ko kasi ay kung sinong artista ang napadpad rito eh." Napapakamot ito sa ulo. "Hey everyone... Ang pinaka-magandang boss natin," Napaawang ang mga bibig ng mga empleyado. Marahil ay nagtataka rin ang mga ito sa sinabi ni, Jina. "Jina? Stop it..." "Anyway, our very own, Ma'am Aurora Torres—" "Halika nga, ang tabil mo." Hinila ko ito patungo sa loob ng office ni Damien. "Ma'am, mas lalo ka hong gumanda ngayon." She still widely smiling. "Mas lalo ka ring naging bolera ngayon. Anyway, nasaan ang boss mo?" "Hala! Nako po, si Sir pala... Mayayari talaga ako nito," napasapo ito sa kanyang noo nang maalala ang boss nito. "Why?" nagtataka ako rito nang bigla itong may hinahagilap na dokume
Chapter 88At the Company AS WHAT I expect, patungo nga ang Van sa daanan kung nasaan ang lugar patungo sa dati naming bahay. Hindi iyon ang bagong bahay na inihabilin ni Daddy na siyang pinaglipatan namin ni mommy bago pa man ako tumungo noong nakaraang taon sa Spain. I suddenly wanted to ask my mother, ang dami kong tanong para rito but I respect her when she told me sa pagdating na lang namin sa bahay siya magsasalita. I stay silent, nakikiramdam ako. Pati na si Manang Pasing at Fe ay parehong tahimik sa likod namin ni mommy. Pagkarating namin sa bahay ay tinulongan pa kami ni Manong driver na alalayan si mommy patungo sa silid nito na ngayon ay nasa unang palapag lang ng bahay. Pagpasok ko ng dati naming bahay ay napamangha ako. Iyon ay dahil may binago sa bahay naming iyon. Lalo na ang silid ng mga magulang ko. Ang dating silid na iyon na nasa pangalawang palapag pero ngayon ay nasa unang palapag na. It was a connecting room upstairs. "Manang Fe, ako na ho ang bahala kay mom
Chapter 87Escape from Meetings"WOW..." "Tama nga ang dalawang bata... Narito na siya." "Shh... She is sleeping..." Ang mga mahihinang salitang iyon ang siyang nagpagising sa aking nahihimbing na diwa sa mga oras na iyon. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. Nararamdaman ko ang masuyong haplos sa aking buhok habang akoy ay nakayuko at nakatulog. Nang maalala ko kung nasaan ako ay bigla akong napaupo ng maayos. "Good morning, baby..." My mother gladly greet me as I looked at her smiling face. "Magandang umaga, hija." Pagbati rin sa akin ni Manang Fe at Manang Pasing na nakatayo sa paanan ng kama. "Good morning..." Saka ako ngumiti sa kanilang lahat. Katulad ng nakagawian ay lumapit at nag-mano ako sa kanila at kay mommy. "Kaawaan ka ng Diyos, anak." Nakangiti si mommy, she was happy to see me there. "Kailan ka lang dumating, hija? You haven't told me to come home." "Kaninang madaling-araw po, Mommy. And I came here right away to see your situation. Kumusta na po ang lag
Chapter 86At the HospitalMAKALIPAS ang kalahating oras na paglalagi nito doon sa hospital ay tuloyan ko rin itong sinenyasan na umuwi na. He can not stay any longer dahil ang sabi nito ay may emergency meeting ang gaganapin sa araw na ito.Tumango naman ito ng bahagya sa akin at nagpaalam na sa mga kaibigan ko na siyang kausap nito sa mga oras na iyon.Inihatid ko ito hanggang sa labas ng silid ni mommy."You should also need to go home and rest, Aurora." Wika nito ng nasa labas na kami ng silid.Umiling ako rito. "I will stay here, babantayan ko si mommy hanggang sa gumising siya. I also need to talk her doctor upang klaruhin ang nangyari kay mommy.""But you look tired. Magpahinga ka ng kahit ilang oras lang,""I can rest here, basta hindi ko iiwan si mommy."Huminga ito ng malalim saka tumango. "Okay, if that what you want. Babalik ako rito mamaya after my meeting so that may kasama kang magbabantay sa kanya," wika nito ikinailing ko."Huwag na, Damien. I can do it on my own. Nand
Chapter 85ExplainingHINDI ko ito kinikibo simula nang sapilitan niya akong isinama patungo sa private plane nito na babiyahe patungong Pilipinas. Gustuhin ko mang tumanggi ngunit hindi ko na lang ginawa sa kadahilan na mapadali ang biyahe ko pauwi, isa pa I was so eager to catch a glimpse of my mother.When we arrived at the plane, nilapitan niya ako and then he offered to sit behind him ngunit tumanggi ako. Alam ko na ramdam nito na iniiwasan ko siya sa pamamagitan ng pag-upo ko sa isahang upuan.Hindi ko pa rin ito kinibo. Nagkasya akong nakatingin sa malayo at ang tanging iniisip ko ay ang aking ina na nasa hospital ngayon. Bumuntong hininga akong nakatanaw sa labas ng bintana."Sandwich, chocolate milk?"Bumalik ang aking diwa nang dahil sa boses na iyon. Napatingin ako rito ng bahagya."Wala akong ganang kumain," I refuse it."Oh, come on Aurora. It's time for dinner. Ilang oras pa bago tayo darating ng Pilipinas. So, here, accept and eat this food. Kailangan mong maging malakas