A/n: Sinong nag wet? 🤣😊
Chapter 50Expecting"GOOD morning, sleeping beauty,"Agad namula ang magkabilang pisngi ko nang mabungaran ko ito sa aking pag-gising ng umagang iyon."G-good morning," hindi ako makatingin ng deretsyo rito. Pilit akong kumawala sa mahigpit na yakap nito."Hey, stay, please," pinigilan niya akong bumangon."D-Damien may pasok pa tayo—""Can we stay like this for a day?""H-hindi—""Please," he shows his puppy eyes."Damien, pareho tayong may trabaho. Pareho tayong kailangan ng kompanya," pinipilit ko pa rin ang bumangon ngunit parang bato naman ang mga braso nito na hindi ko mahawi-hawi."It will still run without us. Isang araw lang naman na hindi tayo papasok, hm..." He flips my wavy hair."Hindi pwede—""Gawin nating pwede ang hindi pwede. How about that?" sabi nito saka ako kinindatan."Okay, kung ayaw mong pumasok, puwes ako ay papasok," I tried my best to get off his arms around me, ngunit mas nanindigan naman itong pigilan ako."I said, no. We are both tired, Sweetheart. DWe d
Chapter 51Dishes for Dinner"GOOD morning, Sir. Good morning, Ma'am." Binati kaming pareho ni Jina at ng kasama nito na mga empleyado sa pasilyo."Good morning," magkasabay naman naming bati rito.Kasabay namin ang mga ito sa elevator. Damien held my arms at pumusto kami sa pinakasulok.I smile at him. Pinahiwatig ko sa kanya na bitiwan na ang kamay ko ngunit hindi nito sinunod. I tried to get off his hands, ngunit para naman iyong bato na hindi matibag."Damien," mahinang tawag ko sa pangalan nito.Lumingon naman itong nakangiti. Hindi ko inasahan ang pagkindat nito sa akin at ang pasekreto nitong paghalik sa kamay ko."Damien," hindi ko napansin na medyo napalakas ng kaunti ang pagtawag ko sa pangalan nito. "Um, pardon." wika ko nang mapalingon sa aming dereksyon ang mga empleyadong kasabay namin.Tumango naman sila na napapangiti sa akin. Ang iba pa sa kanila ay napapasulyap sa mga kamay naming magkahawak. Iba rin ang ngiti ni, Jina. Si Damien naman ay nalingunan kong nakangiti.Na
Chapter 52PromisePINAGMAMASDAN ko si Damien habang mahimbing na natutulog sa aking tabi. Isang linggo na ang nakakaraan nang doon ito natutulog sa aking tabi.We have no serious talk about ourselves. Walang sinuman ang nagsasalita o nagtatanong kung ano na ba ang tatahakin ng aming pagsasama. Yes, we are a married couple, and yes valid ang pagsasama namin at walang mali kung may nangyayari man sa aming dalawa, ngunit may naging usapan kami before our wedding. And about Katherine...Katherine is the one who haunted my quilt. Nakokonsensya ako dahil siya ang girlfriend ni Damien. Oo, asawa ako. Asawa sa papel ngunit hindi ako ang mahal ng lalaking kasama ko.Bumuntong hininga ako habang pinagmamasdan pa rin ito.'Ano na ang nangyayari sa atin ngayon, Damien? You never open a topic about, Katherine... Ano na ako para sa 'yo ngayon? Isang asawa na parauswn lang? Oh, God, please give me a sign kung ano ba ang dapat kong gawin ngayon? Kung sino ba ang unang kikilos o magsasalita sa aming d
Chapter 53Love Song, Lyrics"HIJA, kumain ka ng marami. Damien, 'yang asawa mo ba ay pinapakain mo ng maayos?" napatingin kaming pareho ni Damien sa ina nito. "Look at her, she was so thin. Hindi ganyan ang katawan niyang ng hindi pa kayo mag-asawa.""Anak, stress ka ba?" tanong naman ng ina ko. "Napapansin ko rin kasi an parang nangayayat ka ngayon.""G-ganon pa rin naman ho ang timbang ko. Siguro pagod lang ako sa trabaho. Pero hindi naman ako nagpapalipas ng kain," ang naging sagot ko sa dalawa."O baka dahil pinagod mo sa trabaho 'yang asawa mo, hijo." Segunda naman ng ama nito.Umiling ito at ibinaba ang kanyang kubyertos. "See, sweetheart sabi ko sa 'yo mapapansin nila ang pangangayat mo. Mom, dad. Bindi ko ginugutom ang asawa ko, maybe she was busy at work subsob kasi niya sa trabaho. I always tell her to take a rest but she was so stubborn to refuse it.""Hija," inabot ni Mommy Hellen ang kamay ko and she even caressed it. "Please take some rest, sumunod ka sa asawa mo.""But
Chapter 54I Like You EL NIDO PALAWAN is one of the top tourism destinations in the Philippines, and it is known for its stunning lagoons, white sand beaches, rocky islets, towering limestone cliffs, and glasslike waters teeming with marine life. The island has earned nothing but praises from visitors, and numerous accolades for being one of the best island and beach destinations in the world. "WOW..." namangha ako sa ganda ng El Nido Palawan. "Mas lalo itong gumanda sa ngayon, as I remember the last time I visit this place ay hindi pa ganyan ka ganda ang development sa tourist destination na ito. But now, wow..." Pinagsawa ko ang aking nga mata sa matataas na towering limestone cliffs na siyang naglalarawan nang ganda ng buong paligid. It is truly a healthy fresh nature that you might like the most. "Come on, let's make some memories." Napalingon ako kay Damien, "Memories?" "Yeah, a picture." Ngumiti ako nang hinila niya ako sa gilid na bahagi niya. Inilabas nito ang kanyang ce
Chapter 55Pandora Spring BraceletLULAN muli kami ng isang private plane na pag-aari ng Familia Harrison na siyang maghahatid sa amin pauwi sa Manila, this time kasama na namin ang magulang ni, Damien, at ang iba pang mga kaanak nito.Napangiti ako nang mapalingon kay mommy at sa mga kasambahay namin. My mom was resting. I know, pagod ito at ang lahat sa dalawang araw na birthday celebration ng ina ni Damien na ginanap sa isa sa magandang tourist destination ang Palawan Island.Ako rin ay sobrang napagod. Kay hindi ko mapigilan ang humikab kahit pa tinanghali na ako ng gising. Kung hindi pa namin flight pabalik ng Manila ay baka tulog pa rin ako sa mga oras na iyon."Are you sleepy?" tanong sa akin ni Damien ng malingunan niya akong naghihikab."Yes, hindi pa ata ako nakabawi ng pahinga," tugon ko rito."Rest here and take some nap," hinila nito ng masuyo ang katawan ko at isinandal sa kanyang bisig. "Sleep now my sleeping beauty," ramdam ko pa ang paghalik nito ng masuyo sa aking ulo
Chapter 56Trust I SOFTLY claim his lips. Tinugon naman niya iyon ng kasingsuyo. When our lips get parted ay tumingin kami sa mata ng isa't isa. Wala ni isang salita ang namutawi sa pagitan naming dalawa nang halikan muli niya ang aking labi. That time, mariin at mapang-akin. Inikot ko sa batok nito ang aking mga braso at siya naman ay ikinulong ako sa kanyang mga bisig. I closed my eyes while responding to his kisses, naramdaman ko ang unti-unting paggalaw ng mga palad nito sa aking likod. Hinayaan ko ito sa kanyang ginagawa, hanggang sa ang labi nito ay gumapang sa aking leeg. Napasinghap ako nang maramdaman ko ang pagkalas nito sa hook ng bra ko at napaungol ako ng mahina nang sinakop ng isang palad nito ang dibdib ko. "D-Damien..." halos anas ko sa pangalan nito. Napalunok ako ng tuloyang mahulog sa sahig ang suot ko na bestida at bra. Para akong hinihingal ng tuloyang bumaba sa aking dibdib ang mainit na labi nito at s******p niya iyon na parang isang uhaw na sanggol. "Oh,
Chapter 57Go Home HUMIHIKAB ako ng may kumatok ng tatlong beses sa labas ng aking opisina sa tanghaling tapat na iyon. "Oh, bless you." It was, Joshua. Umupo agad ito sa aking tanggapan kahit pa hindi ko pa ito iniimbitahan. Ngumiwi ako rito. "Bakit ang baho mo?" lukot na lukot ang aking mukha nang dahil sa naaamoy ko mula rito. "Ako, mabaho?" bigla itong nagtaka at nagulat sa aking sinabi. "Oo, ikaw. Alangan naman ako? Oh, ang sangsang. Ayaw ko ng ganyang amoy," pagrereklamo ko pa rin rito. "Ako talaga?" nagtataka ito at inamoy ang sarili. "Ang bango ko nga e." "Your smell is really bad!" paggigiit ko pa rin rito. "Pambihira, kakapalit ko lang ng perfume ko pero alam ko na mabango ako rito kesa sa perfume na parating ginagamit ko," paliwanag at depensa parin nito sa sarili. "Mas mabango ka doon. 'Yan, ang baho! Hindi ka ba nag-aalangan na maamoy ka ng mga single ladies diyan? Ako ka pa nga lang nakaamoy disappointed na ako sa 'yo." nakasimangot kong sinabi rito at pilit ko t
Chapter 93 Family 1 YEAR LATER ISANG ingit ng sanggol ang siyang pilit na gumigising sa aking inaantok na diwa. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. I immediately smile as I open my eyes. Sino ba naman ang hindi ngingiti sa iyong paggising kung ang mag-ama mo agad ang una mong nasilayan sa iyong pagmulat. I was just looking at my beloved husband, Damien. He is now standing at the open window while our precious daughter, Danniella is in his arms. Isinasaw nito ang anak at pinapatahan. "Shh, baby... Mommy is still sleeping. Come on, hush my love... Magigising si mommy. Puyat si mommy kagabi," ang marahan ngunit naririnig kong sinasabi nito sa anak na umiingit sa kanyang dibdib. Hindi pa rin tumitigil ang anak namin sa kanyang mahinang pag-ingit. I think, naglalambing lang si Danniella sa kanyang ama. Nararamdaman kasi nito na kapag umaga ay aalis na naman ang ama nito at magtatrabaho. "Hush, hush, my love. Daddy's here. Mamaya mo na hanapin si mommy, hm? Daddy is here for
Chapter 92A Promise "HMM..." Naaalimpungatan ako ng may pilit na gumigising ng aking natutulog na diwa. "Sweetheart, wake up..." Ang mahinang boses na pilit gumigising sa akin. "Hmm..." Ang tangi kong tugon. "Sweetheart, gising na. It's already six in the evening," Sa sinabi nitong oras ay pinilit kong ibuka ang aking mga talukap. Ang mukha ni Damien agad ang aking masilayan. "Anong oras?" "Six," he answered ang kissed my forehead. "W-what? Oh, God. Si Mommy, hinahanap na ako ni mommy," umupo akong bigla, not minding my naked body. "Damien, get up. Magbihis ka na." "Take your time," wika nito na nakatingin lang sa akin habang nagbibihis. Biglang namula ang aking pisngi. "Get up," hinila ko ito sa braso ng matapos ko ng isuot ang bestida ko. What I didn't expect is he pulled me on the top of his body. "Let's skip the dinner, and let's stay here for a while." "Hindi pwede. Come on, tumayo ka na." Tumayo ako at hinila itong muli. "Damien, please. Magtataka si mommy kung nas
Chapter 91Making Love "D-DAM..." Damien pinned me immediately on the door as we get inside the house. Bahay iyon kung saan kami dating nagsasama. Hindi na ako nagprotesta pa nang siilin niya ako ng halik sa aking labi. Nagpaubaya ako habang iniikot ko naman sa kanyang batok ang aking mga braso. "H-hey, baka may taong makakita sa atin dito." I Huskily said when our mouths parted. "There are no other people in this house except us, sweetheart." Namumungay ang mga matang pahayag nito. "S-so?" I stammered. "So?" He's like teasing. "U-um," "Do not worry dahil solo na 'tin ang bahay." Namumulang napapatango ako at bahagyang napalunok. "G-good... Ahy—" napasinghap ako ng biglang buhatin niya ang katawan ko. I didn't even protest when he claimed my lips again. Hindi muli ako nagprotesta sa masiil niyang halik na iyon. Naramdaman ko ang pag-upo nito sa malapad na sofa bed sa sala. Naramdaman ko kaagad ang buhay nitong pagkalalaki ng doon mismo ako paharap na nakakandong sa kanya.
Chapter 90Wedding RingNAPABITAW agad ako sa pagkakayakap ko kay Damien nang marinig naming may kumakatok sa labas ng conference room."Sir— ahy... Nasaan na ang mga tao?" nagtataka nitong tanong ng pagbuksan ito ni Damien ng pinto.Ngumiti ako kay Jina dahil sa hindi ito makatingin ng diretsyo sa kanyang boss."Nice one, Jina.""H-huh, Sir?""Sa pakikipagsabwatan mo kay Ma'am Aurora mo," seryosong pagkakasabi niya sa kanyang Sekretarya."Eh kasi, Sir—""Tsk... Damien, leave your secretary, please? It was my plan. Ako ang may utos kaya hindi ka niya sinasagot kanina ng tinatawagan mo siya. Jina, it's fine, abswelto ka na." I said while smiling.Napapakamot pa rin ito sa kanyang ulo. Wari'y hindi sapat sa pagtanggol ko sa kanya mula sa boss nito. "Sorry na ho Sir... Please?""I only just forgive you if you will leave us now, Jina." Seryoso pa ring ang bukas ng mukha nito.Tumango-tango Jina at napangiti ng bahagya. "Thank you, Sir." Saka ito lumabas at muling isinara ang pinto.Damien
Chapter 89My Wife "IKAW nga, Ma'am Aurora..." Tumili ito at nagagalak na lumapit sa akin. "Kayo nga..." And she embraced me. "Hey, Jina." Nahihiyang napatingin ako sa paligid dahil sa amin napunta ang atensyon ng lahat na nasa hallway. "Ay, sorry... Na carried away lang ako, Ma'am Aurora... Akala ko kasi ay kung sinong artista ang napadpad rito eh." Napapakamot ito sa ulo. "Hey everyone... Ang pinaka-magandang boss natin," Napaawang ang mga bibig ng mga empleyado. Marahil ay nagtataka rin ang mga ito sa sinabi ni, Jina. "Jina? Stop it..." "Anyway, our very own, Ma'am Aurora Torres—" "Halika nga, ang tabil mo." Hinila ko ito patungo sa loob ng office ni Damien. "Ma'am, mas lalo ka hong gumanda ngayon." She still widely smiling. "Mas lalo ka ring naging bolera ngayon. Anyway, nasaan ang boss mo?" "Hala! Nako po, si Sir pala... Mayayari talaga ako nito," napasapo ito sa kanyang noo nang maalala ang boss nito. "Why?" nagtataka ako rito nang bigla itong may hinahagilap na dokume
Chapter 88At the Company AS WHAT I expect, patungo nga ang Van sa daanan kung nasaan ang lugar patungo sa dati naming bahay. Hindi iyon ang bagong bahay na inihabilin ni Daddy na siyang pinaglipatan namin ni mommy bago pa man ako tumungo noong nakaraang taon sa Spain. I suddenly wanted to ask my mother, ang dami kong tanong para rito but I respect her when she told me sa pagdating na lang namin sa bahay siya magsasalita. I stay silent, nakikiramdam ako. Pati na si Manang Pasing at Fe ay parehong tahimik sa likod namin ni mommy. Pagkarating namin sa bahay ay tinulongan pa kami ni Manong driver na alalayan si mommy patungo sa silid nito na ngayon ay nasa unang palapag lang ng bahay. Pagpasok ko ng dati naming bahay ay napamangha ako. Iyon ay dahil may binago sa bahay naming iyon. Lalo na ang silid ng mga magulang ko. Ang dating silid na iyon na nasa pangalawang palapag pero ngayon ay nasa unang palapag na. It was a connecting room upstairs. "Manang Fe, ako na ho ang bahala kay mom
Chapter 87Escape from Meetings"WOW..." "Tama nga ang dalawang bata... Narito na siya." "Shh... She is sleeping..." Ang mga mahihinang salitang iyon ang siyang nagpagising sa aking nahihimbing na diwa sa mga oras na iyon. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. Nararamdaman ko ang masuyong haplos sa aking buhok habang akoy ay nakayuko at nakatulog. Nang maalala ko kung nasaan ako ay bigla akong napaupo ng maayos. "Good morning, baby..." My mother gladly greet me as I looked at her smiling face. "Magandang umaga, hija." Pagbati rin sa akin ni Manang Fe at Manang Pasing na nakatayo sa paanan ng kama. "Good morning..." Saka ako ngumiti sa kanilang lahat. Katulad ng nakagawian ay lumapit at nag-mano ako sa kanila at kay mommy. "Kaawaan ka ng Diyos, anak." Nakangiti si mommy, she was happy to see me there. "Kailan ka lang dumating, hija? You haven't told me to come home." "Kaninang madaling-araw po, Mommy. And I came here right away to see your situation. Kumusta na po ang lag
Chapter 86At the HospitalMAKALIPAS ang kalahating oras na paglalagi nito doon sa hospital ay tuloyan ko rin itong sinenyasan na umuwi na. He can not stay any longer dahil ang sabi nito ay may emergency meeting ang gaganapin sa araw na ito.Tumango naman ito ng bahagya sa akin at nagpaalam na sa mga kaibigan ko na siyang kausap nito sa mga oras na iyon.Inihatid ko ito hanggang sa labas ng silid ni mommy."You should also need to go home and rest, Aurora." Wika nito ng nasa labas na kami ng silid.Umiling ako rito. "I will stay here, babantayan ko si mommy hanggang sa gumising siya. I also need to talk her doctor upang klaruhin ang nangyari kay mommy.""But you look tired. Magpahinga ka ng kahit ilang oras lang,""I can rest here, basta hindi ko iiwan si mommy."Huminga ito ng malalim saka tumango. "Okay, if that what you want. Babalik ako rito mamaya after my meeting so that may kasama kang magbabantay sa kanya," wika nito ikinailing ko."Huwag na, Damien. I can do it on my own. Nand
Chapter 85ExplainingHINDI ko ito kinikibo simula nang sapilitan niya akong isinama patungo sa private plane nito na babiyahe patungong Pilipinas. Gustuhin ko mang tumanggi ngunit hindi ko na lang ginawa sa kadahilan na mapadali ang biyahe ko pauwi, isa pa I was so eager to catch a glimpse of my mother.When we arrived at the plane, nilapitan niya ako and then he offered to sit behind him ngunit tumanggi ako. Alam ko na ramdam nito na iniiwasan ko siya sa pamamagitan ng pag-upo ko sa isahang upuan.Hindi ko pa rin ito kinibo. Nagkasya akong nakatingin sa malayo at ang tanging iniisip ko ay ang aking ina na nasa hospital ngayon. Bumuntong hininga akong nakatanaw sa labas ng bintana."Sandwich, chocolate milk?"Bumalik ang aking diwa nang dahil sa boses na iyon. Napatingin ako rito ng bahagya."Wala akong ganang kumain," I refuse it."Oh, come on Aurora. It's time for dinner. Ilang oras pa bago tayo darating ng Pilipinas. So, here, accept and eat this food. Kailangan mong maging malakas