MITSUKI’S POV Sobra ang kaba sa dibdib ko at hindi ko alam kung anong unang gagawin ko. Para akong mababaliw sa kakaisip sa nangyayare ngayon dahil akala ko kasi ay kung hindi papasok si Ma’am Janne ay wala rin akong gagawin pero nagkamali ako sa isipin na ‘yon.“Is Janne told you about my secretary?” tanong nya sa ‘kin at saka ako tumango sa kanya. “Thank you,” dagdag nya at saka umupo sa upuan nya.“Ano po ba ang gagawin ko Sir?” tanong ko at saka lumapit pa malapit sa may table nya.“Wala kang gagawin hangga’t wala akong pinapagawa,” sagot naman nya at saka ako napaisip.Kung wala rin naman akong gagawin dito ay ano pa ang ginagawa ko dito? Napalingon ako sa may pinto nang may marinig akong kumatok at saka ako tumingin kay Sir Ashton. Hindi ito tumingin sa pinto pero pinindot nito ang kung ano mang tawag sa remote na ‘yon at nakita na kung sino ang nasa labas at nandoon si Sir Tyler.Pinapasok ito ni Sir Ashton si Sir Tyler at tumingin ito sa ‘kin at yumuko naman ako sa kanya. “Go
MITSUKI’S POV We arrived at a mall, where I spotted a variety of bikes. To be honest, I like motorcycles but cannot afford one that’s as expensive as Janne’s. Sometimes I think about saving money so I can buy an expensive one, but that’s when I'm permanently at work and don’t think of leaving immediately.Napatingin ako sa isang Ecosse ES1 Spirit nagkakahalaga ito ng mga 3.6 million dollars at kung susumahin sa peso ay nasa 17 Billion pesos. Napatakip ako ng bibig ko at saka ako napatakip ng mata ko at napamura sa presyo.“Tangina?” hindi makapaniwalang usal ko.“W-why?” takang tanong ni Sir Ashton.“E, kasi naman sobrang mahal nitong ES1. Grabe naman ang price!” sabi ko at saka sya natawa.“Yes, it’s so expensive but that’s only for those who want to buy it. You are not forced to buy such a motor. Another thing is that there are others like that that are second-hand and it also looks expensive,” sabi nito at dumikit ako sa kanya.“Mga magkano po?”“Around… 50-100,” sagot nya.“Thaus
~Present; The chapter 3’s continuation~MITSUKI’S POVBumuntong hininga ako at napapikit kasi med’yo inaantok na rin ako. Napatingin ako sa likuran ko at nagulat ako nang nandoon pala si Zett. “He’s still here, huh?” ani nito.“MITSUKI!” sigaw ni ate at napapikit ako ng mariin.“What?”“Sabi ni Mommy papasukin mo daw ‘yong boyfriend mo!” sabi nito at napangiwi ako.“He’s not welcome here!”“What?” sabi nito at isasara ko na sana ang pinto nang bigla na lang hinarang ni Ashton ang kamay nya at nanlaki ang mata naming lahat kasi ang lakas ng pagkakasara ko.“Fvck it!” bulalas nito.“Hala ka girl anong ginawa mo,” sabi naman ni Angelique at saka tinignan ang kamay ni Ashton.“H-hindi ko sinasad’ya. Hinarang nya kamay nya kasalanan nya ‘yan,” sagot ko naman at saka ako tumingin kay Ashton.Lumapit si Ate Haruka at saka nya hinila si Ashton papasok sa loob ng bahay at saka sila pumunta sa kusina. Sumunod naman sina Angelique at Gladys at kami ni Zett naman ay naiwan. Tumingin ako sa kanya
~Present; The chapter 22’s continuation~ MITSUKI’S POV Nang makabili na ako ng kakailanganin ko ay naisipan kong bumili ng pagkain. Habang naglalakad ako ay napahinto ako nang makita ko si Audrey na nakasuot ng skirt at naka-croptop. Napangiwi ako kasi ang lamig ng buong mall mero naka-skirt sya. Pinag-cross nya ang parehong braso nya sa ‘kin at saka nya tinaas ang kilay nya sa ‘kin. “I didn’t think that the trash would be in this place,” sabi nito at nakangisi pa. I gave her a silly grin, and then I looked around, approached her slightly, then spoke. “Hindi ka ba na-inform na ang basurang sinasabi mo ay isa nang magandang basura ngayon?” pang-aasar ko sa kanya. Tinignan ko ang suot nya. “Look at your clothes, Audrey. Parang kinulang sa tahe. Hindi ka naman siguro naghihirap ‘no?” mapang-asar na sabi ko. “What? Hindi ito kulang sa tahi! This is a design!” “Ah talaga ba, Audrey? Masyado kasing kapos. Alam mo imbis na pakialam mo buhay ko. Bakit hindi mo kaya inintindihin iyang sa
~Present; The chapter 23’s continuation~ MITSUKI’S POV Habang nakatingin sa kamay ko ay hindi ako makapaniwalang ikakasal ako. Parang pakiramdam ko ay panaginip lang ang lahat ng ito. Habang nakatingin sa labas at tinatanaw ang magandang tanawin dito sa may veranda ay narinig ko ang pagbukas ng pinto at nakita kong nakangiti si ate Haruka at tingin ko’y mang-aasar na naman. Wala na naman sya sigurong magawa sa office at kung mero’n man tingin ko ay ibinigay na naman nya ang utos sa iba. “Congratulation sa kapatid kong malakas mag-emote pero nag-yes sa kasal,” sabi nito at napahawak ako sa ulo ko. “Bakit ba ang lakas mo parating mang-asar?” inis na sabi ko. “I was wondering... you were avoiding him when he arrived here and when he found you, Mitsuki. But I can’t understand why, all of a sudden, he proposed to you?” takang tanong nito. Tumingin ako sa kanya at napaisip sa kung ano ang ibig nyang sabihin. “W-what? You should be to his side, pero bakit parang biglang liko ka na nama
~Past; The chapter 21’s continuation~THIRD PERSON’S POVHindi alam ni Mitsuki ang kan’yang gagawin nang sandaling iyon. Nang makasigaw siya sa kaniyang unan ay tumayo na ito at saka siya huminga ng malalim at naligo na at saka siya nagbihis. Kailangan na niyang ihanda ang kaniyang sarili dahil hindi na sila mag-amo ng kaniyang boss na si Ashton at kailangan niyang tanggapin na hindi na lang employee ang tingin sa kaniya ng kaniyang boss kung hindi isang babaeng makakasama nito hanggang sa dulo ng kan’yang buhay. Nang makapagbihis na ito ay saka siya ulit bumaba pero nasa sala na ang lahat kaya naman naisipan nitong pumunta sa kusina kasi nagutom siya. Hindi pa kasi siya nag-aalmusal matapos ang nangyari kanina. Nang makakuha ito ng pagkain ay isinara na nito ang ref at napatalon siya sa gulat nang makita si Ashton sa pagsara ng ref. “Ginulat mo ako!” ani niya. “I didn’t mean that,” sabi naman ni Ashton. Lumapit sa kaniya si Ashton. “Alam na ba nila?” bulong na tanong nito. Nanguno
~Present; The chapter 24’s continuation~ MITSUKI’S POV Lumipas ang ilang linggo at unti-unti kong nakikita ang pagbabago ni Ashton. Sa totoo lang ay naninibago lang ako ngayon sa kaniya kasi hindi ako sanay na ganito siya sa ‘kin kahit na noon pa. Habang abala ako sa opisina ay hindi nawawalan ng update sa ‘kin si Ashton. Pakiramdam ko ay ako na ang pinakamasuwerteng tao sa mundo dahil mayroong isang lalaki ang kayang magbago para sa ‘kin. Hindi lang dahil sa gusto niya akong bumalik sa kaniya kung hindi dahil sa gusto niya. “Zahara!” Napalingon ako sa tumawag sa ‘kin at doon ko nakita ang mukha ng kapatid ko. “What?” walang ganang tanong ko. “Ang sungit mo today ah? May dalaw ka?” tanong niya at napairap na lang ako sa kaniya. Hindi ko sinagot ang tanong niya kasi wala naman akong balak na makipag-usap sa kahit na sino sa ngayon kasi gusto ko ang mapag-isa muna. Ang sakit ng ulo ko ngayon at pakiramdam ko ay ang bigat ng buong katawan ko. Hindi ko alam kung bakit ganito an
~Present; The chapter 25’s continuation~MITSUKI’S POVPinaliwanag sa aking ng Doctor kung ano ang mga kailangan kong gawin at sa mga bawal sa akin habang nagbubuntis ako. Sa totoo lang ay hindi ako makapaniwala na hindi pa man kami nakakasal ni Ashton ay magkakaroon na kaagad kami ng anak. Habang nagpapaliwanag ang Doctor si Ate Haruka ay sinusulat lahat ‘yon na para bang siya ang buntis sa aming dalawa.“What are you doing?” inis na tanong ko.“Taking a note so I know what should I do?” ani niya na parang hindi pasigurado sa sagot.Napapailing na lang ako at napatingin ako kay Ashton. He held my hand and kissed it even though we’re infront of our family. I was blushed because of what he did and I don’t wish for more. I have all of what I wanted. Matapos akong i-check ng Doctor ay bumalik ako sa kwarto para magpahinga. Ashton made a food for me so I could eat a healthy food.Even Janne took care of me and didn’t leave, so she knew what I wanted and didn’t want to miss any chance unti
~Past; The chapter 32’s continuation~MITSUKI’S POV“Mali po kayo ng iniisip, Sir,” sabi ko at saka tinaas ang parehong kamay.“I heard what that little b*tch said to you, Mitsuki,” seryosong sabi niya at saka naman ako sumeryoso.Bumuntong hininga ako at saka ko hinawakan ang kamay ni Janne at iniwan namin si Sir Ashton. Nilagpasan ko lang din siya at umakting na para bang hindi ko siya nakita. Habang naglilibot ay kami ay nakasunod lang sa amin si Sir Ashton. Marami ang babaing tumitingin sa kaniya at ang iba ay gustong kumiha ng litrato kasama niya.Natatawa ako sa expresyon ng mukha niya kasi ayaw niya na pinagkakaguluhan siya. Kahit ang ibang foreign girl ay gusto siya. Sino ba naman hindi gugustuhin ang isang Xivion Ashton Miller Turner—the son of a billionaire and the CEO of their own company. He was the man that woman ever dreamed of.“Ayaw ni Kuya Ashton ang kinukuhaan siya ng litrato nang kahit na sino. Hindi rin siya umaalis na wala ang nga tauhang nakapaligid sa kaniya.” N
~Past; The chapter 30’s continuation~MITSUKI’S POVKatulad ng sinabi ni Janne ay tinulungan ako ng bulter nila na makarating sa silid kung nasaan ang aklatan na sinasabi niya. Sabi rin kasi ng butler niya ay hanggang doon lang siya at bawal na pumasok. This is a private room that only a family member can only use. Napaisip tuloy ako kasi hindi naman ako kabilang sa pamilya nila. Hinanap ko ang libro na sinasabi ni Janne at nang makita ko ‘yon ay napangiti ako. “Grabe, sino kaya ang author nito at ganito kakapal ang libro?” tanong ko sa sarili ko. Sobrang kapal kasi talaga ‘nong libro.I hesitated to pull it because it appeared to be the most expensive book they had. The shelves moved, and I was shocked when they twisted. Unti-unti akong pumasok at saka namangha kasi bukod sa kulay ng buong paligid ay pakiramdam ko nasa isa akong palasyo. “Waw,” hindi makapaniwalang usal ko. Agad na bumalik ako sa ulirat nang maalala ang sinabi ni Janne. Hinanap ko ang pangsampung pinto at napapaku
~Present; The chapter 29’s continuation~MITSUKI’S POVDahil sa pananakit ng tyan ko ay hindi na ako hinayaan ni Ate na pumunta sa burol nila Mommy at Daddy. Pumunta sa bahay ang private doctor namin at saka ako chineck up. I was so stress because of what happened and I can’t even control myself. Matapos akong tignan ng doctor ay nakita ko ang dismaya sa mukha niya.“Hindi ka p’wedeng ma-stress, Mitsuki. Alam mo na nagdadalang tao ka. Kapag nagtuloy-tuloy ‘yan ay—” hindi niya matuloy ang sasabihin niya nang biglang sumingit si Janne.“You can go now, Doc,” sabi nito at saka lumapit sa akin. “You have to rest, Ate Mitsuki,” ani niya at saka ako ngumiti at tumango.Napahawak ako sa tyan ko nang umalis sina Ate Haruka. “I’m so sorry my little one, I can’t help it,” ani ko. “Hindi ko hahayaan na mapahamak ka kaya naman hindi ko na muna iisipin ang pagkamatay ni Mommy.”Kahit na masakit sa dibdib ay kailangan ko rin isipin ang nasa sinapupunan ko. Nagpahinga ako katulad ng sabi nila. Nanoo
~Past; The chapter 25’s continuation~MITSUKI’S POVKinabukasan ay maaga akong nagising kasi maaga rin akong tinawagan ni Janne. May kailangan siyang puntahan na meeting at gusto niya akong kasama. Habang abala ako sa pag-aayos ay may kumatok sa pinto ko at bumungad sa akin ang mukha ni Mama. Nakangiti ito sa akin at saka siya pumasok at may dalang hotcake at juice.“Breakfast?” ani niya at saka ako napangiti.I would always be her baby girl, even though I am an adult now. I don’t want to lose my mother. If that thing happened, I don’t know what I am going to do. I ate what she prepared, and we had a small chitchat. When I finished eating, I went to the office, and when I reached the building, Janne approached me.“Ate!” salubong nito sa akin.“Pasensya na at na-late ako ng kaunti,” sabi ko at saka napakamot sa ulo.“That’s fine, Kuya cancelled the meeting, so we’re not going anyway,” sabi nito at saka ako napakunot ng noo.“Bakit daw?” nagtataka kong tanong.“There’s something off ab
~Present; The chapter 28’s continuation~MITSUKI’S POVHindi pa rin naaalis ang panginginig ng kamay ko at pakiramdam ko ay makukunan ako kanina dahil sa nangyari. Habang nasa hospital at nagpapakalma ng sistema ay nagulat ako nang biglang bumalik si Ashton galing ibang bansa. Agad ako nitong nilapitan at saka ako niyakap.“Are you okay? Are you hurt? Did he hurt you? What’s—”“She’s fvcking fine, Kuya,” putol ni Janne sa kaniya.He looked at his sister and embraced her. Janne’s expression was shocked, and I saw that she was irritated by what her brother was doing. “Thank you, Janne. I know you will protect her,” he said like she was the superhero of all time.“Waw, what kind of fvcking poison you eat today asshole?” tanong nito na may pagkairita.“Ikaw na pinuri nang-iinsulto ka pa?” sabi naman ni Ashton at saka ako napatampal sa noo ko.“Alam mo ang sweet mo talaga,” sabi naman ni Janne at saka siya napangiwi.Hindi ko alam kung masasabi kong sweet silang magkapatid pero parang gano
~Present; The chapter 27’s continuation~MITSUKI’S POVHabang nasa café ako at inaasikaso ang mga kailangang asikasuhin. Hindi ko mapigilan ang hindi mapaisip sa kung ano ang ginagawa ni Ashton ngayon. Noong nakaraang araw ay umalis siya para sa meeting at tinatawagan naman niya ako kapag mayroon siyang oras.“Nakapangalungbaba ka na naman d’yan,” ani ni Ate Hatuka at saka ako nilatagan ng mangga.“Hindi pa kasi ulit tumatawag si Ashton,” sabi ko at saka siya umupo sa tabi ko at nilapag ang suka at toyo.“Mitsuki, tatlong araw pa lang nawawala si Ashton dahil sa pagka-busy niya. Hinay ka at baka mapaanak ka ng wala sa oras.”“Wala pang isang buwan ang dinadala ko. Magtigil ka nga,” inis na sabi ko.Tumawa siya sa akin at saka ako sinaluhan ka kumain ng mangga. Pareho kaming maglilihi kahit na ako naman ang buntis sa aming dalawa. Paano ba namang hindi kakain ng mangga si Ate kung iniiyakan ko siya na kumain nito kahit ayaw niya. Pero para daw sa akin ay gagawin niya.Lumipas pa ang li
~Present; The chapter 25’s continuation~MITSUKI’S POVPinaliwanag sa aking ng Doctor kung ano ang mga kailangan kong gawin at sa mga bawal sa akin habang nagbubuntis ako. Sa totoo lang ay hindi ako makapaniwala na hindi pa man kami nakakasal ni Ashton ay magkakaroon na kaagad kami ng anak. Habang nagpapaliwanag ang Doctor si Ate Haruka ay sinusulat lahat ‘yon na para bang siya ang buntis sa aming dalawa.“What are you doing?” inis na tanong ko.“Taking a note so I know what should I do?” ani niya na parang hindi pasigurado sa sagot.Napapailing na lang ako at napatingin ako kay Ashton. He held my hand and kissed it even though we’re infront of our family. I was blushed because of what he did and I don’t wish for more. I have all of what I wanted. Matapos akong i-check ng Doctor ay bumalik ako sa kwarto para magpahinga. Ashton made a food for me so I could eat a healthy food.Even Janne took care of me and didn’t leave, so she knew what I wanted and didn’t want to miss any chance unti
~Present; The chapter 24’s continuation~ MITSUKI’S POV Lumipas ang ilang linggo at unti-unti kong nakikita ang pagbabago ni Ashton. Sa totoo lang ay naninibago lang ako ngayon sa kaniya kasi hindi ako sanay na ganito siya sa ‘kin kahit na noon pa. Habang abala ako sa opisina ay hindi nawawalan ng update sa ‘kin si Ashton. Pakiramdam ko ay ako na ang pinakamasuwerteng tao sa mundo dahil mayroong isang lalaki ang kayang magbago para sa ‘kin. Hindi lang dahil sa gusto niya akong bumalik sa kaniya kung hindi dahil sa gusto niya. “Zahara!” Napalingon ako sa tumawag sa ‘kin at doon ko nakita ang mukha ng kapatid ko. “What?” walang ganang tanong ko. “Ang sungit mo today ah? May dalaw ka?” tanong niya at napairap na lang ako sa kaniya. Hindi ko sinagot ang tanong niya kasi wala naman akong balak na makipag-usap sa kahit na sino sa ngayon kasi gusto ko ang mapag-isa muna. Ang sakit ng ulo ko ngayon at pakiramdam ko ay ang bigat ng buong katawan ko. Hindi ko alam kung bakit ganito an
~Past; The chapter 21’s continuation~THIRD PERSON’S POVHindi alam ni Mitsuki ang kan’yang gagawin nang sandaling iyon. Nang makasigaw siya sa kaniyang unan ay tumayo na ito at saka siya huminga ng malalim at naligo na at saka siya nagbihis. Kailangan na niyang ihanda ang kaniyang sarili dahil hindi na sila mag-amo ng kaniyang boss na si Ashton at kailangan niyang tanggapin na hindi na lang employee ang tingin sa kaniya ng kaniyang boss kung hindi isang babaeng makakasama nito hanggang sa dulo ng kan’yang buhay. Nang makapagbihis na ito ay saka siya ulit bumaba pero nasa sala na ang lahat kaya naman naisipan nitong pumunta sa kusina kasi nagutom siya. Hindi pa kasi siya nag-aalmusal matapos ang nangyari kanina. Nang makakuha ito ng pagkain ay isinara na nito ang ref at napatalon siya sa gulat nang makita si Ashton sa pagsara ng ref. “Ginulat mo ako!” ani niya. “I didn’t mean that,” sabi naman ni Ashton. Lumapit sa kaniya si Ashton. “Alam na ba nila?” bulong na tanong nito. Nanguno