ASHTON’S POV After my meeting, I immediately went out to see Mitsuki. During the trip, I couldn’t help but wonder if he had eaten yet. While I was looking out the window, my cell phone suddenly rang, and I immediately answered it. “Kuya nasa’n ka na ba?” tanong ni Janne sa kabilang linya. “I’m on my way,” sagot ko naman. “We’ve been waiting for you.” “I’ll be there in an hour.” I hung up, and then I thought about what Mitsuki would wear to the party we were going to. I haven’t told her yet that it’s tomorrow night and she needs to be beautiful so that everyone will be amazed by her. I don’t know how many hours we were on the trip until we got to Jeju and went to the hotel. When I arrived, I saw Rylon topless and Janne in a swimsuit. I looked for Mitsuki, but I couldn’t see her. That’s why Janne approached me and then whispered to me. “Nasa k’warto pa nya sya at nagpapalit. Akyatin mo na bago pa sya bumaba ng naka two peace,” sabi nito na agad ko namang sinunod. Pumasok ako sa
MITSUKI’S POV Ilang linggo ang nakalipas at nang makauwi kami ng Pilipinas ay pakiramdam ko nasa Korea pa rin kami. Habang nagpa-park ako ng sasak’yan ko ay nakita ko si Sir. Tyler na mero’ng kausap at nang makita ko kung sino ito ay nanlaki ang mga mata ko. Hindi ko alam kung ano ang ginagawa ni Zett dito at kung paano silang close na close na ngayon ni Sir. Tyle. “Aren’t you going to leave me alone?” inis na sabi ni Zett at dahil maaga pa ako para pumasok ay naki-chismis muna ako sa kung ano ang pag-uusapan nilang dalawa. “I just want to date you, is that not allowed?” sabi naman ni Sir. Tyler at saka ako napatakip ng bibig ko. “Nagde-date sila?” takang tanong ko sa sarili ko. “Who?” “Kabayo.” “I’m not a horse,” sagot naman nito at saka ako napahawak sa dibdib ko. “Sir. ginulat nyo naman po ako,” sabi at saka sya sumilip sa kung sino ang sinisilip ko. “Tyler?” takang sambit nito at akmang pupuntahan nya sana ang kapatid nya ng bigla ko na lang syang hilahin at saka ko sya s
MITSUKI’S POV Nang makauwi ako sa bahay ay agad akong napahiga sa kama ko at para bang ang dami kong ginawa kahit na sinamahan ko lang naman si Ma’am Janne kanina sa school nya. Ang nakakainis pa ro’n ay marami pa lang gang sa school nila pero parang wala lang sa kanya ang mga ‘yon at parang sya pa nga ang kinatatakutan ng lahat. “Mitsuki.” Napatingin ako sa pinto sa pagtawag ni Haruka sa ‘kin. “Bakit?” “Kakain na hindi ka ba sasabay sa ‘min ni Mommy?” tanong nito. Bumuntong hininga ako at saka ako tumayo at binuksan ang pintuan. Nanlaki ang mga mata ni Ate Haruka at saka ako tinignan mula ulo hanggang paa. Hindi ko alam kung anong nasa isip nya pero bigla na lang ako nitong tinawanan na para bang wala ng bukas. Alam kong tutuksuhin nya ako sa suot ko at hindi ko pa magawang magpalit dahil tinatamad pa ako. “Woah. Nag-aaral ka na ulit?” tanong nya na natatawa. “I am not,” sagot ko at saka ko sinarado ang pinto. “Hulaan ko. Nagpasama ang Boss mo sa ‘yo sa school nila ‘no?” sabi
MITSUKI’S POV Para akong giniginaw na hindi ko alam ang kung anong gagawin at para akong maiihi na hindi mapakali sa kinalalagyan ko ngayon. Hindi ko tinitignan si Sir Ashton at baka kung ano ang isipin nya. Nang makarating kami sa labas ng bahay ay agad kong inalis ang seatbelt ko pagkatapos no’n ay saka ako lumabas ng kotse. Akmang papasok na sana ako sa gate pero bigla nitong tinawag ang pangalan ko na sya namang ikinapikit ko ng mariin. “Yes, Sir?” tanong ko at hindi lumilingon sa kanya. “Face me,” saad nito at hindi ko alam kung susundin ko ba o hindi. “Ahh… gusto ko na kasi magpahinga kung ano man po ang napag-usapan natin ngayon tingin ko sa susunod na lang natin pag-usapan ulit,” sabi ko at isang hakbang pa lang ang nagagawa ko ng muli nyang tawagin ang pangalan ko. “Ms Mistuki I said face me,” ani nito at saka ako napakuyom ng kamay ko. Humarap ako sa kanya at hindi ko mapigilan ang hindi mailang. “Ano po ba ‘yon, Sir?” tanong ko at saka sya lumakad pahakbang papunta sa
MITSUKI’S POV Sobrang nag-enjoy kaming tatlo sa naging rides namin at sa totoo lang lumabas ang pagiging bata ni Sir Ashton na ngayon ko lang nakita at parang ang daming nangyare kahit na konti pa lang ang nasasak’yan namin. Nang mapagod kaming tatlo ay saka namin naisipan na magpahinga muna. Napahawak ako sa ulo ko at saka ako tumingin sa buong paligid. “Grabe ang saya no’n,” sabi ko at saka sila tumingin sa ‘kin. “Ngayon ka lang ba nakarating dito?” tanong ni Janne. “Hindi pero matagal na ng huli akong puminta dito,” sagot ko naman. “What do you want to eat?” tanong ni Sir Ashton at napalingon kami sa kanya. “Kahit ano basta walang lason,” sagot naman ni Janne sa kapatid nya. Tumango na lang si Sir Ashton sa ‘min at saka nya ako tinignan at tila tinatanong kung anong gusto kong kainin. Tumingin ako sa mga vendor na nagtitinda at saka ako nag-isip ng kung anong maaring kainin. Nang makita ko ang isa ay saka ako ngumiti at saka ko tinuro ang vendor at ngumiti sya sa ‘kin. Sinun
MITSUKI’S POVNatapos ang trabaho ko at hindi ako umaalis sa opisina dahil hindi na ako nakakababa nang dahil sa mga pagkain na binibigay ni Sir Ashton. Natutuwa naman si Ma’am Janne sa ginagawa ng kanyang kapatid habang ako naman ay naiinis. Hindi ko naman kasi hiniling na magkaroon ng ganitong sitwasyon at hindi ko rin naman sinabing gustuhin nya ako.“Mitsuki.” Napahinto ako ng may tumawag sa ‘kin at ng lumingon ako ay napamura ako sa isip ko.“Ano bang kasalanan ko at pinaparusahan ako ng ganito?” inis na tanong ko sa sarili ko.“Ako na lang ang sasalo ng parusang ‘yan.”“Angelique!”“Grabe naman ang haba ng buhok mo, Mitsuki. Ano bang gayuna mo at ikaw ang gusto ng kapatid ng boss mo?” tanong nya at saka ko sya siniko.“Anong ginagawa mo dito?” bulong ko at tuluyan ng nakalapit sa ‘min si Sir Ashton na nakangiti pa.“Are you going to do something? I was about to ask you to go out with me,” sabi nito at saka ako tumingin kay Angelique.“Sir alam mo pakipot lang ‘yan si Mitsuki per
MITSUKI’S POVSa totoo lang ay hindi ko alam ang kung ano ang dapat kong maramdaman ngayon. Nandito ang lahat ng pamilya nila at kasali ako sa salo-salo na hindi naman dapat. Huminga ako ng malalim at saka ako ngumiti sa kanila at saka ako napalingon nang hawakan ni Mrs. Turner at saka sya ngumiti sa ‘kin ng matamis.“Thank you for accepting my invitation to join us for lunch,” sabi nito sa ‘kin at ngumiti ako sa kanya.“It’s my pleasure to be with you ma’am,” sagot ko naman.“Don’t call me ma’am; it’s too formal. Just call me Tita,” sabi nito at mas lalo akong nahiya sa kanya.“O-ok p-po… tita,” nauutal na sabi ko at tumingin sa katabi ko na nakatingin lang pala sa ‘kin.Agad na umiwas ako ng tingin kasi hindi ko na naman mate-take ang tingin nya at baka mainis lang ako. Habang tinitignan ko sila ay mukha namang silang masaya at sa okasyon na ‘to ay nakikita ko ang pagkakaroon nila ng koneksyon sa isa’t-isa. Kahit na nagiging busy sila sa kanya-kayang buhay nila ay nakukuha naman nil
MITSUKI’S POVHindi ako makapaniwala sa nakikita ko at para akong nasa isang telenovela at ako ang bidang babae habang si Sir Ashton naman ang bidang lalake. Lumapit ako sa kanya at saka nya ako inalalayan na umupo at nang makaupo ako ay umupo rin sya sa harapan ko. Mero’ng nakahandang wine at nang maisalin ‘yon sa baso ay hindi ko mapigilan ang hindi ma-excite.“Bakit nyo naman po ginagawa ‘to?” tanong ko at namamangha pa rin sa nasa harapan ko.“I told you to not use ‘po’ when you talk to me? But by the way, I want you to know that you are special to me,” sagot nya at hindi pa rin maalis ang ngiti sa labi ko.“Salamat sa pagkain,” sabi ko at saka ako nag-umpisang kumain na.Sabay na kaming kumain at hindi ko maiwasan ang hindi manlaki ang mga mata ko dahil sa sarap nito. Ngayon lang ako nakatikim ng ganitong kasarap na putahe at sa totoo lang ay ito ang pangalawang beses na nakakain ako nito. Tumingin ako kay Sir Ashton habang nakangiti ako at nakita ko kung paano nyang ipinatong an
~Past; The chapter 24’s continuation~MITSUKI’S POVLumipas ang ilang linggo at unti-unti kong nakikita ang pagbabago ni Ashton. Sa totoo lang ay naninibago lang ako ngayon sa kaniya kasi hindi ako sanay na ganito siya sa ‘kin kahit na noon pa. Habang abala ako sa opisina ay hindi nawawalan ng update sa ‘kin si Ashton. Pakiramdam ko ay ako na ang pinakamasuwerteng tao sa mundo dahil mayroong isang lalaki ang kayang magbago para sa ‘kin. Hindi lang dahil sa gusto niya akong bumalik sa kaniya kung hindi dahil sa gusto niya. “Zahara!” Napalingon ako sa tumawag sa ‘kin at doon ko nakita ang mukha ng kapatid ko. “What?” walang ganang tanong ko. “Ang sungit mo today ah? May dalaw ka?” tanong niya at napairap na lang ako sa kaniya. Hindi ko sinagot ang tanong niya kasi wala naman akong balak na makipag-usap sa kahit na sino sa ngayon kasi gusto ko ang mapag-isa muna. Ang sakit ng ulo ko ngayon at pakiramdam ko ay ang bigat ng buong katawan ko. Hindi ko alam kung bakit ganito ang pakiramd
~Past; The chapter 21’s continuation~THIRD PERSON’S POVHindi alam ni Mitsuki ang kan’yang gagawin nang sandaling iyon. Nang makasigaw siya sa kaniyang unan ay tumayo na ito at saka siya huminga ng malalim at naligo na at saka siya nagbihis. Kailangan na niyang ihanda ang kaniyang sarili dahil hindi na sila mag-amo ng kaniyang boss na si Ashton at kailangan niyang tanggapin na hindi na lang employee ang tingin sa kaniya ng kaniyang boss kung hindi isang babaeng makakasama nito hanggang sa dulo ng kan’yang buhay. Nang makapagbihis na ito ay saka siya ulit bumaba pero nasa sala na ang lahat kaya naman naisipan nitong pumunta sa kusina kasi nagutom siya. Hindi pa kasi siya nag-aalmusal matapos ang nangyari kanina. Nang makakuha ito ng pagkain ay isinara na nito ang ref at napatalon siya sa gulat nang makita si Ashton sa pagsara ng ref. “Ginulat mo ako!” ani niya. “I didn’t mean that,” sabi naman ni Ashton. Lumapit sa kaniya si Ashton. “Alam na ba nila?” bulong na tanong nito. Nanguno
~Present; The chapter 23’s continuation~ MITSUKI’S POV Habang nakatingin sa kamay ko ay hindi ako makapaniwalang ikakasal ako. Parang pakiramdam ko ay panaginip lang ang lahat ng ito. Habang nakatingin sa labas at tinatanaw ang magandang tanawin dito sa may veranda ay narinig ko ang pagbukas ng pinto at nakita kong nakangiti si ate Haruka at tingin ko’y mang-aasar na naman. Wala na naman sya sigurong magawa sa office at kung mero’n man tingin ko ay ibinigay na naman nya ang utos sa iba. “Congratulation sa kapatid kong malakas mag-emote pero nag-yes sa kasal,” sabi nito at napahawak ako sa ulo ko. “Bakit ba ang lakas mo parating mang-asar?” inis na sabi ko. “I was wondering... you were avoiding him when he arrived here and when he found you, Mitsuki. But I can’t understand why, all of a sudden, he proposed to you?” takang tanong nito. Tumingin ako sa kanya at napaisip sa kung ano ang ibig nyang sabihin. “W-what? You should be to his side, pero bakit parang biglang liko ka na nama
~Present; The chapter 22’s continuation~ MITSUKI’S POV Nang makabili na ako ng kakailanganin ko ay naisipan kong bumili ng pagkain. Habang naglalakad ako ay napahinto ako nang makita ko si Audrey na nakasuot ng skirt at naka-croptop. Napangiwi ako kasi ang lamig ng buong mall mero naka-skirt sya. Pinag-cross nya ang parehong braso nya sa ‘kin at saka nya tinaas ang kilay nya sa ‘kin. “I didn’t think that the trash would be in this place,” sabi nito at nakangisi pa. I gave her a silly grin, and then I looked around, approached her slightly, then spoke. “Hindi ka ba na-inform na ang basurang sinasabi mo ay isa nang magandang basura ngayon?” pang-aasar ko sa kanya. Tinignan ko ang suot nya. “Look at your clothes, Audrey. Parang kinulang sa tahe. Hindi ka naman siguro naghihirap ‘no?” mapang-asar na sabi ko. “What? Hindi ito kulang sa tahi! This is a design!” “Ah talaga ba, Audrey? Masyado kasing kapos. Alam mo imbis na pakialam mo buhay ko. Bakit hindi mo kaya inintindihin iyang sa
~Present; The chapter 3’s continuation~MITSUKI’S POVBumuntong hininga ako at napapikit kasi med’yo inaantok na rin ako. Napatingin ako sa likuran ko at nagulat ako nang nandoon pala si Zett. “He’s still here, huh?” ani nito.“MITSUKI!” sigaw ni ate at napapikit ako ng mariin.“What?”“Sabi ni Mommy papasukin mo daw ‘yong boyfriend mo!” sabi nito at napangiwi ako.“He’s not welcome here!”“What?” sabi nito at isasara ko na sana ang pinto nang bigla na lang hinarang ni Ashton ang kamay nya at nanlaki ang mata naming lahat kasi ang lakas ng pagkakasara ko.“Fvck it!” bulalas nito.“Hala ka girl anong ginawa mo,” sabi naman ni Angelique at saka tinignan ang kamay ni Ashton.“H-hindi ko sinasad’ya. Hinarang nya kamay nya kasalanan nya ‘yan,” sagot ko naman at saka ako tumingin kay Ashton.Lumapit si Ate Haruka at saka nya hinila si Ashton papasok sa loob ng bahay at saka sila pumunta sa kusina. Sumunod naman sina Angelique at Gladys at kami ni Zett naman ay naiwan. Tumingin ako sa kanya
MITSUKI’S POV We arrived at a mall, where I spotted a variety of bikes. To be honest, I like motorcycles but cannot afford one that’s as expensive as Janne’s. Sometimes I think about saving money so I can buy an expensive one, but that’s when I'm permanently at work and don’t think of leaving immediately.Napatingin ako sa isang Ecosse ES1 Spirit nagkakahalaga ito ng mga 3.6 million dollars at kung susumahin sa peso ay nasa 17 Billion pesos. Napatakip ako ng bibig ko at saka ako napatakip ng mata ko at napamura sa presyo.“Tangina?” hindi makapaniwalang usal ko.“W-why?” takang tanong ni Sir Ashton.“E, kasi naman sobrang mahal nitong ES1. Grabe naman ang price!” sabi ko at saka sya natawa.“Yes, it’s so expensive but that’s only for those who want to buy it. You are not forced to buy such a motor. Another thing is that there are others like that that are second-hand and it also looks expensive,” sabi nito at dumikit ako sa kanya.“Mga magkano po?”“Around… 50-100,” sagot nya.“Thaus
MITSUKI’S POV Sobra ang kaba sa dibdib ko at hindi ko alam kung anong unang gagawin ko. Para akong mababaliw sa kakaisip sa nangyayare ngayon dahil akala ko kasi ay kung hindi papasok si Ma’am Janne ay wala rin akong gagawin pero nagkamali ako sa isipin na ‘yon.“Is Janne told you about my secretary?” tanong nya sa ‘kin at saka ako tumango sa kanya. “Thank you,” dagdag nya at saka umupo sa upuan nya.“Ano po ba ang gagawin ko Sir?” tanong ko at saka lumapit pa malapit sa may table nya.“Wala kang gagawin hangga’t wala akong pinapagawa,” sagot naman nya at saka ako napaisip.Kung wala rin naman akong gagawin dito ay ano pa ang ginagawa ko dito? Napalingon ako sa may pinto nang may marinig akong kumatok at saka ako tumingin kay Sir Ashton. Hindi ito tumingin sa pinto pero pinindot nito ang kung ano mang tawag sa remote na ‘yon at nakita na kung sino ang nasa labas at nandoon si Sir Tyler.Pinapasok ito ni Sir Ashton si Sir Tyler at tumingin ito sa ‘kin at yumuko naman ako sa kanya. “Go
MITSUKU’S POV “Ashton.”Pareho kaming napatingin ni Sir Ashton sa tumawag sa kanya at saka nangunot ang noo ko ng makita si Sir Tyler. Pero agad din na napawin iyon at inayos ko ang sarili ko kasi nakakahiya sa kanya. Napatingin ako sa ibang direksyon at umupo ako at napatakip pa ako ng mukha ko dahil sa nangyare.“What are you doing here?” takang tanong ni Sir Ashton sa kanya.Lumapit sya sa ‘min at saka nya ako tinginan at ngumiti pa ito sa ‘kin. “Hi, Mitsuki,” bati nito sa ‘kin.“Ahh… h-hi po Sir Tyler,” bati ko na nauutal pa.Napapikit pa ako ng mariin kasi hindi ko alam kung bakit ako nauutal. “You two dating?” tanong nya at saka bumaling ang tingin nya kay Sir Ashton at tumingin din ito sa ‘kin at saka muling tumingin kay Sir Tyler.“Yeap, and you’re interrupting us,” sagot nya na sya namang ikinatampal ko ng noo ko.“Oh? I was?” ani pa nito at saka tinuro ang kanyang sarili.Tumayo ako dahilan para pareho silang mapatingin sa ‘kin. “Ah… ano… hindi po kami nade-date. Nagjo-joke
MITSUKI’S POVHindi ako makapaniwala sa nakikita ko at para akong nasa isang telenovela at ako ang bidang babae habang si Sir Ashton naman ang bidang lalake. Lumapit ako sa kanya at saka nya ako inalalayan na umupo at nang makaupo ako ay umupo rin sya sa harapan ko. Mero’ng nakahandang wine at nang maisalin ‘yon sa baso ay hindi ko mapigilan ang hindi ma-excite.“Bakit nyo naman po ginagawa ‘to?” tanong ko at namamangha pa rin sa nasa harapan ko.“I told you to not use ‘po’ when you talk to me? But by the way, I want you to know that you are special to me,” sagot nya at hindi pa rin maalis ang ngiti sa labi ko.“Salamat sa pagkain,” sabi ko at saka ako nag-umpisang kumain na.Sabay na kaming kumain at hindi ko maiwasan ang hindi manlaki ang mga mata ko dahil sa sarap nito. Ngayon lang ako nakatikim ng ganitong kasarap na putahe at sa totoo lang ay ito ang pangalawang beses na nakakain ako nito. Tumingin ako kay Sir Ashton habang nakangiti ako at nakita ko kung paano nyang ipinatong an