Ang biglaang kilos ni Direktor Dulay ay nagpagulat kay Lizzy, at agad niya itong inalalayan patayo. "Direktor, ano pong ginagawa ninyo? Tumayo na po kayo."Umiling si Direktor Dulay, namumula ang mga mata nito, at mababakas ang lungkot sa kanyang boses. "Miss Lizzy, alam kong maaaring masyado na akong mapangahas sa sasabihin ko, pero nais ko pa ring subukan humingi ng pagkakataon. Nakita n’yo na rin ang kalagayan dito — tagilid ang kalikasan, wala pang maayos na daan. Bumaba na rin ang output ng minahan nitong mga nakaraang taon. Kahit sinisikap naming gumawa ng dekalidad na produkto, hindi pa rin nabebenta nang mahal dahil hindi maayos ang negosyo. Kapag isinara ang pabrika, wala nang makakain ang mga tao sa paligid. Yung mga batang nakita ninyo kanina, kahit paano ay may kasama pang mga ina. Pero kung magsasara ang pabrika, baka tuluyan na silang mapabayaan. Miss Del Fierro, alam kong lumaki kayo sa maginhawang buhay, at hindi n’yo siguro naiintindihan ang ganitong sitwasyon. Pero k
Bigla na lang may malakas na tunog na nagmula sa seradura ng pinto. Mukhang sinisikap ng lalaki sa labas na basagin ito.Nangilabot si Lizzy, nanghina ang kanyang mga kamay, at nalaglag ang kanyang cellphone sa sahig, na naglikha ng malakas na kalampag. Tumigil ang ingay mula sa labas, pero ilang sandali lang ay sumunod ang mas malalakas na pagpilit na buksan ang pinto.Sa puntong iyon, hindi na alintana ni Lizzy kung mabuking ang kanyang presensya. Nanginginig ang mga daliri habang nagta-type siya ng mensahe para humingi ng saklolo. Sabay sigaw, "May tao ba d'yan?! Tulungan n'yo ako! May gustong pumasok dito, tulungan n'yo ako!"Ngunit natabunan ng malakas na ulan at kulog ang kanyang boses. Nang hindi makahanap ng sagot, napilitang bumalik si Lizzy sa likod ng silid. Kumuha siya ng pinakamalaking bubog mula sa nabasag na salamin at mahigpit itong hinawakan, habang nakatitig nang malamig sa nanginginig na pintuan.Hindi nagtagal, bumigay ang kahoy na pinto matapos ang walang humpay n
Namumutla ang mukha ni Lysander, pero pinilit pa rin niyang ngumiti nang bahagya.Tumingin si Direktor Dulay kay Lizzy na halatang nahihiya. "Ah, oo nga pala," sabi ni Lizzy, "Ito ang asawa ko. Sanchez ang apelyido niya."Pagkatapos ng mga salitang iyon, isang malakas na tunog ang narinig, parang may bumagsak. Paglingon ni Lizzy, nakita niyang nawalan ng malay si Lysander at bumagsak sa sahig.Duguan ang ilalim ng kanyang katawan.Biglang namula ang mga mata ni Lizzy sa kaba at agad na yumuko kay Lysander. "Tulungan niyo kami! Tumawag kayo ng ambulansya!" sigaw niya nang paulit-ulit.Doon niya napansin na nasaksak pala si Lysander.Naka-itim na suit si Lysander, at dahil madilim ang ilaw ng kwarto, hindi kaagad nakita ang sugat. Kahit may ganoong sugat, nagawa pa rin niyang tiisin ito."Huwag kang bibitaw, Lysander," nanginginig na sabi ni Lizzy. "Kung hindi mo kakayanin, paano na ako? Mabubuhay ako nang puno ng pagsisisi!"Hindi na nag-alinlangan si Lizzy. Nang magkamalay si Lysander
Hindi lang si Lianna nanunukso sa buong lakad, kundi kung anu-ano pang mapanuksong salita ang binibitawan nito paminsan-minsan. Kahit pa maganda ang pagpapalaki kay Iris, hindi niya matiis ang ganitong galit.Hindi niya talaga maintindihan. Sigurado namang mag-aasawa si Liston sa hinaharap, at ganoon din si Lianna. Ano ba ang nagawa niyang mali para hindi siya magustuhan nito?Habang walang nakatingin, bigla siyang huminto, hinila ang dumadaan na kasambahay, at iniabot ang isang tseke.Nanlaki ang mata ng kasambahay, halatang nagulat at nag-aalangan. "Miss.. Miss Iris, ano po ang ginagawa ninyo? Nakakahiya naman, hindi ko po matatanggap ito."Mahigpit na hinawakan ni Iris ang pulso ng kasambahay at binaba ang boses. "Huwag kang mag-alala, wala akong balak na masama. Gusto ko lang magtanong, hindi ka mapapahamak. Lagi bang ganyan ka-close sina Lianna at Liston?"Tumango ang kasambahay. "Simula nang mahanap si Miss Lianna, siya ang pinakapaborito ng pangalawang young master sa pamilya.
Binawi ni Lysander ang kanyang kamay, "Umuwi ka na."Hindi sumuko si Clarisse, at napaluha pa ito, "Pero, nagdalang-tao ako ng anak mo. Ngayon wala na ang bata. Galit ka ba sa akin? Galit ka ba dahil hindi ko naingatan ang anak natin? Mahal na mahal kita, Lysander. Huwag mo akong iwan, okay? Mababaliw na ako kung hindi kita makikita."Habang nagsasalita, iniangat niya ang kanyang manggas at ipinakita ang mga peklat na bakas ng matinding sugat sa kanyang braso.Mapait na ngumiti si Clarisse, "Baka iniisip mong nagdadrama ako, pero gusto ko lang ipakita sa'yo na hindi ko kayang kontrolin ang sarili ko—tulad ng hindi ko makontrol ang pagmamahal ko sa'yo. Lysander, kung iiwan mo talaga ako, handa akong mamatay para sa'yo."Ang mga mata ni Clarisse na parang puno ng lambing ay nagtatago ng malamig na liwanag.Sa hitsura niya, parang seryoso ito sa kanyang mga sinasabi."Ikaw na yata ang baliw," sagot ni Lysander na tila natulala at halos hindi nakapag-react.Narinig ni Lizzy nang malinaw a
"Roj," biglang putol ni Lizzy, bahagya pang napasinghal ang boses na halatang pinipigilang bumalong ang luha. "Hindi mo na kailangang ipaliwanag pa. Naiintindihan ko. Halos magaling na rin ang katawan ko. Balak kong personal na pasalamatan si Lysander, pagkatapos ay babalik na rin ako."Napakunot ang noo ni Roj. "Kagagaling mo pa lang, sigurado ka bang kakayanin mo na?""Hindi na mahalaga iyon," sagot ni Lizzy. "Alam mo naman, kakasimula ko lang sa kumpanya. Napaka-busy ko na."Hindi na nakapagsalita pa si Roj. Alam niyang kahit na nagpipigil si Lizzy, malaki ang epekto ng nangyari kanina sa kanya. Sa kabila ng pag-aayos nito ng emosyon, halata pa rin ang bigat ng damdaming iniinda.Pagbalik nila sa silid, bumungad agad sa kanila si Lysander na pilit bumabangon mula sa kama. May sugat ito sa baywang — hindi masyadong malalim, pero mahaba.Mariing ipinayo ng doktor na manatili siya sa kama upang hindi bumuka ang sugat. Pero tila hindi ito mapakali. Nasa gilid ang ilang mga nars, hindi
Hindi inaasahan ni Direktor Dulay na babalik agad si Lizzy. Sinalubong niya ito sa pintuan habang may dala-dalang malaking basket. "Miss Del Fierro, mas mabuti na ba ang lagay ng asawa mo? Hindi rin namin alam kung saan siyang ospital dinala. Ah, ito pala, munting pasasalamat lang."Makikita sa kanyang mga mata ang matinding pagsisisi. "Yung taong may problema sa pag-iisip, ako kasi ang kumuha nun. Mukha siyang maayos at mapagkakatiwalaan, pero hindi ko inasahan na... Kasalanan ko 'to, lahat ng ito kasalanan ko."Halos gusto nang sampalin ni Direktor Dulay ang sarili. Mabilis naman siyang pinigilan ni Lizzy at tinanggap ang basket. "Hindi mo kasalanan, ako ang nagkulang. Pero sa ngayon, baka hindi na muna ako manatili rito. Pupunta ako sa bayan para maghanap ng ligtas na matitirahan. Pero huwag kang mag-alala, aayusin ko ang problema sa pabrika." Tumingin siya sa dala nitong basket at pilit ngumiti. "Ipapaabot ko 'to sa ospital. Huwag mo masyadong sisihin ang sarili mo."Laking tuwa n
Halos mapairap si Lizzy pero pinigilan ang sarili, saka na lang tumalikod at dumiretso papasok sa kwarto ng ospital.Si Lysander ay nakahiga sa kama ng ospital, suot ang isang simpleng pang-itaas na panglalaki. Pagtingin ni Lizzy sa bahagyang magulong kama, agad na bumigat ang kanyang mukha.Alam niyang kwarto iyon ni Lysander — tanda niya iyon nang malinaw. Pero ngayon, sino ba ang nakisiksik sa kwarto niya?Napangiwi si Lizzy at nakaramdam ng bahagyang pagsusuka. Pinilit niyang kontrolin ang sarili, ibinaba ang dala niyang basket sa mesa sa gilid ng kama."Pasasalamat lang ito sa pagligtas niya sa akin noong nakaraan. Mga dala ito ng mga tauhan ko," mahinahong sabi ni Lizzy, "Pasasalamat namin para sa tulong niya."Sumilip si Clarisse sa loob at biglang tinabig ang basket hanggang tumapon ang laman nito. Pinandilatan pa ni Clarisse si Lizzy, hawak ang ilong na parang may naaamoy na masangsang."Ano 'to? Nakakadiri! Maraming germs ito. Alisin mo na 'yan!"Halos matawa si Lizzy sa ini
Pero sa huli, gumawa pa rin ng senyas si Aaron, "Ano bang ginagawa mo sa pagbubukas ng pinto? Nakakaabala ka sa pag-uusap namin ni Miss Del Fierro tungkol sa negosyo."Agad na binawi ng assistant ang kamay niya.Napangiti si Lizzy, may bahagyang tusong ningning sa mga mata. "Salamat, Mr. Quinto."Pagkatapos, mabilis siyang nagtago sa loob ng pribadong silid. Mula sa screen, natanaw niya ang mga taong pumasok, nagtanong ng ilang bagay, at umalis din agad matapos ang maikling usapan.Nang wala nang tao sa labas, agad na nagsalita si Aaron nang may iritasyon, "Tapos na ang usapan, Miss Del Fierro. Wala namang dahilan para patagalin ka pa rito para sa dinner."Kalmadong inilabas ni Lizzy ang kanyang cellphone habang mahinahong na
Si Lizzy ay pinigilan ang pag-ikot ng kanyang mga mata at tinaktak ang tubig mula sa kanyang mga kamay. "May gusto ako sa kanya? Anong magugustuhan ko sa kanya? Magagawa ko bang halikan siya sa isang lugar tulad ng banyo?"Ngumiti ang lalaki at lumapit sa kanya, iniabot ang kanyang business card. "Miss, makilala mo naman ako. Isa akong manager sa kumpanya namin, at hindi bababa sa 300,000 ang annual salary ko. Sapat na iyon para suportahan ka."Tiningnan ni Lizzy ang business card, kilala niya ang kumpanyang nakasulat doon.Panyun. Hindi niya inasahan na makakatagpo ng empleyado niya sa ganitong lugar. Dahil kapapasok niya pa lang dito at nagpunta muna siya sa factory ni Director Dulay para tingnan ang operasyon, hindi pa niya lubos na kilala ang mga tao sa Panyun at bihirang magpakita.Hindi niya akalain na magkakaroon ng ganitong eksena.Sa pag-aakalang nabighani siya sa ipinagmamalaki nitong yaman, mas nagkaroon ng interes ang lalaki na magsalita pa. "Alam mo, ang 300,000 na annua
Halos mapairap si Lizzy pero pinigilan ang sarili, saka na lang tumalikod at dumiretso papasok sa kwarto ng ospital.Si Lysander ay nakahiga sa kama ng ospital, suot ang isang simpleng pang-itaas na panglalaki. Pagtingin ni Lizzy sa bahagyang magulong kama, agad na bumigat ang kanyang mukha.Alam niyang kwarto iyon ni Lysander — tanda niya iyon nang malinaw. Pero ngayon, sino ba ang nakisiksik sa kwarto niya?Napangiwi si Lizzy at nakaramdam ng bahagyang pagsusuka. Pinilit niyang kontrolin ang sarili, ibinaba ang dala niyang basket sa mesa sa gilid ng kama."Pasasalamat lang ito sa pagligtas niya sa akin noong nakaraan. Mga dala ito ng mga tauhan ko," mahinahong sabi ni Lizzy, "Pasasalamat namin para sa tulong niya."Sumilip si Clarisse sa loob at biglang tinabig ang basket hanggang tumapon ang laman nito. Pinandilatan pa ni Clarisse si Lizzy, hawak ang ilong na parang may naaamoy na masangsang."Ano 'to? Nakakadiri! Maraming germs ito. Alisin mo na 'yan!"Halos matawa si Lizzy sa ini
Hindi inaasahan ni Direktor Dulay na babalik agad si Lizzy. Sinalubong niya ito sa pintuan habang may dala-dalang malaking basket. "Miss Del Fierro, mas mabuti na ba ang lagay ng asawa mo? Hindi rin namin alam kung saan siyang ospital dinala. Ah, ito pala, munting pasasalamat lang."Makikita sa kanyang mga mata ang matinding pagsisisi. "Yung taong may problema sa pag-iisip, ako kasi ang kumuha nun. Mukha siyang maayos at mapagkakatiwalaan, pero hindi ko inasahan na... Kasalanan ko 'to, lahat ng ito kasalanan ko."Halos gusto nang sampalin ni Direktor Dulay ang sarili. Mabilis naman siyang pinigilan ni Lizzy at tinanggap ang basket. "Hindi mo kasalanan, ako ang nagkulang. Pero sa ngayon, baka hindi na muna ako manatili rito. Pupunta ako sa bayan para maghanap ng ligtas na matitirahan. Pero huwag kang mag-alala, aayusin ko ang problema sa pabrika." Tumingin siya sa dala nitong basket at pilit ngumiti. "Ipapaabot ko 'to sa ospital. Huwag mo masyadong sisihin ang sarili mo."Laking tuwa n
"Roj," biglang putol ni Lizzy, bahagya pang napasinghal ang boses na halatang pinipigilang bumalong ang luha. "Hindi mo na kailangang ipaliwanag pa. Naiintindihan ko. Halos magaling na rin ang katawan ko. Balak kong personal na pasalamatan si Lysander, pagkatapos ay babalik na rin ako."Napakunot ang noo ni Roj. "Kagagaling mo pa lang, sigurado ka bang kakayanin mo na?""Hindi na mahalaga iyon," sagot ni Lizzy. "Alam mo naman, kakasimula ko lang sa kumpanya. Napaka-busy ko na."Hindi na nakapagsalita pa si Roj. Alam niyang kahit na nagpipigil si Lizzy, malaki ang epekto ng nangyari kanina sa kanya. Sa kabila ng pag-aayos nito ng emosyon, halata pa rin ang bigat ng damdaming iniinda.Pagbalik nila sa silid, bumungad agad sa kanila si Lysander na pilit bumabangon mula sa kama. May sugat ito sa baywang — hindi masyadong malalim, pero mahaba.Mariing ipinayo ng doktor na manatili siya sa kama upang hindi bumuka ang sugat. Pero tila hindi ito mapakali. Nasa gilid ang ilang mga nars, hindi
Binawi ni Lysander ang kanyang kamay, "Umuwi ka na."Hindi sumuko si Clarisse, at napaluha pa ito, "Pero, nagdalang-tao ako ng anak mo. Ngayon wala na ang bata. Galit ka ba sa akin? Galit ka ba dahil hindi ko naingatan ang anak natin? Mahal na mahal kita, Lysander. Huwag mo akong iwan, okay? Mababaliw na ako kung hindi kita makikita."Habang nagsasalita, iniangat niya ang kanyang manggas at ipinakita ang mga peklat na bakas ng matinding sugat sa kanyang braso.Mapait na ngumiti si Clarisse, "Baka iniisip mong nagdadrama ako, pero gusto ko lang ipakita sa'yo na hindi ko kayang kontrolin ang sarili ko—tulad ng hindi ko makontrol ang pagmamahal ko sa'yo. Lysander, kung iiwan mo talaga ako, handa akong mamatay para sa'yo."Ang mga mata ni Clarisse na parang puno ng lambing ay nagtatago ng malamig na liwanag.Sa hitsura niya, parang seryoso ito sa kanyang mga sinasabi."Ikaw na yata ang baliw," sagot ni Lysander na tila natulala at halos hindi nakapag-react.Narinig ni Lizzy nang malinaw a
Hindi lang si Lianna nanunukso sa buong lakad, kundi kung anu-ano pang mapanuksong salita ang binibitawan nito paminsan-minsan. Kahit pa maganda ang pagpapalaki kay Iris, hindi niya matiis ang ganitong galit.Hindi niya talaga maintindihan. Sigurado namang mag-aasawa si Liston sa hinaharap, at ganoon din si Lianna. Ano ba ang nagawa niyang mali para hindi siya magustuhan nito?Habang walang nakatingin, bigla siyang huminto, hinila ang dumadaan na kasambahay, at iniabot ang isang tseke.Nanlaki ang mata ng kasambahay, halatang nagulat at nag-aalangan. "Miss.. Miss Iris, ano po ang ginagawa ninyo? Nakakahiya naman, hindi ko po matatanggap ito."Mahigpit na hinawakan ni Iris ang pulso ng kasambahay at binaba ang boses. "Huwag kang mag-alala, wala akong balak na masama. Gusto ko lang magtanong, hindi ka mapapahamak. Lagi bang ganyan ka-close sina Lianna at Liston?"Tumango ang kasambahay. "Simula nang mahanap si Miss Lianna, siya ang pinakapaborito ng pangalawang young master sa pamilya.
Namumutla ang mukha ni Lysander, pero pinilit pa rin niyang ngumiti nang bahagya.Tumingin si Direktor Dulay kay Lizzy na halatang nahihiya. "Ah, oo nga pala," sabi ni Lizzy, "Ito ang asawa ko. Sanchez ang apelyido niya."Pagkatapos ng mga salitang iyon, isang malakas na tunog ang narinig, parang may bumagsak. Paglingon ni Lizzy, nakita niyang nawalan ng malay si Lysander at bumagsak sa sahig.Duguan ang ilalim ng kanyang katawan.Biglang namula ang mga mata ni Lizzy sa kaba at agad na yumuko kay Lysander. "Tulungan niyo kami! Tumawag kayo ng ambulansya!" sigaw niya nang paulit-ulit.Doon niya napansin na nasaksak pala si Lysander.Naka-itim na suit si Lysander, at dahil madilim ang ilaw ng kwarto, hindi kaagad nakita ang sugat. Kahit may ganoong sugat, nagawa pa rin niyang tiisin ito."Huwag kang bibitaw, Lysander," nanginginig na sabi ni Lizzy. "Kung hindi mo kakayanin, paano na ako? Mabubuhay ako nang puno ng pagsisisi!"Hindi na nag-alinlangan si Lizzy. Nang magkamalay si Lysander
Bigla na lang may malakas na tunog na nagmula sa seradura ng pinto. Mukhang sinisikap ng lalaki sa labas na basagin ito.Nangilabot si Lizzy, nanghina ang kanyang mga kamay, at nalaglag ang kanyang cellphone sa sahig, na naglikha ng malakas na kalampag. Tumigil ang ingay mula sa labas, pero ilang sandali lang ay sumunod ang mas malalakas na pagpilit na buksan ang pinto.Sa puntong iyon, hindi na alintana ni Lizzy kung mabuking ang kanyang presensya. Nanginginig ang mga daliri habang nagta-type siya ng mensahe para humingi ng saklolo. Sabay sigaw, "May tao ba d'yan?! Tulungan n'yo ako! May gustong pumasok dito, tulungan n'yo ako!"Ngunit natabunan ng malakas na ulan at kulog ang kanyang boses. Nang hindi makahanap ng sagot, napilitang bumalik si Lizzy sa likod ng silid. Kumuha siya ng pinakamalaking bubog mula sa nabasag na salamin at mahigpit itong hinawakan, habang nakatitig nang malamig sa nanginginig na pintuan.Hindi nagtagal, bumigay ang kahoy na pinto matapos ang walang humpay n