Malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Lysander, "Galit ka ba?"Parang pusang natapakan si Lizzy dahil sa tanong na iyon. Agad siyang sumagot, "Hindi ako galit. Bakit naman ako magagalit?" Pagkatapos niyang magsalita, bahagya siyang nainis sa sarili. "Mr. Sanchez, gabi na. Kailangan ko nang magpahinga."Sa puntong iyon, may narinig siyang maingay sa kabilang linya ng cellphone. Sumingit muli ang boses ni Roj, "Pasensya na po, ma’am. Medyo hindi maganda ang lagay ni Mr. Sanchez ngayon. Lumabas kami kanina para makipag-socialize, at nakainom siya ng ilang baso. Alam n'yo naman, mahina siya sa inuman, nalalasing agad. May oras ba kayo ngayon para puntahan siya?”Nakaramdam ng kaunting pagkailang si Lizzy. Huwag nang banggitin kung may sasakyan ba siya sa ganoong oras, pero kahit meron, hindi rin magiging madali ang pagbalik niya agad. Gayunpaman, nag-aalala pa rin siya.Ilang sandali pa, isang malumanay ngunit mapanuksong boses ng babae ang narinig niya mula sa kabilang linya. "Ro
Malapit nang maggabi nang kumatok si Carl sa pinto ng kwarto. "Miss Del Fierro, oras na. Ihahatid na kita."Binuksan ni Lizzy ang pinto, at halata sa kanyang mga mata ang pagkainis at kawalang-interes sa lalaki. "Sasama na ako kay Miss Celestina. Hindi na kita kailangang abalahin."Walang magawa si Carl kundi sumunod. "Hindi ito tama. Kung may mangyari sa'yo sa daan, hindi ba’t ako ang mananagot? Sana maintindihan mo ang sitwasyon ng mga katulad kong nagtatrabaho lang."Parang langaw na nakakairita. Pilit na inirereklamo ni Lizzy sa kanyang isip.Sa kabutihang-palad, pagdating nila sa lugar ng kainan, tinawag ng ilang tao si Carl para makipag-inuman. Sa wakas, nakahinga nang maluwag si Lizzy.Umupo siya sa tabi ni Celestina at tahimik na inobserbahan ang mga tao sa hapunan. Sa gitna ng lamesa nakaupo ang isang lalaking nasa middle-aged, kahit may edad na, mukhang maayos at kagalang-galang pa rin ito. Nagpapalitan sila ng baso ni David.Bumulong si Celestina, "Siya si Mr. Madrigal, isa
Pinigilan ni Lizzy ang sarili na hindi maibagsak ang baso ng alak.Paano naging organizer ang ganitong klaseng tao? Kung hindi lang dahil sa kasunduang meron sila ni David na kailangang manalo siya, hindi niya hahayaang mangyari ito.Iniisip niya na si Mr. Madrigal ang organizer ngayon, malinaw na gusto lang niyang manggulo. Malamang ay gagawa ito ng paraan para siya'y mapahamak. Kung hindi lang dahil dito, hindi talaga niya ito babatiin nang maayos."Lasing na ba si Mr. Madrigal?" Kalma pa rin ang tono ni Lizzy. "May dala pa akong gamot para sa hangover. Mas mabuting inumin mo ito at magpahinga na pagkatapos. Maraming tao ngayon, at hindi maganda kung may masabi kang hindi tama. Hindi maganda kung kumalat pa iyon."Tumpak ang pagkakabanggit ni Lizzy. Nakakairita talaga. Kung anuman ang mangyari, magsama na lang sila sa pagbagsak.Naintindihan ni Mr. Madrigal ang nais iparating ni Lizzy. Pilit siyang tumawa nang matamlay, kinuha ang gamot, at hinawakan ito nang mahigpit. Tahimik namang
Ibinaba ni Lysander ang tasa ng tsaa. "Huwag kang kabahan. Narito lang ako para itanong ang tungkol sa isang tao. Ipapadala ko sa'yo ang lahat ng impormasyon niya mamaya.""May hinahanap kang tao?" Nagulat si Mr. Madrigal. "Anumang klase ng tao 'yan, walang problema, Lysander. Huwag kang mag-alala kung magiging abala ito. Basta kaya ko, kahit pusa o aso pa ang ipahanap mo, mahahanap ko para sa'yo."Napailing si Roj sa pagiging mapapel ni Mr. Madrigal. Hindi niya matiis at pinanlakihan ito ng mata. Samantala, hindi maiwasan ni Lysander na maging iritable muli habang iniisip ang mga araw na hindi sumasagot si Lizzy sa mga mensahe niya."Kapag naipadala na sa'yo ang impormasyon, gawin mo agad ang lahat para mahanap siya. Nagmamadali ako."Kahit ayaw ni Mr. Madrigal sa tono ni Lysander, pinilit niyang itago ang pagkainis at nagkunwaring walang problema.Agad siyang bumalik sa kanyang kwarto, ngunit tanging isang walang laman na kama ang dinatnan niya. Ang Lizzy na dapat ay nakahiga roon a
Sumakay si Lysander sa kotse, habang karga si Lizzy sa kanyang mga bisig. Napansin niyang hindi maganda ang kalagayan nito kaya agad siyang nagmamadaling tumungo sa ospital. Hindi bumaba ang mataas na lagnat ni Lizzy hanggang madaling araw. At nang sa wakas ay humupa ang lagnat at naging kalmado ang paghinga niya, saka lang nakahinga nang maluwag si Lysander.Naupo siya sa gilid ng kama at tahimik na pinagmamasdan si Lizzy. Hindi niya namalayan kung gaano na katagal siyang nakaupo roon hanggang sa bumukas ang mga mata ni Lizzy."Lysander?" Mahina at bahagyang paos ang boses ni Lizzy, may bakas ng pagkalito sa kanyang mga mata. "Nanaginip ba ako?"Bahagyang yumuko si Lysander at tinitigan siya. "Pinagtiyagaan kitang hanapin. Kung hindi ako dumating ngayong araw, alam mo ba kung ano ang pwedeng mangyari?"Napatigil si Lizzy at nag-isip habang tinititigan ang malamig na mukha ni Lysander. Dahil siguro sa kahinaan ng kanyang pakiramdam, hindi na niya napigilan ang sarili at hinawakan ang
Ang kabilang linya ay tila natawa sa galit, at biglang lumamig ang tono nito. "Oo, ang plano ko lang naman ay turuan ng leksyon si Lizzy. Pero ikaw ang nagsabi sa akin na ang ganitong klase ng babae ay magiging masunurin lang kung may hawak kang laban sa kanya. Ngayon na may nangyaring ganito, gusto mo lang linisin ang pangalan mo? Nangangarap ka!"Pagkasabi nito, binaba niya ang tawag nang mariin. Sa sobrang galit ni Celestina, muntik na niyang ihagis ang cellphone, pero natatakot siyang mapansin ng iba na may mali, kaya pinigilan niya ang sarili. Bigla siyang may naisip, kaya nawala ang galit sa kanyang mga mata at ngumiti ng malamig.Hindi niya alam na hindi pa nagtatagal mula nang siya'y umalis, lumabas na si Lizzy na may seryosong ekspresyon. Sinadya niyang sabihin ang mga malalabong pahayag na iyon kay Celestina.Kailan nga ba siya nagsimulang maghinala? Siguro noong paulit-ulit na nagpapakita si Celestina ng mabuting pakikitungo sa kanya. Bukod pa rito, noong araw na nagkaroon
Minaneho ni Roj ang isang simpleng sasakyan para sunduin si Lizzy. Sa sobrang atensyon niya sa daan, napakunot ang noo ni Lizzy, hanggang sa hindi na siya nakapagpigil at nagtanong. "Dahil ba umalis ako at muntik nang maaksidente, kaya sinisi ka ni Lysander?"Bahagyang kumibot ang mga labi ni Roj at agad na ipinaliwanag, "Hindi, hindi! Napakapasensyoso ni Mr. Sanchez sa mga tao niya, at hindi siya gumagawa ng mga bagay na nakakapagpababa ng moral ng iba."Tumango si Lizzy nang may pag-iisip. "Tama, naramdaman ko na rin iyon noon nang nagtatrabaho pa ako sa kanya. Dati akala ko speciall ako sa kanya, pero ngayon mukhang ganito talaga siya sa mga empleyado niya. Indeed, he is a good leader."Bahagyang umubo si Roj at sinabing, "Sa totoo lang, may mga oras na sobrang istrikto pa rin si Mr. Sanchez, pero special ka talaga sa kanya. Hindi siya ganyang ka-relax kapag nasa harap niya kami."Sa wakas, hindi na napigilan ni Lizzy ang sarili at bahagyang ngumiti, "Sinasabi mo ang lahat ng magag
"Ayaw kong pilitin kang sumagot, pero ang tanong na ito ay hindi lang para sa akin, kundi para rin kay Lysander. Kung ayaw mong sabihin sa akin, sigurado akong may lakas ka ng loob na sabihin sa kanya."Kinuha ni Lizzy ang kanyang cellphone at tinawagan si Roj. Lalong nag-panic si Mr. Madrigal, marahil dahil alam niyang maraming hirap ang naranasan niya sa kamay ni Roj.Sumabay naman si Roj sa drama ni Lizzy. Magalang itong ngumiti sa kanya at nagsalita, "Miss Lizzy, huwag kang mag-alala. Anuman ang gusto mong malaman, tutulungan kita. Kahit pa hindi ko magawa, sigurado akong may paraan si Mr. Sanchez."Dahil dito, lubos na natakot si Mr. Madrigal. Nagsimula itong maiyak, tumulo ang sipon, at wala nang natirang dignidad sa kanya. Wala na ang kanyang imahe bilang matagumpay na negosyante na mayabang pa noong gabing iyon."Sasabihin ko na! Sasabihin ko na ang lahat!" Pinilit niyang pakalmahin ang sarili at binaba ang boses. "Ang totoo, hindi tunay na Salas ang apelyido ng dalawang iyon.
Hindi mapigilan ni Ericka ang magtaas ng kilay sa mapagmataas na kilos ni Lianna, at bumulong siya nang bahagya upang mang-asar. "Birthday party mo ito, pero siya ang nagpasikat, parang pabo na nagpakita ng buntot niya, halatang gusto niyang mapansin ng lahat. Hindi ba nakikita ng pamilya mo ang kakornihan ng mga paraan niya?"Bahagyang ngumiti si Lizzy. "Matagal na nilang alam, pero wala silang magawa. Talagang may pinapaboral sila. Para sa kanila, si Lianna ang anak nila, at ako ang sampid."Medyo nag-init si Ericka. "Ang kapal ng mukha nila. Darating din ang araw na pagsisisihan nila 'yan."Napalitan ng pagkalito ang mukha ni Lizzy. Ngunit hindi naman niya kailangang marinig ang pagsisisi nila.***Dumating na ang oras para maghiwa ng cake. Napalibutan si Lianna ng lahat, masaya nilang kinantahan siya ng "Happy Birthday," at may mga nag-record at kumuha ng litrato gamit ang kanilang mga cellphone. Para siyang prinsesa sa gitna ng mga bituin, balot ng pagmamahal at init ng lahat.Sa
"Sige, Lizzy! Hindi mo ba nakikita na walang gustong makita ka dito? Bakit mo pa kailangang sumama?" Matigas na sabi ni Liston.Tumingin si Lizzy sa paligid at ngumiti ng malamig. "Oo nga, ano ba ang dahilan kung bakit niyo ako inimbitang pumunta sa sarili kong birthday party? Gusto niyo ba ng kasiyahan?"May ilang natawa at sinubukang gawing magaan ang sitwasyon. "Grabe, Mr. Del Fierro. Mapagbiro ka talaga. Alam naman namin na maganda ang relasyon niyong magkapatid, kaya siguro nagbibiruan kayo.""Tama, tama. Sa bahay nga namin, madalas magtalo kami ng kuya ko, pero mahal naman namin ang isa’t isa."Ngumiti si Lizzy pero nanatiling tahimik. Ramdam niya ang mapanuksong tingin ni Liston na nakatuon sa kanya. Kinuha niya ang baso ng alak at iniangat ito. Sa mahinang boses, sinabi niya, "Wala ka bang balak batiin ako ng happy birthday, kuya?"Tumikhim nang malamig si Liston. Malinaw na wala siyang intensyong bumati. Ibinaba ni Lizzy ang kanyang mga mata at nagpatuloy, "Alam nating pareho
Hindi agad sumagot si Lizzy, bagkus ay bahagya lamang niyang sinulyapan si Madel, na abala pa rin sa ginagawa. Nagkunwari namang hindi napansin ni Madel ang tingin ni Lizzy. Halata namang ayaw niyang makialam para sa kanya, at parang iniisip pa na pumayag si Lizzy sa ganitong klaseng bagay.Kung dati ay agad-agad na siyang papayag, pero hindi niya gustong gawin iyon ngayon. Dahil lang wala siya sa mood."Bagay? Paano naman ito magiging bagay?" Tumayo si Lizzy. "Mas pandak ka sa akin, ang ganda ng paldang ito para sa mga matataas ang height."Kahit magkasunod lamang ang edad nila, halos kalahating ulo ang taas ni Lizzy kay Lianna. Lalo na’t perpekto ang kurba ng katawan niya.Kung magsusuot sila ng parehong damit at magkatabi, wala talagang laban si Lianna. Kaya nga noong mga nakaraang taon, sa tuwing may party si Madel, si Lianna lang ang sinasama nito, bihis na bihis at maayos ang hitsura. Pero kahit ganon, hindi pa rin nakakalimutan ng mga tao ang pangalan ng Del Fierro at si Lizzy.
Bumuhos ang luha ni Lianna. "Ate, kung ayaw mo, ayaw mo, pero bakit mo pa ako kailangan pagsabihan ng ganoon?"Bahagyang umubo si Madel, pilit na pinigilan ang galit, at nagpahid ng pilit na ngiti sa kanyang mukha. "Sige na, Lizzy, buksan mo na lang ito para makita mo kung magugustuhan mo. Kung hindi mo magustuhan, huwag na nating pilitin."Nakatutok ang lahat ng mata kay Lizzy, na para bang kung hindi niya bubuksan ang kahon, siya na ang magiging masama. Walang nagawa si Lizzy kundi buksan ito sa harapan nila.Sa loob ng kahon ay isang kuwintas. Napakaganda nito, kumikinang at talagang kaaya-aya sa paningin. Ngunit kumunot ang noo ni Lizzy dahil parang pamilyar sa kanya ang kuwintas na iyon.Ngumiti si Madel nang kontento at agad na nilapitan si Lianna upang aliwin. "Tingnan mo, gusto rin naman ng kapatid mo ang regalong ito. Malapit kayong dalawa bilang magkapatid, paano niya matatanggihan ang regalo mo?"Tumawa si Lianna habang pinapahid ang kanyang mga luha, saka lumapit kay Lizzy
Pagdating ng kotse sa Berun, biglang bumuhos ang malakas na ulan sa labas. Pagkababa ng dalawa, napansin ni Lizzy ang isang pigura sa malayo na nakatayo sa gitna ng ulan. Wala itong dalang payong, at ang payat nitong katawan ay tila nawawalan ng balanse sa ulan, parang anumang sandali’y babagsak ito.Sa mas maingat na pagtingin, nakilala niya si Clarisse. Halatang hinihintay nito si Lysander na bumalik.“Mukhang hinihintay ka niya. Hindi ko alam kung gaano na siya katagal sa ulan.” Mabait na paalala ni Lizzy, Hindi man lang lumingon si Lysander kay Clarisse; sa halip, tumingin siya kay Lizzy. “Gusto mo bang puntahan ko siya?” tanong nito.Medyo nagtataka si Lizzy kung bakit siya nito tinatanong. Nag-isip siya sandali at sumagot nang maayos, “Hindi maganda ang kalusugan ni Miss Clarisse, baka magkasakit siya kung magtatagal pa siya sa ulan.”Tumango si Lysander. “Right.” Pagkatapos nito, mabilis na itong naglakad palapit kay Clarisse, tila nagmamadali pa.Pagkalapit ni Lysander, bigla
"No, no, no." Mabilis na umiling si Gavin at tumanggi, medyo aligaga ang tono niya. "Natural na parurusahan ko siya nang maayos, pero hindi ko pa masabi kung paano. Huwag kang mag-alala, I will give you an answer that you’ll like."Bahagyang ngumiti si Lizzy at sumagot, "Sige, aantayin ko iyan." Pagkasabi nito, tumalikod na siya para umalis.Habang naglalakad patungo sa pintuan, binagalan niya ang hakbang. Tama ang hinala niya—narinig niya ang mga kalabog mula sa loob.Si Celestina ay dinala kay Gavin. Wala siyang anumang sugat sa katawan, pero halatang pagod na pagod siya. Naglakad-lakad si Gavin sa loob ng silid, halatang pinipigilan ang galit.Pagkatapos ng ilang saglit, tumigil siya sa harap ni Celestina, itinaas ang kamay, at malakas na sinampal ang babae. "Tanga! Hindi mo pa rin ba sasabihin sa akin kung ano ang ibig sabihin ni Lizzy?"Ibinaling ni Celestina ang tingin sa sahig, pilit na itinatago ang emosyon sa kanyang mga mata. Ayaw niyang mabasa ni Gavin ang nararamdaman niya
“Huwag kang mag-alala.” Pagkatapos, nagpatugtog ulit si Lizzy ng isa pang recording. Mga pamilyar na boses, pamilyar na pagtatalo.Biglang namutla ang mukha ni Celestina. Sinubukan pa rin niyang magpakatatag, pero ang bahagyang panginginig ng kanyang mga kamay ay nagpapakita ng kanyang totoong nararamdaman.Nang makita ito, lalong luminaw ang ngiti sa mukha ni Lizzy, pero ang ngiti niya ay hindi umabot sa kanyang mga mata na nanatiling malamig.“Sa ganitong sitwasyon, mukhang hindi mo na kailangang magkunwaring pinsan, tama ba? Hindi lang ako naghanda nang maaga, nalaman ko rin ang lahat ng mga plano mo. Kung hindi, isipin mo, saan kaya napunta si Mr. Madrigal?”Nabigla ang mga mata ni Celestina, at unti-unting tumindi ang takot sa kanyang isipan. “Kinulong mo siya?”Hindi nakapagtataka na hindi niya makontak ang kahit sino nitong mga nakaraang araw. Akala niya noong una, hindi lang nagtagumpay ang plano kaya natakot si Mr. Madrigal at tumakas. Hindi niya inasahan na hindi lang nalaba
"Ayaw kong pilitin kang sumagot, pero ang tanong na ito ay hindi lang para sa akin, kundi para rin kay Lysander. Kung ayaw mong sabihin sa akin, sigurado akong may lakas ka ng loob na sabihin sa kanya."Kinuha ni Lizzy ang kanyang cellphone at tinawagan si Roj. Lalong nag-panic si Mr. Madrigal, marahil dahil alam niyang maraming hirap ang naranasan niya sa kamay ni Roj.Sumabay naman si Roj sa drama ni Lizzy. Magalang itong ngumiti sa kanya at nagsalita, "Miss Lizzy, huwag kang mag-alala. Anuman ang gusto mong malaman, tutulungan kita. Kahit pa hindi ko magawa, sigurado akong may paraan si Mr. Sanchez."Dahil dito, lubos na natakot si Mr. Madrigal. Nagsimula itong maiyak, tumulo ang sipon, at wala nang natirang dignidad sa kanya. Wala na ang kanyang imahe bilang matagumpay na negosyante na mayabang pa noong gabing iyon."Sasabihin ko na! Sasabihin ko na ang lahat!" Pinilit niyang pakalmahin ang sarili at binaba ang boses. "Ang totoo, hindi tunay na Salas ang apelyido ng dalawang iyon.
Minaneho ni Roj ang isang simpleng sasakyan para sunduin si Lizzy. Sa sobrang atensyon niya sa daan, napakunot ang noo ni Lizzy, hanggang sa hindi na siya nakapagpigil at nagtanong. "Dahil ba umalis ako at muntik nang maaksidente, kaya sinisi ka ni Lysander?"Bahagyang kumibot ang mga labi ni Roj at agad na ipinaliwanag, "Hindi, hindi! Napakapasensyoso ni Mr. Sanchez sa mga tao niya, at hindi siya gumagawa ng mga bagay na nakakapagpababa ng moral ng iba."Tumango si Lizzy nang may pag-iisip. "Tama, naramdaman ko na rin iyon noon nang nagtatrabaho pa ako sa kanya. Dati akala ko speciall ako sa kanya, pero ngayon mukhang ganito talaga siya sa mga empleyado niya. Indeed, he is a good leader."Bahagyang umubo si Roj at sinabing, "Sa totoo lang, may mga oras na sobrang istrikto pa rin si Mr. Sanchez, pero special ka talaga sa kanya. Hindi siya ganyang ka-relax kapag nasa harap niya kami."Sa wakas, hindi na napigilan ni Lizzy ang sarili at bahagyang ngumiti, "Sinasabi mo ang lahat ng magag