Warning: Some scenes are not suitable for young readers. Spg ahead. Not for minors. Read at your own risk.***Nasa hallway palang kami papuntang kwarto niya ay nagsisimula na ulit siyang humalik sa akin. He hold my nape to kiss me more, ang isang kamay niya ay nasa beywang ko at humahaplos doon. And in a very swift move, he pushed me on his room's door, patuloy pa rin siya sa paghalik sa akin. Mariin iyon at napakalalim. He opened his room and carried my legs to tangled it on his waist.Nang makapasok kami sa kaniyang kwarto ay isinandal niya ako sa pader. Idiniin niya ang kaniyang katawan sa akin. Mabilis ang kaniyang galaw at parang may humahabol. I moaned when his hands just suddenly took my top off. Ni hindi niya iyon inalis sa pagkakatali. He just ripped it off like it's just a piece of paper.I gasped hard when I felt his lips on my neck while his one hand is groping my breast. I tried to kissed him back the way he kissed me with full intensity and desire. Mahina siyang umungol
In the world full of wolf, she was this small rabbit. And she know, anytime soon, one wolf will devour her. Palaging ganoon ang nasa isip ko noon, nag-iisa na lang ako, walang kakampi. Everywhere I go, there is always a predator waiting for me. They might not kill me right away, but they will surely give me a scar that will never going to heal. It will stay and hunt me 'till I die.But not until I met this certain lone wolf. He's ruthless, harsh, and coldhearted. Unang tingin ko palang, alam ko na, he wasn't just a mere wolf. That even though he's harsh, I keep on looking back on him. There is something on him that drew me back to his comforting arms.And then I realized, I was so dependent of him.We stayed in Batangas for two days, nag-alala pa ako tungkol sa mga subjects na absent ako, but good thing that Azazel already made an excuse letter, basta ang alam ko hindi raw ako mamarkahan na absent. I don't know what Azazel did, pero malakas ang pakiramdam ko na may koneksyon siya sa
It was full of uncertainty. Everything went fast that I could hardly even think about other things. In just a blink of my eyes, I found myself tangled with obscure people. The moment that I saw myself with people like them, I knew right there and then that my life will never be the same anymore. I have already accepted it a long time ago, but I just never imagined it to be like this.Hindi kailanman pumasok sa isip ko na mapunta sa ganitong sitwasyon. After what happened on my apartment, Azazel bring me to his penthouse. Nandoon din sina Samael at Grace, lutang ako buong gabi at halos wala ng pumasok sa isip ko. I just can't grasp to the thought about my apartment. Paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang itsura ng apartment na nadatnan namin kanina. I keep on overthinking things.Paano pala kung hindi ako umalis? Paano kung naabutan ako ng mga taong gumawa noon sa partment ko?As of right now, I am thankful that nothing happened to me. Kapag naaalala ko ang nangyari sa akin noon, kun
"W-Where's A-Azazel?" Pero walang sumagot sa akin. I looked at Grace but she avoid my gazes. Nangilid ang luha sa aking mata. "G-Grace?""I...I...H-He's..." ni hindi niya alam ang isasagot ko.Tumingin ako kay Alec, he was smirking at me."Who knows, love? Maybe in the enemy's den, in Governor Gilberto's."Tuluyan ng tumulo ang luha ko sa sinabi niya. Nanginig ang aking tuhod at napaupo na sa sahig. Naninikip ang aking dibdib sa sinabi ni Alec, nanlalambot ako at nanghihina. Patuloy sa pag-agos ang aking luha, hindi ko na rin mapigilan pa ang paghikbi. Ang takot na nararamdaman kay Azazel ay mas lalong lumalala.But my attention got caught by Alec's laugh, umalingawngaw sa buong paligid ang kaniyang tawa. Halos hindi ko na rin marinig pa ang sinasabi sa palabas na pinapanood ko kanina. My gaze went to him, he was laughing so much like he watched the most entertaining comedy show."Damn, she's really gullible, baby!" nakita kong napatingin pa siya kay Grace.Hindi ako tumigil sa pag
I stared blankly into the void while inside Azazel's car. I was biting my lower lip as I stared out the window. Azazel was on the phone with someone, most likely from their law firm. I just boringly looked at Azazel when I felt his hand on my thigh.He was still on his phone, his brows furrowed as he turned the stirring wheels. I just sat there and watched him do it.Bumuga ako ng hangin ng makaramdam ng pagkabagot. Honestly, I don't feel like attending San Albereda University. I just want to lay on my bed all day and night. Napansin iyon ni Azazel kaya agad siyang napatingin sa akin."Hold on... Are you okay, baby?" mas lalong nagsalubong ang kaniyang kilay ng dahil sa akin. Tumango ako sa kaniya at ngumiti, kahit pa hindi naman talaga ako okay."You sure?"I rolled my tongue on my lower lips and pouted as I think something to eat. Parang gusto ko ng strawberry ngayon tapos isasawsaw ko sa gatas."I-I w-want t-to e-eat s-strawb-berry a-and m-milk?" hindi siya makapaniwalang tumitig
Buntis ako.I am pregnant with Azazel's child.Paulit-ulit iyon na tumatakbo sa aking isipan kahit hanggang sa matapos ang hapunan namin. Tahimik kaming dalawa ni Grace habang kumakain. At alam kong napapansin iyon ni Azazel. After the dinner, Grace immediately left. And up until now, I can't still grasp the fact that I'm really pregnant. Na kahit ang pag-uusap namin ni Grace ay hindi nagsisink-in sa utak ko."Buntis ka, Seraphina..." mahinang sabi ni Grace habang nasa pintuan pa rin kami ng banyo.Hinaplos ko ng bahagya ang aking tiyan habang marahang tumutulo ang aking luha pababa sa aking pisngi. I can sense the fear in her voice. Napapikit ako, kahit ako man ay nakakaramdam rin ng takot at pangamba. Sino ba ang hindi?Having a child is a big obligation and responsibility. And I'm just 18 with a completely complex life. "Malaking problema ito," narinig kong saad ni Grace na siyang ikinalingon ko sa kaniya. I know what she is saying. I understand."H-Hindi k-ko s-siya i-ipapalag
Tulala akong nakatingin sa mga ilaw na nagkikislapan. The city lights calm me a bit. Sa sobrang daming nangyayari sa buhay ko nitong mga nakaraang buwan, hindi ko na mapigilan na makaramdam ng pagod. And of course, I can't be stressed that much, especially that I already have a child in my womb.My tears fell as a particular emotion starts to build upon my chest. Bumuga ako ng hangin habang inaalala ang nangyari noong nakaraan.When Azazel found out I was pregnant, he was so mad. Sa sobrang galit niya ay halos hindi ko pa masagot ang kaniyang tanong. I was so nervous.Kaya hanggang ngayon ay hindi ko malimutan ang nangyari ang noong nakaraan.I was so drown thinking about it when I was suddenly interrupted by heat spreading on my back.Ang aking pagninilay ay natigil ng maramdaman ko ang isang matigas na braso na yumakap sa akin mula sa likod. Sa init pa lamang na pinaparamdam, hindi na ako nagulat na si Azazel iyon. He's the only one who could do things like this on me."It's too co
Nagising akong nag-iisa sa kama, iginala ko ang aking tingin upang pagmasdan kung nasaan ako. It was a bit familiar until I realized that I was inside Azazel's room. Not in the penthouse but in the Galdevero's mansion. His room is still the same as the last time I came here. Simple touches of black and white. Walang pinagbago katulad noong unang punta ko rito.I closed my eyes to sleep again but immediately regretted it when the man earlier flashed in my mind. Mabilis akong napadilat at napasigaw, tinatawag ang pangalan ni Azazel. Tears started to fell again from my eyes. My chest keeps on rising as I catch my breath in so much tremble."A-Azazel, n-nasaan ka?! Azazel!"The memories from the past played on my mind like a film. Lahat ng nangyari noon hanggang sa mapunta ako sa treehouse kasama ng isang lalaki ay paulit-ulit na nagpi-play sa utak ko.Umupo ako sa kama at nagsumiksik sa gilid habang ang mga kamay ay yakap ang aking tuhod. My sobs become louder until I felt someone embra