ยูกิxไฉ่หง - 45

เออ! นั่นดิ แล้วทำไมต้องเรียกวะ?

“ฉันหมายถึงเอาโทรศัพท์เธอมาให้ฉันดูหน่อย”

เหมือนจะสีข้างถลอก แถไปแบบน้ำขุ่นๆ

“นี่ค่ะ” ไฉ่หงยื่นโทรศัพท์ราคาแพงมาให้ ผมลองกดๆ ดูก็ไม่เห็นจะมีอะไร

ยัยนี่คงมีเครื่องไว้ประดับแต่ไม่เคยใช้เลยสินะ รูปถ่ายในเครื่องก็ไม่มี เบอร์โทรก็มีแค่เบอร์ไอ้เทียนเบอร์เดียว แต่เดี๋ยวนะ...

ผมกดไปดูบันทึกการโทรเข้า เห็นมีหนึ่งสายล่าสุดที่โทรเข้ามาเมื่อไม่กี่นาทีก่อน แต่พอสังเกตดีๆ เบอร์นี้เป็นเบอร์โทรจากต่างประเทศและน่าจะเป็นฮ่องกงเพราะไอ้เทียนชอบใช้เบอร์ที่ขึ้นต้นคล้ายๆ กันโทรหาผมบ่อยๆ

“นี่เบอร์ใคร?” ผมถามน้ำเสียงติดดุๆ

“คุณยูกิรู้จัก?” เธอถามกลับ ติดดีใจหน่อยๆ

คิดว่าที่ผมถามเพราะผมรู้? บังเอิญไม่ใช่สมุดหน้าเหลืองน

“ถามให้ตอบ ไม่ใช่ให้ย้อนถามคืน” ผมปรายตาดุๆ ส่งไปให้คนที่ยืนรอคำตอบผมด้วยใบหน้ามีความหวัง

เป็นเด็กเป็นเล็กไม่รู้จักมารยาท ได้ข่าวพรุ่งนี้ถึงจะครบยี่สิบเอ็ดปีเต็มไม่ใช่? ห่างกับผมตั้งเกือบสิบปี หลังๆ คะ ขา นี่ไม่มีลงท้ายด้วยเหอะ

“หงส์ไม่ได้อยากย้อน หงส์แค่เห็นคุณยูกิมองเบอร์นั้นอยู่นานสองนาน ทำท่าทางเหมือนกำลังนึกอะไรในใจ เลยลองถามดูเผื่อจะเป็นเบอร์คนรู้จัก”

ไฉ่หง