เข้าสู่ระบบแชร์
ตอตที่ 12 จะลบเองหรือจะให้ฉันลบให้?
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-29 13:17:39
บทที่เกี่ยวข้อง
Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 13 คนหวง
คนหวง “เสร็จแล้ว!” เสียงของบอมพ์ดังขึ้นสั้นๆเมื่อนั่งทำแผลให้กับเฟร์ย่าที่เขาอุ้มมาจนเสร็จเรียบร้อย “แปลกนะ ที่พี่นั่งทำแผลให้ยัยเฟร์ ทั้งๆที่ไม่ชอบมาแต่ไหนแต่ไรแล้วอ่ะ” เบย์พูดแซวยิ้มๆ ความจริงเขารู้ว่าพี่ชายเขาคิดยังไง เพียงแต่ไม่ได้บอกใครและไม่ได้บอกเฟร์ย่าด้วย “นี่พี่บอมพ์ไม่ชอบเฟร์ย่าเหรอคะเนี่ย” เสียงเล็กแหลมของแคลดังขึ้น เธอได้ยินเบย์พูดแบบนั้น ก็รีบถามทันที เพื่อตอกย้ำให้เฟร์ย่าได้ยิน และก็เหมือนจะเป็นแบบนั้น เฟร์ย่าได้ยินสิ่งที่แคลถามเหมือนมีดทิ่มไปที่หัวใจ เธอหันไปมองที่บอมพ์ ก็สบเข้ากับสายตาดุนิ่งนั้นที่มองมาเช่นเดียวกัน เธอต้องรีบหลบสายตาดุนั้นทันที เฟร์ย่ากลืนก้อนเหนียวๆลงคออย่างยากลำบาก ความอัดอั้นตันใจเมื่อรู้คำตอบของคำถามที่แคลถามอยู่แล้ว แต่บอมพ์ยังไม่ได้ตอบอะไรออกมา ได้เพียงแต่จ้องไปที่คนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนโซฟาก้มหน้าก้มตาอยู่แบบนั้น “เอ่ออพี่เบย์ เราไปเดินเล่นชายหาดกันอีกรอบเถอะค่ะ เฟร์อยากไปนั่งฟังเสียงคลื่นคิดอะไรสักพักหน่อย” เฟร์ย่าเอ่ยชวนเบย์ เพราะไม่อยากได้ยินคำตอบของบอมพ์ “ขาเดี้ยงขนาดนี้ ยังจะไปเดินเล่นอีกเหรอ โง่หรือบ้า” บอมพ์เอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-29Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 14 อ่อยจนตกเรือ
อ่อยจนตกเรือ “เดินไม่ไหวก็ไปนั่ง จะลุกไปไหนนักหนา เดี๋ยวก็ตกน้ำหรอก” บอมพ์บอกคนตัวเล็ก ที่ยังยืนเกาะเขาแน่น ไม่ยอมปล่อย เฟร์ย่าได้ยินเขาพูดแบบนั้นก็น้อยใจที่เขาเอาแต่ดุและเย็นชาใส่เธอ ทั้งๆที่เธอกลัวน้ำมากๆ เฟร์ย่ารีบปล่อยมือจากการเกาะกุมเขาทันที เธอเซถลาเล็กน้อย แต่ก็คว้าขอบเรือไว้ได้ และกลับไปนั่งลงตามเดิม “เอ่อออ พี่บอมพ์คะ คือพวกเราจะไปที่ไหนกันเหรอคะ” แคลเอ่ยถามบอมพ์ แต่ไม่ได้ต้องการคำตอบ เธอแค่อยากคุยกับเขา อยากสนิท อยากใกล้ชิดกับเขามากกว่า แต่บอมพ์ไม่ได้ตอบอะไร ทำได้แค่ส่งสายตาเข้มๆ ด้วยใบหน้านิ่งๆแทนคำตอบ “พี่บอมพ์จะไปเกาะไหนคะ เกาะของพี่เองหรือเปล่า แคลอยากไปถึงใจจะขาดแล้วเนี่ย แคลอยากเห็นว่าเกาะส่วนตัวของจริงค่ะ ว่ามันจะสวยและเป็นส่วนตัวมากแค่ไหน” แคลยังคงพูดคุย ชวนบอมพ์คุยต่อทั้งๆที่ชายหนุ่มไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเลย สายตาของเขาจับจ้องไปที่เฟร์ย่ากับคีย์ที่ยืนคุยกันอยู่ตรงขอบเรือ ขณะนี้ท้องฟ้ายามราตรีเริ่มมืดสนิทแล้ว ท้องททะเลก็เป็นสีดำด้วยเช่นกัน ด้านข้างๆเรือง ห่างออกไปไม่ไกลนักมีแสงไฟจากเรือของชินที่คอยขับขนาบข้างคอยดูแลอยู่ไม่ไกล “รำคาญชิบ!” บอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-29Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 15 ช้อนปลาแบบเท่ๆ
ช้อนปลาแบบเท่ๆ “ใครเด็กฉัน” “แคลไงคะ มองจากดาวอังคารก็รู้ว่าแคลชอบพี่” “หึง?” บอมพ์ถามพร้อมกับมองหน้าคนตัวเล็กในอ้อมกอด เขาต้องแข็งแรงแค่ไหนถึงพยุงเธอไว้ในน้ำได้โดยที่ไม่จมลงไปทั้งคู่ “ใครหึง ไม่ได้หึงสักหน่อย ใครจะชอบพี่ก็ไม่เกี่ยวกับเฟร์ เฟร์ไม่มีสิทธิ์ไปหึงนี่นา เราไม่ได้เป็นอะไรกันค่ะ” “ไม่ได้เป็นอะไรกัน? งั้นที่เอาจนเช้านั่น เรียกอะไร” บอมพ์ถามกลับ “วันนั้นพี่เมานี่คะ มันเกิดจากความไม่ตั้งใจ” “แล้วหลังจากนั้น?” บอมพ์ย้ำ “อันนั้นเฟร์เมา และพี่ก็หลอกให้เฟร์กินยาที่อยู่ในแก้วน้ำของพี่” “อ่อ งั้นก็ยังไม่มีคืนไหนที่เราเอากันโดยที่สติยังครบใช่ไหม” “คะ? ยะ...ยังค่ะ” เฟร์ย่าตอบเสียงตะกุกตะกักก้มหน้าฟุบกับไหล่กว้างด้วยใบหน้าแดงถึงใบหู ทำเอาบอมพ์ที่เห็นหน้าของคนตัวเล็กแดงก็ยิ้มมุมปาก “ไม่กลัวแล้วใช่ไหม” “เฟร์ไม่กลัวน้ำแล้วค่ะ แต่เฟร์เริ่มกลัวพี่บอมพ์แล้วตอนนี้” “กลัวอะไรฉัน” “กลัวพี่ เพราะพี่ชอบแกล้งเฟร์” “หึหึ ฉันไม่แกล้งเธอหรอก แค่จะจับกิน” “ห๊ะ!!? นี่ถึงกับจะกินกันเลยเหรอคะ ทำไมพี่ใจร้ายขนาดนี้คะ เกลียดกันขนาดนั้นเลยเหรอ”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-29Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 16 พี่ขอโทษ
พี่ขอโทษ “อ้าว คุณหนูบอมพ์ ทำไมวันนี้มาถึงที่นี่ได้คะเนี่ย” เสียงนุ่มอบอุ่นของหญิงวัยกลางคนเอ่ยทักทายเจ้านายน้อยของพวกเขาขึ้น เมื่อมีเด็กหนุ่มชาวเกาะที่คอยดูแลความปลอดภัย วิ่งมารายงานพวกเขาว่ามีเรือลำใหญ่แล่นตรงเข้ามาที่เกาะที่พวกเขาดูแลอยู่ เกาะนี้เป็นเกาะส่วนตัวของนายหญิงใหญ่เซริน ไม่มีใครสามารถรุกล้ำเข้ามาได้นอกเสียจากคนในตระกูลอีแวนสัน และคุณเจคอร์ปเจ้าของเกาะที่ยกเกาะนี้ให้กับนายหญิงใหญ่เซริน เจ้านายใหญ่ของพวกเขาเท่านั้น เมื่อพวกเขามาดูที่ชายหาดท่าจอดเรือ ก็พบว่าผู้เข้ามาใหม่คือเจ้านายน้อยของพวกเขานั่นเอง และดูเหมือนว่าเจ้านายน้อยของพวกเขากำลังอุ้มใครมาสักคนมาด้วย “ป้าบัว เฟร์ย่าไม่สบาย ป้าช่วยเช็ดตัว หาข้าวต้มกับยามาให้หน่อยนะ” บอมพ์สั่งป้าบัว ป้าบัวคือครอบครัวที่อาศัยอยู่บนเกาะนี้ คอยดูแลเกาะให้ยายของพวกเขามาเป็นเวลานาน ป้าบัวแกมีสามี และมีลูกสาว ชื่อลุงเล กับน้องเนม “ได้ค่ะนายน้อย ว่าแต่ผู้หญิงคนนี้นอนห้องไหนคะ ให้ป้าเอายาไปที่ห้องไหน หรือให้ป้าจัดห้องนอนให้ใหม่ดี” ป้าบัวถามขึ้น “เอาไปให้ที่ห้องของผม ป้าไม่ต้องจัดใหม่ จัดห้องเดียวให้ผมก็พอ” เข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-29Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 17 อย่าหาว่าฉันใจร้ายนะ!
อย่าหาว่าฉันใจร้ายนะ! จิ๊บๆๆ เสียงนก เสียงธรรมชาติจากด้านนอกหน้าต่างเล็ดลอดเข้ามาภายในห้อง แสงแดดอ่อนที่ลอดผ่านกระจกใสเข้ามากระทบกับใบหน้าหวานที่เคยซีดเผือด ตอนนี้เริ่มมีเลือดฝาดแต่งแต้มอยู่บนใบหน้าแล้ว ความอุ่นจากแสงแดดทำให้เปลือกตาบางเริ่มขยับ แพขนตาเริ่มเปิดกระพริบเล็กน้อย และถี่เพื่อปรับรับแสงสว่างจากด้านนอก “อือออ” เสียงแหบพร่าครางในลำคอเมื่อรู้สึกถึงอาการคอแห้งผาก หิวน้ำขึ้นมา ดวงตากลมเริ่มสอดส่ายมองเห็นเพดานสีขาว โคมไฟระย้าแต่งแต้มบนฝ้าเพดานห้อง สายตากลมเริ่มมองหาสิ่งที่ต้องการ เห็นแก้วน้ำใสวางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงจึงลุกขึ้นหยิบแก้วมาดื่ม อาการปวดเนื้อตัวเพราะพิษไข้ยังหลงเหลืออยู่แม้มันจะลดลงแล้ว “ที่นี่ ที่ไหนนะ เกาะของยายพี่บอมพ์เหรอ” เฟร์ย่าพึมพำกับตัวเองเบาๆ เธอจำได้ว่าก่อนที่จะมาเขาบอกว่าจะพามาที่เกาะ ‘ตอนแรกจะพาไปเกาะของคุณน้าวินซ์ พอตกเรือ เขาก็เปลี่ยนไปเกาะของคุณยายเซรินแทน ที่นี่น่าจะเป็นเกาะของคุณยาย แต่...เกาะมันจะต้องมีแค่กระท่อม หรือบ้านหลังเล็กๆปลูกสร้างง่ายๆไม่ใช่เหรอ แต่นี่ห้องนี้ดูหรูหราเหมือนคฤหาสก์เลยนะ ไม่น่ามาสร้างที่เกาะห่างไกลแผ่นดิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-29Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 18 เด็กโง่!!!
เด็กโง่!!! “มืดแล้วอ่ะ ทำไมอิพี่บอมพ์ยังไม่มา นี่พี่แกล้งเฟร์หรือว่ายัยเด็กคนนั้นหลอกเรากันนะ” เฟร์ย่าบ่นพึมพำคนเดียว เมื่อเห็นท้องฟ้าและบรรยากาศด้านนอกเริ่มมืดสลัว แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววของคนที่นัดเธอมาเลย นี่เขาแกล้งเธอหรือเธอโดนเด็กคนนั้นหลอกกันแน่นะ “หิวอ่ะ...” ร่างบางบ่นหิวและเริ่มหนาว เพราะวันนี้ทั้งวันตั้งแต่เช้าเธอยังไม่ได้กินเข้าว ไม่ได้กินยาเลย “มะ...ไม่ไหว หนาวจัง...” เฟร์ย่าเริ่มนั่งหลบมุมกอดเข่าตัวเองทั้งกลัว ทั้งหนาว แกร็ก! สวบ! เสียงใบไม้แห้งดังขึ้นในความมืดจากป่าที่เธอเคยเดินผ่านมา คนตัวเล็กที่นั่งคุดคู้หันไปมองทางต้นเสียงทันที แต่ก็ไม่เห็นอะไรเพราะในนั้นมืดสนิท สวบ! สาบ! เสียงยังคงดังอย่างต่อเนื่องคล้ายกับว่ากำลังมีอะไรมุ่งตรงมาทางที่เธออยู่อย่างช้าๆ สายตาหวานๆของเฟร์ย่าจ้องมองไปที่ทางต้นเสียงอย่างไม่วางตา กระชับกอดตัวเองมากขึ้น “มาเล่นซ่อนแอบอะไรตรงนี้!!” เสียงทุ้มดุเล็กน้อยของบอมพ์ดังขึ้นก่อน ก่อนที่ร่างหนาจะเดินออกมาจากป่ามืดทึบ “พี่บอมพ์!! ฮืออออ” เฟร์ย่าร้องไห้ออกมา เมื่อรู้ว่าเจ้าของเสียงนั้นคือใคร คนที่เธอรอคอย... คนที่เธอคอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-29Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 19 กลางทราย ชายหาด (1)(nc)
กลางทราย ชายหาด “ป้าเอายากับข้าวต้มมาให้ค่ะ นายหญิงน้อย” ป้าบัวยกถาดข้าวต้มและยามาให้เฟร์ย่า ที่นั่งอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าดีขึ้นมากแล้ว “ขอแต่ข้าวได้ไหมคะป้า เฟร์หายแล้วไม่ต้องกินยาแล้วก็ได้” เฟร์ย่าบอกป้าบัว “ไม่ได้ค่ะ ถึงจะหายแล้วก็กินกันไว้ก่อน ไข้จะได้ไม่กลับมา” “เห้อออ ก็ได้ค่ะ ว่าแต่ป้าไม่ต้องเรียกเฟร์ว่านายหญิงน้อยหรอกค่ะ เฟร์มะ...” “กินเข้าไปอย่าพูดมาก!” บอมพ์ที่เดินเข้ามาจากการออกไปสูบบุหรี่ข้างนอกมาเอ่ยขัดขึ้นมาก่อนที่เฟร์ย่าทันจะได้พูดแก้ไม่ให้ป้าบัวเรียกเธอว่านายหญิงน้อย เหมือนกับว่าเขาไม่ต้องการให้เธอแก้ตัวและต้องการให้ทุกคนเรียกเฟร์ย่าแบบนั้น “พี่บอมพ์” เฟร์ย่าเอ่ยชื่อคนที่เข้ามาใหม่ พร้อมกับทำหน้าบูดบึ้ง ตักข้าวต้มเข้าปากอย่างหิวๆ เพราะไม่ได้กินอะไรมาทั้งวัน ป้าบัวเห็นแบบนั้นก็ขอตัวออกไปเงียบๆ “กินให้อิ่ม แล้วกินยาซะ ไข้จะได้ไม่ขึ้น เดี๋ยวไข้ขึ้นจะลำบากฉันเช็ดตัวให้อีก” เขาบอก “เอ๊ะ นี่พี่เช็ดตัวให้เฟร์เหรอ ไม่ใช่ป้าบัวหรอกเหรอคะ” เฟร์ย่าไม่เคยรู้มาก่อนว่าทั้งหมดเขาเป็นคนทำ “ทำทุกอย่าง ถ้าเธอไม่กินยาอีก ฉันก็จะป้อนเธอแบบเมื่อคืน”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-29Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 20 กลางทราย ชายหาด (2)(nc)
กลางทราย ชายหาด (ต่อ) บอมพ์ดึงผ้าม่านจากมือบางนั้นมาถือไว้ และปูมันลงไปบนพื้นทรายแล้วจับร่างบางนอนราบลงบนผ้า ประกบจูบนั้นอีกครั้งก่อนจะค่อยๆจูบไซร้ลงมาตามซอกคอหอม ต่ำลง ต่ำลงมาจนถึงเนินอกที่มีเม็ดประทุมถัน แข็งเป็นไตดันเสื้อเชิ้ตออกมาสู้รับสัมผัสของเขา ชายหนุ่มเลิกเสื้อเชิ้ตเหนือเนินอก จนเผยให้เห็นสองเต้ากลมสวยไร้อาภรณ์ปิดบัง บอมพ์ก้มลงตะโบมดูดหน้าอกสวยของหญิงสาวตรงหน้า ทั้งดูด ทั้งเลีย ร่างบางใต้ร่างแอ่นอกรับสัมผัสนั้นทุกครั้งที่ลิ้มอุ่นแตะสัมผัส ลิ้นของเขาจากดุดันเมื่อสักครู่แปลเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน ลิ้นอุ่นค่อยๆตวัดดูดเลียที่ยอดประทุมถันที่กำลังแข็งเป็นไตสู้กับลิ้นเขา “อื้ออออ” “อืม” เสียงครางทุ้มต่ำในลำคอ “ตะ...ตรงนี้เหรอคะ” เสียงถามออกมาจากปากบางของเฟร์ย่าด้วยเสียงกระเส่า ริมฝีปากแห้งผากจนเธอต้องแลบลิ้นเลียริมฝีปากนั้น “อืม ไม่มีใครมาหรอก” เขาละริมฝีปากจากอกสวย ก่อนจะยืดตัวขึ้นถอดเสื้อและปลดตะขอกางเกงของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นท่อนกายแกร่งขนาดใหญ่ที่เด้งตั้งชูชี้ขึ้น เมื่อจัดการเสื้อผ้าของตัวเองเสร็จแล้ว มือหนาก็เลื่อนไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตบนตัวเธอออกจนหมด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-29
บทล่าสุด
Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 40 BEY PART (The End)(2)
BEY PART (The End) สารภาพ...ขอเป็นผัว “ถ้าไม่เรียกผัว จะดูดแรงกว่านี้นะ” เขาถอนริมฝีปากพูดแกมขู่เจ้าของร่างที่บิดเร่าไปมา เสียงครางของของคนตัวเล็กกว่าเขากระตุ้นอารมณ์เบย์ให้พลุกพล่านอีกครั้ง เขาจ้องมองคีย์ที่สะบัดหัวไปมาอย่างสุดจะกลั้น ก่อนที่เขาจะก้มลงไปที่ท่อนกายแกร่งอีกครั้งเขาห่อปากตัวเองขยับขึ้นลงเป็นจังหวะรัวและเร็ว ผสมกับมือที่รูดแท่งนั้นขึ้นลงตามจังหวะของปากอุ่นด้วย “อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...บะ...เบย์” มือบางขยุ้มศีรษะของเบย์อย่างเผลอตัวเพื่อระบายความเสียวที่แผ่ไปทั่วร่าง “มะ...ไม่ไหว อ๊ะ...อ๊าาาา” เสียงครางของคีย์ดังลั่น ร่างกระตุกเกร็ง น้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งเข้าปากเขาหมดทุกหยาดหยด เขาไม่รอช้ากลืนมันลงคอไป ก่อนจะยกมือขึ้นปาดคราบน้ำรักที่เลอะรอบริมฝีปากนั้นออกอย่างลวกๆ “เสร็จแล้วเหรอ” เบย์เอ่ยถามคนที่นอนอยู่ใต้ร่างด้วยเสียงหอบหายใจถี่รัว ชายหนุ่มยันกายลุกขึ้นยืนด้วยเข่า ก่อนจับคนตัวเล็กกว่าพลิกตัวให้นอนคว่ำหน้า ใช้สองมือหนายกสะโพกขึ้นสูง จัดแจงให้คีย์อยู่ในท่าหมอบคลาน เขารีบเอามือหนาป้ายน้ำรักที่เลอะขอบปากไปป้ายที่ประตูหลังของคีย์ทันที
Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 39 BEY PART (The End)(1)
BEY PART (The End) สารภาพ...ขอเป็นผัว “อื้ม” เสียงครางทุ้มต่ำในลำคอของเบย์เริ่มเล็ดลอดออกมาจากปากทั้งสองที่ยังคงประกบกัน ภายในลิ้นอุ่นตวัดรัดพันกันนัวเนีย ชายหนุ่มดูดควานหาน้ำหวาน ตักตวงมันจากปากบางอย่างพอใจ ทั้งคู่จูบดูดดื่มแลกเปลี่ยนลิ้นซึ่งกันและกันอยู่พักใหญ่ เบย์ค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่งเหมือนเสียดาย ดวงตาคู่คมจ้องมองที่ร่างของคนตรงหน้าด้วยสายตาหยาดเยิ้มอย่างลืมตัว ก่อนจะเอื้อมมือไปปรับเบาะตัวเองให้ถอยห่างจากพวงมาลัยจนสุดล็อค และดึงตัวของคีย์ขึ้นมานั่งค่อมบนตักเขาทันที จมูกโด่งคมสันเริ่มเข้าใกล้ซุกไซร้ไปที่ซอกคอขาวพรมจูบ ดูดดึงเบาๆ ลากไล้ผ่านลำคอเรียว ต่ำลง ต่ำลงเรื่อยๆ มือหนายกขึ้นปลดกระดุมเสื้อของคนบนตักออกอย่างช้าๆ จนหลุดหมดครบทุกเม็ด ริมฝีปากหนายังคงลากไล้ต่ำลงไปจนกระทั่งถึงตุ่มเล็กน่ารักสีชมพูระเรื่อบนแผ่นอกขาวๆ เบย์แลบลิ้นออกแตะปลายลิ้นลงสัมผัสตุ่มนั้นทีละน้อย เมื่อลิ้นอุ่นสัมผัสตุ่มนั้นครั้งใด ร่างบนตักกระกระตุกเล็กน้อยทุกครั้ง สร้างความพอใจให้กับเบย์ไม่น้อย ก่อนที่เขาจะอ้าปากงับยอดอกเล็กน่ารักนั้นทันที “อื้อออ” คีย์สะดุ้งเฮือก ความรู
Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 38 BEY PART (Start) (2)
BEY PART (Start) (2) สารภาพ...ขอเป็นแฟน BK CLUB “เบย์!! ทางนี้ๆ” เสียงของคีย์ที่กำลังโบกมือกวักมือเรียกเบย์ที่เพิ่งมาถึง เดินมาหยุดที่หน้าประตูทางเข้าคลับ มองซ้ายมองขวามองหากลุ่มเพื่อนๆ พี่ๆ คณะเดียวกันที่นัดกันมา โต๊ะที่พวกนั้นจองไว้รู้สึกจะอยู่หลบมุมของตัวคลับที่ไม่ค่อยมีผู้คนเดินผ่านไป ผ่านมามากนัก และโต๊ะก็ค่อนข้างจะอยู่ห่างจากโต๊ะอื่นๆ พอสมควร “ทำไมมาช้านักล่ะ” คีย์ถามขึ้นเมื่อเบย์มาตามที่นัดช้าไปเกือบชั่วโมง จริงๆ เขาไปดูสินค้า ตรวจสินค้าแทนพี่ของเขาที่วันนี้มีนัดดินเนอร์กับเฟร์ย่า แล้วตั้งใจจะขอแต่งงานในคืนนี้ “ไปดูสินค้าแทนพี่มา” เบย์อธิบายเหตุผลให้กับคีย์ฟัง “อ่อๆ เอาเหล้าอะไร เดี๋ยวเราไปสั่งให้” คีย์บอกพร้อมกับเตรียมจะลุกไปสั่งให้ แต่กลับโดยมือหนาๆ ของเบย์คว้าแขนเอาไว้ก่อน “จะไปไหน ทำไมไม่เรียกเด็กเสิร์ฟมา” เบย์ถาม เพราะว่าที่นี่เป็นคลับของพ่อเขา ที่มีเขาและพี่ชายคอยดูแลรับช่วงต่อจากพ่อ “เอ้อ ลืมไป” คีย์หันมายิ้มให้ แล้วกลับไปนั่งลงที่เดิม “เมาแล้วหรือไง” เบย์ถามคีย์ แต่ดูเหมือนคีย์จะไม่ได้ยิน เขาจึงไม่ได้ตอบอะไรกลับมา “นี่ๆ น้องคีย์ กินให้เมาได้เลยนะ ถ
Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 37 BEY PART (Start)
BEY PART (Start) สารภาพ...ขอเป็นแฟน หลังจากวันนั้น ที่บอมพ์และเฟร์ย่าได้ตกลงเป็นแฟนกันโดยการประกาศขอกันกลางลานหน้าคณะวิศวะ ท่ามกลางเหล่านักศึกษาเกือบทั้งคณะเลยก็ว่าได้ วันนี้พวกเราทั้งสองครอบครัวก็นัดเจอกันที่สุสานหลุมฝังศพประจำตระกูลของคุณน้าแฟร์รี่ ที่จะจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย มีเพียงแค่สองครอบครัวทุกปี “นี่ตาเบย์ ทำไมวันนี้มาคนเดียวล่ะ ทุกทีจะมากับน้องเฟร์” วินเซ่เอ่ยถามลูกชายคนเล็กที่เดินเข้ามาใต้ต้นจามจุรียักษ์ที่พวกเธอรวมตัวกันอยู่ หน้าหลุมฝังศพ 3 หลุม เบย์ในชุดนักศึกษา เสื้อช็อปสีแดงเลือดหมู กางเกงยีนส์สีดำขาเดฟ รองเท้าผ้าใบเท่ๆ “นี่แม่แกล้งถามหรือแม่อยากมีเรื่องกับผมกันแน่” เบย์พูดกับแม่แบบทีเล่นทีจริง “อ้าว แม่ถามจริงๆ นะเนี่ย” “ก็เวลาเพื่อนมีแฟน ก็มักจะลืมเพื่อนไม่ใช่เหรอ ยัยนั่นก็เหมือนกัน” เบย์บอกพร้อมกับเดินมานั่งข้างๆ แม่และพ่อตัวเอง “แล้วน้องจะมาไหมเนี่ย เรียนหนักกันหรือเปล่า” วินเซ่เอ่ยถามอีก “เรียนไม่หนักหรอก แต่เรื่องอื่นน่าจะหนักกว่า เดี๋ยวก็มากับลูกชายคนโตแม่อ่ะแหละ” เบย์พูดแล้วยิ้มกวนๆ พูดไม่ทันได้จบ รถสีดำขลับก็แล่นมาจอดยังสถานที่เอาไว้จอดรถ สองช
Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 36 เกียร์อยู่ที่ใคร ใจอยู่ที่เธอ (จบ)
เกียร์อยู่ที่ใคร ใจอยู่ที่เธอ (จบ) เฟร์ย่า และบอมพ์ เดินทางกลับเข้าแผ่นดินใหญ่เพื่อกลับไปเรียนต่อ โดยมีนนนี่ย้ายมาอยู่ด้วย ในฐานะบอดี้การ์ดส่วนตัวของเฟร์ย่า ก่อนหน้านี้เฟร์ย่าจะไม่ยอมให้พ่อหาบอดี้การ์ดให้ เพราะว่าตัวเองยังเรียนอยู่ ไม่จำเป็นต้องมีคนคอยติดตาม แต่ตอนนี้ยอมให้มีคนคอยติดตามแล้ว เพราะรู้สึกถูกชะตาต้องใจ กับนนนี่เข้าให้ เธอรู้สึกได้ว่า นนนี่มีคุณสมบัติพร้อมทุกอย่าง ทั้งรู้ใจ ทั้งใส่ใจ เป็นทั้งเพื่อนสาว แม่บ้าน คนขับรถ หรือแม้กระทั่งคนคอยปกป้องเธอ เพราะว่านนนี่ได้รับการฝึกการป้องกันตัวมาจากคุณตาเจคอร์ปเป็นอย่างดี เมื่อบอมพ์ไปขอนนนี่กับคุณตาเจคอร์ปให้เฟร์ย่า แล้วบอกว่าจะให้มาเป็นคนคอยดูแลเฟร์ย่า คุณตาก็ยอมตอบตกลงทันที โดยไม่ถามอะไรเลย “นี่...นนนี่จะให้เฟร์เรียกว่าอะไรดี เรียกนนท์ หรือ นนนี่” เฟร์ย่าเอ่ยถามขึ้น ในขณะที่กำลังเดินลงมาจากตึกเรียน นนนี่เข้าเรียนคณะเดียวกับเฟร์ย่า เพราะนนนี่อายุเท่ากับเธอ เรียนอยู่มหาวิทยาลัยอื่น เฟร์ย่าให้พ่อของเธอทำการย้ายนนนี่มาเรียนด้วยกัน คณะเดียวกันเสียเลย “สภาพแบบนี้ เรียก นนนี่ น่าจะสวยกว่านะ” เบย์เอ่ยขึ้น เพราะเดินลงมาพร
Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 35 รักษาคนแพ้อาหาร (nc)
รักษาคนแพ้อาหาร ร่างบางใต้ร่างหนาที่ทาบทับเธออยู่บนที่นอน คนตัวเล็กนอนหลับตาพริ้ม รอรับจูบอันหอมหวานที่เขาจะมอบให้ ปากหยักประกบจูบลงมาที่ริมฝีปากอวบอิ่มอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน ไม่นานจูบที่อ่อนโยนเริ่มแปลเปลี่ยนดูดดื่มดุดัน ลิ้นอุ่นสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากหวานควานหาน้ำหวานอย่างชอบใจจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบ “อื้อออ” มือบางยกขึ้นเกาะกำเสื้อเขาจนเกิดรอยยับ ชายหนุ่มถอนจูบดูดดื่มออกอย่างเสียดาย จมูกโด่งเป็นสันซุกไซ้ไล้ลูบลงตามซอกคอหอมขาว ผ่านไหปลาร้าบุ๋ม ลิ้นชุ่มน้ำลายจูบซับตามร่องอกเต่งตึง มือหนาสอดใต้ชุดมินิเดรสบาง เขาเลิกผ้าที่ปิดเรือนกายเธอขึ้นเหนืออกสวย เผยให้เห็นสองเต้าที่ถูกบราเซียสีขาวปกปิดไว้อย่างไม่มิดชิดมากนัก บอมพ์ยกยันตัวขึ้นมองเล็กน้อย ริมฝีปากหนากดจูบลงมาที่ริมฝีปากอวบอีกครั้ง บรรจงจูบอย่างดูดดื่ม ดุดันรุนแรง และเร่าร้อน เขาบดเบียดให้กลีบปากบางเผยอออก ส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปาก ลิ้นอุ่นกวาดไปรอบๆโพรงปากดูดกลืนน้ำหวานจนทั่วทุกพื้นที่ในปากจนพอใจ จึงค่อยๆถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่งเสียดาย ร่างกายบางอ่อนปวกเปียกบิดเร่าไปมาด้วยความเสียวซ่านรัญจวน “พะ...พี่คะ ประตูยังไม่ได
Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 34 รอฟังความจริง (2)
รอฟังความจริง (ต่อ) “พี่ไม่อยากให้เราออกไปกับไอ้หน้าอ่อนนี่” ชายหนุ่มพูดเสียงอ่อยๆ ก่อนจะชำเรืองมองผ่านตัวเฟร์ย่าไปด้านหลัง ที่มีนนท์ยืนยิ้มให้อยู่ “ทำไมล่ะคะ เฟร์ไปกับนนท์แล้วจะเป็นอะไร” “ก็พี่หึง พี่หวงไม่เข้าใจหรือไงวะ!” บอมพ์พูดออกมาอย่างหงุดหงิด “55555 หึงเหรอคะ” เฟร์ย่าหัวเราะออกมาดังลั่นพลอยทำให้นนท์และคนอื่นๆ อดยิ้มไปด้วยไม่ได้ “หัวเราะอะไร ไม่ตลก!” บอมพ์พูดแล้วหันไปทางอื่นด้วยท่าทางงอนๆ “พี่ไม่ต้องหึงเฟร์กับนนท์หรอกค่ะ” “ทำไมจะหึงไม่ได้ ทำไมไม่ให้หึง เราเป็นเมียพี่” “ก็...นนนี่เขาไม่ชอบชะนีอย่างเฟร์หรอกค่ะ แต่ถ้าเป็นพี่บอมพ์ก็ไม่แน่นะ นนนี่อาจจะชอบก็ได้” เฟร์ย่าพูดปนเสียงหัวเราะขำๆ คำพูดของเธอทำเอาบอมพ์ที่ได้ยินถึงกับอึ้ง ตอนแรกก็ไม่เชื่อหรอก แต่พอหันไปหานนท์ที่ยกมือขึ้นโบกเล็กน้อยระดับหน้าอก แสดงจริตจะกร้านออกมาแบบนั้น บอมพ์ก็ถึงบางอ้อทันที “แล้วทำไมไม่บอกพี่ตั้งแต่แรก และทำไมนายไม่บอกความจริงฉันห๊ะ?” บอมพ์หันไปคาดโทษนนท์หรือนนนี่ “ก็เฟร์ไม่ยอมให้นนนี่บอกนี่คะ บอกว่าอยากรู้อะไรบางอย่างก่อน” นนนี่จีบปากจีบคอพูดกับเจ้านาย “อยากรู้อะไร ทำไมไม
Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 33 รอฟังความจริง(1)
รอฟังความจริง เผียะ!! “อิพี่บอมพ์!!” เฟร์ย่าตื่นขึ้นมาในตอนเช้ารู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆ พาดอยู่ที่หน้าท้อง ตอนแรกเธอคิดว่าผีอำ พอลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบกับใบหน้าหล่อที่หลับพริ้ม อยู่ใกล้กับใบหน้าหวานๆ ของเธอ ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาเป่ารดแก้มป่องเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ บ่งบอกว่าเขากำลังหลับสนิท แขนแกร่งพาดทับที่หน้าท้องน้อยของเธอคล้ายกับว่ากำลังกอดเธอไว้อย่างหลวมๆ เฟร์ย่าตกใจเล็กน้อยทำไมเขาถึงได้มานอนกับเธอได้ แต่พอเห็นว่าเขากำลังหลับสนิทก็เลือกที่จะไม่ปลุก ปล่อยให้หลับอยู่แบบนั้นพักใหญ่ๆ จนกระทั่ง..เหน็บชาเริ่มกัดกินท่อนแขนของเธอ จะอดทนต่อไปก็ไม่ได้ เหน็บชาเล่นงานเธอจนเจ็บไปหมด จึงต้องแกล้งโวยวายให้เขาตื่นซะเลย “อื้ออ ตีพี่ทำไมเนี่ย” บอมพ์งัวเงียตื่น ใช้ศอกยันตัวขึ้นมาจากเตียง เขาตื่นเพราะแรงตบตีที่แขนของเขา “ทำไมพี่มานอนในห้องเฟร์ มาอยู่บนเตียงเฟร์ด้วย” เฟร์ย่าโวยวาย พอเป็นพิธี “แล้วทำไมพี่ถึงจะมานอนกับเมียของตัวเองไม่ได้ล่ะ” ชายหนุ่มยียวนกวนอารมณ์เธอในท่านอน ศอกตั้งเอามือค้ำใบหน้าหล่อฟ้าประทานเอาไว้ “แต่เมื่อคืนพี่อนุญาตให้เฟร์ไปรักคนอื่นแล้ว” คนตัวเล็กเถียงกลับแว้ดๆ
Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 32 ฝันถึงไอ้หน้าอ่อนแค่คืนนี้
ฝันถึงไอ้หน้าอ่อนแค่คืนนี้ “เราหนีพี่ไม่พ้นหรอก ขอแค่ 5 นาทีพี่ก็หาเราเจอแล้ว” บอมพ์พูดออกไปด้วยรอยยิ้มอย่างผู้ชนะ เฟร์ย่าเห็นรอยยิ้มนั้นก็รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาทันที รีบยกมือบางดันตัวเขาออกอย่างไม่แรงมากนัก แต่ก็สามารถออกห่างเขาได้นิดหนึ่ง “ตามมาทำไมคะ” ร่างบางพูดพร้อมกับทำปากบูดๆ เมื่อนึกขึ้นได้ว่า เหตุผลที่เธอต้องหนีเขามาที่นี่เพราะอะไร ก็เพราะเขาเห็นเธอเป็นของเล่น แล้วทีนี้จะตามเธอมาถึงที่นี่ทำไม “มาตามเมียกลับบ้าน” เขาตอบทันที “เมียที่ไหนคะ ที่นี่ไม่มีเมียพี่ค่ะ มีแต่ของเล่นกับของตาย” “อย่าประชด” “ไม่ได้ประชด เฟร์พูดจริงๆ พี่เป็นคนบอกเองว่าไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบเฟร์ เห็นเฟร์เป็นแค่ของเล่น ของตายที่เลิกรักพี่ไม่ได้” เฟร์ย่าพรั่งพรูคำพูดที่รู้สึกอึดอัดออกมาให้เขารู้ว่าเธอได้ยินในสิ่งที่เขาพูดกับแม่ของเขา “ที่บอกว่า พี่เห็นเราเป็นของเล่น หรือของตายน่ะไม่จริงเลยนะ แต่ที่บอกว่าเธอเลิกรักพี่ไม่ได้น่ะ เรื่องจริง...หรือเธอว่าไม่จริง?” บอมพ์เอียงคอถามคนตรงหน้าแบบยิ้มๆ เจ้าเล่ห์และทะเล้นเหมือนตัวเองกำลังชนะอีกแล้ว “หลงตัวเอง!” “ไม่ได้หลงตัวเอง มีคนหลงพี่ด้วย” “วุ
