Tinulak ni Caroline si Kirk palayo at humarap sa ibang direksyon. "Wag mo 'kong sobrahan ng kabaitan."Naguluhan ang kanyang isipan. Hindi niya mapigilan ang sarili na muling makaramdam ng kaunti pang pag-asa sa mundong ito.Kumunot ang noo ni Kirk, saka niya hinawakan ang balikat ni Caroline. "Anong problema mo? May nangyari ba sa'yo habang wala ako?"Kakaiba ang asal ni Caroline ngayon.Pahapyaw siyang tumingin sa gilid at pilit na pinipigilan ang kanyang mga luha. Mahigpit niyang kinagat ang kanyang labi. "Magkakahiwalay din naman tayo sa huli. Ayokong magulo kapag dumating na ang oras na 'yon."Ang araw na ihahayag niya ang kanyang kasal kay Eddy ay siya ring araw na magiging libre siya mula kay Kirk.At kalaunan, makakahanap si Kirk ng may-ari ng lipstick na 'yon. Tungkol sa kanya, aalis siya sa mundong ito na walang nakakakilala.Pagkatapos ng lahat, mag-isa lang naman siya talaga.Lumalim ang kunot sa noo ni Kirk, at may nagbabadyang galit sa kanyang puso. Matindi niyang
Napansin agad ni Gwen na may hindi tama sa kanyang best friend. Hinaplos niya ang kamay ni Caroline at sinabi, "Okay lang 'yan. Pwede kang mag-stay hangga't kailangan mo. Halika na."Sumakay sina Caroline at Gwen sa kotse.Marahan ang pagmamaneho ni Gwen habang pasimpleng sinisipat si Caroline.Samantala, titig na titig lang si Caroline sa bintana, parang walang sigla. Tila isang basag na manikang porselana.Nadurog ang puso ni Gwen habang pinagmamasdan si Caroline. "Carol, bakit gusto ng tatay mo na bumalik ka agad? Ano'ng nangyari?"Lumingon si Caroline at mapait na ngumiti. "Gusto nila akong ipakasal kay Eddy."Nabigla si Gwen. "Bakit nila igigiit na ikasal ka sa isang walang kwentang tulad niya?""Kasi, gusto nila ng tulong mula sa pamilya Morrison para ibangon ulit ang aming pamilya," walang emosyong sagot ni Caroline, na parang hindi siya ang pinag-uusapan.Lalo pang nadama ni Gwen ang sakit sa inasal ni Caroline. "Hindi ka pumayag, di ba?""Pumayag ako."Biglang preno
Bumaba si Brie mula sa sasakyan, nakasuot ng kanyang matayog na sapatos habang pinapanood siya ng naghihintay na mga tao.Naka-gown siyang itim na panggabi. Ang damit ay bumagay nang husto sa kanyang pigura, na lalong nagpatingkad sa kanyang kagandahan. Sa bawat hakbang niya, saglit na lumilitaw ang kanyang maputing mga paa tuwing umiindayog ang slit ng kanyang gown. Nag-uumapaw siya sa elegansiya at dignidad.May isang hindi napigilang magbulong, "Diyos ko, siya ba 'yung dati'y simpleng mayaman lang na nakilala ko?""Ang husay talaga ni Brie na ipakita ang kanyang 'yaman'! At ang kanyang pigura, nakakahanga!""Kailan pa siya natutong pumili ng ganito kagandang estilo?"Nang marinig ni Brie ang mga bulung-bulungan at iba pa, ngumiti siya nang may kasiyahan.Ito ang reaksyong kanyang inasam.Nitong mga nakaraang araw, patuloy niyang sinanay ang kanyang tindig. Pinili niya ang damit na ito at ang make-up upang iparating sa lahat na siya ay higit na pinong tingnan at mas sopistikad
Hindi pinapansin ni Caroline ang mga tingin ni Eddy. Ngumiti siya at nagsabi, "Mr. Morrison, parang mahina po ang inyong memorya. Lagi po akong binibigyan ni Lolo ng puwesto sa mesang ito."Ang pagtawag niya kay Eddy ng Mr. Morrison ay lalo pang nagpalayo ng kanilang distansya.Nahawakan ni Eddy ang kanyang noo. Ayaw niyang tawagin siya ni Caroline ng ganun. Sa kanyang pagkakatanda, lagi siyang Eddy ang tawag sa kanya.Nag-ubo ng ilang beses si Layla. Napansin ito ni Eddy. "May problema ba? Hindi ka ba masaya? Gusto mo bang ihahatid na kita?"Umiiling si Layla kahit hirap na hirap siya. May ningning ng kasamaan sa kanyang mga mata, na parang nagpapakita na nag-aalala si Eddy para sa kanya.Matagal nang hindi naapektuhan si Caroline sa mga ganitong pagkilos. Tatalikod na sana siya nang sabihin ni Layla, "Ngayon ang kaarawan ni Lolo. Gusto ko dito lang. Hindi mo naman ako pag-aalis dito, di ba Caroline?"Tumingin si Caroline, ngunit bago siya makapagsalita, si Jude ang nagsabi ng w
Nanginginig ang buong katawan ni Layla. Nang maghanap siya ng tulong kay Eddy sa pamamagitan ng kanyang mga mata, ang malamig na tingin ni Jude ang sumalubong sa kanya. Biglang lumubog ang kanyang puso."Balak mo bang akitin ang iyong pinsan sa kasal?" kunot-noong tanong ni Jude. Wala na ang anumang bakas ng ngiti sa kanyang mukha.Biglang nag-panic si Layla at dali-daling nagpaliwanag, "H—Hindi po. Mr. Morrison Senior, hindi ko po iyon ...""Isumpa mo, kung gayon."Kinagat ni Layla ang kanyang labi. Sa ilalim ng matitinding titig ng lahat, dahan-dahan niyang sinabi, "Sige. Ako, si Layla Evans, ay sumusumpa na kung sakaling ako'y ikakasal sa aking pinsan sa kasal balang araw, sana'y masagasaan ako ng kotse paglabas ko." Pagkatapos niyang magsalita, inangat niya ang kanyang ulo at masama ang tingin kay Caroline.Nagkunot ng ngiti si Caroline. Dahil gusto ni Layla na siya'y mamatay, gagawin niya ang lahat upang hindi makapag-asawa si Laylay kay Eddy habambuhay. At kung sakaling magk
Lumunok ng laway si Kirk at sumagot, "Oh?"Nagkamot si Eddy ng ulo. Habang mas pinag-aaralan niya ang kurbatang hawak, pamilyaridad ang kanyang naramdaman. Pero hindi niya matiyak kung saan niya ito unang nakita. Pagkatapos ay umupo siya sa gilid at wika, "Siguro may ibang tao ring may kaparehong kurbata."Lumuwag ang tensyon sa balikat ni Kirk at sagot niya'y walang kagana-gana.Muling humigop si Eddy ng beer, na naka-recover na mula sa pagkabigla. "Aalis ka na ba, Tito Kirk?"Sandaling binalingan ni Kirk si Caroline sa screen, pagkatapos ay marahang pinisil ang gitna ng kanyang noo. "Hindi, mas kapana-panabik ang manuod ng mga pangyayari sa lihim."Tumango si Eddy. "Mauna na ako."Nagsimula nang kumirot ang sentido ni Eddy sa pag-iisip na makakasalo niya si Caroline sa iisang hapag.…Sa loob ng marangyang bulwagan, masiglang nakikipagkwentuhan si Caroline kay Jude, na animo'y mas magkalapit pa kaysa sa totoong magkamag-anak.Nang masaksihan ito ng ibang mga Morrison, dali-d
Tila isang manipis na telon ang panlalait sa bawat salita ni Layla habang tinatanaw niya ang kaakit-akit na pagkilos ng babaeng hindi niya maatim, "Kakapalan talaga ng mukha! Paano niya magawang akitin si Eddy sa harap ng lahat!" bulong niya sa kanyang sarili, na tila isang sumpa na humuhugis sa kanyang loob.Subalit, sa pag-iisip ni Layla na nasa bingit na ng kamatayan si Caroline sa operating table, dahan-dahan niyang pinakawalan ang tensyon sa kanyang katawan.Sa marangyang mesa, marahang umiwas ng tingin si Caroline at umatras ng bahagya, animo'y isang dahong pinadpad ng hangin. "Hindi mo kailangang magsalita kung ayaw mo, limutin na lang natin," ang kanyang payapang alok.Nasa isip ni Caroline na pwede niyang tanungin ang mga tauhan sa paligid. Tiyak may isa man lang sa kanila ang may alam kung nasaan si Kirk.Samantala, hindi maikukubli ni Eddy ang kanyang inis nang mapansin niyang walang pakialam si Caroline. "Bakit hindi niya ako magawang paligayahin tulad ng ginagawa niya
"Pakita mo na sa amin," utos ni Brie sa staff.Tila estatuwang napatigil ang staff, saka tumingala kay Jude.Kumindat si Jude. "Ayos, aking rin namang gustong makita ang handog sa akin ni Carrie."Sa wakas ay kumilos ang staff at dinala ang tubo ng poster.Nang buksan at iladlad ang laman nito, laking gulat nila na isa palang obra maestra ni Zach Zimmer ang kanilang nakita, isang artist na hindi masyadong tanyag sa industriya. Kung hindi dahil sa pagkakataong naiinis si Brie at binili ang painting, hindi sana niya nadiskubre ang galing ng artist na iyon.Sa pagkakita sa obra, bahagyang kumunot ang noo ni Brie at bumakas sa kanyang mukha ang mapanuyang ngiti. Itinuro niya ang painting na may diin at panlalait. "Caroline, ito ba ang iyong ipinagmamalaki ngayon? Tingnan mo ang kalidad. Hindi pa ito umaabot sa lebel ng isang Mr. Morrison Senior. Hindi ba't nakakalungkot na hindi niya ito maappreciate gayong walang sawa niyang binubuhos ang pagmamahal sa'yo?"Narinig ng iba ang kanyan