Scent(Thala's Point of View)Akala ko si Alaric ang humila sa akin. Nadismaya lamang ako nang mamataang si Nekolauv ito. “Come with me, Thala. Let's talk.” Hindi niya na ako hinayaan pang sagutin siya. Hinila niya lang ako palayo roon.“Bakit hinahayaan mo lang ang hinayupak na 'yon?” pagalit niyang tanong nang tuluyan kaming tumigil sa isang pasilyong walang katao-tao. “Dapat nagpakilala ka sa matatandang iyon. Hindi iyong para kang tutang bumahag ang buntot.” Napahilamos siya sa kanyang mukha dala ng iritasyon.“Anong gagawin ko, Lauv? Mag-i-iskandalo? Sa tingin mo, tama bang sumabat ako sa pag-uusap nila?” pangangatwiran ko na nanginginig pa rin hanggang ngayon. “Hindi sa gano'n, Thala. Sana man lang sinabi mo sa kanila na ikaw ang fiancee at hindi si Avory.”“Para saan, Lauv? Para ipahiya ang sarili ko? Sasabihin naman siguro iyon ni Alaric—”“You trust my brother too much, Thala. Mapanakit ang isang iyon. Ni hindi nga niya pinigilan ang babaeng iyon. Huwag mo na kayang ituloy a
Relationship (Penelope's Point of View) “Bitawan mo nga ako! Tang*na mo!” Itinulak ko siya ng pagkalakas-lakas sa dibdib. “May asawa ka na nga pero nilalandi mo pa talaga ang pinsan ko! Lauv, 'yong totoo, may balak ka bang iwanan ako?!” bulyaw ko sa kanya dahilan upang takpan niya ang aking labi ng kanyang palad. “Tumahimik ka nga. Mapapahiya ang pamilya natin kapag hindi ka pa tumigil,” madiing paalala niya na hinawakan na ang aking braso at hinila ako palabas ng venue. “Sa tingin mo magugustuhan ka ng pinsan ko kapag nalaman niya ang mga ginawa mo?” Tinitigan ko siya ng punong-puno ng panunuya. “Dream on, Ravello,” halakhak ko na malumanay na hinaplos ang kanyang pisngi. Marahas niya itong inalis at iniihaw na ako ng tingin ngayon. “Tingin mo rin ba ako lang ang dehado rito? May nakakalimutan ka ata, Penelope.” Dinuro-duro niya ako kaya tinampal ko ang kanyang kamay. “Subukan mong kumawala sa akin...” nakangising hamon ko sa kanya, “nang makita mo kung sino talaga ang kinaka
Treasure(Thala's Point of View)“Are you sure you're fine? Pwede naman tayong dumaan bukas para ibigay kay lola ang regalo mo,” pamimilit niya na nakabuntot lang sa akin. “Stop bugging me, Alaric. Gusto kong maibigay ang regalo ko sa kanya sa mismong kaarawan niya,” sagot ko, patagong iniinda ang sakit sa aking gitna.Shit, ganito pala ito kasakit! Sana hindi nila ito mapansin mamaya. Kapag nagkataon, magpapalamon na lamang talaga ako sa lupa.“Kaarawan ng lola ko pero pakiramdam ko ako ang nakatanggap ng biyaya,” bulong niya sa likuran.Masama ko siyang sinipat at inirapan dahilan kung bakit humalakhak siya sa inaasta ko. Tumabi siya sa akin sa paglalakad at patuloy akong kinulit. “You're a good singer on bed, Zara. Hmm, sana nag-record ako para magamit kong ringtone—ouch!” Ngumisi siya ng nakakaloko at ngumuso. “Record kaya tayo mamaya,” suhestiyon niya.“Alaric!” Kinurot ko ang braso niya at sinungitan. Pinagkakatuwaan niya na naman ako. Itong tusong 'to, ang sarap ding busalan a
Happy Ending(Thala's Point of View)Matapos kaming umalis ni Alaric ay umuwi na kami sa Kiken. Masyadong mabilis ang mga pangyayari kaya heto ako sa aking kama, nakatingala sa kisame. Masakit ang gitna pero nakangiti dahil sa pagtatanggol ni Alaric sa akin. I am smiling ear to ear. Sa kabila kasi ng nangyari sa akin, nakukuha ko pa ring ngumiti dahil sa kanya.Sa gitna ng aking pag-iisip ay tumunog bigla ang aking cellphone. It's midnight and Franz is calling me. Matagal na kaming hindi nagkikita at ayaw ko rin naman siyang makita talaga. Pero bakit kaya bigla siyang napatawag sa kalagitnaan pa ng gabi?Out of curiosity sinagot ko ang tawag, “What do you want, Franz?” naisatinig ko na kababakasan ng inis.“I am a waitress at the Shadyground, ma'am. Lasing na lasing po kasi si Sir Franz at ayaw niyang umuwi kung hindi ka raw po magpapakita,” paliwanag niya na halata ang panginginig sa boses. “Sir Franz, please calm down!” Narinig kong sigaw ng waitress nang may mabasag.“Wala ba siyan
Trust (Alaric’s Point of View) Pinilit kong matulog pero ayaw pa ng mga mata kong magpahinga. Damn, I can only picture out Zara’s soft lips and beautiful eyes. Hindi rin mawala-wala sa utak ko kung paano siya pinahiya ng mga kaibigan ni lola. They're gonna pay for it. Fuck, Zara's all I think about right now! Nababaliw na nga yata ako. Nasa pasado alas-dos na ng gabi subalit gusto kong silipin ang kwarto ni Zara. May kakaiba kasi akong pakiramdam at kapag nagkakaganito ako, nagiging totoo ang mga hinala ko. Hindi na ako kumatok. Baka sakaling tulog na siya at maistorbo ko pa. Pinihit ko ang door knob at nang silipin ang kwarto niya ay bumungad sa akin ang walang katao-tao niyang silid. Pumasok ako at hinanap siya kung saan-saan. Tinignan ko ang mga gamit niya at nakahinga ako ng maluwag dahil nandoon pa naman sa closet ang mga ito. Ngunit nasaan siya? Dali-dali akong bumaba at hinanap ko siya kung saan. “Did she fucking left because of what happened earlier? Oh shit!” Ginu
Deserve(Thala's Point of View)Alam kong magkagalit sila ni Franz pero bakit umabot na ng isang linggo at hindi pa rin niya ako pinapansin? Wala naman akong ginawang masama, ah? Do I need to beg again and again just for him to believe me? Nasa pasado ala-una na ng madaling araw nang magising ako dahil sa pagsarado ni Alaric ng pinto. Ganito na lang palagi. Hindi pa nga kami ikinakasal at wala pa nga kaming label pero ganito na kahirap ang nararanasan ko. Naiintindihan ko naman kung saan nanggagaling ang galit niya pero tangina naman, ang tigas ng puso niya.“Kumain ka na ba? Gusto mong initin ko ang pagkain...” nanuyo ang lalamunan ko sapagkat nilagpasan niya ako, “...Alaric?” Naiwan sa ere ang tanong ko sapagkat umakyat na siya sa hagdan. Para bang wala siyang nakita o narinig man lang.Huminga ako ng malalim at may kasamang hinanakit. “Ano pa bang gagawin ko, Alaric? Do I need to suffer like this just because I helped someone?” Napahilamos ako sa aking mukha at dahan-dahang umupon
(Thala's Point of View)Mas maganda sanang pumunta sa Doomscape kaso naalala kong lungga pala iyon ng tuso kong fiance. Pagkapasok ko ay maraming mga mata ang nakasunod sa akin. Hindi dahil nagniningning ako, it's the opposite. Kadalasan kasi ng nakikita ko rito ay halos kita na ang kaluluwa sa suot samantalang ako ito, haggard na nga manang look pa sa suot na bestida.“I’m sorry, girl. I think nagkamali ka ata ng napuntahan. Hindi nga pala ito library,” kantyaw ng babaeng tinatamaan na ng alak. Nakitawa na rin ang mga kasamahan niya. Isa sa nakita ko rito ay si Sylvia. Ang isa sa nakaaway ko noon dahil kay Nekolauv. Wait, bakit 'di ko nga pala ma-recall ang lahat ng ala-ala ko sa gabing iyon? Weird.“Uy, ikaw pala 'yan, Myrthala. Anong nangyari sa'yo? Ilang lalaki na ba ang gumamit sa'yo at naging lusyang ka bigla?” panunuya ni Sylvia na kumapit sa braso ng isang nakangising lalaki. “Ikaw? Ilang lalaki na ba ang pinantakip mo sa butas para makalimutan si Nekolauv?” pang-iinis ko ka
Like(Thala's Point of View)Napangiwi ako sapagkat hindi ko naman talaga alam kung totoo ba 'yong sinabi niya. Bumalik ako sa pagkanta at binalewala na siya. “I do care raw pero hindi nga ako pinapansin ng isang linggo,” mahinang sambit ko. “Lokohin mo 'yong multo, huwag ang buhay.” Napahagikhik ako sa mga iniisip ko at nakuha pang isandal ang likod sa inuupuan.“Enough with this,” protesta ni Alaric na kulang na lang ay busalan ang bibig ko sa ingay na aking ginagawa. “If you are just jealous, quit your childish act now. Let's talk once you're sobber.” Hinila niya ang braso ko upang maiharap niya ako sa kanya.“No I am not jealous. Bakit? Tayo ba?” pambabara ko sa kanya. Pumikit ako at humiga sa sofa dahil mas lalong sumasakit ang ulo ko kapag nakikipagsagutan sa kanya. “Umuwi ka na nga. Busy ka 'di ba?” “Zara!” bulyaw niya na talagang naubusan na ng pasensiya sa ginagawa ko. “Do you think I'll leave you with those clothes?” Lumapit siya sa akin at hinila mga kamay ko patayo.Nagaw