good morning
Pagkadating ni Moni ay kasama niya si Lando. Matapos humaIik ni Lando sa gilid ng noo ko, sinabi ko sa kaniya na tignan niya muna si Rit kung maayos na ba ang kalagayan nito. “Bumaba na ang lagnat niya. Don’t worry.” Sabi niya sa amin. Tumango ako at nilapitan si Rit para haIikan ang noo nito. “Are you okay?” bulong niya sa akin. Tumango ako. “Pwede mo bang e check rin si Sico?” Tumitig si Lando sa mga mata ko bago tumango. “No need, Lando. I’m fine,” “Sico, you’re not. Titignan lang ni Lando ang kalusugan mo dahil baka mamaya, bigla kang mag collapse.” Sabi ko “Kuya, sige na please. You need to stay healthy for your sons. Nag-aalala na nga sila para kay ate Eli tapos paano nalang kung pati ikaw ay madala sa hospital?” sabi ni Moni. Natahimik si Sico at kalaunan ay pumayag na rin. Chineck na siya ni Lando at kami ni Moni ay nakamasid lang sa kanila. “So far, maayos naman ang heart, liver, intestine, esophagus—" “Are you making fun of me, Lando?” Sinamaan siya nang tingin ni
SICO Where am I? “Sico,” napabangon ako nang marinig ang boses ni Eli. “Where are you going? Why are you going that way?” She smiled and continue to walk. I started to run to catch her up but she’s unbelievably fast. “Honey? Where are you going?” Hindi ulit siya nakinig. Nanitili lang siyang naglalakad kahit alam niyang sinusundan ko siya. Each step I make to move forward, mas lalong lumalakas ang kaba sa dibdib ko. What’s happening? Bakit nasa labas siya? Wait—where are we? Why are we in the garden? Whose garden is this? “Eli,” tawag ko ulit sa kaniya but this time, huminto na siya. “Stay Sico,” matapos niyang sabihin iyon, hindi ko na magalaw ang paa ko. “Anong ginagawa mo? Why I can’t move?” “Sico, thank you for loving me.” She smiled, then naalala ko na nasa hospital siya. “Bakit? Saan ka pupunta?” tanong ko. Kinakabahan na ako, ayokong iwan niya kami. “Sico, you need to be strong dahil may mga anak pa tayo,” ang sabi niya. “Stop it Eli. Saan ba ito? Come here baby…
Pagdating ko ng bahay, sinalubong ako agad nina tita at tito kasama ni Moni at mga anak ko. “Mama, we’re so worried about you…” Sabi ni Kua na umiiyak at nakayakap sa akin. “Mama, I missed you so much. Are you still sick mama?” inosenteng tanong ni Rit sa akin. Wala akong masabi kun’di ang ngumiti sa dalawang anak ko. Masiyado akong na overwhelmed sa pinapakita nila sa akin. “I’m sorry… Nag-aalala ba kayo kay mama?” Sabay silang tumango, ang cute. “Asus.. Ang mga baby ni mama ay… Miss na miss ko kayo mga anak.” HinaIikan ko sila sa mga labi nila kahit na pati ako ay naiiyak na rin. Para na kaming timang dito lahat na nag-iiyakan. “I promise you mama, from now on, I will protect you from danger,” ang sabi ni Kua, seryosong sinasabi sa akin na po-protektahan niya ako. Nasabi sa akin ni Zeym na tinuturuan niya si Kua sa martial arts at kung paano humawak ng baril. Wala naman aknong nakikitang problema doon at isa pa, alam kong babantayan niya ng maigi ang anak namin. “Me too mam
RICO Pinitik ako ni papa sa noo. Ang sakit! “Tuwang tuwa ka pa na pinakaisahan niyo ni Lando ang kapatid mo?” tumingin si papa kay Lando, na agad na yumuko. “Sorry ulit tito,” sabi ni Lando sa tabi ni Zeym. “Oh ayan… Sige papa, pagalitan niyo ang dalawang iyan.” Sabi ni Zeym na ginagatungan si papa. Sinamaan ko siya nang tingin pero pinitik lang ni papa ang noo ko ulit. “Oh nasaan na ang tapang niyo kanina?” sabi ni Zeym. Tumingin ako kay Sico na walang malay. Nasa couch siya. Matapos sabihin ng nurse kanina na na-cremate si Elizabeth ay bigla siyang nahimatay. Maayos naman ang vitals ng gago. Ayaw lang niyang gumising. “Papa masakit na,” reklamo ko. Nakita ko si Moni na kumakain ng ice cream at tinatawanan ako. Bakit parang magkakampi sila dito sa bahay? Si Elizabeth ay nasa tabi lang ni Sico, hawak ang kamay at pinupunasan ang pawis ni Sico gamit ang panyo. “Linisin niyo ni Lando mamaya ang mga sasakyanan ko,” sabi ni papa sa akin na ikinalaki ng mata ko. “Pa/tito?” saba
ELIZABETH My boys were so OA to the point na hindi ko alam kung miinis o matatawa ako sa pinaggagawa nila. It’s been almost 2 weeks nang makalabas ako, at naghihilom na ang sugat ko. Nakauwi na nga rin kami ni Sico sa bahay namin, and as for Kua, he asked Zeym to stay with us. Zeym agreed dahil aalis rin naman sila ni Lando for 1 month. Alam na kung saan ang pakay nila. Anyway, masaya kaming lahat para kay Zeym. Kung ano ang trato sa kaniya ng lahat no’ng sila pa ni Sico, ay ganoon pa rin naman ngayon. It’s just that, everyday na siyang nakangiti at blooming. Halatang masaya siya sa piling ni kuya Lando. Kakabalik lang ni Sico sa trabaho, dahil halos ayaw niya akong iwan mag-isa sa bahay lalo’t kapag may pasok ang mga bata kaya natagalan talaga ang pagbalik niya. Tambak na ang trabaho niya sa opisina. Si Rit, sa public school pa rin siya pumapasok. I asked him kung gusto ba niyang lumipat ng school noon kung nasaan ang school ng kuya niya, he firmly said NO kahit na lagi niyang g
Nasa likuran ako ni Kua at tinitignan namin ang mga tao na hinahatid ang abo ni Hanny sa paglalagyan niyo. Akala ko nga ay ilalagay ng pamilya ni Hanny ang abo niya sa bahay but it turned out na ilalagay din pala pa rin nila ito sa sementeryo. I’m wondering bakit kailangan e-cremate kung ililibing din pala nila? Kung sabagay, mula sa nalaman ko ay minamaltrato ang bata kaya siguro ayaw ng pamilya niya panatilihin ang abo nito sa bahay nila. Nasa malayo kami ni Kua, umiiyak ang anak ko habang nakatingin sa malaking picture portrait ni Hanny. Hindi ko siya kilala personally, pero kung sino man siya, alam kong mabuting bata siya dahil gustong gusto siya ng anak ko. Matapos ang libing, umuwi na kami agad. Sinalubong kami ni Rit na nag-aalala sa kuya niya. Kua on the other hand went to his room. Ayaw niya sigurong makita na nag-aalala kami sa kaniya. “Is he gonna be okay, mama?” tanong ng anak ko. Tumango ako. “Yes cause your brother is strong anak,” “I’m afraid he’s not, mama,”
ZEYM Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko matapos kong basahin ang libro na binili ni Lando sa akin. Kanina pa ako nakangiti na parang baliw pero ang totoo ay umuusok na itong ulo ko sa inis sa kaniya. “Sweetie, you want te—err what happened?” nabitin sa ere ang sasabihin niya nang makita ang itsura ko. “You wanna die?” He looked confuse. “What’s this?” sabi ko at pinakita sa kaniya ang librong binili niya. “A book?” hindi niya sure na sagot. Bigla siyang napalunok nang makita na mas lalong lumabas ang kunot sa noo ko. “Mukha ba akong s3x addict?” nanlaki ang mata niya at tinignan ang libro na hawak ko. Mukhang na-realize niya anong libro ang binili niya sa akin. “Ah—actually, I forgot something—" “Come here,” Magpapalusot pa siya para makaalis. “What?” “I said, come here,” Napalunok siya at kinakabahan na humahakbang papunta sa akin. Do I look like a monster at ganiyan siya katakot? Umupo siya sa kama, sa tabi ko. Lumapit ako sa kaniya na agad niyang ikin
ZEYM “Coffee?” nag-angat ako ng tingin at nakita si Eli na inaabutan ako ng kape. Si Sico ay kausap si Rachelle kasama ni Lando. “Ang lalim ng iniisip. Tungkol ba ito kay Hanny?” “Kua said that he saw her. Naaawa ako sa anak natin. Kung saan maayos na siya, bumalik na naman ang trauma niya.” “Baka kamukha lang ni Hanny ang nakita niya. We’re there at nakita naming nilibing ang abo niya,” Alam ko. Lahat din nang nakakita ay sinabing patay na si Hanny. Ang amin lang ay sana makalimutan na ni Kua ang batang iyon dahil ayaw naming makita siyang pawisan na gumigising sa gitna ng gabi. Hinawakan ni Eli ang kamay ko at ngumiti. “Everything will be fine. Dalawa tayong ina niya ang magtutulungan para malampasan niya ulit ang mga bangungot ng nakaraan niya.” Eli is right. Dapat kong alisin ang mga negatibong ideya sa isipan ko. Enjoyin ko nalang ang outing namin ngayon. Narito kami lahat sa bahay ni Eli at Sico. Nandito rin si daddy Zee kasama ni Doc Mia at ibang mga kaibigan ni papa gay