Agad na inabot ng isa sa mga ito ang bitbit ni Sir Rafael. Kinuuha din ni Sir sa mga kamay ko ang bitbit kong paper bag na may lamang lumang sapatos ko. Pagkatapos ay tahimik silang sumunod sa amin. Hindi ko naman alam kung saan pa nito balak na pumunta. Kung ako ang masusunod, mas gusto ko ng umuwi
VERONICA POV"Po?" hindi ko maiwasang mamangha ng biglang tumayo sa likuran ko si Sir Rafael at isinuot nito ang hawak niyang kwentas. Nakaramdam ako ng hindi maipaliwanag na kilabot ng maramdaman ko pa na sumayad ang kamay nito sa balat ko. Hindi ko maiwsang mapalunok ng makailang ulit lalo na ng t
Pinakiramdaman ko lang sya ng pinaandar niya na ang kotse. Nilingon pa ako nito tsaka napailing pagkatapos ay dumukwang ito sa akin kaya pakiramdam ko biglang naningas ang buo kong katawan. Hindi ako nakagalaw."Pati ba naman sa paglalagay ng set belt hindi mo pa alam gawin?" bulong nito sa punong t
VERONICA POVNatapos din ang araw na ito. Pakiramdam ko latang lata ang katawan ko pagkababa ko ng kotse ni Sir Rafael. Tahimik na ang buong mansion at mukhang tulog na ang mga tao. Sabagay alas onse na pala ng gabi ayun sa nakita kong oras kanina sa loob ng kotse ni Sir. Pwede ka ng pumasok sa kwa
"Ganyan talaga sila. Pero alam mo mga kasambahay din ang uubos sa mga iyan. Kaya tingnan mo ang mga kasamahan natin, ang lulusog nila. Open sa pagkain ang mga kasambahay ng mansion. Pwedeng kumain ang lahat hanggat gusto." humahagikhik na wika ni Ate Maricar. Hindi ko naman maiwasan ang mapangiti."
VERONICA POV"Sa-saan po tayo pupunta Sir?" tanong ko dito at hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Kumakabog ang puso ko sa hawak ni Sir Rafael. Damang dama ko ang mainit at malambot nitong palad. Grabe, parang normal na lang sa kanya na hawak-hawakan ako sa kamay. Napapatingin pa sa amin ang
"Wala kang number? Bakit nasaan ang cellphone mo?" tanong nito. Grabe naman siya, akala nya ba lahat ng tao kayang bumili ng cellphone na iyan? Hindi nga namin kayang bumili ng bigas cellphone pa kaya?"Wala po Sir eh. Hindi pa ako nagkakaroon ng ganyan." hindi ko maiwasang makaramdam ng hiya dahil
VERONICAHindi naman ako makapaniwala sa sinabi nito. Ganoon ba talaga sila kabait para tulungan nila ulit ako upang makabalik sa pag-aaral? Ayos lang naman sa akin ang kapalit. Pagisislibihan ko talaga sila sa abot ng aking makakaya bilang pagtanaw ng utang na loob."Ginawa namin ito dahil nanghihi