Nang maubos ko ang aking kinakain ay tumayo na ako sa kandungan ni Kurt. Hindi naman ito nagprotesta at hinayaan niya na lang ako. Tahimik lang na nakasunod ang tingin sa akin habang nililigpit ko ang aking kalat."Alam mo bang dalawa lang tayo sa bahay na ito?" maya-maya ay wika ni Kurt sa akin. Na
ARABELLAHawak ang aking isang kamay habang nagdadrive si Kurt sa kahabaan ng expressway. Kakarating lang namin ng Maynila sakay ng isang chopper. Kumakabog ang aking dibdib sa posibleng naghihintay sa amin sa mansion pagdating namin.Tiyak na magugulat sila Mommy at Daddy at natatakot ako sa posible
"Bakit ka umiiyak dyan? Hindi naman kita sinaktan ah? Para sinampal ko lang naman si Kurt nagiging emotional ka na agad? Ayusin mo ang sarili mo dahil parating na ang Daddy at Kuya mo!" seryosong wika ni Mommy. Hindi ko naman alam kung matatawa ako o lalong iiyak sa sinabi nito." Mom, pwede po bang
"Christian...tama na iyan!...Nonsense na kung daanin mo pa sa pagiging bayolente ang lahat. Nangyari na ito at wala na tayong magagawa pa!" maawturidad na wika ni Daddy. Umupo ito sa katapat na sofa at tinitigan si Kurt. Natigilan naman si Kuya habang nanlilisik ang mga mata na tumitig kay Kurt. Pag
"Sorry na Bro! Hindi ko na uulitin ito promise!" natatawang sagot ni Kurt. Lalo naman nagsalubong ang kilay ni Kuya."Paano mo pa uulitin eh nahulog na sa mga kamay mo si Bella. Pasaamat ka at itinuturing pa rin kitang kaibigan. Kung hindi, baka hindi lang sapak ang inabot mo sa akin!" asar na sagot
CARISSA POVSinindihan ko ang kandila sa puntod ng mga magulang ko pati na din kay Ate Ara. Tinitigan ko ang mga nakangiting larawan habang hindi ko mapigilan ang pagpatak ng luha sa aking mga mata. Ang bilis ng panahon. Aminado ako na hindi nagiging masaya ang childhood days kasama sila pero gayunp
Maraming bagay ang dapat na ipagpasalamat sa Diyos. Nalagpasan ko ang maraming pagsubok sa buhay na dumaan sa akin. Masaya o malungkot na pangyayari alam kong magagamit ko ang mga iyun para lalong maging matatag sa buhay.Napag-usapan na din namin ni Kurt na itutuloy ko ang pag-aaral kahit kasal na
"Huwag mong isipin na hindi ka nya mahal Bella. Mahal na mahal ka niya at nakita ko ang lungkot sa kanyang mga mata ng ipinagkatiwala ka niya sa amin noon. Wala lang siguro siyang choice noon kaya ka ibinigay sa amin. Reclusion perpetua ang hatol sa kanya kaya alam niyang hindi ka nya mabibigyan ng