Chapter 4 WEDDING

HINDI MAKAPANIWALA si Khaira na kasal na niya sa taong hindi niya inaasahan. Parang kailan lang ay ang nobyo ang pinapangarap niyang maging asawa. Sadyang mapaglaro ang tadhana.

"Are you okay, baby?" Napalingon siya nang marinig ang boses ng mama niya. Kasama nito ang papa niya na lumuwas ng Manila nang biglang magdesisyon si Amah na ipakasal sila ng apo nitong arogante at masama ang ugali. Ilang linggo na ba ang lumipas mula nang magising sila sa iisang kama? "Baby, are you okay?" Ulit na tanong ng mama niya.

"Yes, ma. I'm sorry, hi-hindi ko lang po inaasahan ang mga pangyayari," magalang niyang tugon rito.

Nang haplusin ng mama niya ang kaliwang pisngi niya ay naipikit na lang niya ang mga mata. Daddy's girl siya pero iba pa rin haplos ng mama niya. Para bang sa haplos na 'yun ay nagsasabing magiging ayos lang ang lahat. Her mother is half-Chinese and half-Filipino while her father is Pure Filipino. She is the only daughter.

"Thank you, baby. Thank you for sacrificing, I know it was not what you wanted but still, you choose to help us. Mama always be proud of you," madamdaming pahayag ng mama niya.

Yes, marrying Nygel Peter Quazon Fuentes is a big no to her. Nevertheless, destiny helped her to make the decision. And obviously, she ended up marrying that bastard.

"I'm fine, ma. Where's papa?" Pag-iiba niya na lang ng usapan. And as she asked, someone entered her room—it was her father. "Papa!" Tumayo siya at sinalubong ito ng yakap.

"Careful, princess," natatawang awat ng papa niya at mahigpit rin siyang sinalubong ng yakap. Nang maghiwalay sila ay hinalikan siya nito sa noo. Kapagkuwan ay matiim siyang tinitigan. "My princess is going to marry 'na. Parang kailan lang, naghahabulan pa tayo sa bahay dahil ayaw mong magpabihis." Natawa siya sa sinabi ng papa niya.

Dahil Papa's girl siya ay madalas nga na ito ang nag-aasikaso sa kanya. Kaya naman lahat ng kalokohan niya ay alam nito.

"Papa! Past is past, stop bringing it up," kunwari ay pagalit niyang sabi.

"Hindi lang ako makapaniwala na ikakasal ka na." Biglang lumungkot ang boses nito. "Kung ayaw mong ituloy, sabihin mo lang kay papa at aalis tayo." Nagulat siya sa sinabi nito. Napatingin siya sa mama niya na may tipid na ngiti sa mga labi.

She let out a heavy sigh. Then, she looked at her father. She feels it. Na-gu-guilty ang mga ito dahil sa mga nangyari. Alam niyang hanggang kaya ng mga ito na huwag siyang magpakasal kay Peter ay gagawin ng mga ito. But, it's already too late.

She smiled. "Papa, gusto mo ba lumaki walang papa ang baby ko? I'm fine. No one forced me, not you, not mama. No one. It's my decision kaya stop worrying. I'll be fine. Amah is there to protect and take good care of me," mahaba niyang lintanya upang hindi na mag-alala ang mga magulang niya sa kanya.

Nakita niya ang pamumuo ng luha sa mga mata ng mga magulang bago siya sabay na niyakap. Kahit siya ay naiiyak na rin pero pinipigilan niya lang dahil sayang ang make up niya. Naghiwalay sila nang makarinig ng katok.

Ang papa niya ang nagbukas ng pintuan at may kinausap ito. Mukhang pinapatawag na sila. Magsisimula na ang kasal nila. It was a garden wedding. Only few was invited, an intimate wedding, hindi pa kasi talaga ito ang dapat na kasal. Sa simbahan dapat sila pero nakiusap si Peter na kung maaari daw ay gawing pribado muna ang kasal. Halatang hindi talaga itong sang-ayon, wala lang ito magawa.

Hindi niya pa nakakalimutan ang gulat nitong mukha nang lumabas ang resulta na buntis siya. Habang nagsasaya si Amah ay para naman ito pinagsakluban ng langit. Kung hindi pa ito sinita ni Amah ay baka hindi pa rin ito nakabawi sa gulat.

Balak pa nitong ipa-ulit ang test dahil imposible raw. Kaso, ilang pregnancy kit ang ginamit na niya at test na rin sa laboratory ay talagang iisa lang ang lumalabas, she's pregnant.

"Let's go, they are waiting." Napukaw ang pagbabalik-tanaw ni Khaira nang magsalita ang papa niya. Nginitian niya ito at tinanggap ang inilahad na braso. Iniaklang niya ang isang braso niya habang ang isa ay sa mama niya.

Habang pababa sila ay hindi niya napigilan ang pagbilis ng tibok ng puso niya. This is the moment. Hanggang sa tuluyan sila makababa sa hagdan ay mas lalo lang lumalakas ang tibok ng puso niya. Pwede bang tumakbo na lang?

Nang makalabas sila sa mansion ay sumalubong sa kanya ang isang limousine. Grabe talaga parang ang layo nang pupuntahan nila. Samantalang nasa loob pa rin ng compound ang pagdarausan ng kanilang kasal.

Ang nasasakupan nang buong mansion ay pwede nang gawin isang subdivision sa sobrang laki.

Nang magsimulang umandar ang limousine ay tila bigla namawis ang kanyang mga kamay. Kahit na may suot siyang gloves ay ramdam niya ang pamamawis no'n. Sumasabay pa ang puso niya na hindi na napakali mula paglabas nila ng silid niya. Wala man limang minuto ay huminto na sila sa malawak na hardin. Tanaw na tanaw niya ang naggagandahang mga bulaklak at puno sa buong paligid.

'This is it,' sambit niya sa sarili.

Nang buksan ang pintuan ay bumungad sa kanya ang kanyang Papa. Inalalayan siya nitong makalabas. Muli siyang napalunok nang masilayan ang buong lugar kung saan idadaos ang kanyang kasal. At pagkamangha ang kanyang naramdaman. May red carpet sa pinaka-center habang may mga upuan sa gilid nito. At sa harap ay may isang itinayo na maliit na stage kung saan sila susumpa.

Lumapit ang organizer sa kanila at sinabihan sa kung ano ang gagawin.

Sa kasal nila ay nanaig ang tradisyon ng mga chinese. Lalo na at may dugong chinese ang magkabilang parte. Kaya naman imbes na white dress at belo. She was wearing a color red mermaid silhouette cheongsam, emblazoned with an eye-catching gold phoenix. Show off her beautiful shoulder with a modern halter top take on the traditional qipao. To cover her face she was wearing a red veil. In Chinese culture, red symbolizes happiness, prosperity and goodluck.

Literal na goodluck nga sa kanya. Sana makayanan niya ang pagsubok na ibinigay sa kanya.

Nang magsimula na ang kasal ay ilang beses siyang huminga nang malalim. Pilit pinapakalma ang sarili. At habang naglalakad kasabay ng mga magulang ay hindi niya naiwasan tingnan ang taong pakakasalan. At hindi nga siya nagkakamali. He was dangerously handsome in his Tang suit. It was a long sheath paired with a jacket and it's also colored red with golden dragon symbols. Mas bumagay pa rito ang bagong gupit nitong buhok, an undercut hairstyle huh. Nang magtama ang kanilang mga mata ay biglang ang pagbilis ng tibok ng puso niya.

Hindi nga niya namalayan na nakalapit na sila rito kung hindi pa nagsalita ang mga magulang niya.

"Take good care of our daughter, iho," hirap na sabi ng Papa niya. Parang hindi pa nito matanggap na ikakasal na siya.

"I will po." Napatingin siya kay Peter sa sagot nito. Mali lang ba siya nang pagkakarinig o talagang may sinseridad sa sagot nito.

Nang iabot ng papa niya ang kamay kay Peter ay nagpaalam na sa kanya ang mga magulang. Sinubukan niyang bawiin ang kamay pero mahigpit itong hawak ni Peter.

"Don't make a scene. This is what you want, right?" He said sarcastically.

Kaya binabawi na niya ang sinabi kanina. Pakitang tao lang ang sinagot nito sa kanyang papa.

Nagsimula ang seremonya. At hindi niya alam kung paano ito natapos dahil puno ng kaba ang dibdib niya. Lalo na sa tuwing dumidikit ang braso nito sa kanyang braso may kakaibang init kasi siyang nararamdaman.

"You may now kiss."

Napalunok siya nang marinig ang mga katagang 'yun. At nang alalayan siya ni Peter upang humarap rito. Hindi nakaligtas sa kanya ang pagngisi nito. At nang itaas nito ang suot niyang veil ay napatitig na lang siya sa gwapong mukha nito. Habang unti-unti nito inilalapit ang mukha sa kanya ay mas lalong lumalakas ang tibok ng puso niya.

Hindi naman ito ang unang halik niya pero bakit ba siya kinakabahan.

"Prepare yourself Qīzi," sabay dampi nito ng mga labi sa kanyang mga labi. Saglit lamang 'yun. At sunod niyang narinig ay ang masigabong palakpakan.