Chapter 3 DEBATE

NAIWAN SA ERE ang ubas na isusubo dapat ni Khaira nang bumulaga sa kanyang harapan ang lalaking hindi na nawala sa kanyang isip. It's been four days since she last saw him. Pagkatapos kasi ng naging usapan sa library ay kinailangan nitong magtungo sa hospital dahil may emergency. At simula no'n ay hindi pa ito umuuwi rito sa mansyon.

Well, ayaw naman na talaga nitong umuwi talaga rito. May condo ito na malapit sa hospital at doon daw ito tumutuloy para kung sakaling may emergency ay malapit ito.

"Feel na feel at home, huh." Pukaw nito sa kanya na nagpabalik sa kanyang sarili. Dahan-dahan niyang ibinaba ang kamay na may hawak pang ubas. At sunod ay umayos siya ng upo. Kasalukuyan kasi siyang nasa Gazebo, nagpapahangin habang ang mga paa ay nakataas at siya ay nakasandal sa may gilid na sandalan ng rattan style sofa.

Inilapag niya ang hawak na mangkok na kung saan nakalagay ang mga ubas. Tiningnan niya ang lalaking nakahalukipkip habang nakatingin sa kanya. Nakakunot ang noo nito. Lagi naman, e. Kailan niya kaya makikita na hindi kunot ang noo nito?

"Magandang araw," bati niya rito sa kanyang masayang boses.

Pero imbes na gantihan ang pagbati niya ay tumaas lang ang kilay nito. Bigla niya tuloy nabawi ang tingin mula rito. Kunwari ay pinagmamasdan niya ang paligid habang ang mga kamay ay pinaglalaruan.

"I don't really know what your intention is. But, obviously… It's our money. If I were you I will run away before—"

"Paano ang baby natin?" Muntik na niyang sampalin ang bibig dahil sa hindi maawat. "I-I mean…"

"Are you really sure that you are pregnant with my child? Hindi ko nga matandaan na may nangyari sa atin. Kung si Amah ay napaniwala mo pwes, not me. Napapaisip tuloy ako…" Humakbang si Peter palapit sa kanya ngunit huminto rin nang ilang hakbang na lang ang layo nila sa isa't isa. "What if you are already pregnant…at gusto mo na ako ang managot sa batang 'yan. Ganyan ba kalakas ang loob mo? Don't you know who I am?" Nakakatakot ang boses nito. Para bang gusto siyang lapain ng buhay.

Dahil sa inis niya na hindi niya alam kung bakit bigla na lang siya nabuset ay tumayo siya. Humarap siya rito at taas noong sinalubong ang matatalim nitong tingin.

"Are you telling me that I am a whore?"

"Aren't you?"

"I'm not!"

"Oh! Then, how many of us who already f*cked you?"

"I'm still a—ju-just you and my boy-boyfriend." Mabilis niyang iniwas ang tingin rito.

"Wh-what? Did you say—what?!"

Napapikit siya dahil sa lakas ng boses ni Peter. Napaatras din siya pero tumama lang ang likod ng binti niya sa may sofa. Ayaw niyang tingnan ito dahil mukhang nagiging isang mabangis na leon ito na handa siyang lapain.

"You have a f*cking boyfriend and you let me f*cked you?" Bakas ang iritasyon sa boses nito at maririnig doon ang pagkadismaya. "Then, you're a whore!"

"I said I'm not!" sigaw niya rin. Huminga siya nang malalim kapagkuwan ay buong tapang na hinarap ito. "Look, hindi lang ikaw ang nabigla sa mga nangyari. Like I said, I have a boyfriend at kung may pakakasalan man ako…Siya 'yun at hindi ikaw." Mas dumilim ang mukha nito. "Honestly, I'm here for your money—it's true. But not that way. My parents asked me to come here to ask for Amah help. Nang sabihin niyang sunduin kita, all I want that time was to be in Amah good side. Hindi ko naman alam na mangyayari 'yun." Humina ang boses niya sa huling sinabi.

"So, are you saying that it was my fault?" Matigas pa rin ang boses nito.

"Yes." Walang pagdadalawang-isip niyang sagot. Gusto na niya yatang kumaripas ng takbo nang umigting ang panga nito. "You kissed me first," dugtong niya pa.

"Even if I kissed you first you are in control. Dapat hindi mo hinayaan na may mangyari sa atin unless you really want that to happen," nag-aakusa nitong sabi.

Iniwas niya ang tingin at sumagot, "Na-nadarang lang ako."

"Nadarang?! Oh c'mon! Just f*cking say that you really planned it!"

Naiirita na talaga siya. Kanina pa sigaw nang sigaw ang lalaki sa kanyang harapan. Pinakaayaw pa man din niya ay ang sinisigawan siya. Pasalamat talaga ito at pinapahaba niya ang pasensya dahil kung hindi baka nabigyan na niya ito ng isang malakas na flying kick.

"Look! Sa tingin mo ginusto ko lokohin ang boyfriend ko? Hindi lang ikaw ang malaki ang problema, mas ako. Paano ko ipapaliwanag sa kanya na nabuntis ako at hindi siya ang tatay. I can't lose him but I need to be responsible for my actions. Ayoko mag-suffer ang baby ko at kutyahin pagdating ng araw kung hindi mo ko pananagutan," mahaba niyang pahayag. Habol niya pa ang hininga. Napahawak siya sa kanyang tyan nang makaramdam siya ng kirot. 'Calm down, my baby' sambit niya sa isip at nanghihinang umupo.

Napadako ang tingin ni Peter nang hawakan niya ang tyan. Mas kumunot ang noo nito. Iniisip siguro nito na nag-iinarte siya. Ilang araw pa lang ba ang lumipas mula nang maabutan sila sa silid nito.

"Masyado ka naman yata mabilis. Ano 'yan, symptoms of pregnancy?" Nang-uuyam nitong saad.

Ayaw na niya makipagtalo. Bukod sa hindi yata siya mananalo rito ayaw niya ma-stress na baka ikapahamak ng baby niya.

"Just leave me alone, please," mahina niyang pakiusap.

"Inuutusan mo ba ako sa sarili kong pamamahay!"

"This is Amah house not yours," gigil niyang sagot. Konting-konti na lang talaga at mapuputol na pagtitimpi niya.

"I'm her one and only heir, so…that means this is mine too," mayabang nitong sabi.

Gusto na niya magpahinga pero hindi niya alam kung ano ba trip ng h*******k na lalaki at ayaw pa siyang iwanan. Napagdesisyunan niya na siya na lang ang aalis. Kaya naman tumayo siya at naglakad pabalik sa loob ng mansyon. At napabuntung-hininga na lang siya dahil kailangan niyang daanan ang lalaki para makaalis.

Bago niya pa malampasan si Peter ay bigla siyang nakaramdan ng hilo kaya naman napahawak siya sa balikat nito. Mabilis naman na pumulupot ang isang kamay ni Peter sa baywang niya kaya naman ngayon ay para na itong nakayakap sa kanya.

Ang lakas nang tibok ng puso niya at tila may kuryenteng nagsimulang gumapang mula sa baywang niya patungo sa bawat himaymay ng katawan niya. Hawak ng isang kamay niya ang ulo habang ang isa ay nanatiling nakakapit sa balikat nito, dahan-dahan niyang inangat ang tingin.

Sumalubong sa kanya ang mga kulay brown nitong mga mata. Natigilan siya nang tila may nabasa siyang pag-aalala roon.

"What is happening here?"

Ang boses ni Amah ang nagpabalik sa kanyang huwisyon at kahit nahihilo ay mabilis niyang inilayo ang katawan kay Peter.

"Amah," sabay pa nilang sambit.

"Are you okay, iha?" nag-aalalang tanong ni Amah sa kanya.

"Yes, Amah. Nahilo lang po ako."

"What are you doing here? I told you to stay in your room and rest. How's my grandson?" Nanlaki ang mga mata niya dahil sa sinabi nito na nakalimutan yatang kasama nila si Peter.

"Amah. It's too early to expect. Baka ma-disappoint ka lang kapag hindi naman siya buntis," sabad nito, bakas pa rin ang iritasyon sa boses nito.

"Are you saying that you have weak sperm, apo?" Gusto niyang matawa nang umawang ang bibig ni Peter sa tinuran ni Amah. Oh, well, that was a good move, Amah!

"No! Ofcourse not! I can impregnate in just a blink of an eye. Ayoko lang gawin dahil ayoko pakalat-kalat ang lahi ko," mabilis nitong pagtatanggol sa sarili.

"That's good to hear, apo. And you don't need to worry because it's already tested and proven. And only Khaira have the rights to be the mother of your sperm. Now, help me, carry her and bring her to her room. Baka mapahamak ang apo ko sa tuhod."

Aangal pa sana si Peter nang ngitian ito ni Amah. Isang ngiti na hindi maganda ang hatid. At kahit ayaw niya magpabuhat rito ay wala siyang nagawa kung hindi sumunod. The power of Amah.