Hindi na ako mapakali habang nag-drive ako papunta sa bahay ni Kuya, I recieved some text message about kuya. It says na hawak nila si Kuya and I believe that is impossible. Kaya ni kuya protektahan ang sarili nya. But I still want to know is that is true. Ang tagal ko din an di nakikita at nakakausap sila Kuya at Barbara. Walang tao sa gate ng mansion ng pumasok ako, napaka tahimik at ang mga maid ay hindi ko din makita ngayon, ang lakas ng kabog ng dibdib ko, ayoko mag-isip ng di maganda. It's midnight so sa lahat siguro ng tao ay tulog na. I'm trying to think positive and reasonable here. Ayoko na kung ano ang mangyare sa pamilya ko. I almost run when I open the door of my car and reach the door of mansion, I look at the living room and I saw a man who is wearing a black suit he throw some kunai to my direction and run, palabas sa mansion. Hindi ko hinayaan na mawala ito sa paningin ko, I try to caught him and nilabas ang baril ko, umabot ito hanggang sa garden. Tatlong beses k
Nahagip ng paningin ko ang babae sa gilid ng bintana, I don't know where she came, bigla nalang ito sumulpot at pinapanood ang kilos ko at ang pag-tingin ko sa paligid. Binalik ko sa taguan ang kunai ko saka lumakad sa direksyon nito, bulto ng babae at ang pangangatawan nito ay mas lalong nag-kumpirma na isa syang babae. After that night sa head quarters ay hindi rin ako nakatulog dahil sinamahan ako ni Ate Blew at natapos kami ay umaga na, after she gave the milk at pinabantayan sa asawa nya ang anak nila ay naubos namin ang mga tao sa torture room without interrogation. Dumaan ako sa bintana saka tuluyan na luminaw ang imahe ng babae, my face went pale. Nanlamig ang mga kamay ko at naguluhan ako. My tears start falling without realizing it. She looks like my mother, her complexion and smiles. It reminds me of my mother. "Nazi, how are you little girl," bati nito saakin saka sumandal sa pader. She is very different, my mother look pure and innocent while she look wicked. "Tita?"
Paulit ulit ako nakaka ramdam na parang inaalog ako at ang katawan ko, hindi ako makagalaw at parang may nakaipit sa dibdib ko, my sight. Paunti uniting nakakaaninag ng liwanag at nakikita ko ang tao sa harapan ko ngayon. His worried expression is my home. He never fail to make me feel safe even at his simple gestures and touch. "Nazi, come on. Mag-salita ka!" I smile and touch his face, buong lakas ko inangat ang kamay ko para mahaplos ang muka ni Dave, I am being held with his arms. Ang ingay sa paligid at ang mga tao na nag-kakagulo. "I love you," iyon ang unang salita na lumabas sa bibig ko, he hug me tight and feel the warmth of his chest. "Damn it, akala ko hindi kana mag-kakamalay pa. Thank God," he whisper while caressing my back, I smile and caress his arm too. May mag sumasabog at mga tao na nag-kakagulo. I saw Eve and my siblings. Nakatayo sila kung saan ko bumagsak kanina, kaunti lang naman ang distansya ko sa kanila, I look at Dave and he is wearing leather jacket. T
Paulit ulit akong gumugulong sa sahig habang ang reaksyon ni tita ay galit na galit saakin, she really want me to die now. "I swear, hinding hindi kita tatantanan!" sigaw nito habang hindi alam kung papaano mabubuksan ang kulungan ng Tigre at ang anak nya na nakikipag habulan sa loob, I smirk at pinipilit na bumangon. Mabilis akong lumapit sa button at mukang naiintindihan ni tita ang sinisigaw ng anak nya sa loob, hinampas ko ng ilang beses ang buttons at hanggang sa pumutok na ito. Nawala ang ilaw na andoon at tuluyan nang hindi mabubuksan ang kulungan doon. "If you will kill me now, isasama ko ang anak mo!" sigaw ko a buong lakas na tinulak ang malaking cabinet na nasa gilid ko, natumba iyon at tumama sa paa ni tita Jamaica. She scream and keep cursing in the wind. I can sense that she will shoot me down. Binato ko ang kunai knife at bumaon ito sa kamay na may hawak ng barial nya. She scream more louder, hindi na ako papayag na maisahan nya nanaman ako kagaya ng ginawa nya saak
It's been an hour, halos bilang ko na ang mga sasakyan na dumadaan at lumalabas sa village. It's my third bottle of red wine and I can't feel my face. The days passed, wala padin akong balita kay Dave hanggang ngayon, hindi ko din kinakausap si Kuya dahil sa galit at inis na nararamdaman ko. He can't show his face now after what happen last time. Umaasa ako na babalik si Dave, he promised and ako lang naman ang tao na kailangan maging malakas ang loob dahil hindi nya ako bibiguin. He will marry me, i know that when I woke up, nasa tabi ko na sya at hiahaplos ang buhok ko. Araw araw akong nag-aabang na surpresahin nya ako dahil kilala ko si Dave, he loves to surprise me. But this time. My hopes are dropping. Sa tuwing umaasa ako ay bumabagsak din ang ng kusa ang pag-asa ko. I wish this is just a bad dream and Dave will be the one who will wakes me up, since he is always there when I need him the most. Pero wala, umaasa lang ako. Wala nang iba pa. I watch the sunset and I close my
I feel empty while looking at the floor, tinitignan ang mga tauhan ng pamilya ni Dave para hanapin sya sa building kung saan sumabog at nangyare ang hindi ko inaasahan noong araw na iyon. Nang malapitan ko ang building na iyon ay mas lalo ako nanlumo at paunti-unti na nawawalan ng pag-asa, papaano nga sya makikita at makakaligtas doon kung napaka tindi ng pag-sabog at ang mga sirang pader at mga bato ay nasa paligid. The site blowed up, but I know. Deep inside my mind, makakaligtas si Dave dahil may tiwala ako dito at hindi ko sya pwede na sukuan. I am his fiance, ako dapat ang unang umaasa at nag-papalakas ng loob ng ka pamilya nya. But I think that is impossible, ayaw saakin ng nanay ni Dave lalo na ngayon ay alam ko, mas mananaig ang galit nila saakin. "Ma'am, delikado po dito. Wag po kayo papasok pa sa loob kasi baka po mapahamak kayo dyan," sabi ng isa sa mga tauhan na nag-huhukay sa site at nag-hahawan para makapasok sa loob mismo. I smile and he offer his hand, pero umilin
I look at his face and try to understand why he is doing some shits to me, at hindi ko na makilala ang Kuya ko ngayon. He turn into monster at ang gusto nya ay sundin namin sya at lang ang masunod, wala nang iba pa."Saan ka ba naman pupunta Nazi?" Kuya call my name and it annoys me so bad at, to the point that I want to kick his balls and scream to his face with all of my thoughts about him, napaka abusado nyang tao.I roll my eyes and trying my best to ignore him, pero hiniklat ako ni Kuya paharap sa kanya."What? Ano nanaman ba gusto mo?" I almost hiss to him but I try my best na huwag mabastos si Kuya since I always respect him kahit ano mang-yare."I'm asking you, saan ka nanaman pupunta and now you're trying to avoid me." Umupo ito sa gilid bago tuluyan na abutin ang baso na amy laman na brandy at sumimsim dito."Do I have to answer that? Hindi ba halata na ayaw kita makausap at makita?" Kuya smirk and look at my face with disgust and annoyance on his face, naninibago ako sa att
I'm looking at the screen of my television while playing the sharp edge of the knife i had. I am trying to calm myself even Mrs. Montezur is testing my patience, I do respect her. She is the mother of the man na mahal na mahal ko, but this past few days is like a hell for me.Habang lumipliaps ang araw, para akong tanga. Walang direskyon ang buhay at hindi ko alam saan at papaano nga ba ako mag-uumpisa.It's crucifying, wala pa kami nauumpisahan ni Dave sa mga plano namin tapos wala na sya, hindi ko na alam kung saan ko pa hahanapin ang sarili ko, he is my home.Binaling ko ang atensyon ko sa malaking screen ng TV at pinapanood kung papaano magsalita at sumagot ang nanay ni Dave sa harap ng mga reporters.Napatawa at hindi ko maiwasan makaramdam ng inis at galit sa napapanood ko. It's Dave's mother, crying in front of national TV. Blaming my family, especially me na pinaka puno at dulo ng lahat. I can see pain in her eyes, but it doesn't mean that she can do what she want just because