CHAPTER 4

NANG matapos ni Choleen ang pagluluto nilapag na niya ito sa mesa. Lalabas na sana siya para tawagin ang amo ng saktong pagbukas niya ng pinto ay papasok na rin ito.

"Nakahanda na po ang hapunan senyorito."

Hindi ito kumibo bagkus dumiretso nalang ito sa mesa at umupo.

Tahimik naman siyang sumunod sa amo. Nanatiling nakatayo sa gilid. Nagsimula na itong kumain. Maya maya pa ay..

"Anong klaseng pagkain itong niluto mo!" pasigaw na aniya sa kaniya ng amo.

"Hindi ko rin po alam, iyan lang po kasi ang nasa loob ng ref, hindi ko rin naman po alam anong gusto niyong pagkain hindi ko po kabisado ang nasa recipe na binigay ni Nay Rissa sa'kin sa Villa."

Gusto talaga niyang matawa sa itsura ng amo niya.

"Tutal ikaw ang nagluto niyan ikaw ang umubos niyan ayoko ng lasa. Magpapadala nalang ako ng pagkain dito." nagmadali itong tumayo at pumasok sa kwarto.

"Buti nga sayo. Bahala ka magutom diyan hindi kita ipagluluto ng masarap ang sama-sama ng ugali mo." kinakausap niya ng pakunwari ang pinto ng kwarto ni Archer.

Gaya ng sabi ng amo siya na ang kumain ng niluto niya. Masyado lang talagang maarte ang amo niya at hindi sanay sa pagkain na pangmahirap.

Sumapit ang alas nwebe ng gabi ay hindi pa rin lumabas si Archer sa kwarto niya na pinagtaka ni Choleen. Sinubukan niya itong katukin pero walang sumasagot iniisip niyang natutulog lang siguro ito.

Natapos na niya lahat ng dapat ayusin. Hanggang sa dinalaw na siya ng antok at nakatulog sa sala.

Bigla naman siyang magising nang may marinig siyang may nabasag sa kwarto ni Archer.

"Senyorito?.. ayos lang po ba kayo diyan. Senyorito pabukas po ng pinto." katok siya ng katok pero wala pa rin sumasagot. Kaya napagdesisyonan na niyang buksan ito gamit ang duplicate key.

Agad na tumambad sa kaniya ang basag na salamin ng bintana, sobrang dilim sa loob ng kwarto at halos hindi niya maaninag sa loob tanging ang ilaw sa labas lang ang nagsisilbing repleksiyon niyon sa loob. "Senyorito? ayos lang po ba kayo?" dahan-dahan siyang humakbang nangangapa sa dilim

"Ahhhhhh." napasigaw siya nang may biglang humila sa kaniya.

"Shhh, Calm down." boses ni Archer iyon.

Nakahinga siya ng maluwag akala niya ay may nanloob na sa amo niya. Agad naman binuksan ni Archer ang ilaw. Pero agad din niya tinakpan ang mata niya ng makitang hubo't-hubad si Archer.

"Senyorito, pwede po bang magbihis po muna kayo." nag-iwas siya ng tingin sa Amo niya nanatiling nakatakip ang mga kamay sa mga mata.

"Lumabas kana, ayos lang ako." iyon lang at agad na pumasok si Archer sa banyo.

Habol-hininga namang pumasok si Choleen sa kwarto niya. "Diyos ko, nagiging nakasalanan na ang mga mata ko." hindi mawala sa isip niya ang itsura ni Archer na nakaharap sa kaniya habang n*******d.

Hindi iyon nagulat sa halip ay seryoso siya nitong tinitigan kaya agad niyang tinakpan ang mga mata. Nahihiya siya sa eksenang iyon at hindi niya alam paano haharapin si Archer. Isa iyon sa nakakahiyang pangyayare sa buhay niya.

Sinadya niyang agahan ang paggising, iniiwasan niyang maabutan siya ni Archer. Nagmadali rin siyang maghanda ng agahan ng Amo. Alas tres palang ng madaling araw ay gising na siya.

Saktong alas singko ay natapos na niya lahat ng gawain. Saka naman siya nagdesisyon na simulan na linisan ang mga kubong pinapalinisan ni Archer. Ayaw na niya maulit pa na mapagalitan. Kaya hangga't maaari ay gagawin niya na ng tama ang trabaho niya. Isa pa ay ayaw rin niyang mapahiya ang tiyahin niya sa Amo nila. Ang Tsang Martha nalang niya ang pamilya niya. Kahit naman matigas ang ulo niya ay mahal na mahal siya nito na parang tunay ng anak.

Limang kubo ang lilinisan niya, sabi ni Archer ay sa byernes pa darating ang mga bisita nito, Martes na ngayon kaya kinakailangan niya itong matapos lahat sa hwebes. Hindi ito katulad ng kubo kung saan sila natutulog, maliliit lang ang mga ito sakto lang sa iisang tao dahil iisa lang din naman ang kwarto kada kubo.

Nagsimula na siyang maglinis, inabot na siya ng liwanag hindi pa siya tapos sa isang kubo. Masyadong maalikabok. Sa tansya niya ay hindi ito nalilinisan, sabagay hindi pa naman tapos ang ginagawang hotel sa isip ni Choleen ay itinayo lang ang mga kubo na iyon pansamantala para sa mga biglaang bisita.

Hindi pa kasi open sa lahat ang resort dahil nire-renovate pa ito. Napag-alaman lang niya na ito ang pinakaunang resort ng mga Moris, Pina-renovate ni Archer para sa alaala ng yumao niyang nakakabatang kapatid. Sa kaniya nakapangalan ang resort kaya ito tinawag na Siera Grande dahil Siera Leona ang pangalan ng kapatid ni Archer. Hindi naman siya Chismosa naikwento lang din ng tiyahin niya noong nakita niya ang letrato ng batang babae karga-karga ng tiyahin niya. Kaya napatanong siya kung sino ito dahil alam niyang hindi siya iyon.

Doon niya nalaman na anak pala iyon ni Madam Violet na namatay dahil sa malubhang sakit. Halos ikamatay ng Donya ang nangyare. Matagal na kasi nito na pinangarap na magkaroon ng anak na babae. Kaya hindi nito matanggap na maikling panahon lang ang binigay sa kaniya para makasama ang anak.

Napahinto si Choleen dahil sa isang katok. Agad niyang binuksan ang pinto ang sumalubong sa kaniya ang seryosong mukha ni Archer.

"Magandang umaga po Senyorito, may ipag-uutos po ba kayo?"

"Sumunod ka sa'kin."

Kumunot naman ang noon niya nang talikuran siya agad ng amo matapos sabihin iyon sa kaniya. Sumunod naman siya agad dahil ayaw niyang mapagalitan.

Pagdating nila sa kubo ay nakita niyang hindi pa nagagalaw ang pagkaing hinanda niya.

"Hindi pa po kayo kumakain?"

"Kainin mo, baka mamaya hindi na naman masarap iyan."

Gustong matawa ni Choleen, takot na ang amo niya na kumain ng hindi masarap na ulam.

"Pasensya na po sa pagkakamali ko kahapon hindi na po iyon mauulit. Kasalanan ko rin naman po kasi minadali ko po ang pagluluto. Saka hindi ko pa po talaga kabisado ang recipe book. Pasensya na po talaga Senyorito."

"O siya umupo kana at saluhan mo ako sa agahan. Bakit ang aga mo maglinis. Wala naman akong sinabi na agahan mo ang paglilinis baka hindi mo na naman maayos ang trabaho mo dahil nagmamadali kang matapos agad."

"Naku!, hindi po Senyorito maaga lang po talaga akong nagising wala na rin naman po akong gagawin kasi hindi pa po kayo gising kaya naisip kong maglinis na lang ng maaga."

Todo dahilan talaga siya, kasi hindi niya kayang tagalan na kaharap ang amo dahil sa nangyare kagabi. Hindi pa rin mawalas sa isip ni Choleen iyon. Una sa Villa nakita niyang hubad ang amo, hindi naman totally hubad kasi may tuwalya naman pero ang kagabi ay hubad talaga. 

Nanginginig pa rin ang kalamnan ni Choleen tuwing naiisip niya ang hubad na katawan ng amo hindi siya makapaniwalang nakita niya ang lahat ng iyon kagabi. 

"Oh! ano pa ang tinutunganga mo diyan, kumuha kana roon ng pinggan at saluhan mo ako sa pagkain."

"Naku, huwag na po Senyorito saka busog pa po ako madami po akong nakain kagabi eh 'di ba po pinaubos niya sa akin 'yong niluto ko kaya hindi ko pa kayang kumain mamaya na lang po siguro ako. Babalik na po ako sa kubo tatapusin ko po ang paglilinis." nagmadali siyang talikuran ang amo at lumabas.

Saka lang nakahinga ng maluwag si Choleen ng makarating na siya sa kubo. Hindi niya talaga kayang tagalan na kaharap ang amo lalo na't grabe ito kung titigan siya para bang tinutunaw siya sa mga titig  nito sa kaniya.