NAGISING si Triana kinabukasan na nabungaran ang nakangiting mukha ng asawa. Kapapasok lang nito sa loob ng kuwarto nila at may dala itong tray na may lamang pagkain—a glass of milk and toasted bread with cheese. “Morning, sweetheart. Breakfast in bed.” Nakangiting wika nito. Ngunit bago pa siya makasagot ay nakaramdam na siya ng pagkahilo at paghalukay ng kanyang sikmura. Dali-dali siyang bumangon at tumakbo patungo sa loob ng banyo at doon nagsuka. Nataranta naman si Devance na ipinatong ang dalang tray sa higaan at sinundan si Triana. Hinagod nito ang likod niya. “I’ll get you warm water.” Nagmadali itong lumabas at agad din na bumalik dala ang isang baso ng maligamgam na tubig. Uminom ng tubig si Triana nang mahimasmasan. “Thanks.” “Shall I bring you to the hospital?” Nag-aalalang tanong ni Devance. Ngumiti siya. “No need. Morning sickness is normal. I’ve been through this, and it was even worse when I carried the twins.” “Are you sure?” paniniguro nito. Tumango siya. “Of
TRIANA had seen the disappointment on Eshvi’s face when she saw her. Kung hindi lang ito nakaratay ngayon, she would probably say the feeling is mutual. Malamang inaasahan nitong si Devance lang ang pupunta ngayon. Well, sorry to burst your bubble. She thought. Tiningnan niya ang kalagayan ng babae. The bruises on her arms were visible. Kahit paano ay nakahinga siya nang maluwag nang makitang maayos ang kalagayan nito at mukhang hindi naman pineke ang pagkakaaksidente para lang makuha ang atensyon ng asawa niya. Triana didn’t like how she was slowly drifting into paranoia. Ayaw niya ng ganitong pakiramdam. She was feeling restless, thinking Eshvi might steal her husband again. Pero hanggang kailan siya magiging ganito? Kung namanipula ni Eshvi ang buhay nila noon. Tiyak na may kakayahan pa rin itong gawin ngayon. But Triana would not allow it this time. Sisiguruhin niyang nakabantay siya sa anumang masamang pinaplano nito. Pasalamat si Eshvi dahil hindi siya eskandalosa. Hanggang n
TINOTOO ni Devance ang sinabi nito kay Eshvi na mag-hire ng dalawang private nurse para matutukan ang pagbubuntis nito. Hindi naman umalma si Triana dahil hindi naman nagpapakita si Devance babae. He was focused on her pregnancy and their kids. And it was enough to reassure her. Mabuti na lang at hindi naging maselan ang unang trimester ng pagbubuntis ni Triana. Iniwasan talaga niya ang ma-stress kaya hanggang maaari ay ayaw niyang makibalita ng anumang impormasyon tungkol kay Eshvi. And she was also thankful that Eshvi did not bother them for a few months. Naidalangin niya na sana magtuloy-tuloy na. Ravi and Rini’s fifth birthday came, and they celebrated it at their vacation house in Tagaytay. It was a two-story residential building of approximately eight hundred square meters. The house was constructed at a high elevation. Napapalibutan ang buong kabahayan ng mga makukulay na bulaklak at pine trees. They could see the overlooking view of the lake and the infamous Taal Volcano. Th
“SIR, nasa labas si Miss Javier, nagwawala. Hindi ko pinapasok kasi walang invitation,” bulong ni Luke kay Devance. Ito ang head ng security team na nagbabantay ngayon sa buong bahay para mapanatili ang kaligtasan nilang lahat. It was their protocol not to welcome anyone without proper invitation. Hindi niya inaasahan ang sinabi nito kaya nagulat siya at hindi na niya naitago ang panlalaki ng kanyang mata. What is she doing here? He thought. Paano kaya nalaman ni Eshvi ang tungkol sa celebration ng birthday ng kambal? Mukhang may mga mata at tainga ito sa AGC kaya narito ngayon. He would never dare to invite her in this private event. If he did, it would be a great insult to Triana and his family. Ni hindi niya pa nga alam kung paano sasabihin sa ama ang tungkol dito. Palihim na nag-alis ng bara sa lalamunan si Devance. Lahat ng mga mata ng mga nakaupo sa mesa kasama niya ay sa kanya nakatingin. Lalo na ang kanyang asawa na bakas ang pagtataka sa mukha. “What happened?” tanong ni T
AKALA ni Triana ay tuluyan nang mananahimik si Eshvi dahil pinagkaisahan nila ito. But they were all surprised when her one eyebrow raised and looked at everyone around her with malice. Matapos ay tumingin ito sa kamay nito. As if she was unbothered, looking at her nails painted in red. “I came here for a special announcement.” Ibinuka nito ang kamay at waring isa-isang tinitingnan ang flower nail art sa daliri nito, “I have all the rights to be here since I’m carrying Dev’s child.” Nanlaki ang mata ni Caleb sa narinig. Awtomatiko itong tumayo kasabay ni Austin. The men glared at Eshvi with warning. They knew she spells trouble. “Miss Javier, I won’t tolerate you any further. If you don’t shut up, I will use force to escort you out,” seryosong saad ni Austin. Lara was silently cheering beside him. “Please. Leave,” Caleb said in an icy voice. Akmang parehong hahawakan ng dalawang lalaki ang braso ni Eshvi para sapilitan itong itayo. Pero nagkusa na ang babae. She stood up with her
NANG sumunod na mga araw ay nakahinga nang maluwag si Triana dahil hindi na sila muling ginulo ni Eshvi. Batid niyang anumang sandali ay lilitaw itong muli para manggulo. Pero ayaw muna niyang isipin iyon. Lalo na at siniguro ni Devance na mahal siya nito at hinding-hindi siya ipagpapalit kay Eshvi. Triana learned that her mother told her husband to set her free if he couldn’t protect his family. Galit na galit ang kanyang ina nang gabi ng birthday party ng kambal. Mabuti na lang at hindi naman sila nito pinangunahan na sabihin sa pamilya ni Devance ang tungkol sa pagbubuntis ni Eshvi. But Devance had promised to do everything to keep his family intact. Nagkaroon ng gender reveal party pagkatapos ng isang linggo. Nakisali rin sa kasiyahan ang mag-asawang Austin at Lara. Tanging pamilya lang nila ang naroon at ginanap nila iyon sa parehong bahay na pinagdausan ng ikalimang kaarawan ng kambal. Naroon silang lahat sa malawak na lawn bandang hapon. Si Clariz at June ang nag-organize ng
DUMATING ang kabuwanan ni Triana. It was so sudden and unexpected since it happened to be two weeks early as scheduled. Biglang humilab ang tiyan niya at pumutok ang kanyang panubigan habang pinapakain niya ng agahan ang kambal. She was brought to the hospital quickly. At dahil maaga sa schedule niya ang nangyari ay wala si Devance sa tabi niya. Her husband attended a three-day business convention in Bern, Switzerland. Kaya nang malaman nito ang kanyang kalagayan ay agad itong kumuha ng flight pauwi kahit nasa ikalawang araw pa lang ng convention. Sising-sisi ito kung bakit siya iniwan nang mag-isa kahit kabuwanan na niya. Triana could not blame her husband since she knew his travel involved a billion-dollar contract from a well-known Swiss conglomerate. Pero nagdesisyon itong umuwi kaagad dahil sa kanyang panganganak. He swore to be beside her when it happened. Pero nailabas na niya ang bata nang makarating ito. She had a painful normal delivery. Tuwang-tuwa ang mag-asawa nang maha
KITANG-KITA ni Eshvi ang pamumutla ng mukha ni Devance at bahagyang panginginig ng kamay habang hawak nito ang DNA test result. Kapwa sila naroon sa silid niya nang ibigay ni Dr. Alfonso ang resulta. Kahit hindi silipin ni Eshvi ang laman niyon ay hindi maipagkakaila sa ekspresyon pa lang ni Devance. She pretended not to notice the disappointment in his face. “What does it say?” tanong niya habang pinadedede si Eashta. Hindi ito kumibo bagkus ay iniabot sa kanya ang papel. It was clearly stated in the result of the Probability of Paternity—99.9998% positive. Eshvi read the texts. “The alleged father is not excluded as the biological father of the tested child….” Devance walked back and forth. Then he paused after he gathered his thoughts. “The baby will be provided with everything she needs,” seryosong sabi ni Devance. Isang tagumpay na ngiti ang gumuhit sa labi ni Eshvi. Ipinatong niya ang papel sa bedside table at sinalubong ang mata ni Devance. “I told you so, Eashta is your c
TRIANA put on the Philippine flag at the summit of Mount Everest. Napakaraming makukulay na prayer flags sa tuktok niyon at itinusok niya ang maliit na bandilang dala niya sa makapal sa niyebe. Nilingon niya ang lalaking nakasunod sa kanya at itinusok din nito ang maliit na bandila ng Pilipinas at tatlong flaglets, dalawang kulay blue at isang pink—the man was Austin. The flaglets represented the triplets. Kaya nakigaya rin si Triana, isang kulay asul, rosas, at dalawang pula—each had a label of their children’s name. “I did it!” Triana muttered inside her oxygen mask. She spearheaded this expedition with Austin’s help. When Triana promised her husband to be his legs, she meant it. Kasama nila ang isang Nepali team na mga professional hikers at halos dalawang taon ang kanilang naging paghahanda para mapagtagumpayan ang kanilang layunin. The climb was highly technical that they even encountered a few frozen bodies on the trail. Pero buo ang isip ni Triana at wala sa bokabularyo niya
THE Chaudharys yet again gathered as they mourned Eashta’s passing. Sa dami ng mga rebelasyon ay nanatiling magkasama sina Devance at Triana. Hindi sila iniwan ng kanilang malalapit na kaibigan nang malaman ng mga ito ang kanilang pinagdadaanan. Lara and Austin had rescheduled their flight going back to London. Nagmadali ang mag-asawa na tinungo ang hospital na kinaroronan ni Eashta para damayan sila. Even the two could not believe what had happened. But they never blamed them and didn’t even utter a word to make them feel their negligence. Dahil kahit hindi sabihin nina Triana at Devance ay lihim nilang sinisisi ang sarili sa mga nangyari. Caleb and Austin also postponed their honeymoon to be with them. Hindi naman hinihiling ni Triana na isakripisyo ang mahalagang milestone sa buhay ng dalawa para damayan sila, pero pinili ng mga itong manatili sa tabi nila hanggang sa maihatid na huling hantungan si Eashta. They were adamant that their honeymoon could wait. And Triana had appre
NANLAMBOT ang tuhod ni Triana sa narinig. Mabuti na lang at maagap ang kamay ni Devance at iginalaw nito ang wheelchair para masalo siya mula sa likuran. Mabilis na pumasok sa kuwarto si Eshvi at niyakap ang walang buhay na bata. “Eashta...” Eshvi began to wail. “I’m sorry for your loss. We did our best to revive her.” The doctor expressed their condolences. Magkakasabay itong lumabas sa silid para bigyan sila ng privacy. Triana came back to her senses. Nilapitan niya ang bata at pilit na hinihila ang siko ni Eshvi palayo. “Don’t touch her! You have no right!” Nanginginig ang mga kamay ni Triana sa sobrang galit. Pero tila walang naririnig si Eshvi. Kagaya niya, patuloy ito sa pagpalahaw ng iyak. “Eashta! Wake up baby, please...” ani Eshvi habang mahigpit na yakap ang bata. Samantalang si Devance hindi makuhang gumalaw dahil sa bigat ng mga pangyayari. Tulala lang siyang nakamasid sa walang nang buhay na anak. He lost his two precious children in a year! At mula noon hangga
THE beeping of the hospital apparatus surrounding Eashta was louder than usual in Eshvi’s ears. Bigla siyang nataranta nang magsulputan ang ilang doktor ng anak dahil sa biglang pagbabago ng kalagayan nito. “My daughter… what’s is happening?” Walang patid ang pagpatak ng kanyang luha. Kitang-kita niyang nire-revive na lang ang anak at kapag hindi ito nakayanan ng munting katawan nito ay baka malagutan ito ng hininga anumang sandali. “Please… no…” nauutal niyang sambit. Hindi siya naniniwala sa dasal pero nang mga oras na iyon ay wala siyang ibang makapitan. She prayed hard to whoever deity listening to her pleading. Hindi niya kakayanin na mawala sa kanya si Eashta. “Miss Javier, please calm down,” anang babaeng nurse na naroon sa tabi niya. They both stood in the receiving area of Eashta’s private room. Pero kitang-kita nila ang nangyayari sa silid ng anak dahil sa dingding na salamin. “Shut up!” singhal niya sa babae. Bigla tuloy itong napaatras dahil sa ginawa niya. Dumista
HINDI namalayan ni Triana na walang patid ang pagtulo ng kanyang luha habang nakikinig siya sa kuwento ng asawa. Could it be true? “I’m really sorry, Kanchhi. I doubted you. But you know, it was just an excuse to make you hate me. Because despite learning that Devna is not mine, I still love her and nothing will change that she is our daughter.” Ilang ulit na pumiyok ang boses ni Devance. “Oh, God! Eashta!” Biglang nanlambot ang mga tuhod ni Triana. Kung hindi lang siya nakahawak sa handle ng wheelchair ni Devance baka kanina pa siya bumagsak. “Please tell me you are joking, Dev. I never went to Doctor Alfonso’s office since I thought you were just making up that story to drive me away...” Nanginginig ang mga labi niya. Parang ayaw tanggapin ng kanyang utak ang mga impormasyong galing sa asawa. Had Devna been switched? That was impossible! Pero hindi niya puwedeng isawalang-bahala ang mga sinabi ni Devance. Since she and Eshvi gave birth on the same day in the same hospital. At k
BIGLANG lumundag ang puso ni Triana nang makita ang asawa. Akala niya talaga namamalikmata lang siya pero nang nilapitan ito ng kambal at maluha-luha itong yumakap sa mga anak saka niya napagtantong hindi siya dinadaya ng kanyang paningin. Especially that he saw Grady showed up from the dining room holding a cup of tea. “Dev!” Hindi napigilan ni Triana ang sarili at patakbong lumapit sa kinaroroonan nito. He was comfortably sitting in his wheelchair. Maaliwalas ang mukha nito kumpara nang huli silang magkita. He was clean shaven and wasn’t looking that much miserable compared when he was in his cabin. Pero nanatili ang kaseryosohan ng mukha nito pagdating sa kanya. “I miss you so much, Baba!” halos magkasabay na wika ng kambal na parang ayaw bumitaw mula sa pagkakayapos sa magkabilang braso ng ama. “I thought you broke your promise to come home with Nanay.” Nakangusong anas ni Rini. “But here you are now! Your wheelchair is cool!” inosenteng bulalas ni Ravi matapos ay pinagmasdan a
SAMANTALA abala naman sina Dexa at Liam sa isang kilalang mall sa Milan. They were merrily strolling around and oblivious to their surroundings. There were no prying eyes there despite them being famous. Wala rin silang kasamang bodyguards na nakabuntot. Although they were watching from afar. Para na rin sa kanilang seguridad. “God, I miss being with you like this.” Palalambing ni Dexa sa kasintahan. “I’d prefer an alone time, though. I can still see our bodyguards from my peripheral vision.” Natatawang saad ni Liam. “At least we could pretend we’re alone.” Ngumiti si Dexa. Pinilit niya na huwag masyadong isipin ang sari-saring problema na kinakaharap lalo na at hanggang ngayon ay wala pa rin na pagbabago sa lagay ng kanyang kapatid. Kahit anong sikap niyang i-distract ang sarili, she couldn’t help but worry about her brother’s failing marriage. Higit niyang inaalala ang mga pamangkin. Ilang buwan na rin na hindi nila nakikita ang ama. At wala rin siyang mukhang maihaharap kay Tria
NAGANAP ang kasal nina Caleb at Anya. It was held at their private resort in the province of Camarines Sur. Iyon din ang resort na minsang napuntahan nina Triana at doon nila unang nakilala si Anya. The couple chose this place since it was memorable for them. Doon daw kasi talaga nagsimula ang pag-iibigan nila. It was a sunrise beach wedding. Tila nakikisama ang panahon sa pag-iisang dibdib ng dalawa. Banayad ang paghampas ng alon sa dalampasigan habang hindi maulap ang kalangitan. Kagaya ng kasal ni Lara, the guests, were no more than thirty. Anya wore a simple white off-shoulder wedding dress. Para itong dyosa ng karagatan. Samantalang si Caleb naman ay nakasuot ng puting three-piece suit. Bakas ang matinding saya sa mukha ng dalawa habang naglalakad patungo sa altar. Napapalibutan ng mga sunflower ang venue at sea colors ang motif ng kasal. The sound of the violin reverberated along with the crashing of the waves when they started the wedding entourage. Bukod kay Triana, naroon d
TAHIMIK na nakamasid si Akhil sa bunsong anak habang kausap nito ang kanilang private doctor na si Dr. Adhikari. Nasa loob sila ng kanilang residence clinic. They were coordinating with the doctors in the Philippines looking out for Eashta. They had conducted the same test to check if Devance was a match and the result came out in two days. “You are not a match,” wika ng may katandaang doktor mababang tono. Marahang tumango si Devance. Pero hindi nakaligtas sa paningin ni Akhil ang pagtiim nito ng bagang. For Akhil, it was a good sign. It only meant he was bothered on what his illegitimate child was going through. Although he never liked that kid, but he also wanted to help. Hindi naman ganoon katigas ang puso niya para tikisin ang bata. Sa paglipas kasi ng mga araw ay unti-unti na niyang natatanggap na hindi na niya mababago pa ang nakaraan. Kung si Triana nga ay tanggap ito. Panahon na rin siguro para kilalanin niya ang anak sa labas ni Devance. “Kanchha…” Nilapitan ni Akhil ang