“SIR, nasa labas si Miss Javier, nagwawala. Hindi ko pinapasok kasi walang invitation,” bulong ni Luke kay Devance. Ito ang head ng security team na nagbabantay ngayon sa buong bahay para mapanatili ang kaligtasan nilang lahat. It was their protocol not to welcome anyone without proper invitation. Hindi niya inaasahan ang sinabi nito kaya nagulat siya at hindi na niya naitago ang panlalaki ng kanyang mata. What is she doing here? He thought. Paano kaya nalaman ni Eshvi ang tungkol sa celebration ng birthday ng kambal? Mukhang may mga mata at tainga ito sa AGC kaya narito ngayon. He would never dare to invite her in this private event. If he did, it would be a great insult to Triana and his family. Ni hindi niya pa nga alam kung paano sasabihin sa ama ang tungkol dito. Palihim na nag-alis ng bara sa lalamunan si Devance. Lahat ng mga mata ng mga nakaupo sa mesa kasama niya ay sa kanya nakatingin. Lalo na ang kanyang asawa na bakas ang pagtataka sa mukha. “What happened?” tanong ni T
AKALA ni Triana ay tuluyan nang mananahimik si Eshvi dahil pinagkaisahan nila ito. But they were all surprised when her one eyebrow raised and looked at everyone around her with malice. Matapos ay tumingin ito sa kamay nito. As if she was unbothered, looking at her nails painted in red. “I came here for a special announcement.” Ibinuka nito ang kamay at waring isa-isang tinitingnan ang flower nail art sa daliri nito, “I have all the rights to be here since I’m carrying Dev’s child.” Nanlaki ang mata ni Caleb sa narinig. Awtomatiko itong tumayo kasabay ni Austin. The men glared at Eshvi with warning. They knew she spells trouble. “Miss Javier, I won’t tolerate you any further. If you don’t shut up, I will use force to escort you out,” seryosong saad ni Austin. Lara was silently cheering beside him. “Please. Leave,” Caleb said in an icy voice. Akmang parehong hahawakan ng dalawang lalaki ang braso ni Eshvi para sapilitan itong itayo. Pero nagkusa na ang babae. She stood up with her
NANG sumunod na mga araw ay nakahinga nang maluwag si Triana dahil hindi na sila muling ginulo ni Eshvi. Batid niyang anumang sandali ay lilitaw itong muli para manggulo. Pero ayaw muna niyang isipin iyon. Lalo na at siniguro ni Devance na mahal siya nito at hinding-hindi siya ipagpapalit kay Eshvi. Triana learned that her mother told her husband to set her free if he couldn’t protect his family. Galit na galit ang kanyang ina nang gabi ng birthday party ng kambal. Mabuti na lang at hindi naman sila nito pinangunahan na sabihin sa pamilya ni Devance ang tungkol sa pagbubuntis ni Eshvi. But Devance had promised to do everything to keep his family intact. Nagkaroon ng gender reveal party pagkatapos ng isang linggo. Nakisali rin sa kasiyahan ang mag-asawang Austin at Lara. Tanging pamilya lang nila ang naroon at ginanap nila iyon sa parehong bahay na pinagdausan ng ikalimang kaarawan ng kambal. Naroon silang lahat sa malawak na lawn bandang hapon. Si Clariz at June ang nag-organize ng
DUMATING ang kabuwanan ni Triana. It was so sudden and unexpected since it happened to be two weeks early as scheduled. Biglang humilab ang tiyan niya at pumutok ang kanyang panubigan habang pinapakain niya ng agahan ang kambal. She was brought to the hospital quickly. At dahil maaga sa schedule niya ang nangyari ay wala si Devance sa tabi niya. Her husband attended a three-day business convention in Bern, Switzerland. Kaya nang malaman nito ang kanyang kalagayan ay agad itong kumuha ng flight pauwi kahit nasa ikalawang araw pa lang ng convention. Sising-sisi ito kung bakit siya iniwan nang mag-isa kahit kabuwanan na niya. Triana could not blame her husband since she knew his travel involved a billion-dollar contract from a well-known Swiss conglomerate. Pero nagdesisyon itong umuwi kaagad dahil sa kanyang panganganak. He swore to be beside her when it happened. Pero nailabas na niya ang bata nang makarating ito. She had a painful normal delivery. Tuwang-tuwa ang mag-asawa nang maha
KITANG-KITA ni Eshvi ang pamumutla ng mukha ni Devance at bahagyang panginginig ng kamay habang hawak nito ang DNA test result. Kapwa sila naroon sa silid niya nang ibigay ni Dr. Alfonso ang resulta. Kahit hindi silipin ni Eshvi ang laman niyon ay hindi maipagkakaila sa ekspresyon pa lang ni Devance. She pretended not to notice the disappointment in his face. “What does it say?” tanong niya habang pinadedede si Eashta. Hindi ito kumibo bagkus ay iniabot sa kanya ang papel. It was clearly stated in the result of the Probability of Paternity—99.9998% positive. Eshvi read the texts. “The alleged father is not excluded as the biological father of the tested child….” Devance walked back and forth. Then he paused after he gathered his thoughts. “The baby will be provided with everything she needs,” seryosong sabi ni Devance. Isang tagumpay na ngiti ang gumuhit sa labi ni Eshvi. Ipinatong niya ang papel sa bedside table at sinalubong ang mata ni Devance. “I told you so, Eashta is your c
TATLONG araw matapos makalabas ng hospital si Triana ay agad na nagkaroon ng family meeting sa townhouse nila. Naroon ang kanilang mga magulang dahil pinag-usapan na nila ito ni Devance. They planned everything regarding Dev’s illegitimate child. Mas mainam na kasing maagang sabihin para hindi na iyon pagmulan ng panibagong gulo. When they got the DNA result, the couple did not hesitate to call for their parents. Nagkataon lang na nasa Nepal sina Gracia at Akhil nang manganak si Triana at ngayon lang ang mga ito nakabalik. And they seemed fascinated with Devna. Tuwang-tuwa ang dalawang matanda sa bago nilang apo. Naroon silang lahat sa mini library ng bahay para masigurong pribado ang kanilang magiging pag-uusap. The twins were busy with their tutors in their room. At kasalukuyang tulog naman si Devna dahil katatapos pa lang na i-breastfeed ni Triana. Damang-dama nila ang lamig na nagmumula sa aircon habang nakikiramdaman sa isa’t isa. But Triana felt she was suffocating. Her husban
TAHIMIK na hinahaplos ni Triana ang likod ni Devance habang nakatayo sila sa labas ng emergency room. Tatlo silang naroon. Kasama nila si Gracia na panay ang dasal para sa kaligtasan ni Akhil. Nagpaiwan si Lucia sa bahay para mabantayan ang mga bata kasama ng mga nanny nito. Kaya hindi masyadong nag-aalala si Triana sa mga anak. Mas inaalala niya ang kahihinatnan ng kalagayan ng ama ng asawa. “Damn it!” Napahilamos si Devance sa mukha. Bakas sa ekspresyon nito ang matinding pagsisisi. “Loosen up, Dev. It’s not your fault.” Niyakap niya ito nang mahigpit at patuloy na hinagod ang likod. “I will not forgive myself if something happens to Dad.” Naramdaman ni Triana ang pagganti nito ng yakap. Hanggang sa narinig niya ang mahinang pagsinok nito. Alam niyang nagpipigil lang ito ng emosyon. But she knew her husband, he had a soft spot when it comes to his family. Hindi rin ito nahihiyang magpakita ng totoong saloobin sa harap niya. And she appreciated him more. “Do not blame yourself.
“STOP the car!” utos ni Triana kay Leo nang agad na makita ang nangyayari sa tarangkahan ng kanilang gate. Pauwi sila ni Devance para magpahinga saglit at tingnan ang mga bata. Samantalang nagpaiwan si Gracia sa hospital nang ilipat sa private ward si Akhil. Gusto kasi nitong siya ang unang mukhang masilayan ng asawa kapag nagkamalay na ito. “I said pull over!” ulit ni Triana. Maging si Devance ay biglang nanlaki ang mata nang mapagtanto kung ano ang nangyayari. Kapwa sila nakaupo sa passenger seat ng SUV na sinasakyan nila. It was late in the afternoon. The tire screeched when Leo hit the brake. Nakatinginan ang mag-asawa nang mapagsino ang pamilyar na pigura ng babaeng may kalong na sanggol. “Is that Eshvi?” Naguguluhang tanong ni Triana sa katabi. She could not recognize her face because of the sunglasses and facemask. Marahang tumango si Devance. Kapwa sila bumaba ng sasakyan dahil kanina pa nakikipagtalo ang babae sa dalawang guwardya habang nagpapalahaw ng iyak ang bata.
TRIANA put on the Philippine flag at the summit of Mount Everest. Napakaraming makukulay na prayer flags sa tuktok niyon at itinusok niya ang maliit na bandilang dala niya sa makapal sa niyebe. Nilingon niya ang lalaking nakasunod sa kanya at itinusok din nito ang maliit na bandila ng Pilipinas at tatlong flaglets, dalawang kulay blue at isang pink—the man was Austin. The flaglets represented the triplets. Kaya nakigaya rin si Triana, isang kulay asul, rosas, at dalawang pula—each had a label of their children’s name. “I did it!” Triana muttered inside her oxygen mask. She spearheaded this expedition with Austin’s help. When Triana promised her husband to be his legs, she meant it. Kasama nila ang isang Nepali team na mga professional hikers at halos dalawang taon ang kanilang naging paghahanda para mapagtagumpayan ang kanilang layunin. The climb was highly technical that they even encountered a few frozen bodies on the trail. Pero buo ang isip ni Triana at wala sa bokabularyo niya
THE Chaudharys yet again gathered as they mourned Eashta’s passing. Sa dami ng mga rebelasyon ay nanatiling magkasama sina Devance at Triana. Hindi sila iniwan ng kanilang malalapit na kaibigan nang malaman ng mga ito ang kanilang pinagdadaanan. Lara and Austin had rescheduled their flight going back to London. Nagmadali ang mag-asawa na tinungo ang hospital na kinaroronan ni Eashta para damayan sila. Even the two could not believe what had happened. But they never blamed them and didn’t even utter a word to make them feel their negligence. Dahil kahit hindi sabihin nina Triana at Devance ay lihim nilang sinisisi ang sarili sa mga nangyari. Caleb and Austin also postponed their honeymoon to be with them. Hindi naman hinihiling ni Triana na isakripisyo ang mahalagang milestone sa buhay ng dalawa para damayan sila, pero pinili ng mga itong manatili sa tabi nila hanggang sa maihatid na huling hantungan si Eashta. They were adamant that their honeymoon could wait. And Triana had appre
NANLAMBOT ang tuhod ni Triana sa narinig. Mabuti na lang at maagap ang kamay ni Devance at iginalaw nito ang wheelchair para masalo siya mula sa likuran. Mabilis na pumasok sa kuwarto si Eshvi at niyakap ang walang buhay na bata. “Eashta...” Eshvi began to wail. “I’m sorry for your loss. We did our best to revive her.” The doctor expressed their condolences. Magkakasabay itong lumabas sa silid para bigyan sila ng privacy. Triana came back to her senses. Nilapitan niya ang bata at pilit na hinihila ang siko ni Eshvi palayo. “Don’t touch her! You have no right!” Nanginginig ang mga kamay ni Triana sa sobrang galit. Pero tila walang naririnig si Eshvi. Kagaya niya, patuloy ito sa pagpalahaw ng iyak. “Eashta! Wake up baby, please...” ani Eshvi habang mahigpit na yakap ang bata. Samantalang si Devance hindi makuhang gumalaw dahil sa bigat ng mga pangyayari. Tulala lang siyang nakamasid sa walang nang buhay na anak. He lost his two precious children in a year! At mula noon hangga
THE beeping of the hospital apparatus surrounding Eashta was louder than usual in Eshvi’s ears. Bigla siyang nataranta nang magsulputan ang ilang doktor ng anak dahil sa biglang pagbabago ng kalagayan nito. “My daughter… what’s is happening?” Walang patid ang pagpatak ng kanyang luha. Kitang-kita niyang nire-revive na lang ang anak at kapag hindi ito nakayanan ng munting katawan nito ay baka malagutan ito ng hininga anumang sandali. “Please… no…” nauutal niyang sambit. Hindi siya naniniwala sa dasal pero nang mga oras na iyon ay wala siyang ibang makapitan. She prayed hard to whoever deity listening to her pleading. Hindi niya kakayanin na mawala sa kanya si Eashta. “Miss Javier, please calm down,” anang babaeng nurse na naroon sa tabi niya. They both stood in the receiving area of Eashta’s private room. Pero kitang-kita nila ang nangyayari sa silid ng anak dahil sa dingding na salamin. “Shut up!” singhal niya sa babae. Bigla tuloy itong napaatras dahil sa ginawa niya. Dumista
HINDI namalayan ni Triana na walang patid ang pagtulo ng kanyang luha habang nakikinig siya sa kuwento ng asawa. Could it be true? “I’m really sorry, Kanchhi. I doubted you. But you know, it was just an excuse to make you hate me. Because despite learning that Devna is not mine, I still love her and nothing will change that she is our daughter.” Ilang ulit na pumiyok ang boses ni Devance. “Oh, God! Eashta!” Biglang nanlambot ang mga tuhod ni Triana. Kung hindi lang siya nakahawak sa handle ng wheelchair ni Devance baka kanina pa siya bumagsak. “Please tell me you are joking, Dev. I never went to Doctor Alfonso’s office since I thought you were just making up that story to drive me away...” Nanginginig ang mga labi niya. Parang ayaw tanggapin ng kanyang utak ang mga impormasyong galing sa asawa. Had Devna been switched? That was impossible! Pero hindi niya puwedeng isawalang-bahala ang mga sinabi ni Devance. Since she and Eshvi gave birth on the same day in the same hospital. At k
BIGLANG lumundag ang puso ni Triana nang makita ang asawa. Akala niya talaga namamalikmata lang siya pero nang nilapitan ito ng kambal at maluha-luha itong yumakap sa mga anak saka niya napagtantong hindi siya dinadaya ng kanyang paningin. Especially that he saw Grady showed up from the dining room holding a cup of tea. “Dev!” Hindi napigilan ni Triana ang sarili at patakbong lumapit sa kinaroroonan nito. He was comfortably sitting in his wheelchair. Maaliwalas ang mukha nito kumpara nang huli silang magkita. He was clean shaven and wasn’t looking that much miserable compared when he was in his cabin. Pero nanatili ang kaseryosohan ng mukha nito pagdating sa kanya. “I miss you so much, Baba!” halos magkasabay na wika ng kambal na parang ayaw bumitaw mula sa pagkakayapos sa magkabilang braso ng ama. “I thought you broke your promise to come home with Nanay.” Nakangusong anas ni Rini. “But here you are now! Your wheelchair is cool!” inosenteng bulalas ni Ravi matapos ay pinagmasdan a
SAMANTALA abala naman sina Dexa at Liam sa isang kilalang mall sa Milan. They were merrily strolling around and oblivious to their surroundings. There were no prying eyes there despite them being famous. Wala rin silang kasamang bodyguards na nakabuntot. Although they were watching from afar. Para na rin sa kanilang seguridad. “God, I miss being with you like this.” Palalambing ni Dexa sa kasintahan. “I’d prefer an alone time, though. I can still see our bodyguards from my peripheral vision.” Natatawang saad ni Liam. “At least we could pretend we’re alone.” Ngumiti si Dexa. Pinilit niya na huwag masyadong isipin ang sari-saring problema na kinakaharap lalo na at hanggang ngayon ay wala pa rin na pagbabago sa lagay ng kanyang kapatid. Kahit anong sikap niyang i-distract ang sarili, she couldn’t help but worry about her brother’s failing marriage. Higit niyang inaalala ang mga pamangkin. Ilang buwan na rin na hindi nila nakikita ang ama. At wala rin siyang mukhang maihaharap kay Tria
NAGANAP ang kasal nina Caleb at Anya. It was held at their private resort in the province of Camarines Sur. Iyon din ang resort na minsang napuntahan nina Triana at doon nila unang nakilala si Anya. The couple chose this place since it was memorable for them. Doon daw kasi talaga nagsimula ang pag-iibigan nila. It was a sunrise beach wedding. Tila nakikisama ang panahon sa pag-iisang dibdib ng dalawa. Banayad ang paghampas ng alon sa dalampasigan habang hindi maulap ang kalangitan. Kagaya ng kasal ni Lara, the guests, were no more than thirty. Anya wore a simple white off-shoulder wedding dress. Para itong dyosa ng karagatan. Samantalang si Caleb naman ay nakasuot ng puting three-piece suit. Bakas ang matinding saya sa mukha ng dalawa habang naglalakad patungo sa altar. Napapalibutan ng mga sunflower ang venue at sea colors ang motif ng kasal. The sound of the violin reverberated along with the crashing of the waves when they started the wedding entourage. Bukod kay Triana, naroon d
TAHIMIK na nakamasid si Akhil sa bunsong anak habang kausap nito ang kanilang private doctor na si Dr. Adhikari. Nasa loob sila ng kanilang residence clinic. They were coordinating with the doctors in the Philippines looking out for Eashta. They had conducted the same test to check if Devance was a match and the result came out in two days. “You are not a match,” wika ng may katandaang doktor mababang tono. Marahang tumango si Devance. Pero hindi nakaligtas sa paningin ni Akhil ang pagtiim nito ng bagang. For Akhil, it was a good sign. It only meant he was bothered on what his illegitimate child was going through. Although he never liked that kid, but he also wanted to help. Hindi naman ganoon katigas ang puso niya para tikisin ang bata. Sa paglipas kasi ng mga araw ay unti-unti na niyang natatanggap na hindi na niya mababago pa ang nakaraan. Kung si Triana nga ay tanggap ito. Panahon na rin siguro para kilalanin niya ang anak sa labas ni Devance. “Kanchha…” Nilapitan ni Akhil ang