CHAPTER 70

NANG makarating sila sa hospital ay nadatnan nilang wala ulit malay si Akhil. According to his wife, he only opened his eyes for a few minutes, and he dozed off again. Naghintay pa sila ng tatlong araw nang muli itong magising at siniguro ng doctor na ligtas na ito sa tiyak na kapahamakan.

Hindi muna nila ipinakilala sina Ravi at Rini sa kanilang lolo hanggang hindi pa ito nakakauwi sa bahay. Baka kasi mabigla ito at magkaroon ng kumplikasyon sa naging tama ng bala sa tagiliran at braso nito.

Inuwi si Akhil sa bahay sa Bhaktapur para mas mabantayan ng kanilang private doctors. Mabilis naman itong nakarecover kahit nanatiling nakaupo sa wheelchair at may nurse na laging nakabantay.

“How are you today, Dad?” tanong ni Devance habang nagpapahangin sa roof deck. Papasikat na ang araw at tahimik silang nakamasid sa malayo. Nag-excuse ang nurse nito para bigyan sila ng privacy.

“I’m fine.” Akhil heaved a sigh. “I thought I was going to die there. Who would even dare to assassinate me?”