HINDI maintindihan ni Devance ang mga nangyayari. Naging mabilis ang kilos nina Travis at Tristan na kinarga ang mga bata. “Kuya Dev, let’s talk outside,” yakag ni Tristan habang karga si Rini. Sa hindi kalayuan ay nagulat si Lara nang makita si Devance sa main entrance at inaabot ng kambal sa mga kamay ng lalaki. Akma sana siyang lalapit pero agad na hinawakan ni Austin ang kanyang siko para pigilan. There was a warning look in her husband’s eyes and he shook his head. Niyapos na lang nito ang baywang ni Lara para sumayaw. Samantala nang nasa labas na sina Devance at ang mga kapatid ni Triana. Panay pa rin ang pangungulit ng dalawang bata na pilit na lumalapit kay Devance. “Baba!” paulit-ulit na sabi nina Ravi at Rini. “W-Whose parents these kids belong to?” tiningnan niya ang dalawang bata. Gusto niyang masiguro na tama ang kanyang iniisip. But he had to talk to Triana first. How could she do something unforgivable like this? Pero pilit niyang kinakalma ang sarili. He would
WALANG nagawa si Triana kundi sumunod kay Devance kasama ang mga bata pabalik sa hilltop kung saan tuwang-tuwa ang dalawa sa paghahabol sa mga elk. “Kids, be careful!” sigaw ni Devance. Nanatiling nakamasid lang si Triana habang panay ang habol si Devance sa dalawang bata. Sa unang tingin ay para silang masayang pamilya. Biglang nakaramdam ng pangamba si Triana dahil hindi niya alam ang maaaring mangyari ngayong nalaman na ng asawa ang tungkol sa kambal. Their laughter echoed around. Niyakap ni Devance ang dalawa nang maabutan ang mga ito at kiniliti. “I can't believe I'm with you now,” ani Devance na kitang-kita sa kislap ng mata ang matinding saya. Saka lang lumapit si Triana sa mga ito. “That’s enough. We need to go back. It’s almost dusk.” “Will Baba be back in heaven, Nanay?” inosenteng tanong ni Ravi. “Well…” alanganin siyang sumagot kaya si Devance ang nagsalita. “Of course not. I will always be with you from now on.” Ginulo ni Devance ang nakapusod na buhok ni Ravi. “D
MULING humingi ng paumanhin si Triana sa mag-asawa dahil sa naganap na munting kaguluhan sa reception ng kasal nila. Nakahanda na ang mga gamit ni Triana para sa kanilang flight patungong Nepal. “I swear, I had nothing to do with this. He confirmed before that he would not attend,” defensive na wika ni Austin. Nakaakbay ito kay Lara at kasalukuyan silang nasa loob ng suite ni Triana. Kasama naman ni Devance ang mga bata sa sariling silid nito. “I wasn’t aware, too,” segunda ni Lara sa asawa. “I didn’t blame you guys. I’m taking it positively. I guess it’s the right time for Dev to meet the kids. Hindi ko naman sila habang buhay na maitatago.” Ngumiti si Triana at saka lang tila nakahinga nang maluwag ang mag-asawa. “We are always here for you, no matter what. And if that snake—you know who, do something stupid. Tell me, I’ll shave her head,” ani Lara na hinawakan siya sa braso. Alam niyang gagawin iyon ni Lara oras na kailanganin niya ang tulong nito kapag naagrabyado siya ni E
TAHIMIK na pinanood ni Devance ang paalis na sasakyan habang kausap si Eshvi sa kabilang linya. Hindi niya napansin ang halos sampung missed calls nito dahil kasalukuyan siyang nasa hospital. “Why are you not answering my calls?” may bahid ng inis na sabi ni Eshvi. “I’m busy.” Tipid na sagot ni Devance. Ayaw niyang mas humaba pa ang kanilang usapan. Tiyak na uulanin siya nito ng mga tanong oras na malaman nitong kasama niya si Triana ngayon at nagkaroon sila ng kambal na anak. Saka na niya ito haharapin kapag nakabalik na siya sa Manila. “I’ve been calling you since you were in Scotland, and you never bother to answer. Is it because Triana is there?” Bakas ang pagseselos sa tinig ni Eshvi. He deeply sighed. “Triana is with me now. I need to bring her home because Dad is in a critical condition,” hayag niya sa mababang boses. Ayaw naman niyang magsinungaling sa babae. “Damn. I knew it! How could you do this to me?” tumaas ang boses nito. Pero ayaw niyang patulan. Kahit paano ay nai
Five years ago Kathmandu, Nepal MABILIS na nag-dial si Dexa ng numero sa screen ng kanyang cellphone. Nakailang ring sa kabilang linya bago iyon sinagot. “Rana, I’m reminding you about our plan. Call my brother now!” she ordered the man. “Fine! But after this, I’m all clear of my debts to you, Dexa.” Napipilitang wika ni Rana. “Clear as the blue sky.” She smirked and closed the call. Rana had a forty-thousand-dollar debt to her because he got addicted to the casino in Las Vegas. Nalaman niyang uuwi ito ngayon ng Nepal para magbakasyon kaya agad na pumasok sa isip niya ang isang ideya para tuluyang maitaboy si Triana sa buhay nila. Rana used to be her brother’s buddy in aviation school. Maya-maya ay tinawagan naman niya si Eshvi. May photoshoot ito sa India kaya madali lang itong makakapunta ng Nepal dahil sa pinaplano niya. “Yes, Dexa? Are we settled now?” tanong ni Eshvi sa kabilang linya. “I’ll see you at lunch. We’ll meet my brother, and I’ll make sure it would look like an
“GOD! What have you done? Why Dexa?” Triana shuddered as she listened to her sister-in-law’s revelation. Nanginginig ang kanyang kalamnan dahil kailanman ay hindi niya ito napaghandaan. Buo ang paniniwala niyang pinili ni Devance si Eshvi dati kaya siya lumayo. “I was so mad. I thought…I was doing it right.” Dexa’s lips were trembling. “Now you see the damage it cost is irreparable.” She shook her head in extreme disappointment. All this time, Dev was telling the truth! Kaya pala halos gulat na gulat ito noon sa mga paratang niya at buo ang loob nitong sabihin na walang namamagitan sa kanila ni Eshvi dahil iyon ang totoo. She could still vividly remember his determination to deny everything, and she thought he was lying. Bakit ba kailangan pa niyang malaman ito pagkatapos ng halos limang taon? She could have saved their blossoming relationship back then if she was not too afraid of an honest confrontation. Pero pinili niyang manahimik dahil iyon ang sa tingin niyang pinakamabuting g
DALI-DALING tinungo ni Triana ang swimming pool at kahit malayo pa ay naririnig na niya ang malakas na halakhak ng kambal pati ni Devance. “Nanay! Good morning!” Koro ng dalawang bata. Nakasuot ang kambal ng matching blue rashie at goggles. Probably Dev bought it for them since she woke up a little late. “Hey, join us!” yakag ni Devance sa kanya. Umiling si Triana. “No, thanks. I’ll just watch.” Naupo siya sa sunbathing chair. Nagkumahog namang lumapit ang isang kasambahay at binigyan siya ng mainit na tea. “Dhanyabad,” ani Triana sa medyo bata pang babae at isang tipid na ngiti ang isinukli nito. She sipped her hot tea. It helped her to be more awake. Dala ng matinding pagod kaya siya tinanghali ng gising. Nag-aadjust pa siya sa bagong time zone. “Nanay, come!” tawag ni Ravi. While Rini swam back and forth effortlessly. “I didn’t bring a swimsuit, sweetheart. I’ll just look at you guys.” Malumanay na sabi ni Triana. Natutuwa siyang pagmasdan ang mga ito habang naglalaro sa
NANG makarating sila sa hospital ay nadatnan nilang wala ulit malay si Akhil. According to his wife, he only opened his eyes for a few minutes, and he dozed off again. Naghintay pa sila ng tatlong araw nang muli itong magising at siniguro ng doctor na ligtas na ito sa tiyak na kapahamakan. Hindi muna nila ipinakilala sina Ravi at Rini sa kanilang lolo hanggang hindi pa ito nakakauwi sa bahay. Baka kasi mabigla ito at magkaroon ng kumplikasyon sa naging tama ng bala sa tagiliran at braso nito. Inuwi si Akhil sa bahay sa Bhaktapur para mas mabantayan ng kanilang private doctors. Mabilis naman itong nakarecover kahit nanatiling nakaupo sa wheelchair at may nurse na laging nakabantay. “How are you today, Dad?” tanong ni Devance habang nagpapahangin sa roof deck. Papasikat na ang araw at tahimik silang nakamasid sa malayo. Nag-excuse ang nurse nito para bigyan sila ng privacy. “I’m fine.” Akhil heaved a sigh. “I thought I was going to die there. Who would even dare to assassinate me?”