Nawala ang ingay sa paligid. Ang sumunod kong narinig ay ang pagsara ng pinto.
Umalis na ba sila? Silipin ko ba? Nagtatalo ang isip ko pero sa huli ay naisipan ko pa rin na buksan ang pinto.Napapikit ako nang madiin bago ipinihit ang doorknob. Napamulat ako ng hindi ko iyon mabuksan, para kasing may taong pumipihit sa labas. Sinubukan ko ulit pero gano’n pa rin. Pagpihit ko ay parang may pumihit sa kabila. Sigurado ako na kung sino man ang nasa likod ng pinto na ito ay nakakunot na ang noo.Binitawan ko iyon at tigil hininga na naghintay sa kung sinong papasok.“Althea?” nakakunot ang noo na wika ni Samuel.“Hi,” awkward na wika ko “I can explain” or siguro hindi.Bahagya itong napapikit at napabuntong-hininga bago muling tumingin sa akin. “No need.” Wika niya at pumasok. Sinundan ko ito ng tingin at isa-isa niyang tinatanggal ang butones na suot niya.“Yo“Pst, kumusta masakay sa car ni Enzo?” tanong ni Lyka.Kumunot ang noo ko. Anong car?“Ang daya talaga non. Sabi namin isabay na lang kami eh. Pero ayaw niya talaga.” Pabirong nagtatampo ito. “Alam mo ba na binalikan ka non pagkakita niya na uulan na?” Ngayon naman ay parang kinikilig ito.Binigyan ko siya ng isang weird look.“Ikaw, kung ano na lang mga iniisip mo.” Wika ko rito at sinundot pa ang noo niya.“Bakit? Sinabi ko lang naman ‘yung ginawa niya kahapon ha.” Painosenteng wika nito pero halatang nanunukso. “Good morning, Enzo!” bati niya sa isa pagkapasok.Tinapunan siya ng tingin nito at malapad na nginitian. Habang tipid na ngiti naman ang ibinigay niya sa akin.Pagbalik ko ng tingin kay Lyka ay naniningkit na ito.“LQ?” mahinang tanong niya.Mahinang hampas sa braso ang isinagot ko sa kanya. Pinu-push niya tal
“Aalis ka na?” takang tanong ko kay Tim.11 pm pa lang kasi at sanay ako na 2am siya umaalis sa work.“Oo, may lakad ako eh.” Tila kinikilig na sagot niya.Pinaningkitan ko ito ng mata.“Date ba ‘yan?”Napatikom ito ng bibig para pigilan ang pagngiti habang tumango-tango.“Ang harot.” Biro ko rito “Oh siya, enjoy kayo ng bebeboy mo.”Natawa ito “bebegirl” pagtatama niya sa akin bago naglakad palabas.Nanlaki ang mata ko sa narinig pero hindi ko na ito natanong pa kasi nakalabas na siya.“Nagpaaalam si Tim na maagang aalis kaya ako na muna ang tutulong sa’yo rito.” Wika ni Sir Seb pagkarating at inagaw ang pwesto ko sa cashier.“Sigurado po ba kayo?”“Yeah. I know how to do this. Bilang owner dapat alam mo lahat ng trabaho sa business mo.” Kalmadong wika niya kahit naka poker face.Ibang
“Tigilan mo na ko, Enzo,” inis na wika ko sa kanya pero hindi niya ko sineseryoso.Kanina niya pa kasi ginugulo ang buhok ko. Pagod na ako magsuklay!“Sungit pa rin. Ito oh,” wika niya at inabot sa akin ang chocolate na dala niya.“Saan mo ba pinagkukuha ‘tong mga ‘to ha? One week ka na atang bigay nang bigay nito. Bakit ba?”Tinawanan niya lang ulit ang kasungitan ko.“Kasi baka lang may dalaw ka kaya nagsusungit ka. Sabi ni Lyka bigyan kita niyan.”“Ano? Wala akong dalaw no.” pagdepensa ko.Baliw talaga si Lyka. Lagot sa’kin ‘yan mamaya.“Bakit ba kasi palagi kang galit,” nakangusong wika niya “gala kaya tayo mamaya? Tutal long weekend naman simula bukas.” Umaasang tanong niya.“Hindi ako pwede, may pupuntahan ako eh,” sagot ko. Napasimangot siya.Hindi ako nagrarason dahil may pupuntahan naman t
“Thea, sa table 6 oh,” wika ni Tim at inabot sa akin ang isang tray ng order.Kinuha ko iyon at ibinigay sa table na sinabi niya. Marami pa rin ang tanong sa utak ko pero hindi ko pa matanong sa kanya kasi naghahanap ako ng tamang pagkakataon. Hindi rin kasi pwedeng malaman niya na kilala ko si Miss Mad. Mabuti na lang abala siya sa date nila kahapon kaya nagkaroon pa ako ng time na ma unsent iyong message ko. “Ang liit ng mundo, paano sila nagkakilala?” tanong ko sa sarili.“Who?”Napatalon ako sa gulat dahil sa nagsalita sa likod ko.“Sir Seb, ang aga mo naman. Hehe” iyon na lang ang nasabi ko. Para na naman akong ewan. Isa pa ‘to si Sir Seb, malamang hindi alam ni Tim na iyong ka date niya ay first love ng boss niya.“Yeah, may need lang ako na tapusin.” Sagot nito. “Sige po. Ire-ready ko na ‘yung food mo.” Agad akong umalis para hindi na siya makapagtanong pa. Pagbalik ko sa counter ay nakita ko si Tim na pangiti-ngiti sa phone niya.“Sungit talaga.” Nakangiting bulong niya
Lumaki ako na wala ng mga magulang dahil lang sa mas pinili ni mama na pakasalan si papa kaysa tanggapin iyong promotion niya. Sabi nila lola, ang ganda na raw ng buhay ni mama noon, nagtatrabaho siya sa isang company na hindi nila kailanman nalaman kung saan, pero simpleng employee raw doon si mama, hanggang sa makitaan ng potential at ipo-promote na dapat na secretary ng CEO. Kung tinanggap niya ‘yon, hindi lang sana magiging double ang sweldo niya, kundi magiging triple pa. Magkasintahan na sila ni papa noon, walang trabaho si papa noong mga oras na iyon. Noong nalaman niya ang tungkol sa possible promotion ni mama, nanliit siya sa sarili niya, nagalit siya, pinairal niya ang ego at pride niya. Bakit pa raw naghahangad si mama ng mataas na posisyon eh nabubuhay naman daw sila sa position nito ngayon bilang simpleng empleyado.Matalino si mama, sa kanya nga raw ako nagmana. Malaki ang potensyal niya, pero hindi ko alam bakit ang tanga niya pagdating sa pag-ibig. Si papa, tambay,
‘Go to my office. Let’s have lunch together. Please?’ Napangiti ako nang mabasa ang text ni Samuel.“Lyka, hindi na pala ako makakasabay kumain.”Nakita kong napalingon si Enzo sa pwesto namin pero agad ding umiwas ng tingin.After ng nangyari kahapon, wala pa rin kaming pansinan. This time, hindi na ako ang mauunang sumuyo sa kanya. Masyado pa rin akong apektado sa mga sinabi niya kahapon.“Gano’n ba? Sige, anong oras ka makakabalik?” tanong niya.“After lunch, andito na rin agad ako.” Nginitian ko siya at gano’n din siya sa akin.Kinuha ko na ang bag ko at palabas na sana ako.“Teka, kay Enzo, hindi ka magpapaalam?”Tinapunan ko ng tingin si Enzo, abala siya sa pakikipag-usap sa ibang kasama namin.“Ikaw na lang magsabi, busy pa siya eh. Nagmamadali rin ako.” Papagpaliwanag ko at nginitian siya ulit para convincing.Hindi na ako naghintay ng sagot niya, agad na akong lumabas.“Ang bango, ha,” wika ko nang maamoy ang sinigang.“Niluto ko para sa’yo,” proud na wika ni Samuel.Inilagay
Nadatnan ko si Tim na abala sa cellphone niya. Breaktime niya pa naman kaya okay lang. Umaabot hanggang sa mata niya ang ngiti niya. Sigurado ako na masaya ang puso niya kasi iyon ang aura na inilalabas niya ngayon. Pero hindi ako sigurado kung matutuwa ako para sa kanya. Mabuting tao si Miss Madeline, iyon ang pagkakaalam ko. Pero parang may parte sa akin na hindi pa rin talaga makapaniwala na may something sa kanila ni Tim.“Tim, mauna na ko ha. Ingat ka.” Lumabas ako matapos ko magpaalam sa kanya. Paglabas ko ay may naka-park na itim na sasakyan sa labas. Pareho iyon sa model ng car ni Samuel, matutuwa na sana ako pero naalala ko na busy siya ngayon.Hindi ko pinansin iyon at nagdiretso lang ako sa paglalakad pero laking gulat ko ng makalapit ako rito ay biglang nagbaba ng bintana ang driver non.“Hey,” ngiting bati ni Miss Madeline. Pilit kong itinago ang gulat ko sa likod ng mga ngiti ko. Anong ginagawa niya rito? Si Tim ba o Sir Seb ang pinuntahan niya? Hindi ko rin naman pw
Ang sakit ng ulo ko. Anong nangyari?Kinapa ko ang cellphone ko. Pagbukas ko nito at pagtingin sa oras, alas nueve na ng umaga. Nanlaki ang mga mata ko at agad na bumangon. Late na ako!Nakatayo na ako sa higaan nang maalala kong Linggo nga pala ngayon! Napasampal ako sa noo at muling ibinagsak ang katawan ko sa kama at napatitig sa kisame.Tulala akong napatitig doon, nag-iisip kung anong nangyari kagabi at bakit wala akong maalala.Ilang sandali pa, naalala ko na nakita ko si Madeline sa harap ng workplace ko. Nanlaki ang mga mata ko sa alaalang iyon, at nakaramdam ako ng kaba, pero agad ding nawala nang bumalik sa isip ko na niyaya niya akong pumunta sa bar at nakaalis kami nang hindi kami nakita nila Sir Sen at Tim.Speaking of bar, ano nga ulit ang nangyari roon?Mariin kong ipinikit ang mga mata at nag-isip. Think, Althea.Unti-unting bumalik sa alaala ko ang pagpasok namin sa bar. Naaalala ko na rin ang ingay ng paligid, at ang sunod-sunod kong pag-inom ng alak. Grabe, kaya pal
Third Person POV“Daddy,” wika ng tatlong taong gulang na batang lalaki habang tumatakbo papalapit kay Samuel na kasalukuyang nakatayo sa dalampasigan at nakatingin sa tahimik na dagat habang may hawak na isang piraso ng papel.Yumakap ang bata sa hita niya kaya napunta roon ang atensyon niya. Malapad siyang ngumiti rito at kinarga ito. Pinatakan niya ito ng magkakasunod na halik sa pisngi, dahilan para mahina itong mapatawa.“Tanner, go take a bath now,” wika ng mommy nito.Napasimangot ang bata.“But I want to play with daddy, mommy,” nagtatampong wika nito habang nakanguso.“Listen to your mommy, baby,” malambing na wika ni Samuel at mahinang pinisil ito sa pisngi.Napasimangot ang bata ngunit walang nagawa kundi sumunod na lamang.Kinuha ito ng yaya niya at dinala sa loob ng mansion.“You should let him stay a little, Madeline,” pabirong wika ni Samuel.“I wanted
“Anak, sumama ka na sa akin sa New Zealand,” nag-aalala ang tono na wika ni papa. Alam niya na rin kasi ang tungkol sa amin ni Samuel. “Magsimula tayo don ulit. Magsimula ka ron ulit,” dagdag niya. “P-pag-iisipan ko po.” ***Nakasandal ako sa sofa at nakatingala sa kisame. Ipinikit ko ang mga mata ko at isa-isang inalala ang lahat ng alaala na meron ako kasama si Samuel. Napangiti ako nang maalala ang katangahan ko noon, noong nagpadala ako sa emosyon ko at basta-basta siyang sinugod. Ang laki din pala ng pinagbago ko, hindi na ako iyong Althea na palaging napapahamak dahil sa mga desisyon kong hindi ko basta-basta pinag-iisipan. Napabuntong-hininga ako at naisip ang offer ni Dad. Pinakiramdaman ko ang puso ko—kung ano ang mas matimbang: ang manatili rito at umasa, o ayusin ang sarili ko sa New Zealand at tanggapin ang katotohanan. Napadilat ako nang makarinig ng doorbell. Napakunot ang noo ko at napatingin sa oras, nakita kong 10 PM na. Napatayo ako nang maisip na baka siya ang
“Nagdagdag na naman si Mr. Lee ng abogado,” natatawang wika ni Enzo. “Hindi niya na kasi masuhulan ang mga judge na humahawak sa kaso niya.”“Kahit kunin niya pa lahat ng abogado sa mundo, hindi na mananalo ‘yan.”Kumalat na sa buong bansa ang tungkol sa malaking iskandalo na ‘to na kinakasangkutan ni Mr. Lee. Kaya marami nang mga whistleblower ang kusang lumabas at nagsabi ng mga nalalaman nila. Kaya dumami din ang mga ebidensya na hawak namin laban sa mga illegal na gawain niya. At makalipas ang ilang buwan, sa wakas ay malalaman na namin bukas ang magiging desisyon sa kaso ni Mr. Lee.“Matatapos na bukas ang mga kasamaan niya,” wika ko at napatingin na lang sa labas ng café kung nasaan kami.Humihina na ang koneksyon ni Mr. Lee, dahil na rin sa isa-isa nang nagsisialisan ang mga taong tumutulong sa kanya noon.“Finally, bukas, pwede ko na makita ang anak ko,” excited na wika ni Tim.Masaya ako para sa kanya. Dalawang buwan na kasi ang nakalipas noong nakauwi si Madeline at ang anak
Althea’s POVLahat ng ginawa ko, ginawa ko ‘yon para sa’yo. Napilitan lang ako, Althea. Hindi ko naman talaga mahal si Madeline. Ginawa ko lang ‘yon para protektahan ka kay Mr. Lee kasi alam niyang ikaw ang sumira sa wedding engagement namin. At ‘yung kasal namin, hindi ‘yon totoo.”Kumirot ang puso ko sa sinabi niya, pero unti-unti rin naglaho iyon nang maalala ko ang mga kasinungalingang ginawa niya. Paano ako makakasiguro na nagbago na siya?Gusto kong maniwala sa kanya, pero may bahagi sa akin na ayaw ulit masaktan. Gusto kong umalis na lang at huwag siyang paniwalaan, pero alam kong matagal siyang hinanap ng puso ko. Saan ko ilulugar ‘tong nararamdaman ko? Okay na ko, hindi pa totally, pero kinakaya ko na… kaya… hindi ko naiintindihan bakit ko pa kailangan malaman ang totoo?Pero… katotohanan nga ba ang sinasabi niya?Lumapit sa akin si Enzo, hinawakan niya ako sa braso. Sumunod sa kanya si Tim na agad naman pumunta kay Samuel at kinuwelyuhan ito.“Ulitin mo nga ‘yung sinabi mo?”
Samuel’s POV“Ano ’to, Sir Ben? Bakit kasama ang pangalan ko sa mga matatanggal?!”“Hindi ko kontrolado ang isang ’yan,” kalmadong sagot ko.“Alam na ba ng girlfriend mo na sa tuwing nasa ibang lugar ka ay si Miss Madeline ang kasama mo? Pareho lang tayong may tinatago rito, Sir Ben, kaya huwag kang magmalinis,” nag-aapoy ang mata sa galit na wika ni Lyka.Marahas na binuksan ni Lyka ang pinto ng opisina ko at bumungad sa amin si Althea. Bahagyang nanlaki ang mga mata ko sa gulat. Paniguradong narinig niya na lahat ng naging sagutan namin ng kaibigan niya.Humakbang ako para lapitan siya pero parang sinaksak ang puso ko nang makita siyang unti-unting humakbang palayo sa akin.Napakuyom ako ng kamao, gusto ko man siyang habulin pero hindi ko magawa. Nanaig sa akin ang konsensya na baka mas masaktan ko lang siya at paasahin, lalo na’t kinakailangan kong gumawa ng desisyon na para sa ikabubuti niya.I’m sorry, Althea, sana mapatawad mo pa ’ko.***Months passed, inako ko ang responsibili
Samuel’s POV“Is it possible for you to like me?” hindi ko alam kung bakit tinawanan niya lang ang tanong ko.But I’m serious, and I will prove it. ***“Noong nasa falls tayo, hindi ba may tinanong ka?” tanong niya, tumango ako, “bakit mo natanong ‘yon? Bakit gusto mong malaman kung possible na magustuhan kita?” tanong niya.“Kasi umaasa ako na hindi lang ako mag-isa ang makakaramdaman ng nararamdaman ko.”***“I asked you a question before we left your hometown, Althea.”Kinuha ko ang jewelry box na matagal ko nang gustong ibigay sa kanya.“If you already have an answer, wear this.”Hanggang sa isang araw, nakita ko na lang na suot niya ang bracelet na ibinigay ko.“Let’s build our own world, Althea,” pumatak ang mga luhang tanong ko. Ganito ba talaga kapag kaharap mo ‘yung taong mahal mo? Nagiging emosyonal ka na lang bigla habang sinasabi mo sa kanya kung gaano mo siya kamahal at habang tinatanong mo siya kung handa ba siyang maging bahagi ng mundo mo.Kinuha ko mula sa bulsa ang
Samuel’s POV“Ito po yung report na pinapagawa niyo,” wika ni Althea at ibinigay ang project na pinapagawa ko sa kanya.Bakit ang aga naman nito magpasa?“Bakit nagmamadali ka? I told you, you have until next week,” kunot-noong tanong ko.Ayokong tanggapin iyon dahil ang project na iyon na lang ang nagiging excuse ko para makita siya. Kaya nga pina-extend ko pa hanggang next week.“Para iyong engagement niyo na lang po ang mapagtuunan ko ng pansin.” Napabuntong-hininga ako nang marinig iyon.Mukhang gusto niya na rin akong iwasan kaya naman kinuha ko na iyon at walang salitang iniwan siya.***Malapit na ang araw ng proposal.Badtrip ako nitong mga nagdaang araw dahil palagi kong nakikita ‘yung kaibigan ni Althea na dikit nang dikit sa kanya. Nagseselos ba ako? Dumagdag din sa inis ko ang pag-iwas sa akin ni Althea. Hindi ako natutuwa dahil doon.Para matanggal ang inis, pumunta ako sa bar para mag-inom pero mukhang sumobra ata ang pag-inom ko dahil halos makatulog na ako rito sa bar.
Samuel’s POV“We would like to congratulate the soon-to-be Mr. & Mrs. Bennett.”Nagpalakpakan ang mga tao sa paligid.Ang babaeng nasa harap ko ay may malapad na ngiti sa labi.“Samuel, I can’t wait for our wedding. I’m so excited!”“Yeah, me too,” walang ganang sagot ko. “Let’s eat.”Abala ang lahat sa pagkain.“Excuse me, give me more wine, please,” utos ko sa waiter na dumaan sa harap ko.“You’re drinking too much.”“It’s just wine, Madeline.”Ilang minuto ang lumipas bago bumalik ang waiter kaya medyo nawala ako sa mood dahil sa paghihintay. Kaya nang bumalik siya, wala na akong sinabing anuman at hinayaan na lang siyang magsalin sa baso ko.Pero napaangat ako ng tingin nang makita kong may tumayo sa tabi ng waiter. Nakita ko ang nagtatakang mukha ni Madeline kaya napatingin ako sa tinitingnan niya. Nakita ko ang babaeng nakatayo sa tabi ng waiter na halatang nagulat din sa babaeng nasa tabi niya.Masama ang tingin sa akin ng babaeng iyon. Kinuha niya ang wine glass mula sa waiter
Isang taon na ang lumipas simula nang umalis ako sa BMC. Kinabukasan noong araw na iyon, umalis din ako sa condo ko at hindi ako nagsabi sa mga kaibigan ko kung nasaan ako. At ang alam naman nila ate ay nasa BMC pa rin ako.Pinili ko munang lumayo mula sa mga kaibigan ko kasi gusto kong magmukmok. Gusto kong namnamin ang sakit na nararamdaman ko hanggang sa totoong makalimutan ko na iyon.Andito ako ngayon sa bar, mag-isang umiinom. Pero kaunti na lang ang iniinom ko. Baka kasi mamaya, sa sobrang kakainom ko, mauna pa akong mawala kaysa sa maka-move on.“Tim?” takang tawag ko sa pigurang nakita ko sa isang lamesa.Anong ginagawa nito rito? Paano ito nakaabot dito?Halata ang pagkakaroon nito ng tama dahil halos natatapon na ang mga alak na sinasalin niya.Nilapitan ko ito at inagaw ang iniinom niya.“Tama na. Lasing ka na,” wika ko rito.Tingnan mo nga naman, dati siya ang pumipigil sa akin na uminom. Tapos ngayon, siya naman ang nasa ganitong sitwasyon.Tiningnan niya ako at pilit in