Chapter 70

CHAPTER 70

NANG dumating na sila sa lake ay nakita ni Anastashia kung paano nanlaki ang mga mata ng kaniyang anak.

“I miss you, mom!” saad nito habang nakatitig sa malawak na lake.

Nilapitan niya ang anak at hinalikan niya ito sa noo. Hindi namalayan ni Anastashia na tumulo na pala ang kaniyang mga luha. In all fairness, hindi nagpakita ng galit sa kaniya ang anak. Noong kinuha nga niya ito at makapag-hotel sila ng saglit ay bigla agad siya nitong niyakap ng mahigpit. She really missed her son so much.

“I am so sorry, Owen. Magsinungaling ako sa ‘yo. Sana mapatawad mo ako sa aking malaking kasalanan. I really don’t know kung galit ka ba sa akin o hindi mo lang pinapakita ang tunay mong nararamdaman ngayon. Kung galit ka man sa ‘kin, tatanggpin ko ‘yon. But I promise you na simula ngayon, hindi ka na iiwan ni mommy,” paliwanag niya.

Bumaling sa kaniya ang anak. “No, mom. Hindi ko kayang magalit sa ‘yo. I tried to. Kaso lang, mas nangingibabaw sa akin ang pagkamiss ko sa ‘yo,”