Agad na umikot sa sarap ang mga mata ni jhaira, maririnig ang malakas na ingay na nanggagaling sa kama at malakas na pag-iisa ng kanilang katawan. Tagatak ang pawis na tumutulo sa kaniyang nuo habang ang kaniyang mga kuko ay bumabaon sa balat ng likuran ni Zach "Ahhhh-- ohhhh, aghhh shit" Nag iinit sa kalibugan ang kaniyang katawan habang tinatanggap ang mabilis at malakas na bayo ni Zach, halos magdugo ang likuran ni zach dahil sa pagbaon ng kanyang kuko pero mukhang walang pakialam ang lalaki. Kunot ang nuo ni Zach habang seryosong bumabayo sa ibabaw ni Jhaira, ang kaniyang kamay ay nasa gilid ni Jhaira upang suportahan ang kaniyang katawan. Tumatama nag mainit na hininga ng lalaki sa leeg ni Jhaira "Fvck why are you still tight baby?" napapaos na bulong ni zach at mas binilisan ang pagbayo dahilan para lumakas ang ungol ng babae "Z-zachhhh Ohhhhhh" Halo halong emosyon ang nasa dibdib ni Jhaira, hindi niya alam kung saan ibabaling ang ulo at nahihirapan niyang ibuka ang kaniyan
Pagdating sa venue ng photoshoot, pinilit ni Jhaira na kumbinsihin si Zach na hindi na siya kailangang ihatid. "Kaya ko naman, baka ma-late ka sa meeting mo," aniya habang nakatitig sa kaniya.Ngunit hindi siya natinag ni Zach. "I insist. Wala akong pake kung ma-late ako, basta siguraduhin kong safe ka."Wala na siyang nagawa kundi hayaang ihatid siya nito. Pagbaba niya, maraming nakakita sa kanila. May ilan pang staff na tila nagbubulungan habang dumadaan sila. Nang makalapit na siya sa mismong venue, bigla na lang siyang hinila ni Zach sa braso at hinalikan sa labi—malalim, may diin, at walang pakialam sa kung sino ang nakatingin.Nanlaki ang mata niya at marahas siyang napaatras nang matapos iyon. "Zach!"Ngunit ngumisi lang ito at hinaplos ang pisngi niya bago lumayo. "Go, baby. Do your best."Nanlalamig ang kamay niya habang pinagmamasdan ang pagtalikod nito. Marami pa ring nakatingin sa kaniya, may ibang tila kinikilig, pero karamihan ay nakataas ang kilay. Hindi niya alam kung d
Pagkarinig ni Jhaira sa usapan ng photographer at ng assistant nito, agad siyang umatras, pinipigilan ang sariling huminga nang malakas. Ramdam niya ang mabilis na pagtibok ng puso niya sa kaba at galit. Paano nalaman ng photographer na allergic siya sa honey? At bakit siya nito gustong saktan? Halatang may nag-utos dito.Nanginginig ang kamay niya habang marahang umatras palayo sa pintuan. Ayaw niyang mahalata siyang nakikinig, kaya dahan-dahan siyang naglakad paalis ng makeup room. Wala siyang balak manatili roon. Kailangan niyang umalis bago pa siya tuluyang mapahamak.Sa pagmamadali, hindi niya napansin na medyo mabilis ang lakad niya. May ilang staff na napatingin sa kaniya, pero hindi na niya iyon pinansin. Ang gusto niya lang ay makalayo. Pakiramdam niya ay parang may nakasunod sa kaniya, kaya lalo niyang binilisan ang hakbang. Pagkarating niya sa labas ng venue, agad siyang sumakay sa sasakyang naghihintay sa kaniya."Sa bahay po, kuya," mahinahon niyang sabi sa driver, pilit
Agad na nakarating si Zach sa mansion, ang kanina pang kinikimkim na galit ay ramdam sa bawat madiing hakbang niya papasok ng bahay. Hindi siya mapakali, lalo na't hindi niya alam kung anong nangyari kay Jhaira. Kung anuman ang dahilan kung bakit bigla itong umalis sa photoshoot, siguradong may nangyaring hindi maganda.Napabuntong-hininga siya, pilit pinipigil ang bugso ng emosyon sa dibdib niya. Hindi siya basta-basta nagagalit, pero kapag si Jhaira ang nasasaktan, hindi niya kayang palampasin iyon.Pagkapasok niya sa bahay, sinalubong siya ng butler, halatang nag-aalangan sa ekspresyon niyang seryoso at malamig. "Sir Zach, good evening po."Hindi na siya nag-aksaya ng oras. "Nasaan si Jhaira?" diretsong tanong niya, hindi na nag-abala pang alisin ang suot niyang coat."Nasa kwarto niya po, Sir. Kanina pa po siyang nakauwi."Mabilis siyang tumango at agad na tinungo ang kwarto nito. Nadaanan niya pa si Uno sa may sala, mukhang may kaaway ito "What? That's not my woman for fvcks sake
Tahimik lang si Uno habang nagda-drive, pero ramdam ni Jhaira ang matalim nitong tingin sa kanya. Hindi ito ‘yong usual na cold at supladong Uno na sanay siyang nakakasama. May kung anong bumabagabag dito at halatang kanina pa ito gustong magtanong pero pinipigilan lang. Papunta sila ngayon sa photoshoot niya Napabuntong-hininga siya at napailing nang hindi na nakatiis. "Itanong mo na kung anong gusto mong itanong, Uno," malumanay pero may halong inip niyang sabi habang nakatingin sa daan. Napalingon si Uno saglit sa kanya, saka bumalik ang tingin sa kalsada. "I don’t understand women," bigla nitong sabi, tila ba frustrated. "Pabago-bago ang emosyon ninyo. Minsan masaya, tapos biglang malungkot. Minsan naman galit pero maya-maya lang okay na? Ang labo n'yo!" Hindi napigilan ni Jhaira ang mapangiti nang bahagya bago tumawa nang mahina. "Buti naman at alam mo." Agad itong napatingin sa kanya, parang hindi makapaniwala sa sagot niya. "See? Look at that attitude! I don't even see any
Pagdating ni Jhaira sa venue ng photoshoot, agad siyang naglakad papasok dala ang matamis na ngiti sa labi. "Good morning po," bati niya sa lahat habang diretsong naglakad papunta sa dressing area. Pero sa halip na matuwa o bumati pabalik, isang nakakabinging katahimikan ang bumalot sa buong studio. Lahat ng staff, mula sa photographer hanggang sa makeup artists, ay tila napatigil sa ginagawa at nakatingin sa kanya. Napakunot ang noo niya. "Anong nangyayari?" mahinahon niyang tanong, pero dama niya ang bigat ng tingin ng mga tao sa paligid. Mula sa gilid, isang pamilyar na boses ang narinig niya. "Oh? Jhaira, anong ginagawa mo rito?" Lumingon siya at nakita si Diane, nakangising nakahalukipkip habang suot ang eleganteng gown na dapat sana'y siya ang magsusuot. Pinagmasdan niya itong mabuti—mukha itong kampante, tila may hawak na alas. "Ako dapat ang magtanong niyan sa'yo," diretsong sagot ni Jhaira. "Hindi ko alam na may proxy pala akong hindi ko naman pinayagan." "Oh, d
Maagang bumangon si Jhaira, bumaba siya sa kusina habang nakasuot ng maluwag na sweater at puting cotton shorts. Hinawi niya ang mahaba niyang buhok at kinuyom ang bibig upang pigilan ang paghikab. Malamig ang tiles sa ilalim ng kanyang talampakan, pero hindi niya ito alintana. May kailangan siyang gawin.Tahimik siyang naglakad papunta sa counter, kinuha ang apron, at sinimulang ayusin ang mga sangkap na gagamitin niya sa pagluluto. Kahit hindi naman siya sanay magluto para sa iba, hindi niya maiwasang gustuhin iyon—para kay Zach.Sa kalagitnaan ng kanyang paghihiwa ng bawang at sibuyas, biglang dumagsa ang ilang kasambahay sa kusina. Nagsimula ang magaan at masayang usapan habang abala rin sila sa kani-kanilang gawain."Sana ganyan din ako kaganda magluto kapag umaga katulad ni ma'am jhaira, baka sakaling ma inlove din saakin si sir Zachary" pabirong sigaw ni Rina habang pinupunasan ang basa niyang kamay sa kanyang apron.Napailing naman si Manang Linda habang nakapamaywang. "Kung hi
Jhaira Nanlalamig ang mga daliri ko habang mahigpit na nakakapit sa lunchbox na hawak ko. Pakiramdam ko, kahit ang hangin sa paligid ay bumibigat—parang unti-unting sumisikip ang mundo ko habang nakatitig ako sa bahagyang nakaawang na pinto.May malakas na tunog ulit mula sa loob. Para bang may nabagsak—o may sinadyang ihulog.Halos pigilan ko ang paghinga ko. Dahan-dahan akong yumuko, pilit na inaaninag ang loob ng opisina ni Zach mula sa maliit na siwang. Hindi ko alam kung anong inaasahan kong makita, pero hindi ito—hindi ito ang gusto kong makita.Si Risa.Si Risa, kasama ang lola ni Zach.Nakapusod ang buhok ni Risa, at kahit nakatalikod siya, halata ang tensyon sa paraan ng paggalaw niya. Halos nanginginig ang balikat niya habang nakatayo sa harapan ni Lola—pero hindi iyon dahil sa takot. Hindi iyon dahil sa kaba.Galit siya.Maging si Lola, bakas sa mukha ang hindi matitinag na ekspresyon. She looked firm, cold, as if she wasn’t intimidated by Risa’s presence at all. Nakatayo
Masaya at payapang umaga ang bumalot sa condo nila ni Zach. Habang nakaupo siya sa dining table, abala siya sa pagkain ng almusal—isang simpleng meal na gawa ni Zach mismo. He insisted na siya ang maghanda, knowing how weak she felt last night.Her appetite was back, at kitang-kita iyon sa paraan ng pagkain niya. Hindi niya napansin na mula pa kanina ay tahimik lang si Zach, nakasandal sa upuan habang mariing nakatitig sa kanya. His sharp eyes followed every little movement she made—mula sa pagkuha niya ng pagkain hanggang sa pagnguya niya.Napansin niyang may ilang hibla ng buhok na humarang sa kanyang mukha, at bago pa niya iyon maalis, may mainit na kamay nang naunang humawi roon.Zach.Naramdaman niya ang banayad na pagdampi ng daliri nito sa kanyang balat habang marahang inaayos ang buhok niya. She looked at him, at nagtagpo ang mga mata nila—his eyes held something she couldn't quite place, pero isa lang ang sigurado siya. He was looking at her with so much intensity.Napakurap
Malamig ang simoy ng hangin sa loob ng kwarto, pero ang init ng balat na bumabalot sa katawan niya ang pumipigil sa kanya para ganap na ginawin. Marahang nagmulat ng mata si Jhaira, pakiramdam niya ay parang may mabigat na bagay na nakapatong sa katawan niya—hindi naman ganun kabigat, pero sapat para pigilan siyang gumalaw nang malaya.Nanatili siyang nakahiga habang pinapakiramdaman ang paligid. Ramdam niya ang malalakas na bisig na mahigpit na nakayakap sa kanyang baywang mula sa likuran, ang mainit na hiningang dumadampi sa kanyang batok na nagbibigay ng banayad na kiliti. Hindi na niya kailangang lumingon para alamin kung sino iyon—dahil alam na alam na ng puso niya kung kaninong bisig siya nakakulong.Si Zach.Dama niya ang init ng katawan nito, ang matitigas na dibdib na nakadikit sa kanyang likuran. Ang isang braso nito ay nakaipit sa ilalim ng kanyang ulo, habang ang isa naman ay mahigpit na nakayakap sa kanyang bewang, para bang ayaw siyang pakawalan kahit pa sa gitna ng pagt
Napuno ng init at tamis ang gabing iyon.Katahimikan ang bumabalot sa buong kwarto, tanging ang mahinang tunog ng keyboard at ang paminsang buntong-hininga ni Jhaira ang pumupuno sa espasyo. Malalim ang kunot ng kanyang noo habang sinusuri ang mahahabang dokumentong ipinasa sa kanya kanina.Mula nang maupo siya bilang CEO, halos hindi na siya magkanda-ugaga sa dami ng kailangang pag-aralan. Hindi niya akalaing ganito pala kahirap ang magpatakbo ng isang malaking kompanya. Alam niyang magiging challenging ito, pero ngayon lang niya talaga naramdaman ang bigat ng responsibilidad na iniwan sa kanya ng kanyang ama.Bumuntong-hininga siya at marahang hinilot ang kanyang sintido. Kanina pa masakit ang kanyang ulo, pero hindi siya pwedeng tumigil. Hindi ngayon.Bigla na lang niyang naramdaman ang isang mainit at matigas na katawan na dumikit sa kanyang likuran. Muntik na siyang mapatalon nang may dumaan na braso sa kanyang bewang, mahigpit na yumakap sa kanya mula sa likod. Isang pamilyar na
Umaalon ang dibdib ni Jhaira habang pinagmamasdan niya kung paano pilit na nagpupumiglas sina Risa at Diane habang isinasakay ng mga pulis sa kanilang patrol car. Sa kabila ng kanilang pag-aalma, wala silang magawa — naka-posas na ang dalawa, at ang mga pulis ay walang balak palampasin ang kanilang mga kasalanan.Malamig na sumunod si Jhaira sa loob ng conference room, ramdam ang bigat ng mga matang nakatutok sa kanya. Kasabay ng mga bulungan ay ang mabilis na pagtaas ng tensyon sa silid. Mula sa mga investor na kanina lamang ay nakangiti at pumapalakpak kay Risa, ngayon ay puro pagdududa na ang kanilang mga mukha.Biglang tumayo ang isa sa mga pinakarespetadong investors — isang matandang lalaki na may presensya pa lang ay nagbibigay na ng awtoridad. Malamig at mabigat ang tono ng boses nito nang magsalita."Ms. Jhaira, I’m afraid you have no right to claim the CEO position just like that."Matiim ang tingin nito sa kanya, bakas sa ekspresyon nito na hindi siya sang-ayon sa pagkuha n
Pagkatapos ng kanilang mainit na tagpo, halos manghina si Jhaira habang nakasandal sa upuan ni Zach. Ramdam pa rin niya ang kirot sa mga binti at braso niya, para bang piniga ang bawat kalamnan sa katawan niya. Napansin iyon ni Zach kaya hindi na siya pinayagang bumalik sa upuan niya sa kabilang side ng mesa.Ngayon, si Jhaira ay nakaupo sa isang maliit na upuan sa tabi ni Zach, ang kanyang mga binti ay nakapatong sa kandungan nito. Si Zach naman ay abala sa pagsusulat sa isang dokumento, hawak ang ballpen sa kanyang kanang kamay habang ang kaliwang kamay naman ay abala sa pagmamasahe sa talampakan ni Jhaira.Napapapikit siya sa tuwing marahang pinipisil ni Zach ang masakit niyang binti. Dama niya kung paanong bawat hagod ng mga daliri nito ay tila unti-unting pinapawi ang sakit."Masakit pa ba?" tanong ni Zach, hindi inalis ang tingin sa mga papeles sa harapan niya."Medyo," mahinang sagot ni Jhaira, napangiti siya nang bahagya."That's what you get for teasing me kanina," ani Zach, m
Sa loob ng opisina na dating pagmamay-ari ng ama ni Jhaira, nanatiling tahimik ang paligid maliban sa mahihinang pag-click ng ballpen ni Risa habang naglalaro ito sa daliri niya. Nasa likod siya ng malaking mesa — ang mesa ng dating boss — habang ang mga papeles ay nakakalat sa harapan nila.Si Diane naman ay nakaupo sa isang gilid ng mesa, may hawak na baso ng wine na tila pang-relax lang sa kanya. Sa kabilang banda, ang Lolo ni Zach ay kampanteng nakaupo sa malambot na armchair malapit sa bintana, hawak ang isang baso ng whisky na bahagyang niyayanig sa kanyang kamay. Ang malamig na ngiti nito ay tila nanunukso habang pinagmamasdan si Risa."Hindi pa rin ako makapaniwala na naloko natin ang mga pulis ng ganun kadali," pabirong sabi ni Diane bago uminom sa kanyang baso."Pera lang naman ang kailangan," sagot ni Risa, halatang may yabang sa boses niya. "Kung wala kang pera, wala kang laban. Simple.""Simple?" singit ng Lolo ni Zach, ibinaba nito ang baso ng whisky sa maliit na lamesa s
Malalim ang gabi nang sa wakas ay nakatulog si Jhaira tahimik si Zach sa tabi niya na mariing pinagmamasdan ang pagtulog ng dalaga... Nakahaplos ang kamay ni Zach sa bewang at likuran niya kaya mas naging mahimbing ang pagtulog ni Jhaira Mariing pumikit si Zach at hinalikan ang nuo ni Jhaira, mukhang kailangan na niyang gumawa ng aksiyon para matigil na ang pangangahas ng lolo niya sa relasyon nila ni Jhaira"I will make them pay" Sa gabing din iyon, umalis ng tahimik si Zach sa kuwarto ni Jhaira. Kailangan niyang I secure ang lola niya na ngayon ay nagpapagaling na sa hospital, hindi niya alam kung ano ang maaring gawin ng lolo niya kaya kailangan niyang ingatan lahat ng minamahal niya sa buhayPagmulat ng mga mata ni Jhaira, parang mas maliwanag ang paligid kaysa dati — hindi dahil sa araw, kundi dahil parang malinaw na sa kanya kung ano ang dapat niyang gawin."Hindi puwedeng ganito lang 'to matatapos..." bulong niya sa sarili habang nakatitig sa kisame.Mabilis siyang bumangon,
Tatlong araw na ang lumipas, pero parang isang siglo na ang nararamdaman ni Jhaira. Hindi na niya alam kung umaga ba o gabi na. Paulit-ulit na tumatakbo sa isipan niya ang imahe ng Papa niya — ang boses nito, ang tawa, pati na rin ang mga pangarap nilang dalawa na hindi na mangyayari.Nakapulupot siya sa makapal na kumot habang nakaupo sa may sofa, nakatanaw sa madilim na bintana. Sa tabi niya, naroon pa rin ang tray ng pagkain na iniwan ng isa sa mga kasambahay kanina — hindi man lang niya nagawang hawakan. Parang wala nang saysay ang lahat. Wala na siyang lakas, wala na siyang gana.Mabigat ang dibdib niya, parang may batong bumabara sa lalamunan niya. Hindi na niya kayang humagulgol tulad ng dati — ubos na yata ang luha niya.Tahimik ang buong paligid, pero biglang bumukas ang pinto ng kwarto niya. Sa una, hindi siya gumalaw. Akala niya isa na naman sa mga kasambahay iyon na mag-iiwan ng pagkain at aalis din kaagad.Pero nang pumasok ito sa loob, may naamoy siyang pamilyar — mabango
Mabilis na huminto ang sasakyan, halos lumipad si Jhaira palabas ng pinto bago pa ito tuluyang magpreno. Parang wala na siyang pakialam kung may masaktan siya sa pagmamadali — kailangan niyang makita si Papa.Ang malamig na hangin ay dumampi sa mukha niya, pero hindi iyon sapat para palamigin ang apoy ng kaba sa dibdib niya. Isa-isa niyang nilapitan ang mga sasakyang nakasunod sa kanila — kumakatok, pilit na binubuksan ang mga pinto."Papa! Nasaan ka?!" halos pasigaw na tawag niya habang patuloy sa paghahanap. Bawat pagbukas ng pinto ay nagdadala ng panibagong pag-asa — at panibagong pagkadismaya. Iba't ibang mukha ng mga tao ang bumungad sa kanya — mga guwardiya, kasambahay, pati na rin mga taong tila hindi niya kilala — pero kahit isa, wala roon ang ama niya.Nang makita niya si Nanay Celly na bumaba mula sa isang van kasama ang ilang kasambahay, para siyang nabuhusan ng ginhawa."Nay!" Mabilis siyang tumakbo papunta rito, niyakap ito ng mahigpit na tila doon siya kumukuha ng lakas.