PROLOGUE

“Ma’am nagpatawag ng emergency meeting si Mrs. Cynthia, mukhang nagmamadali po eh, nabalitaan ko na galit raw!” humina ang boses ni Nicole secretary niya sa huli niyang sinabi.

Umikot ang mata niya sa ere. “Stop gossiping about them, Nicole. Alam ko na kung saan patungo ang pag-uusapan mamaya, ginagawa ko ang lahat para iligtas ang company dahil sa totoo lang pati ako stress na stress na rin.”

Mahina niyang hinilot ang kaniyang sintido noong maramdaman ang pagkirot nito.

Ilang araw na siyang walang maayos na tulog dahil babad sa trabaho, tinitingnan niya lahat ng anggulo para sa solusyon sa kinakaharap nilang problema ngayon.

Maliit na ngumiti si Nicole bakas sa mukha nito ang pagka-guilty dahil napuna niya ang pagiging chismosa nito.

“Ma’am to inform you, umalis na naman ang isa sa ating malaking investors, binenta niya na ang kaniyang shares, wala pa raw na bumibili kaya medyo on process pa.”

Huminga siya ng malalim. “I hate our competitors, hindi talaga sila titigil hanggat hindi bumabagsak ang company namin.”

Malalim na bumuntong-hininga si Nicole katulad niya mukhang problemado rin ito. Apat na taon na niyang secreatry si Nicole, kapag tuluyan na bumagsak ang kanilang kompanya ay mawawalan din ito ng trabaho. Marami ang kanilang empleyado maski iyon binabayaran at sinusuhulan din ng malaking halaga ng kabilang kampo para umalis sa kompanya nila. Kapag sila ang bumagsak libo ang mawawalan ng trabaho, isa pa iyon sa iniisip niya.

Vice Presedent siya ng kompanya kasalukuyan na ang Tita Cynthia niya ang CEO at kapag nag-resign ito siya ang papalit sa pwesto ng kaniyang tita. Siya ang tagapagmana ng kanilang business, masasabi niyang ngayon palaang stress na stress na siya.

She’s 25 years old. Mataas ang posisyon niya dahil noong mawala ang kaniyang ama ay ibinigay sa kaniya ang posisyon nito, ang ina niya hindi niya alam kung nasaan ito, lumaki siyang ang ama lang ang nasa tabi niya. Hindi niya tinanong sa kaniyang daddy kung nasaan ang ina niya dahil natatakot siyang masaktan ito.

Kaya naman galit na galit ang ilan sa kapatid ni Daddy sa kaniya.

“Hindi naman sila mawawala ma’am alam mo naman-“

“That’s how business works,” tuloy niya sa sinasabi ni Nicole.

“Of course, Miss!”

“I will just change my clothes, hintayin mo lang ako sa labas.”

Noong lumabas si Nicole sa opisina niya mabilis siyang nagtungo sa maliit na kwarto sa kaniyang opisisna para mag ayos at magre-touch ng make up niya.

Sabay silang dalawa ni Nicole na pumunta sa conference room, noong dumaating siya narinig niya kaagad ang kumosyon ng tao na nasa loob, ang mga investors. Nakita niya ang kaniyang Tita Cynthia nasa kabesera seryoso ang mukha nito.

“Good morning, Tita!” bati niya.

“Have a seat Clara, where have you been? Kanina pa kami nandito, buong araw ka nasa opisina mo and you’re late!” inis na sabi nito, bakas ang iritasyon sa mukha.

“I have a lot things on my table, kulang pa rin naman, ako na lang ba po ba ang kulang?” giit niya.

“Idiot! Hindi na sila darating dahil umalis na sila, our company is in crisis you seem chill. Ang pagbagsak mo ay pagbagsak din naming sa kompanya." Mahina ang boses nito pero puno nang pangigil.

Matamis siyang ngumiti. “Oh, sorry!”

Umayos siya ng kaniyang pag-upo, pinalibot niya ang tingin sa buong conference room. “Should we start?”

"Cynthia ano na ang ginagawa nyo, may aasahan pa ba kami?"

"Totoo man o hindi ang sinasabi nilang kasalan nyo ang nangyari noon. Kailangan nyo na mapatunayan ang sarili nyo."

"Calm down. We're trying our best to stop this issue, and yes hindi totoo na may kasalan kami. Hindi kami pabaya sa firm namin at mga projects. Our company is known for a decade, magtatagal ba ang kompanya kung pabaya kami sa mga projects namin," sagot ng kaniyang Tita.

"That's true, I can assure to of all of you that we are innocent. Paninira lamang po ang punot dulo ng lahat ng ito," sabat niya.

"Paano kami maniniwala sainyo? You don't have proof."

"We have proof, Mr. Jacinto."

"Then show it to us, karapatan namin na makita iyon. Dapat nga ay noon nyo pa iyon nilibas, mas hinahayaan nyo na palakihin nila ang issue na ito. Lahat ng malaking projects na nakuha natin ay umatras."

Natahimik ako. Wala silang makuhanh ibidensya dahil kahit siya hindi ko alam ang totoong ngyari noong araw na iyon. Walang malinaw na paliwanag, hindi rin iyon sinabi sa ng ama ko bago ito namatay. Nagulat na lang ako isang araw may issue pala ang company nila.

"We will give all of you a update after our investigation. Meeting ajourned."

Nauna akong tumayo para umalis. Bumalik ako sa opisina ko dala dala ang stress sa trabaho.

Ilang ulit akong napabuntong-hininga. "Nicole kindly bring coffee inside," utos ko sa secretary ko gamit ang intercom.

"No sugar miss?" narinig ko na sagot niya.

"Iyon dati, magdala ka na rin nang lalagyan kunin mo itong nga baso sa loob." Bumaling ako sa tatlong baso ng kape na walang laman sa mesa ko. Kanina pa ako umiinom ng kape para gisingin ang diwa ko.

"Just a minute ma'am!"

Akala ko matatapos din kaagad ang crisis pero dumating sa point na, pati mga employee ay binabawasan na rin namin dahil bilyon na ang nawala sa amin.

Hindi mapinta ang mukha ko habang naglalakad patungo sa conference room. Nasa meeting ang buong pamilya pero hindi ako invited. Gusto ko lang na malaman bakit ayaw nila akong sumama sa meeting.

Akmang papasok na ako ngunit natigilan sa labas noong marinig na nagsisigawan sila, mukhang nag-aaway.

"Kailangan ni Clara na mag sakripisyo para sa pamilya natin, siya lang ang babae na apo at siya lang ang single. Alangan naman na ako ang ikasal."

Natigilan ako noong marinig ang sinabi na iyon ni Tita Meredith. Napuno ng kaguluhan ang isipan ko. Ano ang ibig niyang sabihin?"

"Kailangan ni Clara na pakasalan si Don Nicolas para isalba ang company, that's final!" tapos ni Tita Cynthia sa usapan.

Mas natigilan ako, kailangan niya akong ipakasal sa lalaking hindi ko kilala para sa pera, para iligtas ang kompanya.