Natukoy agad ni Jessica sa boses na si Dawson iyon. Nag-aalala ang matanda kay Jessica. Nagkaroon siya ng tsismis sa media noong araw. Hindi pa kasing digitalized ng ngayon ang lahat ng bagay noon ngunit lumabas pa rin ang balita.Alam ni Dawson na halos hindi magkakilala sina Xavier at Jessica ngunit sumama siya dahil naisip niya na marahil ang kanyang apo ay maaaring makahanap ng pag-ibig sa mga kamay ng isang estranghero. Sa paggugol ng oras sa kanya, alam niyang siya ay isang dalisay na kaluluwa. Siya ay matanda na ngunit isa pa ring mahusay na hukom ng pagkatao. "Hello, Dawson," sabi ni Jessica. "Natutuwa akong nakilala mo ang boses ko," sabi ni Dawson. Napagpasyahan niyang tawagan siya dahil alam niyang hindi ang kanyang anak ang pinakamagaling sa anumang sitwasyong tulad nito. Naging makapal ang balat niya sa media pagkatapos ng kanilang ginawa pagkatapos mamatay ang kanyang mga magulang.Nasa kotse si Xavier pero nakalabas siya ng hindi nasaktan. Ang mga kamay ng kanyan
Nakauwi si Xavier na medyo pagod at late. Nakipag-meeting siya sa mga foreign investors dahil lahat sila ay interesado sa buhay ng may-ari ng kumpanyang kanilang pinamuhunanan. Kinuha lang niya ang kumpanya sa papel bagama't siya na ang nagpapatakbo nito mula nang magkasakit si Dawson."Welcome young master, gusto mo bang maghanda ako ng hapunan para sa inyo ng lady?" tanong ng isa sa mga kasambahay. Nandito lang siya nang pumasok siya at nagpasya siyang tanungin siya kung may kailangan siyang ihanda. Nakita ng mga tauhan ng bahay ang balita at nag-alala silang lahat sa binibini. Simula nang makarating siya rito ay naging palakaibigan na siya at naging komportable silang lahat. Hindi siya lumabas ng kanyang silid upang maghanda ng hapunan para sa kanyang sarili na medyo kakaiba dahil ginawa niya ito tuwing gabi. Alam ng staff na maghahain ang young master ng kahit anong pagkain dahil lagpas hatinggabi na pero nag-aalala siya sa hindi hapunan ng dalaga. Lahat sila ay nag-aalala n
Umalis si Xavier at maya-maya ay bumalik hawak ang spare key. Buti na lang at naitago niya ang master key bilang spare key kaya kahit naiwan niya ang susi sa bukana ng susian ay makakapasok pa rin siya.Itinulak niya ang susi at binuksan ang pinto. Nakita niya si Jessica na nakaupo sa kama. Hindi siya natutulog gaya ng sinabi niya. Nagningning ang kanyang mga mata nang may nagbuhos ng kinang sa mga ito. Pinupunasan sila ng luha. Umiiyak siya pero naging normal ang boses niya. Nang makita ang mga luha, agad na natunaw ang galit na pinasok ni Xavier. "Bakit ka umiiyak?" naiilang niyang tanong habang nakatayo pa rin siya sa may pintuan. Napatingin sa kanya si Jessica. Hindi ba niya alam kung bakit siya umiiyak o sadyang masama lang talaga siyang mag-comfort ng iba? Pinaningkitan siya ni Jessica ng mata. Ipinasok niya ang kanyang kamay sa bulsa ng kanyang pantalon at hindi komportable sa paa. Ang kanyang titig ay hindi komportable."Bakit ka umiiyak?" tanong niya ulit. Iyon ba
"Ilagay mo dun," sabi ni Xavier, umalis siya sa pintuan at itinuro ang mesa sa sulok ng silid. Ibinaba ito ng dalaga at sinulyapan ang young lady. Nakahinga siya ng maluwag nang makitang maayos na ang lagay niya. Yumuko siya at nagmamadaling umalis.Pumasok si Xavier sa walk-in closet at nagpalit ng damit ng pajama bago lumabas. Pinagmamasdan siya ni Jessica nang may paghanga habang ginagawa niya ang kanyang gawain sa gabi. Hindi pa siya tapos na aliwin siya ay kumportable na siyang gumawa ng iba. "Xavier" tinawag niya ang pangalan ni Xavier dahil abala siya sa panonood sa kanya. Nasa harap siya ng salamin. Humarap ito sa kanya at tinignan siya nito sa mata. Noon pa man ay nakikita na niya ang kagandahan nito ngunit sa pagkakataong ito ay sumikat ito. Nilunok niya ang tanong na gusto niyang itanong sa kanya na matagal nang nakalimutan sa kanyang alaala. Marahil ito ay ang katotohanan na siya ay nalulungkot at nag-iisa o ang katotohanan na ang kanyang pagtatangka na aliwin siya
Kumuha ng maliliit na kagat si Jessica sa mangkok ng oats. Gusto niyang kumbinsihin ang sarili na walang paraan para mag-alala si Xavier sa kanya hanggang sa kumuha siya ng pagkain. Siya ang parehong jerk na nagpagalit sa kanya buong araw."Ubusin mo hanggang sa huling patak," sabi ni Xavier. Sinubukan ni Jessica na pigilan ang kanyang kutsara dahil napuno siya ngunit si Xavier na nakapikit ang mga mata ay nakita niyang binitawan niya ang kanyang kutsara. "Busog na ako, bakit hindi mo kainin yung natitira?" Tanong ni Jessica na hinihimas ang kanyang tiyan gamit ang kanyang kamay. "Hindi ako kumakain kapag gabing-gabi na," sagot niya. "Pero naghapunan ka na ba?" Naging abala siya kaya hindi na siya kumain ng hapunan. Kinailangan pa niyang umalis sa trabaho nang hindi natatapos ang kanyang trabaho."Hindi, hindi pa ako naghapunan pero may istriktong oras ako na sinusunod sa pagkain ko," aniya na tumayo at naglakad patungo sa kama. "Tapusin mo na ang pagkain," sabi nito na h
Parehong pumasok sa sasakyan sina Xavier at Jessica at umalis na ang driver. Si Xavier ay nagmartilyo na dapat magsuot ng kakaibang bagay si Jessica ngunit isinama pa rin niya ang kanyang plain tee at skinny jeans. Siya ay isang simpleng babae tulad nito.Ang kanyang wardrobe ay halos hindi nagsasalita ng classy lalo na ang exotic. Gumawa ng mental note si Xavier na tawagan ang mga sikat na stylist at designer para palitan ang kanyang buong wardrobe pagkatapos maayos ang buong gulo. Kailangan niyang maging ka-date niya sa maraming mga kaganapan mula ngayon kaya dapat niyang bihisan ang bahagi kahit na hindi siya maaaring maging bahagi. Siya ay pagkatapos ng lahat ngayon ang Lady ng pamilya Delgado. Sa lalong madaling panahon ang mga high-class na kababaihan ng lungsod lalo na ang kanyang hanay ng edad ay nais na magsimulang makipag-ugnayan sa kanya. Nasa isip ni Xavier ang lahat ng ito ngunit hindi niya alam kung paano niya makukumbinsi si Jessica na baguhin ang kanyang buong ward
Mabagal na huminto ang sasakyan sa entrance ng reception ng ospital."Pumasok tayo ng magkahawak ng kamay," sabi ni Jessica at makikitang nakasimangot ang mukha ni Xavier. "Akala ko ba romantic couple pa rin ang role natin?" dagdag niya nang makita ang mukha ni Xavier. Isa lang siyang normal na babae at hindi na kailangan pang gumawa ng ganyang mukha. May hawak ba siyang tumpok ng uod na labis niyang ikinabahala ng mga pag-iisip ng magkahawak-kamay? "Kung sa tingin mo sapat na ang ginawa natin kahapon, hindi na natin kailangang maghawak kamay," sabi ni Jessica sabay tanggal ng seat belt. Akala niya ay nagboluntaryo lang itong sumama dahil alam niyang pupunta doon ang mga reporter na kasalukuyang nakikita niya mula sa naka-roll-up na bintana. Pagkatapos ng lahat, nagkaroon ng magandang pananaw si Xavier. Alam niyang dadating ang media sa ospital kaya naman siya pumunta pero hayagang hiniling nito na magkahawak sila ng kamay na ikinagulat niya. "Hindi natin kailangan pag-isipa
Bumukas ang pinto ng elevator sa ikadalawampu't apat na palapag. Matapos makatitig ng malalim si Xavier sa mga mata ni Jessica ay binitawan na niya ang kamay nito at naging awkward ang natitirang sakay ng elevator.Dahil medyo pribado at tahimik ang VIP ward, maaaring lumabas ng elevator si Xavier nang hindi nababahala tungkol sa mga blog at may-ari ng tabloid. Walang paraan na narito sila. Nakasunod si Jessica sa kanyang likuran habang humahakbang ito ng mahabang hakbang. Itinulak niya ang pinto sa ward ng kanyang lolo. "Sandali lang, Mr. Delgado, tinitingnan ko ang vitals niya. Pwede ka bang maghintay sa labas?" sabi ng isang nurse pagkatayo ni Xavier sa may pintuan. Tumango siya at tumalikod na dahilan para tumalon siya ng diretso kay Jessica. Ang ulo niya sa dibdib niya. Sa ganitong posisyon ay maaamoy niya ang kanyang pabango. Ibang-iba ang pabango niya sa karamihan ng mga lalaki. Mabango siya na parang natunaw na kendi at kanela. "Ayos ka lang ba?" tanong niya na nagpaka