Lumapit ako sa kanilang dalawa. Nangingilid na rin ang mga luha ni Liam habang hinihintay ang sagot ko. "Kahit mag-propose pa siya ng ilang beses, papakasalan at papakasalan ko ang Daddy mo, Max," sagot ko. "Is that a yes, Mommy?" Max asked me. Tumango ako. "Yes, Max. I'll marry him." Tumayo si Max at lumapit sa akin. Siya mismo ang nagsuot ng singsing sa akin. Niyakap ko siya ng mahigpit bago ako lumapit kay Liam. "Gusto kong mag-propose na nandiyan ang mga pamilya at kaibigan natin. Gusto kong iparanas at iparamdam sa 'yo na hinding-hindi ka na mag-iisa," sabi ni Liam habang hinahawakan ang kamay ko. Dalawang engagement ring na ang naibigay niya sa akin. "Thank you for loving me kahit sobrang gulo ng mga nangyayari sa buhay natin. Maraming salamat dahil binalikan mo ako." "I love you," bulong ko bago siya hinalikan sa labi. Napangiti kaming dalawa nang naramdaman namin ang mahigpit na pagyakap ni Max sa mga binti namin. Ito na siguro ang pinakamasayang araw sa buong buhay ko.
WELCOME BACK, HONEY! Isang malaking tarpaulin ang sumalubong sa akin pagdating ko sa airport. Abot tenga ang ngiti ng aking mag-ama habang tumatakbo si Max patungo sa akin habang naglalakad naman si Liam. May bitbit siyang bulaklak. "Mommy!" masayang sambit ni Max. Muntik na siyang masubsob sa sahig nang bigla siyang tumalon patungo sa akin. "I missed you!" "Namimiss din kita!" Hinalikan ko si Max sa noo. Mahigit tatlong buwan akong nanatili sa America. Hindi ko siya isinama dahil dito na siya nag-aaral sa Pilipinas. Mahirap ang mawalay sa kaniya ng matagal lalo na't nasanay ako na araw-araw ko siyang nakikita at nakakasama. Pero ngayon, hindi masyadong naging mahirap sa akin nang nasa America ako dahil araw-araw ko silang kausap pagkatapos ng mga ginagawa kong trabaho. Ayaw rin ni Liam na hindi niya ako nakikita. Natatakot siya na baka raw isang araw hindi na nila ako makontak. "How's your flight?" Ibinigay ni Liam sa akin ang bulaklak. "I miss you so much," bulong niya saka ako
Third Person's POV Nagmulat ng mata si Liam nang naramdaman niya ang malamig na kamay na humahaplos sa pisngi niya. Umigting ang panga niya nang nakita niya si Celine, nakasuot ito ng wedding gown. "Good evening, Scoth Liam Smith!" masayang bati ni Celine gamit ang malambing niyang boses. Sinubokang igalaw ni Liam ang kaniyang mga kamay at paa ngunit hindi niya ito maigalaw dahil naka-kadena ang mga ito. Luminga-linga siya sa paligid, hinahanap niya ang kaniyang mag-ina. "Nasaan ako? Nasaan ang mag-ina ko? Saan mo sila dinala?!" pasigaw na tanong ni Liam kay Celine. Pinasadahan niya ng tingin ang madilim at tahimik na paligid. "Bakit ko naman sasabihin sa 'yo?" sarkastikong tanong ni Celine. Umupo siya sa isang bakanteng silya para maka-level si Liam. Muli niyang hinawakan ang mukha nito ngunit mabilis na iniwas ni Liam ang mukha niya. "Ang taray. Ayaw magpahawak," nakangising komento ni Celine. Kumuha siya ng sigarilyo at sinindihan ito. "Pakawalan mo ako rito! Ilabas mo ang pa
Nang nakaalis na ang mga tauhan ni Celine, gumapang si Francine patungo kay Liam. Ginamit niya ang natitirang lakas sa katawan niya para makalapit. Nawalan siya ng malay matapos mahawakan ang kamay ni Liam. "F-Francine! Gumising ka!" sigaw ni Liam habang nagpupumiglas. Hindi siya basta-bastang makatakas dahil nakakadena ang mga kamay ay paa niya. Kailangan niya ng susi para matanggal ang mga kadena. "Huwag mo akong iwan. Lumaban ka. Mahal na mahal kita..." Nakaupo sa malaking mesa sina Angeline, Alexa, at Celine habang pinaplano kung papaano nila papatayin si Francine at ang anak nito. Nag-aaway silang tatlo dahil gusto ni Angeline na patayin pati si Liam pero tutol si Celine sa kagustohan ng ina. Pinaninindigan niya ang sinabi ni Liam na sasama ito sa kaniya. "Kung hindi natin papatayin si Liam, mapapahamak tayo, Celine!" Nagsalin ng wine si Alexa sa mga baso nila. "No, Alexa! Papatayin natin ang mag-ina. Hindi pwedeng idamay si Liam!" galit na singhal ni Celine pagkatapos niyang
Binuhosan ng gasolina ang mga katawan nina Francine, Liam, at Max bago sila iniwan ng mga tauhan ni Celine. Makalipas ang ilang minuto mula nang nakalabas na sa underground ang mga tauhan ni Celine ay nagkamalay si Francine. Napahawak siya sa dibdib niya habang umubo at hinahabol ang paghinga niya. Agad na umalalay ang anak nila para makatayo siya. "Are you okay, Mommy?" nag-aalalang tanong ng anak nila habang nagpupunas ito ng mga luha. "A-Ayos l-lang a-ko, Max," sagot niya at pilit na pinapakalma ang sarili. Tumayo siya at nilapitan si Liam. Nagdurugo na ang mga paa at kamay nito. "H-Honey..." sambit ni Liam. Namumutla na ang labi niya dahil sa pagod, uhaw, at gutom. Napatingin silang lahat sa paligid nang may naamoy silang nasusunog. Nanlaki ang mga mata ni Francine nang nakita ang isang tauhan na may hawak na lighter. May sinusunog itong papel sa malaking lata. Nakangisi itong nakatingin sa kanila. "Naiinip na ako. Gusto ko ng sunogin ang buong lugar!" nakangising sabi ng lal
Nakahinga nang maluwag si Liam pagkatapos niyang maalis ang nakakandadong kadena sa mga paa niya. Napaupo siya sa sahig nang naramdaman ang pamamanhid ng buong paa niya. Inalalayan siya nina Francine at ng mga bata sa paglalakad exit dahil hindi siya makalakad ng maayos. Napadapa sila nang bigla na namang may sumabog. Mabilis na hinila ni Liam ang mag-ina nang biglang may nahulog na kahoy galing sa kisame. "Mommy!" Hinawakan ni Liam ang kamay ni Selena nang bigla itong umiyak. "I'm scared..." "Don't be scared. Nandito lang si Daddy. Ililigtas kita," bulong ni Liam para pakalmahin ang bata. Kahit namamanhid ang mga paa niya at mahapdi ang kaniyang mga sugat, ginamit niya ang natitirang lakas niya para buhatin si Selena. Alam niyang hindi ito titigil sa pag-iyak kung hindi niya ito bubuhatin o hindi makita ang ina ng bata. Napaatras sila nang biglang may nahulog na namang kahoy at kumalat sa dingding ang apoy. Luminga-linga sila sa paligid habang naghahanap ng daan palabas. "We're
Nagising si Francine pagkatapos ng malakas na pagsabog ng building. Napahawak siya sa ulo niya nang may nakita siyang tumutulong dugo. Parang mabibiyak ang ulo niya sa sakit dahil sa lakas ng pagkabunggo ng ulo niya sa puno. Dali-dali siyang bumangon at hinanap sina Max at Liam.“Max, Liam! Nasaan kayo?” sigaw niya habang nakahawak sa ulo niya.“Mommy!”Hinanap niya ang kinaroroonan ng boses ng bata. Napapadaing siya sa tuwing may naaapakan siyang matutulis na bato. Nanlaki ang mga mata niya nang nakita ang anak niyang umiiyak. Tumakbo siya para puntahan si Max. May sugat ito sa paa at galos sa kamay.“W-Where’s your Dad?” tanong niya habang pinupunasan ang mukha nito.Napalingon siya sa likuran niya nang ituro ni Max ang kinaroroonan ni Liam. Nakahiga ito sa lupa at walang malay. Binuhat niya si Max saka nila pinuntahan si Liam. Maingat niyang pinaupo si Max sa malaking bato. Hinawakan niya ang dibdib ni Liam. Nakahinga siya ng maluwang nang may narinig niya ang malakas na pagtibok n
Mabilis na lumapit ang mga pulis para pigilan si Francine sa pananabunot ng buhok ni Celine.“Mamamatay tao ka! Sarili mong anak pinatay mo!” sumbat niya.“I’m not a killer, Francine. Hindi ko pinatay ang anak ko!” galit na sigaw ni Celine. Sinubokan niyang atakihin si Francine ngunit hindi niya magawa dahil nakahawak ang mga pulis sa kaniya at pilit na inilalayo sa isa’t isa. “Buhay si Selena! Buhay ang anak ko!”“Wala na siya! You killed her! Nadamay siya sa pagiging makasarili mo! Ikaw ang dahilan kaya siya nasunog doon sa loob ng underground! Pinatay mo siya!” paninisi ni Francine.Umiling-iling si Celine. “No! She’s alive! My daughter is alive!” Tumawa siya. “Selena? Baby? Mommy won’t leave you. Magpakita ka na sa akin.” Sinipa ni Celine ang dalawang pulis na nakahawak sa kaniya at mabilis na tumakbo para pumasok sana sa nasusunog na factory. “I’ll find my daughter. Selena is alive. Nagmamakaawa ako sa inyo. Kailangan kong puntahan ang anak ko sa loob. Kailangan ako ng anak ko.”
Siguradong-sigurado na ako kay Liam, kahit na mabilis ang lahat, alam kong sigurado na ako sa kaniya. Pero hindi pa rin ako makapaniwala. Hindi ako makapaniwala na ikakasal na kami. Marami kaming pinagdaanan pero heto kami ngayon, nanatiling matatag ang pagmamahalan namin sa isa't isa. Binili niya lang ako ng dalawang milyon pero ang kapalit no'n ay panghambuhay ko siyang makakasamang bumuo ng pamilya. Nabuntis niya ako na wala sa plano, pero alam kong ginawa namin iyon na mahal ang isa't isa at alam ko ang kaakibat na responsibilidad sa likod ng lahat. Pero ganoon nga siguro, we make the most out of the things given to us. Iniwan ko siya, tumayo ako sa sarili kong mga paa, at nakilala ang tunay kong pamilya. Hindi naging madali ang lahat para sa amin. Naging magulo ang buhay namin at marami akong nalaman tungkol sa mga nakaraan ng aming mga pamilya. Ngayong araw ay papakasalan ko na ang lalaking mahal ko. Hindi nagbabago ang ang isip ko na abotin ang lahat ng mga pangarap ko. I
"Fuck!" he said when he realized that he couldn't successfully pull me out of him without hurting me. He exploded on my mouth. I stayed there to make sure I clean him up. He was helpless as he sat on our bed, still feeling the waves of his explosion. I smiled. I licked my lips and saw him locking helpless. He stroked my hair gently. He bit his lower lip. "That was so good..." he uttered. Without ado, I pulled my panties out of me. I am wearing a skirt. Itinapon ko ito sa sahig at muling hinawakan ang naninigas niyang alaga. I rode him while he's still very erect. I was extremely wet that he slid unto me easily, even when he's huge. Sumakit lang nang tuloyan na akong naupo sa kandungan niya. He was inside me to the brim. He filled me so much that just the act of putting him in almost made me convulse with pleasure. Then, I started thrusting on him, riding up and down.His kisses landed on my chin as I pushed myself away from him. Then he moved to my neck. His soft kisses made me ev
One Month Later. A cozy living room filled with wedding magazines, fabric swatches, and a calendar marked with important dates. I stand in the center of the room, surrounded by wedding planning materials, a mix of excitement and nervousness in my heart. It all starts here, the journey to the most important day of my life. I sit down with Liam, as we discuss potential wedding venues, flipping through brochures and photos."Liam, what do you think about having the ceremony in a garden? The idea of saying our vows surrounded by nature sounds magical," I suggested. Tiningnan ko ang ibang pahina upang tingnan ang ibang venue sa kasal namin. "I love that idea. Let's make it happen. It'll be a beautiful backdrop for our special day," komento ni Liam. "Mommy, I'm hungry," sabat ni Max. Kumuha ako ng biscuits sa bag ko at ibinigay ito kay Max. "Matagal pa po ba kayo?" "Malapit na kaming matapos, Max. Kainin mo muna ang biscuit. Tataposin lang namin 'to para makakain na tayo ng pananghalia
Francine's POV Umawang ang labi ko sa tanong ni Liam. Para akong biglang naestatwa at binuhosan ng malamig na tubig. "Daddy!" gulat na sambit ni Max at isinubsob ang mukha niya sa dibdib ni Liam. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Paano siya nagkaroon ng amnesia? Bakit hindi sinabi ng doktor sa amin ang tungkol dito? "Who are you, woman?" pagdidiin niya sa salitang woman. Kumurap-kurap ako. Kukunin ko na sana si Max ngunit bigla niya itong hinila. "W-Wala ka bang naaalala, Liam?" tanong ko. Umiling siya agad. "I know this boy is my son. But who are you?" Kumunot ang noo niya. Napasinghap ako nang naramdaman ang mabilis na pagtibok ng puso ko. "Dad, this is Mommy," sabat ni Max na siyang mas lalong nagpakunot sa noo ni Liam. "She's your mother? But how?" He smirked. Tumayo ako sa pagkakaupo. Parang hindi ko na kakayanin 'to. I need to see the doctor. Kailangan ko siyang makausap at itanong sa kaniya kung bakit hindi ako maalala ni Liam. Pinunasan ko ang nangingilid na l
Liam, Max, and Francine are seen resting in their beds, surrounded by medical equipment. May lumapit na nurse kay Francine para i-monitor ang kalagayan niya. Kagigising niya lang pero si Liam agad ang hinahanap ng mga mata niya. "How are you feeling today, Ma'am Maxey? Any dizziness or headaches?" Dahan-dahang inalis ng nurse ang bandage. "I'm okay, just a bit sore. Thank you for taking care of me." Bumaling siya sa anak niyang mahimbing na natutulog. "How's my son?" "Nasa maayos na kalagayan na po ang anak niyo, Ma'am," sagot ng nurse. "How about my fiance? Kumusta siya?" dagdag na tanong ni Francine. Napalingon ang doktor sa kanila. Ngumiti ito. "Mr. Smith is a fighter, Ma'am. Successful po ang operasyon." Nakahinga ng maluwang si Francine. Bumangon siya at umupo sa kama habang inaalalayan ng nurse na nag-a-assist sa doktor. Nilapitan siya ng doktor, tinitingnan ang mga sugat niya. "Your wounds are healing well. We'll remove the stitches soon and monitor your progress," sabi
Mabilis na lumapit ang mga pulis para pigilan si Francine sa pananabunot ng buhok ni Celine.“Mamamatay tao ka! Sarili mong anak pinatay mo!” sumbat niya.“I’m not a killer, Francine. Hindi ko pinatay ang anak ko!” galit na sigaw ni Celine. Sinubokan niyang atakihin si Francine ngunit hindi niya magawa dahil nakahawak ang mga pulis sa kaniya at pilit na inilalayo sa isa’t isa. “Buhay si Selena! Buhay ang anak ko!”“Wala na siya! You killed her! Nadamay siya sa pagiging makasarili mo! Ikaw ang dahilan kaya siya nasunog doon sa loob ng underground! Pinatay mo siya!” paninisi ni Francine.Umiling-iling si Celine. “No! She’s alive! My daughter is alive!” Tumawa siya. “Selena? Baby? Mommy won’t leave you. Magpakita ka na sa akin.” Sinipa ni Celine ang dalawang pulis na nakahawak sa kaniya at mabilis na tumakbo para pumasok sana sa nasusunog na factory. “I’ll find my daughter. Selena is alive. Nagmamakaawa ako sa inyo. Kailangan kong puntahan ang anak ko sa loob. Kailangan ako ng anak ko.”
Nagising si Francine pagkatapos ng malakas na pagsabog ng building. Napahawak siya sa ulo niya nang may nakita siyang tumutulong dugo. Parang mabibiyak ang ulo niya sa sakit dahil sa lakas ng pagkabunggo ng ulo niya sa puno. Dali-dali siyang bumangon at hinanap sina Max at Liam.“Max, Liam! Nasaan kayo?” sigaw niya habang nakahawak sa ulo niya.“Mommy!”Hinanap niya ang kinaroroonan ng boses ng bata. Napapadaing siya sa tuwing may naaapakan siyang matutulis na bato. Nanlaki ang mga mata niya nang nakita ang anak niyang umiiyak. Tumakbo siya para puntahan si Max. May sugat ito sa paa at galos sa kamay.“W-Where’s your Dad?” tanong niya habang pinupunasan ang mukha nito.Napalingon siya sa likuran niya nang ituro ni Max ang kinaroroonan ni Liam. Nakahiga ito sa lupa at walang malay. Binuhat niya si Max saka nila pinuntahan si Liam. Maingat niyang pinaupo si Max sa malaking bato. Hinawakan niya ang dibdib ni Liam. Nakahinga siya ng maluwang nang may narinig niya ang malakas na pagtibok n
Nakahinga nang maluwag si Liam pagkatapos niyang maalis ang nakakandadong kadena sa mga paa niya. Napaupo siya sa sahig nang naramdaman ang pamamanhid ng buong paa niya. Inalalayan siya nina Francine at ng mga bata sa paglalakad exit dahil hindi siya makalakad ng maayos. Napadapa sila nang bigla na namang may sumabog. Mabilis na hinila ni Liam ang mag-ina nang biglang may nahulog na kahoy galing sa kisame. "Mommy!" Hinawakan ni Liam ang kamay ni Selena nang bigla itong umiyak. "I'm scared..." "Don't be scared. Nandito lang si Daddy. Ililigtas kita," bulong ni Liam para pakalmahin ang bata. Kahit namamanhid ang mga paa niya at mahapdi ang kaniyang mga sugat, ginamit niya ang natitirang lakas niya para buhatin si Selena. Alam niyang hindi ito titigil sa pag-iyak kung hindi niya ito bubuhatin o hindi makita ang ina ng bata. Napaatras sila nang biglang may nahulog na namang kahoy at kumalat sa dingding ang apoy. Luminga-linga sila sa paligid habang naghahanap ng daan palabas. "We're
Binuhosan ng gasolina ang mga katawan nina Francine, Liam, at Max bago sila iniwan ng mga tauhan ni Celine. Makalipas ang ilang minuto mula nang nakalabas na sa underground ang mga tauhan ni Celine ay nagkamalay si Francine. Napahawak siya sa dibdib niya habang umubo at hinahabol ang paghinga niya. Agad na umalalay ang anak nila para makatayo siya. "Are you okay, Mommy?" nag-aalalang tanong ng anak nila habang nagpupunas ito ng mga luha. "A-Ayos l-lang a-ko, Max," sagot niya at pilit na pinapakalma ang sarili. Tumayo siya at nilapitan si Liam. Nagdurugo na ang mga paa at kamay nito. "H-Honey..." sambit ni Liam. Namumutla na ang labi niya dahil sa pagod, uhaw, at gutom. Napatingin silang lahat sa paligid nang may naamoy silang nasusunog. Nanlaki ang mga mata ni Francine nang nakita ang isang tauhan na may hawak na lighter. May sinusunog itong papel sa malaking lata. Nakangisi itong nakatingin sa kanila. "Naiinip na ako. Gusto ko ng sunogin ang buong lugar!" nakangising sabi ng lal