Chapter 7

I was already late. Well, I still had a few more minutes before the Meeting de Avance starts. Pero kahit na, nakakahiya pa lalo na at isa ako sa mga candidates.

I picked up my pace and almost bumped into someone. Ito yung moment na lagi kong nababasa sa mga novels at napapanood sa mga movies. 'Yong you bump into a cute dude and then boom! May potential boyfriend ka na.

"Tatiana?"

My eyes widened as I saw his familiar face.

"Oh, bistro boy. The vocalist," gulat at may pagka-mangha kong sabi.

He smirked. "Glad you remembered me," he said playfully between his smirks. "Sorry! Nag-away ba kayo nung boyfriend mo?"

"Uh, no!" Agad kong tanggi sakanya. "I mean, he's not my boyfriend. Sorry nga pala sa inasal niya that night."

"Really?"

I nodded. This is the usual way for boys to know if the girl they're flirting with is committed, or not.

"I don't want to be rude, pero nagmamadali kasi talaga ako e." I look at my wristwatch, "5 more minutes, Tat." I whispered to myself.

"Okay then. See you when I see you," he said.

Nagpa-alam na ako sakaniya at mabilis na tumakbo sa St. Rose Hall, kung saan gaganapin ang Meeting de Avance for Seniors.

"Miss!"

I stopped, and irritatedly faced the person who called me. Of course, it's no other than our School Guard, slash feeling Principal.

"Manong naman e," pagmamaktol ko.

"Ang I.D, sinusuot hindi hinahawakan," he lectured. "Isuot mo muna bago ka pumasok." Utos nito sa akin.

"Manong, naiwan ko po 'yung strap ko."

"Hindi ka pwedeng pumasok. Sumusunod lang ako sa rules and regulations, pasensya na."

"Manong, naiwan ko po talaga yung strap ko!" Inis kong paliwanag dito. Kung babalikan ko pa 'to ay maliwanag pa sa sinag ng araw na maabutan ako nang closed gate.

"May I.D naman po ako. Ang nakalagay naman po 'NO I.D, NO ENTRY' hindi naman sinabing 'NO STRAP I.D, NO ENTRY' e."

Ang epal naman masyado. Alam kong ginagawa niya lang ang trabaho niya, pero I have my I.D for petes sake. Strap lang naman ang wala e!

I bit my lower lip. In any minute at magsisimula na ang campaign.

"Manong, syota ko yan."

Tinanungan lang kami nung guard, at hinayaang hilain ako papasok sa loob ni Leo. Ang unfair! May discrimination, porket gwapo pinayagan? Bakla ata yung guard e.

"Thank you! May pakinabang ka rin palang bakulaw ka."

"Galingan mo," pagbibilin nito sa akin. "Tatawanan kita kapag pumalpak ka."

"Basher!" I shouted bago lumapit sa mga ka-partido ko. Abala ang mga 'to sa paghahanda nang ilan sa aming campaign materials.

"Sorry, Pres! Hinarang ako ni manong Gado e." Pagpapaliwanag ko, dahil kanina pa pala nagsimula ang kabilang partido. Muntik na akong hindi umabot dahil sa guard.

"Mag-ayos na kayo, malapit na silang matapos." Bilin sa amin ng isa sa mga usher.

Inayos namin ang aming sarili at ganoon din ang mga gagamitin namin mamaya. Inihanda din namin ang aming campaign banner, at ppt para sa aming mga platforms.

"Thank you, LABEL PARTY! And now, let's all welcome BIDA PARTY!" Mr. Ronald, the emcee, announced.

Pumunta kaming lahat sa gitna ng stage. I let out a deep sigh dahil parang nakakaramdam ako nang kaba, kahit na sanay naman akong humarap at magsalita sa harap ng maraming tao. Nakasindi naman ang aircon, pero nararamdaman ko pa din and init at pagtulo ng pawis ko.

"Beyond Imagination with Defined Action! BIDA PARTY!" Paninimula namin. Some of our schoolmates cheered for us and clapped their hands. I'm fully aware that popularity is sometimes the reason for victory. Kadalasan ay ganito ang paniniwala nila, na kapag sikat ka mananalo ka. Kapag sikat ka, may karapatan kang lumaban. Yes, I admit that popularity is a good factor, pero 'yong perseverance at ability pa rin naman ang pinagbabasehan.

"Mary Aryhen Dela Cruz, Grade 11 Representative! Maliit man sa inyong paningin, madami namang kayang gawin."

"Jake Aldrin Protacio, Grade 12 Representative! Malabo man ang paningin, malinaw naman ang aking hangarin."

"Rainer Capuno! Capuno, puno ng kasipagan at kasiyahan, sa numero matalino. Capuno for Auditor!"

"Ezekiel Panganiban, maasahan kahit saan, kapag kailangan laging nanjan, wag nating kalilimutan, Panganiban for Treasurer!"

"Nino Pagaduan, tunay na mapagkakatiwalaan at inyong sandigan. Pagaduan for Secretary!"

"Kein Xandie Domingo, tunay na dalisay ang serbisyo. Domingo for Internal Vice President!"

"Tatiana Cara Corsanes, tapat na serbisyo, maglilingkod ng buong buo at laging nanjan kapag kailangan niyo. Corsanes for External Vice President!"

"Andrei Balbadores, serving with commitment and action. Balbadores for President!"

Pinakilala namin ang aming sarili bago i-presenta ni Andrei ang aming mga platforms. Leo, suddenly looked up and caught me staring at him. He grinned boyishly at me, and I couldn't help but raise a brow.

The crowd cheered for us again, after presenting our platforms. Pinag-isipan namin 'to nang mabuti. Ayaw naming masayang ang boto na ibibigay sa amin kaya dapat at may kwenta at useful ang mga projects namin.

"Cassanda! Cassandra!" I shouted and run in their direction. Kakatapos lang ng kampanya; bukas pa ang election kaya may oras pa kami para maglagay ng mga campaign materials sa tabi tabi.

"Hoy, kalmahan mo baka madapa ka.Engot ka pa naman minsan," pang-aasar ni Vettinah.

"I have good news for you, Cassandra!"

"Good news means lalaki?" She jokingly asked. Her eyes widened When I gave her a nod as a response.

"Oh my gosh!" she hysterically exclaimed.

"Remember the vocalist sa Bistro?"

"Don't tell me?!"

"Oo! Nakita ko siya kanina sa quadrangle!"

Iniwan ko siyang kinikilig dahil tinatawag na ako sa partido. We still have a lot of things to do, like putting the banners and posters. Unexpectedly, Leo, volunteered to help us.

"Ang galing mo kanina," pamumuri nito sa akin habang nagdidikit ng poster.

"I know," tipid kong sagot sakanya.

"Ang sungit mo naman," he chuckled a bit.

"Alam mo kung bakit?"

He smirked. "Bakit? Kasi pwet ko may rocket?"

"Because of the gravity of the earth."

He laughed and continued what he was doing. Sa totoo lang hindi naman talaga ako ganito, hindi naman talaga ako masungit. I was just guarding my heart and my feelings. I don't want to feel the same pain as I did before. Ayaw ko nang maramdaman yung pakriamdam na hindi mo alam kung bakit mo nararamdaman. Nakakatakot dumating sa point na baka pati sarili mo mawala na.

"Tatiana," tawag nito sa akin kaya ako napalingon sakanya.

"Gravity ka ba?"

I almost raised a brow because of his stupid question. What now?

"Bakit?"

"Kasi kahit gaano pa kataas ang lipad ko, bumabagsak pa rin ako dahil sayo."

"Ew! Corny," I replied. "Tao ka ba?" napalingon ito sa akin ng hindi inaasahan, dahil sa tanong ko.

"Bakit?"

"Wala lang. Akala ko kasi hayop ka e."

He laughed out loud. "Hayop sa ka-guwapuhan."

"Ang yabang talaga." Bitbit ang natitirang posters ay naglakad ako palayo sakanya.

"Oy, teka lang!" Paghahabol nito sa akin. Ng makalapit siya ay kinuha niya ang mga dala ko.

"Ano nanaman ba?!"

"Nagugutom ako," pag-papaawa nito.

"Pake ko? Hawak ko ba bunganga mo, ha?"

"Hindi, pero hawak mo naman puso ko."

He winked seductively. Tinalukuran ko na 'to dahil nagugutom na din ako. Wala na akong oras makipaglokohan pa sakanya.

"May utang ka sa akin, diba?"

Bigla akong napatigil sa paghakbang ng maalala ang tungkol sa bagay na 'yon. Oh crap! Guess I don't have a choice but to eat lunch with this ugly creature.