Remember We finished our medical mission as well as my research and I am glad that I become close to Dr. Anton. We part ways and promise to see each other when I finally decided to take my masters.Thinking about it makes me anxious. How about Elijah? Sana pumayag siya sa mga gusto kung mangyari.“Babe I’m home”. Mahina kung saad dito ng makarating sa kanyang penthouse. Nakita ko si Nana Maring na nagluluto. Kumaway ako dito at agad naman itong ngumiti.“I’m so exhausted!”. reklamo ko sa kabilang linya.Tumawa ito. Kaya naman bahagyang gumaan ang pakiramdam ko."Me too". Mahinang sagot nito.“Want a massage sir?”. I erotically said.“Umm..Mmmmmm”. He whisper and I laugh because I heard him curse.“I swear makakatulog ka ng mahimbing”. Sabi ko habang pinipigilan ang mga ngiti.“Uhummm…why don’t you come up to our room”.I gasped and checked immediately if he is calling me via long distance but to my surprise! he is calling me via local line.Narinig kung tumawa si Nana ng makita ang r
RowanWhen we arrived at the hotel room, we immediately wrapped each other, we shared hot and beautiful night.“I need to go to the company, baby, sigurado kamang ayaw mong sumama?”. Sabi nito habang nag bibihis.“I’m too tired babe, next time”. Sagot ko dito. Bumangon ako para tulungan itong mag lagay ng tie.“Can I visit my friends tomorrow?”.He put his hands on my waist.“Without me?”.“I don’t want to disturb you, I know you’re too busy. But I love to bring you next time”. I said while tip toeing to reach his lips for a kiss.“Hmmm. I’ll clear my schedule then”. Nakataas ang kilay nitong sagot at ngumiti. I rolled my eyes. I know how busy he is.“I can manage babe, please don’t mind me”.“I hate that…wala si Matias dito and–“Don’t worry, okay?”. Putol ko dito. Hindi ko alam kung ano pang dapat nitong ipag-alala.Kung di pa tumunog ang cellphone nito ay di pa ako bibitiwan. We shared a short hot kisses before he leave.I immediately contacted my friends who’s in Washington hospit
First Tears“You’re not staying for the night again?" Takang tanong ko habang sinusundan ng tingin si Elijah na nagbibihis. It’s been 3 days, umuuwi lang ito para magbihis at harapin ako.“Mamita needs me”. Tumingin ito sa gawi ko. I saw the sadness in his eyes. Ilang araw ko na ding napapansing balisa ito o sadyang stress lang sa trabaho.“I’m sorry–I can’t…I can’t bring you there…No…I can, but I don’t want to hurt you. Hindi ko alam kung anong magagawa ko kapag nakita kita–”.His eyes were soft while looking with mine. I pushed my lips to smile.“Baby, you know I–Umiling ito. I know what he is trying to say.“But I want you to know that, it is you who I love and I want to spend the rest of my life with you. I don’t have to ask an approval from them. Not anymore.”.I walk towards him. His eyes full of senserity.“I love you. That all I need”. Sagot ko naman dito.“Mamita, mabait naman siya at ikaw…you are the purist ang the kindest person I ever had. I want her to see you like that.
Love Hurts“Levia?”.I find my self standing in front of Rowan’s Clinic. Of all the people, I don’t know why I ran to him.I saw his brows furrowed and his worried eyes. nanatili akong natayo at nakayuko. Naramdaman ko ang paglapit nito.“You’re crying”. Mahina nitong bulong.Dahan-dahan nitong tinapik ang braso ko. Lalong lumakas ang buhos ng mga luha ko. He grab him for a hug.“Shhhhh…It’s okay now Levia, dear”.He whisper while tapping my back slowly.“Come on”. Hinila ako nito papasok ng hospital.Bahagya akong kumalma ng nasa loob na kami. Giniya niya akong maupo sa sofa at nanatili itong tahimik. Sa ilang araw na di sinasadya naming pagkikita tuwing kasama ang mga kaibigan ay napagtanto kong wala na ang galit sa puso ko para dito.This is Rowan, every time na may problema ako ay hinahayaan niya lang akong umiyak ngunit di niya pinababayaang mag-isa. He is not just my boyfirend, he is my first friend when I came here in the foriegn country.“Your boyfriend got engaged today, I se
Process Agad akong nag empake ng mga gamit pagdating sa kwarto ng hotel na tinutuluyan naming dalawa. Now I know why he didn't bother to bring me to his apartment... it is because of her. Matias is just seating outside. Sinamahan niya akong bumalik dito. We didn't talk. He never ask me anything. Nanatili lang itong tahimik. I heard my phone beep. Kumunot ang nuo ko ng makatanggap ng email mula kay Chimuel. ‘Runaway tips’ Napailing ako. alam kung nag-aalala na ito sa akin ngayon. I clicked his mail. ‘Runaway tips: Cry as much as you can and blow your nose. Talk to Jano, he didn’t mean to offend you. He is worried. I sent a ticket to Mexico, if you decide to really runaway. I have an apartment in the city and I already attached the additional details. Bank account is secured. Yuhan and Namo are on our side. Kahit paano ay napangiti ako sa nabasa. Chimuel really know how to ease my pain. I replied. ‘I miss you, no…I won’t runaway this time’ I remained calm while on our wa
Target When I arrived at my unit I saw a red envelope outside my door. Nagtaka akong napatingin dito. This is the same style of envelope na nakuha ko sa airport noong bumalik ako dito. Pinulot ko ito at agad na pumasok para hanapin ang envelope na tinago ko. Tinitigan ko ang dalawang envelope at kunot nuong binuksan ito. Nabitawan ko agad ng buksan ito at nanlaki ang mga mata. Both envelop is written with red marks with deadly skull. A threat. ‘Now…Surely I am aiming the right target–be safe’ My photo was covered with blood and a big red mark ‘X’ on my face. Anong ibig sabihin nito? Again? What it is? Kinabahan ako at agad na tinawagan ni Chimuel. “Levy?”. “Chim, can you…can you come over, please?”. Nanginginig ang boses kung saad dito. Hindi na ito nag tanong at agad na binaba ang tawag. Ilang oras lang ang hinantay ko ay narinig ko na ang mahinang tawag nito mula sa labas. Pagbukas ay bumungad sa akin ang nag aalalang mukha ng kaibigan. Agad akong yumakap dito at siniksik
Blood Hindi ko alam bakit ako kinakabahan ngayong araw. Hindi naman ito ang unang pagkakataon na magkikita kami simula noong mag hiwalay kami. No. I always seen them. Laman sila sa lahat ng balita ma pa tv man o social media. Pilit kung pinanatag ang isip ko. I smile at Happy ng makasalubong ko ito sa hall way. “Oh! Creep! You’re smiling like a crazy person, Dr. Verde. Mukhang di ka gagawa ng mabuti”. Pabiro nitong sabi at sumabay ng lakad sa akin. “Tsk!”. “Kung makangiti ka kala mo di ka umiyak ng ilang linggo ah!”. Panunukso nito. I roll my eyes. Really? Tangina. Pina alaala pa talaga. Bakit nakalimutan ko ba? Iniisip ko pa nga lang ngayon diba? Kahit ang isip ko komokontra. I let out a long and heavy sight.“Tapos mamaya makikita—“I’m okay now. Isang buwan na naman ang dumaan’’. Tumango-tango ito ngunit alam kung di ito naniniwala sa sinabi ko. I let out a loud sigh, again.“Para saan yan? Kanina ka pa naka buntong hininga. Ang lalim ”. “It’s good for the heart, try it eve
2 years later… “I’m coming home!”. Masigla kung bati kay Chimuel. Sumilay ang ngiti sa mga labi nito. “Yes! Thank you dear!”. Bakas sa mukha nito ang saya. “Finally! Chim, you will become a Tan in a days from now. I’m so happy for you and Yuhan”. After 2 years, Yuhan and Chimuel is now finally getting married. They delayed their wedding last year because I am still undergoing therapy. Hindi sila pumayag pareho na wala ako sa kasal nila kaya naman kahit na hindi pa ako pwedeng makakuha ng bakasyon habang nasa training ay gumawa ako ng paraan sa tulong ni Rowan. 5 days. Sandaling panahon man kahit paano ay makakadalo ako. After that incident 2 years ago, nagising ako na nasa America na. Tito and tita never leave my side. 2 months akong walang kibo, still processing… sa lahat ng pangyayari. I can’t believe Dr. Morgan did it at hanggang ngayon ay di pa din ito nahuhuli, ilang beses kung sinubukang tanungin sina tita tungkol sa nangyari ngunit maging sila ay walang alam. Chimuel and