Chapter 4: Friend

"Wala pa." I said.

"Okay, thank you." Aniya bago umupo sa vacant chair na nasa tabi ng akin. "Anong name mo, mare?" She asked.

Pinasadahan ko siyang muli ng tingin bago sumagot ng, "Nouv."

"Noob as in bobo?" She laughed at her own joke. Parang hindi naman nakakatawa 'yon.

"Nouvelle. Nouv for short." Simple kong sagot.

"I'm Aemlene Jane Rivero. Ayan ha, complete name pa. Tandaan mo yan. Pwedeng Aem na lang para mas maikli. Ayoko ng Jane, masyadong common." She said kahit hindi ko naman tinatanong. "Nice to meet you." Dagdag pa niya. A big smile is plastered on her face.

I nodded. Sumagot na lang akong "Nice to meet you, too" para hindi naman magmukhang rude.

"Block yata ang section natin. Ibig sabihin magkaklase na tayo hanggang 4th year! May kakilala na ako!" maligaya niyang sabi. "Bakit ka nag-economics?" she asked.

"No choice." Tipid kong sagot.

"Ay gano'n? Ako kasi nag-economics kasi yung tita ko Economics rin kinuha. Marami raw opportunities  dito. Kaya nga lang, mahirap daw. Kailangan magaling ka sa math." Ang daldal naman ng isang 'to.

"Nakita ko nga rin na puro math ang majors natin. Lalo na yung calculus. Hindi ko pa naman alam yon." I said.

"Bobo rin ako sa math! Nagpapatulong nga lang ako sa kuya ko kasi Engineering ang tinetake no'n ngayon. Sakto! Kapag hindi natin alam, paturo tayo sa kaniya! Gusto ko talaga 'tong program na 'to kaya dapat maging magaling ako sa math! Kakayanin ko naman siguro yon? Kakayanin natin?" Mahaba niyang kwento.

I nodded. "Kakayanin naman siguro." Dagdag ko sa naunang reaksyon.

"May kasabay ka bang kakain mamaya? Sabay ka sa 'min?" Suggest niya.

I said no. "Kasama ko rin yung pinsan kong kumain. Next time na lang." I lied. Hahanap lang naman talaga ako nang tagong lugar at doon kakain. I packed my lunch para hindi na hassle ang pagpila.

"Okay, next time. Nga pala, ang cute ng mask mo. Hindi ka ba naiinitan?" komento niya. I shook my head.

Lagi kong nakakadaldalan si Aemlene. She's cheerful and has that comfortable air in her. Kaya hindi na nakapagtataka kung gagaan ang loob ko sa kaniya.

"Nouv, can I ask you a question?" Tanong ni Aemlene asked.

We're now here on their condo. Tatlong linggo pa lang ang nakalilipas simula nung unang pasukan subalit ang dami na agad naming gawain. May gagawin kaming by partner sa isa namin course, at kaming dalawa ni Aemlene ang naging magkapartner.

"Nagtatanong ka na."

"Ang attitude mo talaga. But I wanna know why you're always wearing a mask. Do you have allergies or what?"

"I don't have allergies. Uhmm mas comfortable kasi akong nakamask kaya palagi kong suot."

"Why?"

"Hmm. Paano ko ba ikukwento? Mahabang kwento eh. Kain muna tayo tapos gawa ng activity, tapos kapag may time pa, ikukwento ko sayo."

Tumayo ang babae at nagpunta sa kanilang kitchen. Sumunod ako sa kaniya at sinubukan siyang tulungan sa kaniyang ihahandang pagkain.

Tahimik akong pinagmamasdan ng aking kaibigan noong kakain na kami. I know what she is thinking. Ngayon niya pa lang makikita ang itsura ko kaya tutok na tutok ang isang 'to.

"Baka naman malusaw ako niyan."

Tumawa si Aemlene sa aking sinabi. "Nakakacurious kasi. Like never pa yata kitang nakita na hindi nakamask."

"Tsh." I touched the side of my ear para alisin ang strap ng mask na nakakabit sa tenga ko. I watched Aemlene's expression habang unti-unting nirereveal ng mask ang akin mukha. Nanlaki ang mata nito at nag-iwas ng tingin. Ngumisi ako dahil alam ko ang gan'yang reaksyon.

"Ano? Ayos ka pa ba, Aemlene?"

Umirap ang babae bago ibinalik ang tingin sa akin. Bumuntong hininga ito bago nagsalita. "I don't get why you're hiding your face. Dahil ba ganiyan ang itsura mo?"

"Uhm, yup."

"Pero hindi ko maintindihan! Tell me more!"

"Gawa muna tayong activity."

Nagpunta kami sa parang study area yata nila, dahil puro books dito at may mahabang table. Parang isang maliit ito na library at working place. Sa malayong banda ng lamesa ay may nakapatong na mga papel at iba't-ibang klase ng ruler.

"Teka, ayusin ko lang mga gamit ni Kuya. Ang kalat, grabe."

Surprisingly, natapos kami kaagad sa aming agenda. Mukhang gustong-gusto ng babae na magkwento ako kaya gumana nang mabilis ang brain cells niya.

"So?"

"Okay. Ikukwento ko na. Bata pa lang kasi ako, wala nang kumakausap sa akin..."

Ang mga bata ay kaniya-kaniya ng grupong kinabibilangan. Pero sa'kin, walang gustong makigrupo. Walang gustong kumausap. I'm on my fifth grade ngunit wala pa rin akong nagiging kaibigan.

"Hi, anong ginagawa n'yo?" Tanong ko sa isang grupo ng babae na parang kinikilig yata sa kanilang pinag-uusapan. Nahinto sila sa tawanan at biglang naging seryoso nang lumapit ako sa kanila. Nginitian ko sila, pero naging hilaw din dahil halatang hindi nila gusto ang pakikisali ko.

"Tara na nga, lipat na tayo ng pwesto. May epal, hindi naman kasali." Sabi ni Jasmin, yung leader yata sa grupo na yon. Umalis nga ang grupo at naiwan akong mag-isa na nakatayo roon.

Kahit na gustong-gusto kong makipagkaibigan, ayaw naman nila sa akin. HInding hindi ko maintindihan kung bakit. Mabait naman ako.

"Hayaan mo na, anak. Naiinggit lang ang mga 'yon sa 'yo. Hindi mo sila kailangan. Gawin mo na lang ang mga bagay na gusto mong gawin." Ani ng akin ina ng minsang magtanong ako kung bakit kaya walang may gusto sa akin. 

Tumango ako rito at pumunta na lang sa aming kwarto para gawin ang ilang takdang aralin. Bakit kaya gano'n? Iyong mga lalaki ay lalapitan lang ako para mang-asar. Iyong mga babae naman ay hindi man lang lumalapit sa akin.

Pagpasok ko kinabukasan ay ganoon pa rin. Tahimik akong umaasang mayroon nang makikipagkaibigan sa akin. Sa bahay kasi, wala rin akong makausap. Si papa ay sobrang tahimik. Si mama naman ay magsasalita lang kapag tinanong, o 'di kaya ay kapag magtatanong siya kung kumusta ang grades ko. 

"Malapit na ang field day ng ating school. Bukod sa sayaw ng ating buong section, mayroon pang sasayaw para sa intermission number. Sino rito ang gustong sumali roon?"

Nagtaas ako ng kamay. Nakataas din ang kamay ng ilang babae na kasali sa grupo ni Jasmin. Si Jasmin naman ay masama ang tingin sa akin.

"Mama! Sumali ako sa sayaw sa field day namin!" hinihingal kong sabi kay mama. Tinakbo ko kasi ang kusina namin para ibalita sa kaniya ito.

Tinignan lang ako ni mama bago bumalik sa kaniyang ginagawa. "Gastos na naman yan."

Naging hilaw ang ngisi ko kay mama bago ako umalis at dumiretso na sa aming kwarto. Bakit? Bawal bang sumali? Wala naman yatang gagastusin bukod sa aming costume. At bibigyan din naman ako non. Kung may natutuhan man ako sa paraan nila ng pagpapakita ng pagmamahal sa akin, iyon ay ang pagbigay sa mga gusto ko. Kulang man para sa akin iyon dahil gusto ko iyong nakakausap sila sa nangyayari sa buhay ko, siguro naman ay ayos na iyon. 

"Okay, Nouvelle. Ieexcuse ko kayo sa klase para makapagpractice kayoo, pero hindi ibig sabihin ay hindi na kayo gagawa ng homework ah" ani ng aking guro. Tumango ako at lumabas na sa classroom at pumunta na sa aming gym. 

Doon ako ipinwesto ng choreographer sa gitna, para raw kitang-kita ako. Pagkatapos nitong ayusin ang aming pwesto ay nagsimula na itong ituro ang mga steps. Sa malayong gilid ay nakikita kong nakatingin sa amin si Jasmin, lalong-lalo na sa akin.

Noong mga sumunod na araw ay na-excuse ako sa klase para magpractice ng aming sayaw. Madalas ko ring napapansin na nakakasama si Jasmin sa excused kahit pa hindi naman siya kasali sa sayaw. Kahapon ay natapos nang tahiin ang aming costume. Kulay gold ito at itim, tapos palda na ganoon ding kulay. Excited na akong isuot yon sa aming mismong performance!

Kaya lang, nagulantang ako sa isang balita na sinabi ng aming choreographer. Mag-isa akong nakaupo sa aming classroom dahil ang aking mga kaklase ay kumakain pa ng kanilang tanghalian. Pumasok si ate Lenalyn, ang aming choreographer, para kausapin ako. Galit na galit ito.

"Bakit ngayon ka pa magbaback out kung kailang tapos na? At isang linggo na lang ay field day n'yo na?"

"Po? Hindi po ako magbaback out!"

"Pwes hindi ka na pwedeng sumali! Ano itong naririnig ko na sinasabi mo raw na ang pangit ng mga steps? Edi sana ay ikaw na lang ang nag-isip!"

"Po? Wala po akong sinasabing gano'n"

"Hindi ka na sasali. Ibigay mo sa akin ang naitahi mong costume. Ibibigay ko sa ipapalit ko sayo."

Hindi ko alam ang gagawin ko. Umalis na rin agad si ate Lenalyn at nagpatuloy sa pagtuturo ng step sa ipapalit daw sa akin. Halos pagbagsakan ako ng langit nang makitang si Jasmin ang papalit sa akin, na ngayon ay nakangisi na sa akin!

Yumuko ako at tahimik na umiyak. Napakaunfair! Isusumbong ko ba kay ma'am? Kay mama? Kaya lang huwag na. Baka mas lumaki pa ito. Sasabihin ko na lang na hindi ko pala kaya kaya nakiusap ako na hanapan akong kapalit, na maswerte ako dahil nagvolunteer pa si Jasmin kahit na isang linggo na lang ay field day na namin. Pinunasan ko ang luha ko at tumahan na. Dumukdok na lang ako para matulog saglit habang hindi pa natatapos ang aming lunch break.

Ibinigay ko ang aking costume kay ate Lenalyn, na siya namang ibinigay niya kay Jasmin. Ayaw ko na sana itong ibigay dahil akin naman talaga ito, pero natakot ako sa tingin sa akin ng choreographer. Binayaran na lang nila ang nagastos ko rito kaya wala na rin akong nagagawa. Pero simula noon, hindi ko na sinubukan pang makipag-kaibigan sa kung sino man sa kanila.