Luntian“Dapat agad ipaalam ng Party B ang anumang pangangailangan, alalahanin, o saloobin tungkol sa Party A at sa kanilang kasunduan para agaran itong matugunan ng Party A…”Naihanda ko na ang kontrata at kasalukuyan iyong binabasa ni Reyna sa gitna ng aming hapunan.Tumango ako sa binasa niya, ako ang naglagay noon. Isa sa tatlong mga kondisyon ko.“Ako si Party B,” nahihimigan ko ang pagkalito niya.Tumango ulit ako. “It says there.”“Hindi ba parang mas pabor iyon sa’kin?” Nilapag niya ang dokumento at sumubo sa kaniyang pagkain.“Is that so? I add everything that favors to me though,” I answered nonchalantly, busy sa pagkain ng luto niya.I need to hit the gym, really, mananaba ako kapag ganito nang ganito ang uuwian ko.“Na-review mo ba talaga ‘to?” Puno ang bibig niya habang pinapasadahan ng tingin ang dokumento.“Chew your food and don't talk whe your mouth is full,” pangaral ko at kumuha ng tissue para punasan ang labi niya.“Ako ang gumawa niyan kaya alam ko ang mga nilagay
ReynaAnong oras na pero nakahiga pa rin ako sa kama, nakatulala sa ceiling at pinaglalaruan ang labi kong buong gabi atang pinapak ni Lulu. Siya naman ay paniguradong nasa opisina na.Iniisip kaya ako noon? O kahit ang mga halik namin kagabi?Wala naman kaming ibang ginawa buong magdamag kung hindi ang maghalikan at magpalitan ng laway. Kumbaga, pang kindergarten pa lang ‘yong kagabi. At sa tingin ko, hindi kami basta makaka-advance kung busy siya sa trabaho.Speaking of trabaho, kahit pa ilang araw na akong namumuhay bilang isang disney princess, libre ang tinutuluyan at kumakain ng masarap na pagkain, bonus pang may humahalik sa’kin, kailangan ko pa rin na magtrabaho.Nag-iwan lang ulit ako ng note sa ref bago tuluyang umalis. Wala pa rin kasi akong cellphone, kasama ata sa tinapon ni Mama pero ‘di kasama sa binigay ni Lester. Baka nabenta na o baka sa bakal bote dahil isang ubo na lang naman iyon. Sayang lang ang sim card.May pera naman ako pero walang pampublikong sasakyan sa lo
Luntian“Gilbert,” tawag ko sa secretary.Napahinto ang palabas na sanang si Gilbert at nilingon ako. Binasa ko ang labi at pinaglaruan ang minutes ng kaninang meeting na kalalagay lang niya sa lamesa ko.“Tungkol sa business trip sa Japan, ako na lang pala ang pupunta roon.” Umiwas ako ng tingin at ipiniid ang mga labi.“Sir! Nakabili na ako ng ticket!” dumating ang inaasahan kong daing niya.Nang magrequest kasi ang partners sa Japan ng conference, naisip kong siya ang ipadala. Huli na kasi nang maisip ko na puwede kong isama si Reyna at iwasan si Tanya sa pagpunta ko roon. It was a two birds hit with one stone.Tama naman na simula nang ikasal si Gilbert ay hindi pa sila nakakapaghoneymoon ng asawa niya dahil sa mga pinatatrabaho ko. Kaya naman regalo ko na sana iyon.“I'll pay for it!” sinubukan kong kumbinsihin.“Nasabi ko na kay misis at nakapag-empake na kami!” he frowns.“I’ll give you two weeks paid day offs. I'll let you use the private jet, any country you want. Sagot ko an
ReynaIsang malaking drama na naman para sa mga kapit-bahay nang makita nila ako papasok sa eskinita, pauwi sa bahay.Hindi pa man ay pagod na ako. Siguradong makakarating kay Tiyo Kadyo ang pag-uwi ko. Kaya naman kailangan kong bilisan.“Nakalimutan niyong itapon ang mga papeles ko,” bungad ko kay Mama, walang tingin-tingin, nang salubungin ako sa sala.Wala akong oras para sa panibagong drama. Hindi ako puwede abutan ni Tiyo Kadyo.Nilampasan ko siya at ‘di na hinintay na mapagsalitaan o kaya naman ay biglang sapukin na lang. Dumiretsyo ako sa kuwarto at inangat ang higaan ko. Naroon pa ang brown envelope kung saan nakalagay ang mga papeles ko.Narinig ko ang yabag niya pasunod sa kuwarto. Pero hindi siya lumapit at nanatili lang sa pintuan.“Ang cellphone ko, kasama ba sa naitapon niyo?” tanong ko habang sinisilip ang mga dokumento, kung kumpleto ba at hindi inanay o kaya mineryenda ng mabait.Nakahinga ako nang mamataan na maayos naman ang lahat ng nasa loob noon.“Malay ko naman
LuntianHindi ko inaasahan ang inabutan ko pagdating sa bahay.Balak ko talaga na sunduin ulit si Reyna sa club. Maliligo lang sana nang mabilis dahil kumapit sa’kin ang amoy ni Tanya.May pagmamadali sa kilos ko dahil ayaw ko na mauna na siya mag-commute pauwi. I shoot her a text to make sure but I don't want to make her wait either, kaya naman mabilis talaga ang kilos ko. Ni hindi ko nga napansin na kumpleto ang tatlong footwear ni Reyna sa shoe rack; isang flip-flops, white sneakers at itim na heels.Her slides is still in the floor though. Iyon ang tanging napansin ko. Hindi ko naman akalain na iniwan niya iyon doon talaga at nag-paa lang.Hinubad ko agad ang coat ko at isinunod ang necktie paakyat pa lang sa hagdan. Pagpasok ko sa kuwarto ay namataan ko ang bukas na pinto ng bathroom, pero mas natawag ng brown envelope sa ibabaw ng kama ang atensiyon ko.I put down my discarded clothes on the bed and pick up the envelope. Medyo nabigla ako nang makita na mga dokumento ni Reyna an
ReynaMadami akong plano noong oras rin na sinabi ni Lulu na private plane ang sasakyan namin. “May stewardess ba roon?” kuryusong tanong ko.Kasalukuyan kaming nagpapababa ng kinain. Nakaupo sa couch at nanonood ng TV. Isang documentary iyon tungkol sa animal mating. Kasalukuyan na itong nasa kung paano nagme-mate ang mga orangutan.“We have one. But we can add more or have none if you're uncomfortable,” ngiti niya at sandali akong tinignan bago ibalik muli sa screen ang TV.Invested siya sa mating ng mga animals. Napaisip tuloy ako kung gagawin niya rin ba sa’kin ang mga iyon.At para mangyari iyon, hiniling kong walang stewardess sa eroplano namin. Sa amin lang ang buong eroplano bukod sa piloto at co-pilot nitong kasama. Puwede namin gawin ang mga bagay sa malaking espasyo. Iyon ang pinaghandaan ko bago ang takdang lipad pa-Japan.Pero habang wala ang pasaporte at abala pa si Lulu sa kaniyang maiiwang trabaho, sinubukan ko ulit na puntahan si Mama. At hindi iyon naging madali.Sa
Luntian“Oyasumi nasai!” Nagbow ang hotel staff na naghatid sa amin sa suite.“Oyasumi nasai,” I greet back and bow as well. Gumaya rin si Reyna kahit hindi nagsalita.Nang makalayo ang staff ay bumulong si Reyna sa’kin. “Ano ibig-sabihin no’n?”“Goodnight,” simpleng sagot ko.“Ah…” Napatango siya.Binuksan ko ang suite gamit ang keycard at iginiya si Reyna sa loob. Reyna excitedly roams inside and checks everything.Ibinaba ko ang parehong gamit namin sa gilid ng kama at nagsimula akong i-unpack ang sariling gamit.Reyna keeps on shouting with excitement, from every corner, whenever she sees something interesting. Tinatawanan ko lang habang nililigpit ang gamit namin.Pero ang mga ngiti at halakhak ko ay nalunok ko nang sa isang iglap ay nasa harap ko na siya, inagaw ang damit na tinitiklop ko at sininop sa gilid. Litong sinundan ng mga mata ko ang galaw niya.Marahas na ibinuka niya pa ang naka-man’s spread nang mga binti. Nanlaki ang mga mata at napasinghap ako nang lumuhod siya sa
ReynaSexy ako sa paningin ni Luntian.Bukod sa sexy naman kasi talaga ako, wala pa kailanman na nilabasan dahil lang nilabasan ako! Si Luntian lang. Ganoon ako ka-sexy sa paningin niya.Halos hindi ako pinatulog ng isiping iyon. Kahit medyo napagod sa aming strenuous activity, hindi makatulog ang masayang diwa ko.Bakit nga ba ang saya-saya ko?Hindi ko ito masagot at sa totoo lang, ayaw kong isipin. Nakakatakot ang parteng iyon ng relasyon namin. Isa iyong trap, mamali lang ako ng tapak, puwede akong mahulog. At sa baba, walang kasiguraduhan na may naghihintay na malambot na cushion o kahit trampoline na sasalo, mababalian ako na buto or worse mabagok ang ulo ko, mabaliw at mamatay.Hindi dapat kailanman magtungo roon ang isip ko.Unless masuklian ang feelings o mayroon akong 100 million. Baka sakaling magkaroon nga ako ng karapatan. E, kaso wala. Hindi dapat ako magtungo roon.Lumubog muli ang gilid ng kama nang umupo si Luntian sa tabi ko.“You sure you don't want to go with me?”
Reyna“I think I like you…” boses ni Lulu.Ginising ako ng boses na yon sa isip ko. Sa isip ko lang dahil tulog na tulog pa naman si Lulu sa tabi ko.Bakit ko ba napanaginipan ‘yon? Paano naman ‘yon mangyayari? Wala namang kagusti-gusto sa’kin. At higit sa lahat, hindi kami puwede. Masyado kaming magkaiba.Tingin ko, masyado kong binibigyan ng meaning ang mga ginagawa ni Lulu na kasama naman talaga sa kasunduan namin. Masyado na akong nagiging assumera. Mabait at gentleman lang talaga ‘yong tao.Idagdag pa na nahuli niya akong pinagpapantasyahan siya umagang-umaga. Muntik ko nang ipalupot ang shower sa leeg ko!Sinulit ko ang oras sa banyo para isipin kung paanong hindi kami makupot sa iisang espasyo ng aming suite. Saktong kumatok siya para sa breakfast. Kaya naman naisip kong ayain siyang lumabas.Malay ko, baka naman makakita ako ng nga guwapong Hapon na yummy! Baka sakaling mawaglit ang dimples ng isang ito sa isip ko.Pero disaster! Wala pang poging Hapon!Sinubukan kong iwasan p
LuntianI woke up to Reyna's intense gaze. Sa tindi nga ng pagtitig niya ay hindi niya na namalayang gising na ako. At halos mapaahon siya sa gulat nang batiin ko ng ‘good morning'. I would be flattered with the staring if she doesn't look anxious or something the way she looks at me.Ako naman tuloy ang nag-obserba.Umahon siya sa kama. Hindi ko alam kung para ba iwasan ang tingin ko o para talaga itali ang mahabang buhok.“Kanina ka pa gising?” Nahimigan ko ang pang-aakusa sa tono niya.I don't know if it has something to do with how I caught her staring or she just really doesn't feel like it today. But… she doesn't look like she woke up on the right side of the bed. Ni walang good mo-good morning.“Nope, I just woke up,” garagal pa ang boses ko at napakusot ng mata. Sabay ahon ko paupo sa kama para sana obserbahan pa siya.“Kanina ka pa gising?” Gusto ko sana siyang tudyuin pero mas bumuhos ang pag-aalala ko sa kinikilos niya.Umiling siya bago nagkibit-balikat. Pinulot ang bra sa
ReynaNakakakilig talaga ‘yong mga bl! Dati naman wala akong pakielam sa mga bading bading. Pero ngayon na may nasaksihan na sa totoong buhay, nakakakilig pala. A love that goes beyond gender. A strong and sincere and beautiful love. Sana totoo ang forever.Natapos ang huling araw ng conference ni Lulu sa aming chismisan tungkol sa tagong relasyon noong half Japanese at anak ng businessman. Talagang iniwan niya ang mga importanteng taong kausap para pakinggan ang mga chismis at kilig ko sa dalawang iyon.Akala ko nga tapos na ang kilig nang makabalik na sa aming suite, pero sumabog naman ang masarap at nakakakiliti na pakiramdam sa kalooban ko nang pihitin ako ni Lulu at sinunggaban ng marahang halik pagkapasok na pagkapasok sa aming suite.Lumagabog ang kung anu-anong mga bagay na natamaan ko habang unti-unting umaatras sa marahang tulak ni Lulu papasok pa lalo sa loob.“Hmmm,” ungot ko sa labi niya nang tumama ang balakang ko sa kung saan.Sinapo niya ang parteng tumama ng palad niy
Chapter 22LuntianHindi ko pinapansin si Reyna. I'm sulking. It's hell a petty but I can't help!“Is there a way for me to view their CCTV?” I feel so ridiculous asking the question. Kaya imbis na sa reception o sa security ko tanungin, sa maasahan na kay Gilbert ako nagtanong.“CCTV?”“Yeah, sa bandang pool hanggang sa mga elevators paakyat sa aming suite.” At talagang naging specific ako sa gusto ko.May mga kaluskos akong narinig sa gawi ni Gilbert.“Did you do something indecent in there?” Nahihimigan ko ang mapanuyang halakhak niyang pinipigil.“Hell no!” mariing tanggi ko.I won't undress Reyna for everyone to see! Oo at sa club siya nagtatrabaho, sumasayaw siya nang kapiraso ang suot at kung minsan halos wala na talaga. Sometimes the thought of it leaves a bitter taste against my tongue. Pero confident si Reyna sa ginagawa niya. And who am I to judge or to stop her from doing what she's confident about.Ang importante lang naman sa’kin ay ang honesty niya. Ang pagiging totoo n
ReynaSexy ako sa paningin ni Luntian.Bukod sa sexy naman kasi talaga ako, wala pa kailanman na nilabasan dahil lang nilabasan ako! Si Luntian lang. Ganoon ako ka-sexy sa paningin niya.Halos hindi ako pinatulog ng isiping iyon. Kahit medyo napagod sa aming strenuous activity, hindi makatulog ang masayang diwa ko.Bakit nga ba ang saya-saya ko?Hindi ko ito masagot at sa totoo lang, ayaw kong isipin. Nakakatakot ang parteng iyon ng relasyon namin. Isa iyong trap, mamali lang ako ng tapak, puwede akong mahulog. At sa baba, walang kasiguraduhan na may naghihintay na malambot na cushion o kahit trampoline na sasalo, mababalian ako na buto or worse mabagok ang ulo ko, mabaliw at mamatay.Hindi dapat kailanman magtungo roon ang isip ko.Unless masuklian ang feelings o mayroon akong 100 million. Baka sakaling magkaroon nga ako ng karapatan. E, kaso wala. Hindi dapat ako magtungo roon.Lumubog muli ang gilid ng kama nang umupo si Luntian sa tabi ko.“You sure you don't want to go with me?”
Luntian“Oyasumi nasai!” Nagbow ang hotel staff na naghatid sa amin sa suite.“Oyasumi nasai,” I greet back and bow as well. Gumaya rin si Reyna kahit hindi nagsalita.Nang makalayo ang staff ay bumulong si Reyna sa’kin. “Ano ibig-sabihin no’n?”“Goodnight,” simpleng sagot ko.“Ah…” Napatango siya.Binuksan ko ang suite gamit ang keycard at iginiya si Reyna sa loob. Reyna excitedly roams inside and checks everything.Ibinaba ko ang parehong gamit namin sa gilid ng kama at nagsimula akong i-unpack ang sariling gamit.Reyna keeps on shouting with excitement, from every corner, whenever she sees something interesting. Tinatawanan ko lang habang nililigpit ang gamit namin.Pero ang mga ngiti at halakhak ko ay nalunok ko nang sa isang iglap ay nasa harap ko na siya, inagaw ang damit na tinitiklop ko at sininop sa gilid. Litong sinundan ng mga mata ko ang galaw niya.Marahas na ibinuka niya pa ang naka-man’s spread nang mga binti. Nanlaki ang mga mata at napasinghap ako nang lumuhod siya sa
ReynaMadami akong plano noong oras rin na sinabi ni Lulu na private plane ang sasakyan namin. “May stewardess ba roon?” kuryusong tanong ko.Kasalukuyan kaming nagpapababa ng kinain. Nakaupo sa couch at nanonood ng TV. Isang documentary iyon tungkol sa animal mating. Kasalukuyan na itong nasa kung paano nagme-mate ang mga orangutan.“We have one. But we can add more or have none if you're uncomfortable,” ngiti niya at sandali akong tinignan bago ibalik muli sa screen ang TV.Invested siya sa mating ng mga animals. Napaisip tuloy ako kung gagawin niya rin ba sa’kin ang mga iyon.At para mangyari iyon, hiniling kong walang stewardess sa eroplano namin. Sa amin lang ang buong eroplano bukod sa piloto at co-pilot nitong kasama. Puwede namin gawin ang mga bagay sa malaking espasyo. Iyon ang pinaghandaan ko bago ang takdang lipad pa-Japan.Pero habang wala ang pasaporte at abala pa si Lulu sa kaniyang maiiwang trabaho, sinubukan ko ulit na puntahan si Mama. At hindi iyon naging madali.Sa
LuntianHindi ko inaasahan ang inabutan ko pagdating sa bahay.Balak ko talaga na sunduin ulit si Reyna sa club. Maliligo lang sana nang mabilis dahil kumapit sa’kin ang amoy ni Tanya.May pagmamadali sa kilos ko dahil ayaw ko na mauna na siya mag-commute pauwi. I shoot her a text to make sure but I don't want to make her wait either, kaya naman mabilis talaga ang kilos ko. Ni hindi ko nga napansin na kumpleto ang tatlong footwear ni Reyna sa shoe rack; isang flip-flops, white sneakers at itim na heels.Her slides is still in the floor though. Iyon ang tanging napansin ko. Hindi ko naman akalain na iniwan niya iyon doon talaga at nag-paa lang.Hinubad ko agad ang coat ko at isinunod ang necktie paakyat pa lang sa hagdan. Pagpasok ko sa kuwarto ay namataan ko ang bukas na pinto ng bathroom, pero mas natawag ng brown envelope sa ibabaw ng kama ang atensiyon ko.I put down my discarded clothes on the bed and pick up the envelope. Medyo nabigla ako nang makita na mga dokumento ni Reyna an
ReynaIsang malaking drama na naman para sa mga kapit-bahay nang makita nila ako papasok sa eskinita, pauwi sa bahay.Hindi pa man ay pagod na ako. Siguradong makakarating kay Tiyo Kadyo ang pag-uwi ko. Kaya naman kailangan kong bilisan.“Nakalimutan niyong itapon ang mga papeles ko,” bungad ko kay Mama, walang tingin-tingin, nang salubungin ako sa sala.Wala akong oras para sa panibagong drama. Hindi ako puwede abutan ni Tiyo Kadyo.Nilampasan ko siya at ‘di na hinintay na mapagsalitaan o kaya naman ay biglang sapukin na lang. Dumiretsyo ako sa kuwarto at inangat ang higaan ko. Naroon pa ang brown envelope kung saan nakalagay ang mga papeles ko.Narinig ko ang yabag niya pasunod sa kuwarto. Pero hindi siya lumapit at nanatili lang sa pintuan.“Ang cellphone ko, kasama ba sa naitapon niyo?” tanong ko habang sinisilip ang mga dokumento, kung kumpleto ba at hindi inanay o kaya mineryenda ng mabait.Nakahinga ako nang mamataan na maayos naman ang lahat ng nasa loob noon.“Malay ko naman