Luntian“Oyasumi nasai!” Nagbow ang hotel staff na naghatid sa amin sa suite.“Oyasumi nasai,” I greet back and bow as well. Gumaya rin si Reyna kahit hindi nagsalita.Nang makalayo ang staff ay bumulong si Reyna sa’kin. “Ano ibig-sabihin no’n?”“Goodnight,” simpleng sagot ko.“Ah…” Napatango siya.Binuksan ko ang suite gamit ang keycard at iginiya si Reyna sa loob. Reyna excitedly roams inside and checks everything.Ibinaba ko ang parehong gamit namin sa gilid ng kama at nagsimula akong i-unpack ang sariling gamit.Reyna keeps on shouting with excitement, from every corner, whenever she sees something interesting. Tinatawanan ko lang habang nililigpit ang gamit namin.Pero ang mga ngiti at halakhak ko ay nalunok ko nang sa isang iglap ay nasa harap ko na siya, inagaw ang damit na tinitiklop ko at sininop sa gilid. Litong sinundan ng mga mata ko ang galaw niya.Marahas na ibinuka niya pa ang naka-man’s spread nang mga binti. Nanlaki ang mga mata at napasinghap ako nang lumuhod siya sa
ReynaSexy ako sa paningin ni Luntian.Bukod sa sexy naman kasi talaga ako, wala pa kailanman na nilabasan dahil lang nilabasan ako! Si Luntian lang. Ganoon ako ka-sexy sa paningin niya.Halos hindi ako pinatulog ng isiping iyon. Kahit medyo napagod sa aming strenuous activity, hindi makatulog ang masayang diwa ko.Bakit nga ba ang saya-saya ko?Hindi ko ito masagot at sa totoo lang, ayaw kong isipin. Nakakatakot ang parteng iyon ng relasyon namin. Isa iyong trap, mamali lang ako ng tapak, puwede akong mahulog. At sa baba, walang kasiguraduhan na may naghihintay na malambot na cushion o kahit trampoline na sasalo, mababalian ako na buto or worse mabagok ang ulo ko, mabaliw at mamatay.Hindi dapat kailanman magtungo roon ang isip ko.Unless masuklian ang feelings o mayroon akong 100 million. Baka sakaling magkaroon nga ako ng karapatan. E, kaso wala. Hindi dapat ako magtungo roon.Lumubog muli ang gilid ng kama nang umupo si Luntian sa tabi ko.“You sure you don't want to go with me?”
Chapter 22LuntianHindi ko pinapansin si Reyna. I'm sulking. It's hell a petty but I can't help!“Is there a way for me to view their CCTV?” I feel so ridiculous asking the question. Kaya imbis na sa reception o sa security ko tanungin, sa maasahan na kay Gilbert ako nagtanong.“CCTV?”“Yeah, sa bandang pool hanggang sa mga elevators paakyat sa aming suite.” At talagang naging specific ako sa gusto ko.May mga kaluskos akong narinig sa gawi ni Gilbert.“Did you do something indecent in there?” Nahihimigan ko ang mapanuyang halakhak niyang pinipigil.“Hell no!” mariing tanggi ko.I won't undress Reyna for everyone to see! Oo at sa club siya nagtatrabaho, sumasayaw siya nang kapiraso ang suot at kung minsan halos wala na talaga. Sometimes the thought of it leaves a bitter taste against my tongue. Pero confident si Reyna sa ginagawa niya. And who am I to judge or to stop her from doing what she's confident about.Ang importante lang naman sa’kin ay ang honesty niya. Ang pagiging totoo n
ReynaNakakakilig talaga ‘yong mga bl! Dati naman wala akong pakielam sa mga bading bading. Pero ngayon na may nasaksihan na sa totoong buhay, nakakakilig pala. A love that goes beyond gender. A strong and sincere and beautiful love. Sana totoo ang forever.Natapos ang huling araw ng conference ni Lulu sa aming chismisan tungkol sa tagong relasyon noong half Japanese at anak ng businessman. Talagang iniwan niya ang mga importanteng taong kausap para pakinggan ang mga chismis at kilig ko sa dalawang iyon.Akala ko nga tapos na ang kilig nang makabalik na sa aming suite, pero sumabog naman ang masarap at nakakakiliti na pakiramdam sa kalooban ko nang pihitin ako ni Lulu at sinunggaban ng marahang halik pagkapasok na pagkapasok sa aming suite.Lumagabog ang kung anu-anong mga bagay na natamaan ko habang unti-unting umaatras sa marahang tulak ni Lulu papasok pa lalo sa loob.“Hmmm,” ungot ko sa labi niya nang tumama ang balakang ko sa kung saan.Sinapo niya ang parteng tumama ng palad niy
LuntianI woke up to Reyna's intense gaze. Sa tindi nga ng pagtitig niya ay hindi niya na namalayang gising na ako. At halos mapaahon siya sa gulat nang batiin ko ng ‘good morning'. I would be flattered with the staring if she doesn't look anxious or something the way she looks at me.Ako naman tuloy ang nag-obserba.Umahon siya sa kama. Hindi ko alam kung para ba iwasan ang tingin ko o para talaga itali ang mahabang buhok.“Kanina ka pa gising?” Nahimigan ko ang pang-aakusa sa tono niya.I don't know if it has something to do with how I caught her staring or she just really doesn't feel like it today. But… she doesn't look like she woke up on the right side of the bed. Ni walang good mo-good morning.“Nope, I just woke up,” garagal pa ang boses ko at napakusot ng mata. Sabay ahon ko paupo sa kama para sana obserbahan pa siya.“Kanina ka pa gising?” Gusto ko sana siyang tudyuin pero mas bumuhos ang pag-aalala ko sa kinikilos niya.Umiling siya bago nagkibit-balikat. Pinulot ang bra sa
Reyna“I think I like you…” boses ni Lulu.Ginising ako ng boses na yon sa isip ko. Sa isip ko lang dahil tulog na tulog pa naman si Lulu sa tabi ko.Bakit ko ba napanaginipan ‘yon? Paano naman ‘yon mangyayari? Wala namang kagusti-gusto sa’kin. At higit sa lahat, hindi kami puwede. Masyado kaming magkaiba.Tingin ko, masyado kong binibigyan ng meaning ang mga ginagawa ni Lulu na kasama naman talaga sa kasunduan namin. Masyado na akong nagiging assumera. Mabait at gentleman lang talaga ‘yong tao.Idagdag pa na nahuli niya akong pinagpapantasyahan siya umagang-umaga. Muntik ko nang ipalupot ang shower sa leeg ko!Sinulit ko ang oras sa banyo para isipin kung paanong hindi kami makupot sa iisang espasyo ng aming suite. Saktong kumatok siya para sa breakfast. Kaya naman naisip kong ayain siyang lumabas.Malay ko, baka naman makakita ako ng nga guwapong Hapon na yummy! Baka sakaling mawaglit ang dimples ng isang ito sa isip ko.Pero disaster! Wala pang poging Hapon!Sinubukan kong iwasan p
ReynaSa lahat naman ng puwedeng ipadala ng Diyos, bakit siya pa?Kung kanina nanlilit lang ako sa sarili ko, ngayon naaalibadbaran at nadidiri na rin ako sarili ko para sa katabi kong humahalimuyak sa bango sa kabila ng maghapong trabaho.Siguro centralized ang aircon sa opisina niya kaya ‘di pinawisan at amoy mamahaling perfume pa rin.Pasimple kong inamoy ang sarili. Amoy downy naman ang dress shirt na suot ko. Hindi rin naman ako maasim kahit na medyo pinawisan na kanina sa lansangan.Bukod sa sarili at normal kong amoy sa araw-araw, may kumapit lang na ibang amoy sa sleeve ng suot ko. Panlalaking perfume.Kahit na hindi naman ako mabaho, gusto kong masuka dahil sa pagkadisgusto sa sarili. Gusto kong masuka pero wala akong intensiyon na lalo pang dumihan ang sahig at ang passenger seat ng mamahaling kotse na ‘to, na kahit ibenta ko pa ang kaluluwa ko, hindi ako makakabili. My presence alone is enough to stain the seat and pollute the air inside this car.Hay! Bakit ba ang drama ko
Reyna“Magkano?!” Hindi makapaniwalang tanong ni Mama.“200 po. 100 pesos para sa PTA at 90 pesos po para sa school newspaper,” sagot ko bago tikman ang niluluto. Sardinas na may malunggay na kinuha ko lang sa likod-bahay. Mura at madaling lutuin. Masarap din naman kung gutom ka talaga.“Anong nushpaper?!” iritado na aniya.Nushpaper? Bigla tuloy sumakit ang sentido ko.“Dyaryo po,” buntonghininga ko.“Dyaryo?! Tapos 90 pesos? Anong klase dyaryo ‘yan?! Bente lang ‘yan diyan kay Marites na chismosa! Doon ka na lang bumili!” Ngayon ay galit na galit na aniya.Hindi na ako nangahas na silipin siya sa maliit naming sala at ipaliwanag ang pinagkaiba ng school newspaper at ang nushpaper daw ni Aling Marites. Wala siya sa mood dahil wala siyang mahithit, walang sigarilyo. Dinekwat ni Tiyo Kadyo, kinakasama niya, ang kita niya kagabi sa club no’ng tulog siya, na malamang ay pinatalo na sa sabungan.Sila naman ang magsasabong mamaya panigurado.“Akala mo siguro nagtatae ako ng pera! Saka anong