Share

Beautiful Days with You
Beautiful Days with You
Author: Lucy Heart

Chapter 1

Author: Lucy Heart
last update Last Updated: 2022-11-02 08:37:51

“Tanggapin mo na kasi itong birthday gift ko sayong bakasyon Chandy,” pangungulit ni Lexy sa bestfriend niyang si Chandria. 

Mula pa kahapon ang pangungulit nito sa kaibigan na tila ba hindi ito susuko ngayon hangga't hindi nakukuha ang gusto sa mismong araw. 

Pinipilit kasi nitong palabasin ang kaisa-isang kaibigan sa malungkot nitong mundo. Paano ba naman kasi parang buong buhay at oras nito sa boutique lang nila umiikot. 

Saglit lang siyang tinapunan ng tingin nito at ibinalik rin ang attensyon sa ginagawa na tila wala talaga itong interes sa offer ng kaibigan. 

"Sige na kasi,"pangungulit pa rin niya and this time nasa tabi na ito ng kaibigan. Hinawakan nito ang dulo ng damit ni Chandria at hinila-hila iyon na parang bata na may gustong ipabili sa nanay. 

Napahinto na naman ulit si Chandria at huminga ng malalim. Gusto nitong matawa sa hitsura ng kaibigan na nagpapa-cute sa harapan niya ngunit kahit anong pagpapa-cute ang gawin nito ngayon ay hinding-hindi pa rin niya ito mapagbibigyan. 

What for? 

"Ayoko nga kasi," matigas nitong tanggi na para bang napapagod na rin sa pangungulit sa kanya. "At isa pa mas kailangan mo ako dito lalo na at nalalapit na iyong kasal mo. Ikaw rin baka hindi mo ma-achieve iyong pinapangarap mong kasal. Lalo na iyong pinagpipilitan mong patunayang may forever. 

Akala mo naman pag-ikinasal na iyong dalawang tao ay may forever na. Eh, paano naman si annulment? Hindi pa rin ipinakilala sa inyo?" may himig ng pagbibiro sa tono niya at hindi rin niya mapigilang matawa dahil sinimangutan na siya ni Lexy. Sign na naiinis na ito at alam niyang titigilan na rin siya nito sa pangungulit. 

Halos taon-taon kasi ay ito ang kinukulit sa kanya ng kaibigan kapag nalalapit na ang kanyang birthday kaya alam na alam na niya ang gagawin para matigil na ito sa pangungulit. 

"Tse! Bitter!" paismid na sagot sa kanya nito na pinagtawanan lang din niya. 

Mukhang naging successful ang strategy niya. Lumayo na kasi si Lexy sa kanya at naupo sa silyang medyo may kalapitan pa rin naman sa kanya. Baka napagod lang sa kakatayo. 

Nakasimangot pa rin ito habang pinag-krus ang dalawang braso nito kaya na-sense na rin niya na sermon na naman ang isusunod nito. 

"Ang sabihin mo kasi,Chandy, nagdadahilan ka na naman." pag-uumpisa na nito at napa-iling-iling at napangiti na lang siya.

"I've never been wrong!,"mahinang bulong nito sa hangin at napabuntong-hininga.

Kahit kailan kasi hindi talaga nagkakamali ang intuition niya pagdating sa kaibigan. 

"Jesus Christ naman!Haller 2022 na po tayo. Baka naman pwede na tayong mag-move on. Ilang taon na kaya ang lumipas at isa pa ,Chandy, hindi malas ang birthday mo. Nagkataon lang iyon at hindi naman siguro sa lahat ng panahon ay malas ang birthday mo." 

Napatigil na lang siya bigla sa ginagawa na para bang tinamaan siya sa huling sinabi ng kaibigan. 

Hindi malas ang birthday mo. Parang nag-e-echo iyon sa pandinig niya. Magmula kasi ng mangyari ang isang bangungot sa buhay niya sa mismong araw ng kaarawan niya ay naging ordinaryong araw na lang ito para sa kanya. 

Parang gusto na lang niyang kalimutan ang araw ng kapanganakan niya dahil sa tuwing dumadating ang araw na iyon, pakiramdam niya bumabalik-balik lang ang sakit sa kanyang dibdib.

Isang romance novel writer ang mommy niya at manager sa mall naman ang daddy niya. She can say na parang nasa kanya na ang lahat. Nagmamahalan ang parents niya at naibibigay naman ang lahat ng kailangan niya. 

Dito siya unang naniwala na may happy ending at forever sa mundo. Dahil sa parents niya pa lang ay nakikita na niya mismo na magkakaroon ang mga ito. 

"When there is love, there is forever." Ang linyang hinding-hindi niya makakalimutan mula sa mommy niya bago pa sila iniwan nito. 

It was her 13th birthday, sobrang excited siyang umuwi galing sa school. Alam kasi nitong may naghihintay na surpresa sa kanya mula sa parents niya at na-sorpresa nga siya. 

Papasok pa lang siya sa pintuan nila nang madinig niya ang sigawan na tila nagtatalo ang kanyang mga magulang. Hindi siya nakagalaw sa kinatatayuan sa labis na pagkabigla. First time nitong masaksihan na nag-aaway ang mga magulang niya. 

Ayon sa naririnig niya, nahuli daw ng daddy niya na may ibang lalake ang mommy niya. Ayaw nitong paniwalaan dahil malaki ang tiwala niya sa mommy niya na hinding-hindi nito kayang gawin ang sinasabi ng kanyang daddy. Hindi niya namalayang umiiyak na pala siya. 

Sumunod na nangyari ay ang pagbukas ng pinto at iniluwa nito ang kanyang mommy. Halos hindi na niya ito maaninag sa kapal ng mga luha na nasa mga mata niya. May dala na itong dalawang malaking maleta. 

Tinangka siyang hawakan ng ina pero hindi rin nito itinuloy bagkus ay tinapunan lang siya nito ng isang makahulugang tingin. Tipong humihingi ito ng isang pag-unawa mula sa kanya. 

Iyong tingin na mas lalong nagpabigat sa dibdib niya. Para kasing sinasabi nito na tama ang naririnig niya. 

"I'm so sorry, darling." ang huling nasabi na lang ng mommy niya at tinalikuran na siya nito patungo sa nakaparada nitong kotse. 

Sa utak niya gustong-gusto niya itong takbuhin, yakapin at pigilan ang kanyang mommy sa pag-alis ngunit ayaw naman gumalaw ng mga binti niya. Labis itong namanhid sa pangyayari.

Gusto rin niyang sumigaw pero parang bigla na lang siyang nawalan ng boses sa mga oras na iyon. Wala siyang magawa kundi tanawin na lang ang inang papalayo sa kanya gamit ang sarili nitong kotse. 

Bumalik lang ang diwa niya ng maramdaman ang mahigpit na pagkakayakap sa kanya ng Daddy niya. Habang minamasdan nito ang ama ay unti-unting nadudurog ang kanyang puso.

Alam nitong gustong-gustong umiyak ng ama sa sobrang sakit at lungkot na nararamdaman pero nagpipigil lang ito. 

"Pasensya na kung naging walang kwentang ama at asawa ako sa inyong mag-ina," sabi ng daddy niya na hindi niya rin maintindihan kung bakit iyon nasabi ng sariling ama.

Ang mommy niya ang may kasalanan ngunit bakit ito ang humihingi ng kapatawaran? 

After ng trahedyang iyon ay nagsimula na ring magbago ang daddy niya. Lagi na lang itong naglalasing tuwing uuwi ng bahay. Madalang na nga lang niya itong nakaka-usap pero ang maganda lang dahil despite sa mga pagbabago nito. Hindi pa rin nito nakakalimutan ang responsibilidad sa kanya bilang ama. 

Labis naman niyang nauunawaan ang ama dahil kahit siya ay ganoon din ang sakit na nararamdaman. Iyong parang ang maganda mong mundo ay napalitan ng impyerno. 

It was her 18th birthday at alam niyang wala namang surprise na nakahanda sa kanya pero excited pa rin siyang umuwi. Hoping na baka magkaroon ng isang milagro. 

Pakanta-kanta pa nga siya habang papasok sa gate nila ng mamataan na naka-park na sa garahe nila ang kotse ng kanyang daddy. Bigla siyang nakaramdaman excitement knowing na maagang umuwi ang daddy niya sa mismong debut. 

Halos takbuhin niya ang pinto ng bahay nila sa sobrang saya lalo na sa pagbukas nito ay nadatnan niya ang mga kapitbahay sa mismong sala nila. 

Ngunit ang nakangiti niyang mukha kanina ay napalitan ng matinding kaba lalo na't hindi masisigla ang mga mukha ng mga tao na nandoon. Mas lalo pang kumabog ang puso niya ng marinig ang malakas na hiyaw ng Tita Alice niya, ang nag-iisang kapatid ng kanyang ama.

Mabibigat ang mga hakbang niya habang papalapit sa kwartong iyon. May kung ano-anong pumapasok sa isipan niya ngunit pilit niya iyong winawakli. Nadatnan niya doon ang Tita Alice niya sa tabi ng kama ng daddy niya habang ang ama ay wala na itong buhay habang nakahiga sa kama. 

Nakaramdam siya ng panghihina ng tuhod sa nakikita. Pilit tinatanong sa isipan kung bakit nangyayari ito sa kanya? Hindi naman siya naging masamang bata noon. Hindi naman siya nagtanim ng sama ng loob sa ina sa kabila ng ginawa nito ngunit bakit nangyayari ito sa kanya. 

Paano na siya ngayon? Ano na ang gagawin niya? She was just turned eighteen.

"Wala na ang Daddy mo, Chandy." naiiyak na sabi ng Tita niya ng maramdaman ang presensya nito sa loob. 

Nilapitan siya nito at niyakap ng mahigpit. Doon na niya hindi napigilang mapa-iyak sa sobrang kalungkutan. Kahit namamanhid na ang mga binti ay pinilit pa rin niya ang sariling humakbang para makalapit sa ama. 

Lumakas ang hikbi niya habang yakap-yakap ang malamig na katawan ng ama. Sa mga oras na iyon pakiramdam niya iniwan na siya ng lahat at gusto na rin niyang mawala. 

After mailibing ang ama doon na siya nagsimulang nagtanim ng malaking galit sa sariling ina. Ni hindi lang man ito nagpakita sa mismong burol ng asawa. 

Simula noon itinigil na rin niya na e-celebrate ang mismong kaarawan. Para kasi sa kanya malas ang birthday niya at para kasing ipinagdidiwang pa nito ang pagkawala ng ama. 

"Tanggapin mo na kasi," pamimilit pa rin ni Lexy. Hindi nito namalayang nasa tabi na naman niya ulit ito. 

Saglit niya itong tiningnan at tinapunan ng ngiti.Pagkatapos niyan ay nilagpasan na nito ang kaibigan at inisa-isang chineck ang mga bagong dating nilang mga damit mula pa sa Thailand.

Tila hindi naman magpapatalo ang kaibigan dahil naka-buntot pa rin ito sa kanya na.Para bang wala itong balak sumuko ngayong araw hangga't hindi nakukuha ang gusto nito.

"Ayoko nga sabi," matigas ngunit mahinahon pa rin niyang tanggi nang malingunan ang makulit na kaibigan sa mismong tabi. Sinimulan na nitong nilagay sa hanger ang mga damit. 

"At bakit?,"may bahid ng kunting inis na wika ni Lexy. Base sa ekspresyon ng mukha nito mukhang desperada na ito. Parang gusto na nitong gamitin ang huling baraha para mapapayag na siya sa kahilingan nito. 

Nilapitan siya nito at hinawakan ang magkabilang balikat niya para humarap sa kanya. 

"Magbabakasyon ka lang naman ah,anong pinag-aalala mo doon?" tanong ni Lexy sa mababang tono. 

Hindi naman siya gumalaw ngunit isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya. Mukhang ayaw talaga siyang tantanan ng bestfriend niya ngayong araw. Kumawala siya sa pagkakahawak sa kanya ni Lexy. 

"Iyon!" nakangusong turo niya sa sketch ng wedding dress na nakadikit sa dingding na malapit lang sa table niya. "I badly wanted to finish it as soon as possible para sa kasal mo, kaya pwede ba,wifey." 

Inilapag na nito ang hawak na hanger at makahulugang tinitigan ang kaibigan. Siya naman ang humawak sa magkabilang balikat ng kaibigan. 

"Hayaan mo na ako. For how many years, hindi ka pa rin ba napapagod sa birthday gift mo na iyan tuwing birthday ko? Hayaan mo na ako, heto na kasi ako. Ang makasama kayong tatlo sa birthday ko ay sapat na iyon sa akin." 

"Na hindi mo naman sine-celebrate," nakangusong bulong ni Lexy sabay irap. Hindi na lang niya iyon pinansin at pinakawalan na ang kaibigan upang maipagpatuloy na ang ginagawa. Mas lalo lang kasi itong mangungulit kung papansinin mo pa. 

"Okey!"Biglang sigaw ni Lexy. Pinaikot nito ang mata bago muling nilingon ang kaibigan.

Binigyan nito ng nakakaloko ngiti si Chandria na ikinakunot mismo ng noo nito at medyo halatang kinakabahan din. 

Alam kasi ni Chandria na kapag ganito ngumiti ang kaibigan ay may kung anong kalokohan na naman itong naiisip. 

Pinilit na lang niyang hindi ito pansinin at mas lalong inabala ang sarili sa ginagawa. Iniisip nitong titigil na din naman mamaya ang kaibigan sa pangungulit sa kanya kapag napagod na. 

"Kung ayaw mo sa gift ko, hindi na rin ako magpapakasal." Ani nito.

"What?!" Nanlaki ang matang reaksyon niya. Halos mabitawan na nito ang hawak-hawak na mga hanger. Kinakabahang lumapit ito kay Lexy. "Tumigil ka nga! Nababaliw ka na ba?" saway niya. 

"Oo! I'm really going crazy," anito at kinuha ang ibang mga hanger sa kanya para ito naman ang magpapatuloy sa ginagawa niya. 

"Anong klase akong kaibigan kung hahayaan na lang kita na maging ganito ka habang buhay," mahinahong wika ni Lexy. "Paano ako sasaya ng lubos kung kalahati ng isipan ko ay nasa sa’yo at puno ng pag-alala?"

Napahilot naman si Chandria sa sariling sentido habang pilit ina-absorb ang pinagsasabi ng kaibigan. Hindi niya talaga ina-asahan na sa ganitong sitwasyon hahantong ang birthday gift ng kaibigan. 

"Mas makakabuti nga sigurong pareho tayong mag-isa sa buhay. Let's stay single till we die." Dagdag pa nito na tila pinakokonsensya pa siya. 

"Wifey,naman! Hindi magandang biro iyan ha." nagpa-panic na siya. Kilalang-kilala kasi niya si Lexy na kapag may sinabi ay tinototoo talaga. 

"Oo nga pala," ani ni Lexy. Napatigil ito saglit sa ginagawa at mabilis na kinuha ang cellphone sa bulsa at dinial ang number ng fiance. "Mas mabuti na sigurong tatawagan ko na ng mas maaga si Ken. Mahirap na kung papaasahin ko pa ang tao. I'm sure na maiintindihan din naman niya siguro." 

Nakagat nito ang pang-ibabang labi at mabilis na inagaw ang cellphone sa kaibigan. 

"Oo na, papayag na ako." Pagsuko niya. Halatang napilitan lang. Isang malapad na ngisi naman ang kumawala kay Lexy. Nilapitan siya nito at niyakap ng mahigpit. 

"Mahal mo talaga ako 'no?" Paglalambing nito sa kanya. "Just trust me, everything will be alright, my wifey." mahinahong sabi nito at isang buntong-hininga naman ang pinakawalan niya. 

Gumanti siya ng yakap kahit na may pag-alinlangan pa rin sa kanyang naging desisyon. Alam naman kasi niyang hindi na rin niya ito mababawi pa at baka ikasama pa ng loob ng nag-iisang kaibigan niya. 

"Basta huwag mo akong sisisihin kung pangit ang wedding dress mo." naka-nguso niyang sabi na tinawanan lang naman ni Lexy. 

"As long na gawa ng mga kamay mo kahit gaano pa iyan ka pangit, susuotin ko pa rin," ani nito na ngayon ay humiwalay na sa pagkakayakap sa kanya. 

Sa magkabilang pisngi niya naman ito humawak. She really hates it every time na ginagawa niya ito sa kanya ngunit mukhang wala na sa mood ito para mainis pa. 

"Kailangan mong umuwi ng maaga mamaya, okay?" Diretsang sabi ni Lexy at ngumiti ng malapad. 

"At bakit?" Kumunot ang noo niya. Napa-awang na lang ang labi nito ng may isang sagot na sumagi sa isipan niya. 

"Huwag mong sasabihin na sa susunod na araw na ang alis ko?" 

"Yup!" Mas lalong lumapad ang ngiti ni Lexy sa kanya saka naglakad na para puntahan na sila Nanay Bebang at Ana para tumulong sa iba pang mga gawain. 

"Sa mismong araw ng birthday ko?" Halos hindi makapaniwalang bulalas niya habang nakasunod sa likuran ni Lexy. She really can't believe this! Ang akala kasi nito ay sa susunod pang linggo. 

"Yes at naka-book na ako ng ticket mo for the next day. Wala ng bawian at tapos na tayong mag-usap tungkol diyan. No more what ifs and buts." Pilyong sabi ni Lexy sabay wink sa kanya.

"Pero..." ngunit hindi na rin niya natuloy ang sasabihin. Mukhang wala na rin naman siyang magagawa. "Gusto ko pa rin kayong makasama sa birthday ko," malungkot niyang usal sa isipan. 

"Isa pa, Chandy," sa kanya na naman ang atensyon nito na para bang narinig nito ang sinasabi ng utak niya. "Ang gusto ko lang naman kasi ay iyong maranasan mong mapag-isa at kahit sa maikling panahon lang. Give yourself a break. Baka sa sobrang abuso mo diyan sa sarili mo, pati iyan ay iwan ka na rin,"sermon nito na may halong pagbibiro. 

Tumahimik at napanguso na lang siya. "Kasi nga ‘di ba," pagpapatuloy pa rin nito. "Ilang buwan na lang at ikakasal na ako. Hindi ko na maipapangako na maaalagaan kita at lagi lang akong nasa tabi mo. Kaya sige na, para na lang sa akin. Okay?" sabay ngiti sa kanya. 

May magagawa pa ba siya? 

"Pwede ring isipin mo na lang na wedding gift mo na ito sa akin." Dagdag pa ni Lexy.

"Oo nga naman, Chandy," pagsang-ayon rin ni Nanay Bebang na as usual nakangiti rin sa kanya.

Bakit kaya ganoon na lang ang tuwa nila sa nangyari? As if naman na may magbabago sa buhay niya sa loob ng isang linggo na wala siya sa mga mata nila. 

"Pati ba naman ikaw, ‘Nay? Gusto mo rin akong mawala ng ilang araw?" Kunwari ay nagtatampo niyang sabi na pinagtawan lang ng tatlo kasama si Ana. 

"Hindi naman sa ganon. Eh, ang gusto lang naman namin ay makalayo ka dito at makasagap naman ng ibang hangin at para na rin makalimot ka na at bumitaw sa masasakit na alaala." Ani ni Nanay Bebang.

"Para makasagap ka rin ng love life, Ate Chandy," tudyo naman ni Ana at nakipag-apir pa kay si Lexy. Tinalikuran na niya ang mga ito upang balikan ang ginagawa kanina. 

"Pssh! Love life? Nakakaganda ba iyon?" anang isipan niya at tinaasan ng kilay ang sariling sinabi.

Related chapters

  • Beautiful Days with You   Chapter 2

    "Mabuti naman at tinanggap mo na iyong bakasyong regalo sayo ni Lexy," si Nanay Bebang. Sumabay ito sa kanya kanina sa pag-uwi at hindi niya namalayang nasa pintuan na ng kwarto niya ang matanda. Si Nanay Bebang ang nag-iisang Lola ni Lexy na nagpalaki rito at dahil parang magkapatid na rin ang turingan nilang dalawa ni Lexy ay parang naging totoong lola niya na rin ito.Mabait at maalaga din ito kagaya ni Lexy. "Opo, ‘Nay, magaling kasing mangulit iyong apo ninyo," biro niya at isinarado na ang dadalhing maleta na may laman na ng mga gamit niya. Bahagya namang natawa ang matanda. "Mabuti naman kung ganun," sang-ayon nito at tuluyan ng pumasok sa kwarto niya. Naupo ito sa gilid ng kanyang kama. Hinawakan nito ang kanyang mga kamay at marahang pinisil-pisil iyon. Napangiti naman siya at tuwang-tuwa na inihiga ang ulo sa kandungan ng matanda. Para itong bata na naglalambing sa ina. Batid niyang sobra talaga niyang mami-miss ito kahit ilang araw lang siyang mawawala. "Sumama ba iyon

    Last Updated : 2022-11-02
  • Beautiful Days with You   Chapter 3

    Mahigit tatlong oras na rin ang paghihintay ni Chandria sa airport sa susundong pinsan ni Lexy sa kanya. Na magpa-hanggang ngayon ay wala pa rin ito. Medyo nangangawit na rin nga ang kanyang mga binti sa kakatayo mula pa kanina. Idagdag pa ang pangangalay ng leeg niya sa kakalingon sa mga taong dumadaan sa paligid niya. Nagbabasakaling isa doon si Sena, pangalan ng pinsan ni Lexy. Ang isang bagay pang kinabu-bwisit niya ay iyong mga taong napapatingin sa kanya. Na-conscious tuloy siya dahil baka agaw atensyon ang kulay purple niyang buhok o di kaya ay masyadong maikli ang maong na palda na suot niya. Hinagilap nito ang cellphone sa dalang bag para tawagan ulit si Lexy kung may susundo ba talaga sa kanya. Saktong kakahawak niya pa lang sa cellphone niya nang may isang lalaking biglang bumangga sa kanya. Dahil hindi nito napaghandaan ay tumilapon talaga siya ng bonggang-bongga."Aray!" Impit niyang daing dahil sa sakit at pilit na ibinangon ang sarili. Narinig naman iyon ng lalake k

    Last Updated : 2022-11-02
  • Beautiful Days with You   Chapter 4

    "WELCOME to Hidden paradise of dreams beach resort!" basa ni Chandria sa malaking signage na naroon sa mismong labas ng resort. Nagliwanag ang kanyang mukha sa nabasa dahil sa wakas ay nakarating din siya ng buhay sa pupuntahan niya. Hindi siya naligaw or kahit ano mang bad luck ang maaring mangyari sa kanya sa daan.Tama din naman si Sena na hindi ito mahirap matuntun ngunit iyon nga lang, bako-bako lang ang daan.Bumusina na siya kaagad pagkatapat niya mismo sa gate at mabilis na pinag buksan naman siya ng nakangiting guard na naroon."Maayong buntag, Ma'am," bati sa kanya ng guard. Nginitian niya ito kahit na may konting pagka-kunot sa kaniyang noo. Hindi naman kasi niya maintindihan kung ano man ang sinabi sa kanya ng butihing guard. "May reservation po ba kayo, Maam? " Tanong ulit nito na ikinatuwa na niya dahil nagtatagalog na ito. Inilahad nito ang kamay na tila may hinihingi. Kaagad naman niyang naisip ang papel na ibinigay sa kanya ni Lexy."Yes po, kuya,wait po ha," mabilis n

    Last Updated : 2022-11-30
  • Beautiful Days with You   Chapter 5

    AFTER nitong nai-park ng maayos ang dalang sasakyan ay dumiretso na kaagad si Chandria sa loob ng nasabing resort."Hi Ma'am, welcome po sa Hidden paradise of dreams resort kung saan pwede po kayong mangarap ulit. I'm Javi Palma. Ano po ang maipaglilingkod ko sa inyo?" super hyper na bati ng receptionist sa kanya. Pagpasok na pagpasok pa lang niya mismo. Inikot-ikot niya muna ang mga mata sa kabuuan ng resort at masasabi niya ngang mukhang relaxing naman ang lugar. Maganda at malinis ang ambiance nito. Mukhang friendly rin ang mga nagtatrabaho dito. Isang malaking ebidensya na ang babaeng nasa front desk na ito. Lumapit na siya at sinuklian din ng matamis na ngiti ang babae."Hi, miss! May magpareserve ng pangalan ko dito one month ago pa daw," panimula niya. "Paki-check na lang kung tama ba. Lexy Medina ang pangalan." Kaagad namang kumilos ang babae para e-check ito sa kanilang record."Kayo po ba si Ms.Chandria Santana?" tanong nito at tango naman ang binigay niya na sagot sa recep

    Last Updated : 2022-12-01
  • Beautiful Days with You   Chapter 6

    Gustuhin mang matulog na ni Chandria ngunit ayaw naman siyang patulugin ng isipan niya. Hinding hindi pa rin nito maalis-alis sa isipan niya ang binulong kanina ng binata sa kanya. It was a plain and simple sorry ngunit parang tumagos talaga sa buong pagkatao niya. Ni hindi niya nga alam kung maluwag ba talaga iyon sa puso ng lalake habang sinasabi iyon pero it was sort of comforting. Parang sa hindi niya maipaliwanag na dahilan biglang naglaho ang galit at inis niya sa binata. At kahit nga ang mismong pabango nito ay pakiramdam niya ay naiwan pa rin sa loob ng kanyang ilong na hanggang ngayon ay nalalanghap pa rin niya."Oo na, gwapo kana!" parang timang na sigaw niya saka gumulong-gulong sa kama. At dahil sa hindi talaga siya dinadalaw ng antok ay nagpasya na lang itong lumabas ng kwarto niya at maglakad-lakad sa dalampasigan. Inayos nito ang suot na hooded jacket dahil medyo malamig talaga ang dapya ng hangin sa kanyang balat.Naalala niyang weekend pala ngayon kaya medyo marami p

    Last Updated : 2022-12-02
  • Beautiful Days with You   Chapter 7

    "Lexy, ano ba! Thirty minutes pa please," ingos ni Chandria habang tinatakpan ang tainga ng unan mula sa ingay na kumakatok mula sa pintuan ng kanyang kwarto. Ewan ba niya kung bakit ngayon lang siya tinamaan ng matinding antok at pagod ang kanyang katawan. Iyong tipong half awake ang utak niya at tulog na tulog naman ang kanyang mga mata. Ni hindi nito maidilat sa sobrang antok na nararamdaman.Ngunit sadyang makulit talaga ang kumakatok at mas lalo pa nitong nilakasan. Sa inis nito ay naitapon niya ang unan nanakatakip sa tenga niya. Padabog itong tumayo at naka-pikit pa rin ang mga mata. Tinungo ang pintuan at doon niya napagtanto ang kasabihang magbiro ka lang sa lasing huwag lang sa ina-antok pa rin."Lexy naman eh!" malakas niyang bulyaw ngunit natutup niya ang bibig nang ma-realize na nasa Cebu pala siya at ang gwapo ng sinigawan niya. Bagong ligo ito na sobrang fresh ang aura sa suot niyang cargo shorts at plain na white T Shirt. Idagdag mo pa ang mabangong pabango nito na di

    Last Updated : 2022-12-03
  • Beautiful Days with You   Chapter 8

    Sa hindi masyadong kalayuan mula sa kinatatayuan ni Niel ay sobrang naaaliw ito habang palihim na minamasdan si Chandria. Para itong batang paslit na tila nag-eenjoy sa pamumulot ng mga shells. Nakadagdag pa sa kagandahan nito ang kulay purple nitong buhok na masayang nilalaro ng hangin. Hindi niya namamalayan na humahakbang na pala siya palapit dito. Lihim siyang napangiti sa sarili. Mukhang tinamaan talaga siya sa dalaga. Simula pa nang makita niya ito sa simenteryo ay hindi na ito muling umalis sa isipan niya ang mukha ng dalaga. Parang itinadhana pa nga na pinagkrus muli ang kanilang mga landas. Hindi na niya ito natatanaw mula sa malayo kundi nakakausap pa niya ito at saglit na nahawakan ang malambot nitong mga palad.Iyon nga lang hindi pa rin maalis-alis ang pagiging mataray nito ngunit mukhang hindi na bago iyon sa kanya. Parang naging cute pa nga ang dating non."Ano naman ang gagawin mo diyan?” hindi niya ina-asahang mapa-pitlag ang dalaga sa biglaang pagsulpot niya. Bigla t

    Last Updated : 2022-12-04
  • Beautiful Days with You   Chapter 9

    "Maliit nga!" bulalas ni Chandria nang nasa tapat na sila ng Mall na sinasabi ni Niel. Kunsabagay ano ba naman ang ini-expect mo sa tagong lugar na ito.Hindi naman ito City para maka-kita ka talaga ng naglalakihang mall."Ang sabi naman ni Javi na kahit may kaliitan daw ito ay kumpleto naman sila sa lahat kaya tingnan na lang natin," suhestiyon ni Niel at nauna na itong pumasok.Kapwa naman silang natuwa sa nakita sa loob pag-pasok nila dahil mukhang maliit lang ito tingnan sa labas pero marami namang laman ang loob. Nilapitan sila ng isang sales lady na naroon at nakita niyang may itinuturo ito kay Niel kaya hinayaan niya na muna ang binata sa portable carrier dahil parang magnet kasing nahagip ng mata niya ang isang ilang naggagandahang key chain, palamuti sa katawan at ibang mga bagay na pwedeng pampasalubong. Mabilis niyang nilapitan ang mga ito at napangiti ng bahagya. Balak din naman talaga niyang bilhan ng pasalubong ang tatlo. "Ang ganda nila?" mahina niyang usal habang hindi

    Last Updated : 2022-12-05

Latest chapter

  • Beautiful Days with You   Chapter 35

    Nasa kalagitnaan na siya ng trapiko nang muli na namang bumalik sa isipan niya ang mabait na boss. Napapa-isip pa rin siya dahil parang familiar sa kanya ang pangalan ng babae. Hindi niya lang matandaan kung saan niya narinig o kanino."Hindi kaya nagkita na kami noon pa?" bulong niya at ikiniling ang ulo. Nagmumukha na kasi siyang baliw kung magpapatuloy pa siya. Saktong paglingon niya sa kabilang linya ay nahagip ng kanyang tingin ang malaking billboard ng Quirino family. Namungay ang mata nito ng makita ang lalaking mahal niya na pinagitnaan ng mga magulang. Hindi niya maiwasang mapangiti, no words can expressed how much she missed that guy.Binaba pa nito ng maigi ang salamin ng kotse para makita ito ng maayos. Lalo lang itong gumuwapo sa bago nitong style na buhok. Kagalang-galang na rin ang dating nito na tila seryoso na sa buhay. Hindi niya tuloy maiwasang itanong sa sarili kung makulit pa rin ba ito katulad ng dati. Kung mahilig pa ring mang-asar. Ilang sasakyan na ba ang nako

  • Beautiful Days with You   Chapter 34

    Four years later......."Hi!" bati niya kay Nougat pagkabungad niya mismo sa cake shop nang mga ito. "Mag-isa ka lang? Nasaan ba si Hazel?"“ Hindi pa naka-uwi 'eh." sagot ni Nougat. "Medyo na late ka 'ha!” maarteng wika pa nito.“Yeah, I’m sorry,” nakangiwi niyang sabi. Nagpareserved kasi siya ng cake sa mga ito at kukunin niya by 5:00 P.M ngunit dahil marami siyang inasikaso ngayong araw kaya medyo na late ng isang oras ang kanyang pick-up time. “Ang dami ko kasing customer na inasikaso.” paliwanag niya.“Ano ka ba, okay lang ‘no!” sagot naman ni Nougat. “Pero huwag puro trabaho ‘ha! Minsan mag-jowa ka rin para balance. Charot!” Bahagya naman siyang natawa sa biro ng bakla. “Oh, ‘sya! Sandali at kukunin ko na iyong cake mo. Maupo ka muna,” ani nito bago tumalikod.Umupo naman siya sa bakanteng silya na naroon at nalungkot ng konti nang makita ang larawan nina Levy at Ezekiel na nakasabit sa pader. Magkatabi ang dalawa habang puno ng sigla at saya ang makikita mo sa kanilang mga m

  • Beautiful Days with You   Chapter 33

    Two weeks later….Nasa harapan siya ng puntod ng ina habang ang ibang mga kaibigan at kakilala ng ina na dumalo sa pakikipaglibing ay isa-isang na rin nagsi-uwian. Habang naiwan pa rin silang tatlo nina Sena at Norilyn sa harap ng puntod ng ina. Napapagitnaan siya ng mga ito at walang humpay pa rin ang hikbi ng dalawa habang siya'y wala sa sariling nakatingin lang sa lapida ng ina. She was supposed to be happy dahil magkasama na ang parents nito sa langit. They reunited and hoped they found forgiveness in their hearts too."I can't believe na wala talaga siya!" ani ni Sena na walang tigil pa rin ang hikbi. "She wasn't just a mentor to me. Para ko na rin siyang pangalawang ina. Ang dami niyang naitulong sa akin at ni hindi man lang ako lubusang nakapag-bayad sa kanya ay kinuha na kaagad siya ni Lord."Malungkot na sinulyapan niya lang ito dahil kahit siya ay hindi rin gaano ka tanggap ang pagkawala ng ina. She is totally orphaned now."She's been a good boss to me. Hindi ko alam kong

  • Beautiful Days with You   Chapter 32

    "May cancer po ang Mama nyo, two years ago pa," panimula ng P.A ng Mommy niya na si Norilyn. Parang nag-echo iyon sa kanyang pandinig. She kept on asking herself kung bakit ito nangyayari sa kanya. Bakit hindi man lang niya magawang maging masaya.Her mother is dying at hindi niya alam kung ilang araw at buwan niya na lang itong makakasama."Bakit niya nagawang ilihim ito sa akin?" nakatulalang tanong niya habang titig na titig sa natutulog na ina."Iyon po ang hindi ko alam pero alam ko po kung gaano kayo ka mahal ng iyong ina. Araw-araw, ikaw lang po ang bukambibig niya. Kung gaano na raw kayo ka ganda ngayon at kung gaano kayo kakulit noon." Napangiti siya ng mapait. "She really wanted to live a long more years kaya sa kabila ng sinasabi ng mga doktor sa kanya na may 30% na chances na lang ito na maka-survive. Hindi talaga siya nawalan ng pag-asa. Kahit na gustong-gusto na niyang sukuan ang mga chemo session niya ngunit pilit niyang kinakaya. Gustong-gusto niya kasing bumawi sa iny

  • Beautiful Days with You   Chapter 31

    A week after she totally lost Niel, she decided to go somewhere else that can heal her brokenness. Naintindihan naman iyon ng Nanay Bebang niya at ni Lexy. Gaya ng pangako ng ina ni Niel, ibinalik na nito ang lahat sa normal. Bumalik na si Ken sa kompanyang pinagtatrabahuhan pati na rin ang ama ni Ana. Hindi na rin natuloy ang paglipat nila ng bagong pwesto dahil biglang nagbago raw ang isip ng buyer ayon kay Mrs. Hernandez. Laking tuwa rin ni Ana ng ibalita sa kanya na may bago na itong sponsor sa kanyang scholarship. Wala na rin problema si Lexy sa catering at reception ng kanilang kasal ni Ken.Everything go back to normal, maliban lang sa kanyang nararamdaman. She can't deny the fact that she doesn't even know how to move on and go back to her normal life. Hindi naman siya dating ganito at alam niyang sanay na sanay siya sa disappointment na nangyayari sa kanyang buhay. Sa murang edad niya ay nasaksihan na niya kong paano masaktan ng husto. She grew up and tried so hard to be str

  • Beautiful Days with You   Chapter 30

    Dumaan ang isang linggo matapos ang break up nila ni Niel. Panay ang tawag ng binata sa kanya ngunit hindi niya lang ito sinasagot. Isang linggo na rin siyang nakakulong lang sa kanyang kwarto. Gustuhin niya mang pumasok sa kanilang shop pero alam niyang pupunta at pupunta doon si Niel at iyon ang gusto niyang iwasan. She can't take it to see him suffer in pain. Crying in front of her and begging for her to come back. Alam niyang masakit ang kanyang piniling desisyon and half of it ay gustong gusto niyang pagsisihan ngunit wala naman siyang magagawa. She just keep convincing herself that she do the right thing. Kailangan niyang magsakripisyo alang-alang sa mga taong nakapaligid sa kanila. At kung sila talaga ni Niel sa huli ay muli silang pagtatagpuin ng tadhana at kung hindi man ay magiging masaya pa rin siya para sa binata. Napatingin siya sa labas ng bintana ng kanyang kwarto. Walang bituin sa kalangitan kaya bigla na lang siyang nalungkot dahil tila uulan ngayong gabi."Chandy!

  • Beautiful Days with You   Chapter 29

    Hindi mabilang ni Chandria kung ilang oras na siyang umiiyak sa loob ng kanyang kwarto habang naka-talukbong ng kumot. Laking pasasalamat na lang niya dahil walang tao sa apartment nila kaya malaya niyang nailalabas ang kanyang nararamdaman.Nang mapagot ang mata sa kaka-iyak ay marahan itong bumangon sa kama at malungkot na nakatitig sa mga nagkalat na mga larawan nila ni Niel sa sahig. Hindi na naman niya napagilang muling humikbi dahil parang kanina lang ang saya-saya niya habang tinitingnan ang mga iyon.Kumuha ito ng malaking box at mabigat ang loob na nilagay ang mga iyon isa-isa para tuluyan ng itago. Kasama na rin ang hindi pa nito tapos na scrapbook. Niyakap niya ito ng mahigpit dahil hindi rin niya alam kung matatapos pa niya ito o’ ipagpapatuloy pa.Bigla siyang napapitlag ng mag-ring ang kanyang cellphone. Tumatawag si Lexy. Inayos niya muna ang sarili bago sumagot at ganun na lang ang sumalakay na kaba sa kanyang dibdib sa ibinalita nito. Biglang sumikip daw ang dibdib ni

  • Beautiful Days with You   Chapter 28

    Kanina pa siya naka-park sa parking area malapit sa kanilang shop at hindi na rin niya alam kung ilang minuto na siyang nasa loob ng kanyang kotse. She was just sitting there. Tulala at tila pagod na pagod ang utak.Mariin siyang napapikitat nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga. Pilit niyang pinagtatagpi-tagpi sa kanyang isipan ang susunod na mangyayari sa kanila ni Niel. Pilit sinasagot ang tanong na kung sasaya ba siya muli kapag dadating ang oras na bibitawan na niya ito.Mabilis siyang tumingala ng pakiramdam niya ay tila babagsak na naman ang mga luha sa kanyang mga mata. Dali-dali niyang inayos ang sarili at hinablot ang bag sa tabi. Lumabas ng kotse at pilit na pinasisigla ang mukha."I'm back!" wika niya at pilit na pinasisigla ang boses."Welcome back, ate!" bati ni Ana ngunit nasa ginagawa nito ang mga mata."Buti dumating ka na," ani ni nanay Bebang sa kanya. Lumapit siya sa matanda at nagmano rito. "Mukhang pagod na pagod ka yata? Gusto mo bang ipagtempla kita n

  • Beautiful Days with You   Chapter 27

    Natulala na lang si Chandria sa maagang bad news na bungad sa kanya ni Ms. Hernandez, ang may ari ng inuupahan nilang building kung saan kinaroroonan ng kanilang shop. "Ms. Hernandez naman! Nagbibiro po ba kayo?" wika niya na nakapamewang ang isang kamay habang sapo naman ng isang kamay ang noo niya. Mukhang aatakihin yata siya ng migrain niya ngayong araw. "Saan naman kami makakahanap ng bagong pwesto sa loob ng isang buwan lamang?" "Pasensya ka na talaga, hija. Kailangan ko rin kasi ng pera para sa apat kung anak na mag-kolehiyo. Eh, masyado nang malaki ang kalahating milyon para sa pwesto ninyo kaya—hindi na ako makatanggi pa at kaagad ko ng tinanggap ang offer ng buyer." paliwanag sa kanya ng may-ari ng nirerentahan nilang shop. Tahimik naman na nakikinig lang si Lexy at Nanay Bebang sa isang tabi. Nag-iisip din ang mga ito kung ano na ang gagawin nila dahil kahit sila ay gulat rin. Mahigit walong taon na rin kasi sila sa kanilang pwesto at napa-mahal na rin ang lugar sa ka

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status