Hindi alam ni Colten kung papaano haharapin ang asawa kapag nagising ito, tila mawawalan sya ng lakas na ipagtapat rito ang nangyari sa kanilang anak na si Butchi. Hindi man lang nila ito nagawang maghawakan at masilayan. Kung meron mang magluluksa ng labi sa kanila ay yun ang asawa niya, ito ang naghirap ng labis sa kanilang anak at nag-alaga. Kinakailangan niyang maging malakas para rito, Hindi niya sinasabing hindi siya pwedeng magluksa o ilabas ang kanyang lungkot, ngunit alam niyang kailangan niya maging bantayog at sandalan ng kanyang asawa sa oras ng pangangailangan. Hindi magandang manatili sa lungkutan at luha. Mayroon silang mga anak na nangangailangan ng kanilang gabay at suporta. Sa pagkakaisa at pagtitiwala sa isa't isa, makakayanan nilang harapin ang anumang pagsubok na kanilang mararanasan, magiging sandalan nilang mag-asawa ang isat-isa. Masakit ang nangyaring pagkawala ng anak nilang si baby butchi, hindi nya maiwasang maisagi sa isipan na huwag tanungin ang diyos ku
Nakalabas na ng ospital si Keisha at si Colten. Hanggang ngayon, ang puso ni Colten ay nababalot pa rin ng pag-aalala at pangamba tuwing tinitingnan niya ang kanyang asawa. Parang wala na ito sa sarili at hindi nagpapakita ng anumang emosyon hanggang sa kanilang pagdating sa kanilang bahay. Gusto niyang kausapin ito ngunit natatakot siyang baka siya'y masita o mapagalitan ng asawa. Nais ni Colten na pagaanin ang damdamin ng asawa at huwag dumagdag sa sama ng loob nito. Napagtanto niya na mas gusto na niyang makita ang kanyang asawa na nagwawala dahil sa sakit kaysa sa ganitong kalagayan. Parang may malaking pader na naghihiwalay sa kanilang dalawa. Nagpakawala ng malalim na buntong-hininga si Colten at hinawakan ang kamay ng kanyang asawa, nais niyang makuha ang atensiyon nito mula sa malalim na pag-iisip. Maging ang mga anak nila ay walang kibo ng sila ay makarating, lahat sila ay nagluluksa sa pagkawala ng sana ay madadagdag sa miyembro ng kanilang pamilya na si baby butchi. "M-m
Kahit na ramdam na ni Colten ang lamig at sakit sa kanyang katawan, at tila siya'y lalagnatin dahil sa matagal na pagkababad sa ulan habang hinahanap ang kanyang asawa ay di niya ito pinansin. Buong gabi siyang naghahanap, hindi alintana ang pag-ulan na bumabagsak sa kanya. Hanggang sa wakas, nakita niya si Keisha, ang kanyang mahal, na mukhang pagod na pagod na rin at pareho niyang basang-basa. Hindi niya naisip ang sariling kalagayan, ang tanging iniisip niya ay ang kaligtasan ng asawa at ang pagluluksa nito sa gitna ng ulan. Kaya't walang pag-aatubiling inangat ni Colten si Keisha, na mabigat na mabigat na sa kanyang mga bisig. Hindi niya kayang makita ang kanyang asawa na nagkakasakit, kaya't dala-dala niya ito hanggang sa kanilang tahanan. Kahit na ang kanyang sariling katawan ay sumisigaw na sa sakit at pagod, ang pagmamahal at pag-aalala ni Colten kay Keisha ang nagpapalakas sa kanya. Pagdating sa bahay, masayang sinalubong sila ni Noah, na puno ng pag-aalala ang mga mata. Ti
Its Sunday in the morning and the Eleazar family was busy they are planning to go in a church together. Tuwing linggo ay ugali na nilaang magsamba, magpatawad, at magpasalamat para sa mga biyayang kanilang natanggap, pati na rin ang paghingi ng gabay mula sa Diyos para sa mga hamon na kanilang kinakaharap. Habang nagpupulong sila at nag-aayos ng kanilang mga gamit, mayroong damang pagkakaisa at kapayapaan sa loob ng pamilya. Alam nila na sa gitna ng mga pagsubok ng buhay, ang kanilang pananampalataya ay naglilingkod bilang matatag na tuntungan, nagbibigay sa kanila ng lakas, pag-asa, at layunin. Sa kabilang banda, abala naman si Keisha sa pag-suklay ng mahabang buhok ng kanyang anak na si Luna. Kahit tahimik lamang ito, isang malaking himala ang kanyang katahimikan. Sa loob ng isang buong linggo ng pagluluksa ni Keisha, hindi nagpakita ng pasaway na kilos si Luna. Hindi niya alam kung bakit, ngunit tila mayroon itong kinikimkim na diwa na hindi nito sinasabi. Bilang isang ina, kila
KEISHA Kanina pa ako hindi mapakali sa hinihigaan ko dahil katatapos lang ng away namin ni Colten. Mahigit isang oras na kasi at hindi pa rin niya ako sinusundan sa kwarto. Nakabusangot akong umupo mula sa pagkakahiga. I decide to go out of the room at sa garden na lamang manatili. Habang pababa ako ng hagdan ay natanaw ko ang asawa ko na tutok na tutok sa laptop nito. He was wearing formal top while only wearing boxer mukhang may meeting ito. Sa kanyang pananamit ay tila may seryosong virtual meeting o trabaho siya, kaya medyo naiinis ako na hindi niya ako sinundan. Subalit, bago ko mapansin, napalitan ng pangangamba ang aking nararamdaman. Ano kaya ang nangyari at bakit hindi niya ako sinundan?Sinadya ko talagang dumaan sa harap niya, ngunit wala talagang epekto. Nag-uumpisa na akong mainis. Hindi ba niya ako susuyuin? Sa totoo lang, ako naman talaga ang may kasalanan. Pero bahala na siya kung hindi niya ako papansinin, dito na lang siya sa living room matulog!Ang anak naming si
KEISHAPasado alas dos ng madaling araw ng maalimpungatan ako. Ng kapain ko ang kama ay napansin ko na wala ang asawa ko sa tabi ko. Saan naman ito nagpunta? Nakaramdam rin ako ng uhaw at gutom, tila may hindi sinasabi sa akin ang asawa ko. Hindi ko magawang makampante dahil hindi ito nagsabi pero may kutob talaga ako. Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga ng marinig ang boses ng asawa ko sa bar counter paniguradong umiinom nanaman ito may problema nga at hindi nya sinasabi sa akin."Julius update me from time to time hindi pwedeng mapunta lang sa wala ang pinaghirapan ko. If you need to play dirty do it tutal doon naman magaling ang mayor na iyan!" Hindi ko maiwasang malungkot dahil sa narinig ko. Pinagsabihan ko na ito na hanggat maaari ay huwag makialam sa mga gobyerno dahil iba sila kung maglaro ayoko na mapahamak sya at ang mga anak namin. Nilapitan ito ng tumungga ito sa bote ng alak."Napapadalas na ang pag-inom mo" yinakap ko ito mula sa liko. Ramdam ko ang init na dal
KEISHAAs I started waking up, I felt a bit fuzzy, maybe from all the excitement we had last night. It had been a whole month since we last made love, and remembering how passionate it was made me feel happy and a little wistful.But with those memories came a slight discomfort down there, a reminder of just how intense our love-making had been. Trying to get out of bed, I still felt tired from sleeping, but then I felt my husband's warm hug around me. It made me feel safe and cozy.His hug was like a soothing touch, easing away any lingering discomfort. In his arms, I found peace amidst my tiredness and the thoughts swirling in my head. His steady breathing calmed me down, like a gentle lullaby.Snuggled up to him, I couldn't help but think about how strong our bond was, how much we loved each other. And as I drifted back to sleep, I felt grateful to have him by my side, my heart at ease knowing I was home.Looking at the clock, I saw it was already 5:00 AM, and I knew I had to get u
KEISHA Sa Edad na disiotso ng unang mabuntis si Mama. Nagawa siyang gahasain ng manliligaw nya. Ang madilim na nakaraan ni mama ay ang siyang nagpalakas sa kanya. Kinakailangan raw nitong huminto sa pag-aaral dahil sensitibo ang pagbubuntis nito. Hanga ako kay mama dahil sobrang lakas nya sa edad na disiotso hindi talaga sya sumuko. Nagjkatuluyan sila ng taong iyon pero pagkatapos akong ipanganak ni mama ay sumakabilang bahay na ito. Sa tahimik na silong ng aming tahanan, sa dilim na bumabalot sa paligid, ako'y nakatayo sa tabi ng kama ni Mama, nagmamasid sa kanya habang siya'y mahimbing na natutulog. Ang mga galaw ng kanyang paghinga ay nagpapahiwatig ng kanyang pagod at pagsiklab ng katandaan. Nang malaman ko na may dimentia si Mama, isang biglang kaba at lungkot ang sumalubong sa aking puso.Hindi ko matanggap ang balitang iyon. Hindi ko maunawaan kung paano nangyari. Hindi ko akalain na magiging biktima kami ng ganitong karamdaman, lalo na't sa isang napakalaking posibilidad na
Nagulantang ang magkakapatid na sina Kevin, Keifer, at Kairon nang biglang dumating ang hindi inaasahang bisita sa kanilang pintuan. Hindi nila inakalang dadating ang asawa at mga anak ng kanilang kapatid na si Keisha. Sa kanilang mga mukha, makikita ang labis na pagkagulat at panggigilid ng kanilang mga mata, nagpapahayag ng kanilang di-paniniwala sa kaganapan. Bilib talaga sila sa taong pinili ng kanilang kapatid na maging katuwang sa buhay. Kitang-kita nila ang dedikasyon at pagmamalasakit ng taong ito sa kanilang kapatid. Bawat kilos ay naglalantad ng responsableng pag-aalaga at pagmamahal na ibinibigay nito kay Keisha. Sa tuwing nakikita nila ang magkasama silang dalawa, tila'y nagiging malinaw ang patibong ng pagmamahal na bumabalot sa kanilang kapatid. Ang pagiging responsable at pag-aalaga ng asawa ni Keisha ay isang bagay na hindi nila maitatanggi. Sa bawat kilos at salita, makikita ng magkakapatid kung gaano ito kaalaga at kaibig-ibig. Talagang humahanga sila sa napangasaw
KEISHA Sa Edad na disiotso ng unang mabuntis si Mama. Nagawa siyang gahasain ng manliligaw nya. Ang madilim na nakaraan ni mama ay ang siyang nagpalakas sa kanya. Kinakailangan raw nitong huminto sa pag-aaral dahil sensitibo ang pagbubuntis nito. Hanga ako kay mama dahil sobrang lakas nya sa edad na disiotso hindi talaga sya sumuko. Nagjkatuluyan sila ng taong iyon pero pagkatapos akong ipanganak ni mama ay sumakabilang bahay na ito. Sa tahimik na silong ng aming tahanan, sa dilim na bumabalot sa paligid, ako'y nakatayo sa tabi ng kama ni Mama, nagmamasid sa kanya habang siya'y mahimbing na natutulog. Ang mga galaw ng kanyang paghinga ay nagpapahiwatig ng kanyang pagod at pagsiklab ng katandaan. Nang malaman ko na may dimentia si Mama, isang biglang kaba at lungkot ang sumalubong sa aking puso.Hindi ko matanggap ang balitang iyon. Hindi ko maunawaan kung paano nangyari. Hindi ko akalain na magiging biktima kami ng ganitong karamdaman, lalo na't sa isang napakalaking posibilidad na
KEISHAAs I started waking up, I felt a bit fuzzy, maybe from all the excitement we had last night. It had been a whole month since we last made love, and remembering how passionate it was made me feel happy and a little wistful.But with those memories came a slight discomfort down there, a reminder of just how intense our love-making had been. Trying to get out of bed, I still felt tired from sleeping, but then I felt my husband's warm hug around me. It made me feel safe and cozy.His hug was like a soothing touch, easing away any lingering discomfort. In his arms, I found peace amidst my tiredness and the thoughts swirling in my head. His steady breathing calmed me down, like a gentle lullaby.Snuggled up to him, I couldn't help but think about how strong our bond was, how much we loved each other. And as I drifted back to sleep, I felt grateful to have him by my side, my heart at ease knowing I was home.Looking at the clock, I saw it was already 5:00 AM, and I knew I had to get u
KEISHAPasado alas dos ng madaling araw ng maalimpungatan ako. Ng kapain ko ang kama ay napansin ko na wala ang asawa ko sa tabi ko. Saan naman ito nagpunta? Nakaramdam rin ako ng uhaw at gutom, tila may hindi sinasabi sa akin ang asawa ko. Hindi ko magawang makampante dahil hindi ito nagsabi pero may kutob talaga ako. Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga ng marinig ang boses ng asawa ko sa bar counter paniguradong umiinom nanaman ito may problema nga at hindi nya sinasabi sa akin."Julius update me from time to time hindi pwedeng mapunta lang sa wala ang pinaghirapan ko. If you need to play dirty do it tutal doon naman magaling ang mayor na iyan!" Hindi ko maiwasang malungkot dahil sa narinig ko. Pinagsabihan ko na ito na hanggat maaari ay huwag makialam sa mga gobyerno dahil iba sila kung maglaro ayoko na mapahamak sya at ang mga anak namin. Nilapitan ito ng tumungga ito sa bote ng alak."Napapadalas na ang pag-inom mo" yinakap ko ito mula sa liko. Ramdam ko ang init na dal
KEISHA Kanina pa ako hindi mapakali sa hinihigaan ko dahil katatapos lang ng away namin ni Colten. Mahigit isang oras na kasi at hindi pa rin niya ako sinusundan sa kwarto. Nakabusangot akong umupo mula sa pagkakahiga. I decide to go out of the room at sa garden na lamang manatili. Habang pababa ako ng hagdan ay natanaw ko ang asawa ko na tutok na tutok sa laptop nito. He was wearing formal top while only wearing boxer mukhang may meeting ito. Sa kanyang pananamit ay tila may seryosong virtual meeting o trabaho siya, kaya medyo naiinis ako na hindi niya ako sinundan. Subalit, bago ko mapansin, napalitan ng pangangamba ang aking nararamdaman. Ano kaya ang nangyari at bakit hindi niya ako sinundan?Sinadya ko talagang dumaan sa harap niya, ngunit wala talagang epekto. Nag-uumpisa na akong mainis. Hindi ba niya ako susuyuin? Sa totoo lang, ako naman talaga ang may kasalanan. Pero bahala na siya kung hindi niya ako papansinin, dito na lang siya sa living room matulog!Ang anak naming si
Its Sunday in the morning and the Eleazar family was busy they are planning to go in a church together. Tuwing linggo ay ugali na nilaang magsamba, magpatawad, at magpasalamat para sa mga biyayang kanilang natanggap, pati na rin ang paghingi ng gabay mula sa Diyos para sa mga hamon na kanilang kinakaharap. Habang nagpupulong sila at nag-aayos ng kanilang mga gamit, mayroong damang pagkakaisa at kapayapaan sa loob ng pamilya. Alam nila na sa gitna ng mga pagsubok ng buhay, ang kanilang pananampalataya ay naglilingkod bilang matatag na tuntungan, nagbibigay sa kanila ng lakas, pag-asa, at layunin. Sa kabilang banda, abala naman si Keisha sa pag-suklay ng mahabang buhok ng kanyang anak na si Luna. Kahit tahimik lamang ito, isang malaking himala ang kanyang katahimikan. Sa loob ng isang buong linggo ng pagluluksa ni Keisha, hindi nagpakita ng pasaway na kilos si Luna. Hindi niya alam kung bakit, ngunit tila mayroon itong kinikimkim na diwa na hindi nito sinasabi. Bilang isang ina, kila
Kahit na ramdam na ni Colten ang lamig at sakit sa kanyang katawan, at tila siya'y lalagnatin dahil sa matagal na pagkababad sa ulan habang hinahanap ang kanyang asawa ay di niya ito pinansin. Buong gabi siyang naghahanap, hindi alintana ang pag-ulan na bumabagsak sa kanya. Hanggang sa wakas, nakita niya si Keisha, ang kanyang mahal, na mukhang pagod na pagod na rin at pareho niyang basang-basa. Hindi niya naisip ang sariling kalagayan, ang tanging iniisip niya ay ang kaligtasan ng asawa at ang pagluluksa nito sa gitna ng ulan. Kaya't walang pag-aatubiling inangat ni Colten si Keisha, na mabigat na mabigat na sa kanyang mga bisig. Hindi niya kayang makita ang kanyang asawa na nagkakasakit, kaya't dala-dala niya ito hanggang sa kanilang tahanan. Kahit na ang kanyang sariling katawan ay sumisigaw na sa sakit at pagod, ang pagmamahal at pag-aalala ni Colten kay Keisha ang nagpapalakas sa kanya. Pagdating sa bahay, masayang sinalubong sila ni Noah, na puno ng pag-aalala ang mga mata. Ti
Nakalabas na ng ospital si Keisha at si Colten. Hanggang ngayon, ang puso ni Colten ay nababalot pa rin ng pag-aalala at pangamba tuwing tinitingnan niya ang kanyang asawa. Parang wala na ito sa sarili at hindi nagpapakita ng anumang emosyon hanggang sa kanilang pagdating sa kanilang bahay. Gusto niyang kausapin ito ngunit natatakot siyang baka siya'y masita o mapagalitan ng asawa. Nais ni Colten na pagaanin ang damdamin ng asawa at huwag dumagdag sa sama ng loob nito. Napagtanto niya na mas gusto na niyang makita ang kanyang asawa na nagwawala dahil sa sakit kaysa sa ganitong kalagayan. Parang may malaking pader na naghihiwalay sa kanilang dalawa. Nagpakawala ng malalim na buntong-hininga si Colten at hinawakan ang kamay ng kanyang asawa, nais niyang makuha ang atensiyon nito mula sa malalim na pag-iisip. Maging ang mga anak nila ay walang kibo ng sila ay makarating, lahat sila ay nagluluksa sa pagkawala ng sana ay madadagdag sa miyembro ng kanilang pamilya na si baby butchi. "M-m
Hindi alam ni Colten kung papaano haharapin ang asawa kapag nagising ito, tila mawawalan sya ng lakas na ipagtapat rito ang nangyari sa kanilang anak na si Butchi. Hindi man lang nila ito nagawang maghawakan at masilayan. Kung meron mang magluluksa ng labi sa kanila ay yun ang asawa niya, ito ang naghirap ng labis sa kanilang anak at nag-alaga. Kinakailangan niyang maging malakas para rito, Hindi niya sinasabing hindi siya pwedeng magluksa o ilabas ang kanyang lungkot, ngunit alam niyang kailangan niya maging bantayog at sandalan ng kanyang asawa sa oras ng pangangailangan. Hindi magandang manatili sa lungkutan at luha. Mayroon silang mga anak na nangangailangan ng kanilang gabay at suporta. Sa pagkakaisa at pagtitiwala sa isa't isa, makakayanan nilang harapin ang anumang pagsubok na kanilang mararanasan, magiging sandalan nilang mag-asawa ang isat-isa. Masakit ang nangyaring pagkawala ng anak nilang si baby butchi, hindi nya maiwasang maisagi sa isipan na huwag tanungin ang diyos ku