Mag-log inShare
ตอนที่ 17 Be mine วิศวะเถื่อน (มีผัวเด็กใจต้องสู้)
Huling Na-update:
2025-04-24 16:38:33
Kaugnay na kabanata
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 18 Be mine วิศวะเถื่อน (ส่งการบ้าน)
“คุณพ่อ คุณแม่ มาแล้ว” เสียงใสของเมอร์ลินดังออกมาจากประตูบ้านหลังใหญ่ของคุณตาและคุณยาย น้ำเสียงดีใจของเด็กน้อยเรียกรอยยิ้มจากคนแก่ในบ้านได้เป็นอย่างดี “ฉันโชคดีจังเลยค่ะคุณธี ที่ได้เห็นหลานเร็วกว่าคนอื่น” คุณหญิงวิลันเอ่ยบอกกับสามีของตัวเองที่ยืนมองหลานสาวซึ่งกำลังรอคุณพ่อและคุณแม่ของเธอเดินลงจากรถ “ผมก็ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ ยิ่งใบบัวยิ่งแล้วใหญ่ ทำท่าทางเหมือนคนจะโสดไปตลอดชีวิต” รอยยิ้มกว้างประดับบนใบหน้าที่เริ่มมีริ้วรอยของผู้ใหญ่ทั้งสอง ย้อนไปเมื่อสามปีก่อน หลังจากที่ใบบัวรู้ว่า ตัวเองตั้งท้อง เธอจึงพาเสือเข้ามากราบขอขมาพวกเขา และให้เหตุผลว่าไม่ต้องการงานแต่งงาน แต่ด้วยฝ่ายชายที่คัดค้านหัวชนฝา เด็กหนุ่มนามว่าเสืออยากจัดงานแต่งงาน และพร้อมรับผิดชอบค่าจัดงานทั้งหมด รวมถึงสินสอดทองหมั้น สร้างความพึงพอใจให้กับครอบครัวใบบัวไม่น้อย และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นการใช้ชีวิตคู่สามีภรรยาที่ถูกต้องตามพฤตินัยและนิตินัยของทั้งคู่ โดยมีผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายดูอยู่ห่าง ๆ “คุณพ่อขา อุ้มเมอร์ลินหน่อยค่า” เมอร์ลินยื่นแขนป้อม
Huling Na-update : 2025-04-24Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 19 Be mine วิศวะเถื่อน (มองพี่สาว)
“ทำไมวันนี้ คนสวยของพ่อตื่นเช้าจังครับ” เสียงเอ่ยถามลูกสาวที่เดินออกมาจากห้องรับแขกด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น “เมอร์ลินนอนอิ่มแล้วค่ะ” เสียงใสตอบกลับผู้เป็นพ่อ เพียงแค่เสือได้เห็น ดวงตากลมโตประกายความสดใสของลูกสาว ชีวิตของเขาก็ช่างเบิกบานไปตลอดทั้งวัน “วันนี้วันหยุด เราจะทำอะไรกันดีคะคุณพ่อ” “หนูอยากทำอะไร อยากไปไหนล่ะลูก” เสียงทุ้มละมุนเอ่ยถามลูกสาว มือหนาลูบศีรษะเล็กอย่างนึกเอ็นดูในความน่ารักของลูกสาวที่กำลังทำหน้าครุ่นคิดอยู่ “หนูอยากไปเล่นบ้านบอลค่ะ” “งั้นเราไปชวนคุณแม่กันครับ” “ไปกันเลย” เสือจูงมือลูกสาวเดินมายังห้องครัว ภาพที่ปรากฏตรงหน้าเป็นภาพที่คุณแม่ยังสาวใส่ผ้ากันเปื้อนและกำลังงุ่นง่านทำอาหารเช้าอยู่หน้าเตา “คุณแม่ขา” เสียงใสของเมอร์ลิน ทำให้ใบบัวหันหลังกลับมามองลูกสาวคนสวยของตัวเองพร้อมกับตอบรับลูกสาวเสียงหวาน “ว่าไงคะ” “วันนี้เราไปเล่นบ้านบอลกันมั้ยคะ” ใบหน้าและน้ำเสียงออดอ้อนของลูกสาว เพียงแค่เมอร์ลินเอ่ยขอ เธอก็พร้อมจะหามาให้เมอร์
Huling Na-update : 2025-04-24Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 20 Be mine วิศวะเถื่อน (พ่อสัญญา)
“กินอะไรดีน้อ” ไม่ใช่เสียงของใบบัวแต่กลับเป็นเสียงของเมอร์ลินที่กำลังถูกคุณพ่อของตัวเองอุ้มแนบอก นิ้วเล็กจิ้มแก้มตัวเองใบหน้าครุ่นคิดเหมือนผู้ใหญ่ “โธ่!! ลูก หนูอยากกินอะไร ไหนบอกพ่อสิ” เพียงแค่เห็นความน่ารักของลูกสาว เสือถึงกับใจอ่อนระทวย “คุณแม่ขา เราจะทานอาหารกลางวันอะไรกันดีคะ” “คนสวยของแม่อยากทานอะไรละคะ” เสียงหวานของคุณแม่ยังสาวเอ่ยถามลูกสาวกลับ เธอเพียงอยากให้ลูกได้คิดเป็นและเลือกในสิ่งที่ตัวเองต้องการ “อาหารญี่ปุ่นดีมั้ยคะ” “ได้ลูก” เมอร์ลินเรียกอาหารญี่ปุ่นอาหารโปรดปรานของเธอตั้งแต่อยู่ในท้อง เนื่องจากตอนท้องเมอร์ลิน ใบบัวทานอาหารญี่ปุ่นแทบทุกวัน “ไปกันเลย” นิ้วเล็กชี้ไปข้างหน้าของตัวเอง เพียงให้ผู้เป็นพ่อเดินตามทางเดิน เนื่องจากท้องน้อยของเธอกำลังร้องหาอาหาร ด้วยน่าตาอันหล่อเหลาของชายหนุ่มและใบหน้าสะสวยของหญิงสาว รวมไปถึงใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักของเด็กหญิง ทำให้ทั้งสามคนเป็นจุดสนใจของผู้คนที่เดินผ่านไปมา ต่างพากันชื่นชมไปขาดสาย “กินอิ่มแล้ว เมอร์ลินอยากไปไหนต่อลูก” เสือเอ
Huling Na-update : 2025-04-24Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 21 Be mine วิศวะเถื่อน (ศัตรูในที่ลับ)
“ไอ้เชี้ย ปล่อยข่าวเหี้ยแบบนี้มาได้ยังไงวะ” ทรอยอุทานขึ้นมาเสียงดัง เรียกความสนใจจากเสือและปาร์คที่นั่งอยู่บริเวณโต๊ะหินอ่อนได้เป็นอย่างดี “เสียงดังทำเชี้ยอะไร” ใบหน้าร้อนรนของทรอยสร้างความงุนงงปนสงสัยจากเสือได้เป็นอย่างดี ยิ่งเห็นสายตาที่ทรอยมองมาทางเขา ยิ่งทำให้อยากรู้ในสิ่งที่ทรอยกำลังจะบอก “มึงดูนี่ไอ้เสือ” “แม่ง!! เขียนข่าวได้โครตทุเรศเลย” “ข่าวเชี้ยอะไรของมึงวะ ตกใจอะไรขนาดนั้น” “มึงดูนี่ครับไอ้เสือ” ทรอยเดินไปนั่งข้างเสือ ยื่นมือถือเครื่องหรูของตัวเองให้เพื่อนรักของตัวเองดูข่าวหน้าเพจมหาลัยที่เขียนได้เกินจริงไปมาก ตาคมจ้องมองตัวหนังสือที่กำลังแสดงข้อความบางอย่างผ่านทางหน้าจอมือถือ เพียงแค่เห็นข้อความที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ มือหนาถึงกับกำมือถือเอาไว้แน่น แน่นจนหลังมือมีเส้นเลือดบูดออกมา. เพจ มหาลัย K ข่าวที่กำลังร้อนแรงอยู่ตอนนี้คงหนีไม่พ้นเรื่องซุบซิบของหนุ่มฮอต ฉายาโพผัวของ มอ K ที่ตอนนี้ถูกรุ่นพี่สาวดีกรีดาวมหาลัย อดีตนักศึกษามหาลัยแห่งนี้จับกินจนปล่อยให้ตัวเองท้องคงกลัว
Huling Na-update : 2025-04-24Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 22 Be mine วิศวะเถื่อน (ใครทำ)
ภายในตึกร้างหลังมหาลัยที่เกรอะกรังไปด้วยฝุ่นหนา เก้าอี้เรียนตัวเก่าเรียงรายกันไปทั่วบริเวณ ร่างสูงโปร่งของเสือเดินเข้าไปโดยมีกลุ่มเพื่อนที่มาด้วยเดินตามหลังเข้ามาติด ๆ ตาคมกวาดตามองไปโดยรอบบริเวณที่มีเหล่าช็อปแดงสามสี่คนรออยู่ก่อนแล้ว โดยมีหนุ่มแว่นหนาเตอะคนหนึ่งถูกมัดติดกับเก้าอี้ตัวเก่ากลางอาคาร ใบหน้าที่ดูหวาดกลัวของหนุ่มแว่นซีดราวกับกระดาษ “ไอ้แว่น ใครจ้างมึงทำ” ตาคมจ้องมองสำรวจใบหน้าของหนุ่มแว่น ตาคมคู่นั้นไม่ได้แสดงออกถึงความสงสารเลยสักนิด “พี่เสือ อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ” น้ำเสียงสั่นเครือของหนุ่มแว่นเอ่ยบอกกับเสือ ท่าทางรุกลี้รุกลนเต็มไปด้วยความกลัว “ตอบ!!” เสียงเข้มปนดุตะคอกใส่หนุ่มแว่นความน่ากลัวกระจายไปทั่วบริเวณ ยิ่งไม่ได้คำตอบ เสือยิ่งโมโหเลือดแทบขึ้นหน้า “ผมไม่รู้ครับพี่ ปล่อยผมไปเถอะ” น้ำเสียงสั่นเทาปนสะอื้นเล็ดลอดออกมาได้ได้ยินเป็นระยะ หยดน้ำตาของหนุ่มแว่นไม่ได้ทำให้เสือสงสารหรือเห็นใจแม้แต่น้อยแต่กลับเพิ่มอารมณ์โมโหของเขาเพิ่มทวีคูณ ผลัวะ ผลัวะ หมัดหนักกระแทกเข้าใบหน้าของหนุ่มแว่น แว่นตา
Huling Na-update : 2025-04-24Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 23 Be mine วิศวะเถื่อน(รับลูกสาวที่โรงเรียน)
รถยนต์คันหรูขับออกจากมหาลัยได้ไม่นาน กลับจอดเทียบฟุตบาทหน้าร้านเค้กชื่อดังประจำมหาลัยที่เหล่านักศึกษามักชอบมาใช้บริการที่นี่ ทั้งเครื่องดื่มและขนมหวานขึ้นชื่อความอร่อยและถูกหลักอนามัย “มึงจะไปรับลูกไม่ใช่เหรอ? แวะทำเหี้ยอะไรร้านเค้กวะ” มิกซ์เอ่ยถามขึ้นมาด้วยความสงสัยเมื่อเห็นเสือกำลังจะเดินลงจากรถ ตาคมของมิกซ์ยังคงกวาดตามองออกไปนอกหน้าต่างรถยนต์เพื่อหาคำตอบ “มึงเคยสงสัยไม่ใช่เหรอ? ว่าไอ้เสือมันชอบซื้อเค้กไปให้ใคร” เมื่อเห็นใบหน้าที่ดูงุนงงของมิกซ์และเคน ทำให้ทรอยรีบเฉลยคำตอบทันที เพราะถ้าปล่อยเอาไว้นานกว่านี้มีหวังไอ้มิกซ์ได้คิดพิเรนทร์ไปไกล “อ๋อ ซื้อให้ลูกนี่เอง ถ้านานกว่านี้กูคงเป็นเบาหวานตายก่อนลูกไอ้เสือโต” เสียงบ่นพึมพำของมิกซ์เล็ดลอดออกมาเบา ๆ เพราะเมื่อไหร่ที่มีสาว ๆ เอาเค้กมาให้เสือ เค้กเหล่านั้นมักจะตกเป็นของเขาโดยปริยาย ด้านหน้าโรงเรียนอนุบาลชื่อดังที่มีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดี มาพร้อมกับค่าเทอมที่แพงหูฉี่มีเหล่านักศึกษาช็อปแดงเลือดหมูกำลังยืนอยู่บริเวณหน้าโรงเรียนสร้างความแปลกใจให้เหล่าคณะครูและผู้รักษาความปลอด
Huling Na-update : 2025-04-24Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 24 Be mine วิศวะเถื่อน (จ้างสิ)
“คุณแม่ขา” เสียงใสของเมอร์ลินเอ่ยเรียกแม่ของตัวเองตั้งแต่เดินเข้าประตูบ้าน โดยมีคุณพ่อยังหนุ่มเดินตามระวังไม่ให้ลูกสาวล้มไม่ห่าง “ว่าไงคะ คุณสวยของแม่” เสียงหวานของคุณแม่ยังสาวเอ่ยถามลูกสาวด้วยความละมุน “วันนี้คุณพ่อซื้อเค้กร้านโปรดให้เมอร์ลินด้วย” รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าของเธอ นึกเอ็นดูใบหน้าดีใจของลูกสาวที่ได้เค้กร้านโปรดที่พ่อมักจะซื้อมาให้เป็นประจำ “น่ากินมั้ยคะ” “สุด ๆ ไปเลยค่ะ” ความสดใสในทุกวันของเธอ ป่วนจนบางครั้งถึงกับต้องรีบกุมขวับแต่ทุกความวุ่นวายของลูกคือความสุขและความบันเทิงใจของพ่อแม่ “ใช้เสียงแบบนี้พูดกับผมบ้างสิ” เมอร์ลินสนใจเค้กตรงหน้าของเธอไม่แม้จะสนใจคุณพ่อและคุณแม่ของตัวเองเลยสักนิด “จ้างสิ วางเงินมาค่ะ” ใบบัวแบมือตรงหน้าของเสือ สายตาซุกซน รอยยิ้มหวานพิมพ์ใจ หยอกล้อพ่อของลูกท่าทางน่ารัก “พอมั้ย” เสือล้วงกระเป๋ากางเกงยีนส์ของตัวเอง หยิบแบล็คการ์ดใบสีดำ วางบนมือของใบบัวด้วยใบหน้าเรียบเฉย “เฮ้ย!! ให้จริงดิ” ดวงตากลมโตเบิกตากว้าง ตกใจไม่น้อย เมื่อเห็นบัตรแบล็คก
Huling Na-update : 2025-04-24Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 25 Be mine วิศวะเถื่อน (สรุปใคร)
“ไอ้เชี้ย ไม่อยากจะเชื่อ” หลังจากที่อาจารย์เดินออกจากห้องสอน เสียงพึมพำของปาร์คดังขึ้นเบา ๆ ซึ่งเสือและทรอยที่นั่งข้างกลับได้ยินชัดเจน “มีอะไรวะ”ทรอยเอ่ยถามปาร์คด้วยความสงสัย ใบหน้าเรียบเฉยก่อนหน้านี้ดูอึ้งไปไม่น้อย เมื่อเห็นข้อมูลในมือถือของตัวเอง “ข้อมูลคนทำ” “สรุป?” น้ำเสียงเรียบเฉยหันมาถามปาร์คด้วยความอย่างรู้ เขารอเรื่องนี้อยู่ รอเจอบุคคลที่ใส่ร้ายเมียตัวเอง “นิรินหรือไอ้จองอิน” ทรอยเองก็รอคำตอบอยู่เหมือนกันระหว่างนิรินกับจองอินใครกันแน่ที่เป็นคนทำ “ไม่ใช่ทั้งสอง” คำตอบของปาร์คสร้างความงุนงงให้กับเสือและทรอยไม่น้อย ถ้าหากไม่ใช่สองคนนี้แล้วจะเป็นใคร? “ไอ้เสือ มึงแม่ง!!ศัตรูเยอะ ฉิบหาย” “สรุปใคร” “น้องปลายฟ้าที่เราพึ่งเจอเมื่อเช้า” เพียงแค่ได้ยินชื่อบุคคลที่เป็นต้นเรื่อง พวกเขาตกใจไม่น้อยบุคคลที่ปล่อยข่าวกลับเป็นรุ่นน้องในคณะที่แทบไม่เคยได้เจอกันเลยสักครั้ง ยิ่งสร้างความแปลกใจให้กับเสือไม่น้อย เขาไม่เคยรู้จักผู้หญิงคนนี้และเขาก็มั่นใจว่าใบบัวเองก็ไม่รู้จักเธอ “ไอ
Huling Na-update : 2025-04-24
Pinakabagong kabanata
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนพิเศษ 2 Be mine วิศวะเถื่อน
“เสือ เอาจริงดิ” ใบหน้าสวยดูตกใจไม่น้อย เมื่อได้ยินในสิ่งที่เสือกำลังพูดออกมา เธอแทบกุมขมับด้วยซ้ำกับความดื้อของสองพ่อลูกที่ไม่ยอมห่างจากกันไปไหน “เสือแค่ไปอบรมเอง อีกอย่างวันนี้บัวก็มีประชุมสำคัญไม่ใช่เหรอ” ช่วงนี้เขาไม่มีเรียนสำคัญอะไรแล้ว นอกจากแนะนำ อบรม ประชุมสโมสร สามารถเอาลูกสาวไปมหาลัยด้วยได้สบายมาก “แต่เมอร์ลิน นั่งเล่นอยู่ในห้องทำงานของบัวได้” “ไม่ครับ เมอร์ลินจะเหงา” เสือยังค้านหัวชนฝา เขาไม่เห็นด้วยที่จะให้เมอร์ลินที่กำลังแขนเจ็บไปนั่งเล่นคนเดียวในห้องทำงานของใบบัว “เสือ!!” “เมอร์ลินจะไปกับพ่อหรือแม่ครับ” เมื่อเห็นว่าเสือยังคงหัวแข็งไม่ยอมท่าเดียว ใบบัวจึงหันไปถามลูกสาวที่กำลังนั่งดูการ์ตูนอยู่ “พ่อค่ะ” คำตอบของลูกสาว ทำให้ใบบัวถึงกับยีผมตัวเองด้วยความไม่เข้าใจ ช่วงนี้เมอร์ลินติดพ่อมาก เสียงหือฮาของเหล่านักศึกษาดังขึ้น เมื่อเห็นสุดหล่อของมหาลัยอุ้มหนูน้อยน่ารักเข้าไปใต้ตึกคณะ ช่างเป็นเรื่องน่าแปลกสำหรับชายหนุ่มที่โหดแบบเสือไม่น้อย “สวัสดีค่ะ ลุงทรอย ลุงปาร์ค ลุงมิกซ์
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนพิเศษ 1 Be mine วิศวะเถื่อน
@ หกเดือนผ่านไป การดำเนินชีวิตของใบบัวและเสือยังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง มีลูกน้อยที่น่ารักเต็มไปด้วยเสียงเจี๊ยวจ๊าวไม่เคยได้พัก ไม่ได้สร้างความรำคาญใจให้กับเสือเลยสักนิด ตรงกันข้ามยิ่งเขาได้ยินเสียงใสของลูกสาวหัวใจกับพองโตในพัฒนาการลูกสาวอยู่ตลอด “เดี๋ยวเย็นนี้ พ่อกับแม่มารับนะครับ” หลังจากที่เคยให้สัญญากับเมอร์ลินเอาไว้ เสือและใบบัวใช้รถยนต์เพียงคันเดียว ส่งลูกสาวเสร็จ เสือก็ต้องขับไปส่งใบบัวที่บริษัทในทุกวัน “รับทราบค่ะ” ตาคมมองแผ่นหลังของเมอร์ลินที่กำลังเดินเข้าไปภายในโรงเรียนไม่ละสายตา รู้สึกโหวงเหวงภายในใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “เสือเป็นอะไรรึเปล่า” เมื่อเห็นท่าทางที่ดูเปลี่ยนไปของเสือ ใบบัวที่จับสังเกตได้ถึงกับเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ความคิดของชายหนุ่ม “เปล่าครับ วันนี้เสือแค่รู้สึกแปลก ๆ” “ไม่มีอะไรหรอกหน่า เรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวสาย” เสือหันไปพยักหน้าตอบรับบัว มือหนาจับมือเล็กเดินเคียงข้างกันไปที่รถ “ไอ้เสือ วันนี้มึงทำหน้าเหมือนเมียมีชู้” ทรอยเอ่ยแซวเพื่อนรักที่นั่งทำหน้าไม่รับแขกอยู่เก้าอี้หินอ่อนหน
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 30 Be mine วิศวะเถื่อน END
ช่วงเย็นของวันพระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้า สายลมเย็นโบกพัดโชยมากระแทกใบหน้าของใบบัวและเสือที่กำลังเดินขึ้นไปบนอัฒจันทร์ข้างสนามแข่งรถขนาดใหญ่ “เรามาทำอะไรที่นี่เหรอ” คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปมด้วยความสงสัย ดวงตากลมโตกวาดตามองโดยรอบสนามอันกว้างขวางมีเพียงแค่เธอและเขาสองคนเท่านั้น “มีหุ้นส่วนที่นี่แต่ใช้ชื่อบัวนะ” เสือเอ่ยบอกกับแม่ของลูก วันนี้สนามที่เขาสร้างขึ้นสำเร็จแล้ว ผู้คนมากมายเข้ามาใช้บริการที่สนามแห่งนี้จนเติบโตและกวาดรายได้มหาศาล “ชื่อบัวเป็นหุ้นส่วน ที่นี่เนี่ยนะ” เมื่อได้ยินคำตอบจากชายหนุ่ม ใบหน้าสวยที่ดูตกใจสุดขีดแทบไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง “ครับ” “อย่าบอกนะ ว่าที่สนามแห่งนี้ คือรายได้ที่โอนให้บัวทุกเดือน” ดวงตากลมโตเบิกตากว้างด้วยความตกใจ จำนวนเงินที่เสือโอนให้ในแต่ละเดือนเป็นจำนวนเยอะพอสมควร “ใช่ เสืออยากสร้างที่นี่เป็นของขวัญให้บัว” “ของขวัญ” คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปม เธอเอ่ยทบทวนประโยคคำพูดของเสือท่าทางงุนงง “ของขวัญตอบแทนที่อุ้มท้องและเลี้ยงดูเมอร์ลินอย่างดี” คำตอบของเสื
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 29 Be mine วิศวะเถื่อน (นั่นเมียกู!!)
“คุณพ่อขา ค่อย ๆ นั่งนะคะ” เสียงใสของลูกสาวเอ่ยบอกกับผู้เป็นพ่อที่พึ่งกลับบ้าน หลังจากได้นอนดูอาการที่โรงพยาบาลสองคืนเต็ม ๆ โดยที่ใบบัวต้องฝากเมอร์ลินเอาไว้บ้านคุณตาและคุณยาย เพื่อจะได้ดูแลเสือได้สะดวกไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง แต่หลังจากที่เสือได้กลับมาพักผ่อนที่บ้านก็มักจะได้ยินเสียงใสของลูกสาวคนสวยไม่หยุด “มีลูกสาวดูแลดีขนาดนี้ พ่อเลยหายเร็ว” เสียงทุ้มละมุนเอ่ยบอกกับลูกสาวตัวเอง รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาของเสือ เขาดึงลูกสาวเข้ามากอดและหอมฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึง “เมอร์ลินจะดูแลคุณพ่อไปจนแก่” คำพูดของเมอร์ลิน ทำให้หัวอกของคนเป็นพ่อฟูฟ่อแทบทะลุอก ดีใจไม่น้อยที่สวรรค์ส่งนางฟ้าตัวน้อยมาให้เขาดูแล “เมอร์ลินลูก” “คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ” ใบหน้าและน้ำเสียงมุ่งมั่นบ่งบอกได้ถึงความจริงใจปนไร้เดียงสาของเด็กน้อยที่กำลังนั่งยิ้มเป็นตาสระอิให้กับคุณพ่อของเธอ “วันนี้ขับรถไปส่งที่มหาลัยหน่อยสิ ปวดหัว” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยบอกกับใบบัวที่กำลังเดินออกมาจากห้องแต่งตัวช่วงเช้าของวัน “ปวดมากมั้ย”
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 28 Be mine วิศวะเถื่อน (ห่ามส่งโรงพยาบาล)
“นอนกกเมียไปแล้ว โทรมาหากูทำเหี้ยอะไร” ทรอยกดรับสายจากเสือที่โทรหาเขาหลังจากที่ขอตัวกลับบ้านได้ไม่นาน “พากูไปโรงบาลที” น้ำเสียงอ่อนเพลียของเสือเอ่ยบอกกับปลายสายและคำตอบที่ได้กลับทำให้เขาอยากใช้หัวตัวเองโขกข้างฝาอีกครั้ง “มึงเป็นเชี้ยอะไร เป็นโรคขาดความรักรึไง” “ไอ้สัด!! พูดมาก รีบมารับกูเดี๋ยวนี้!!” เมื่อเห็นทรอยยังคงถามมากเสือจึงย้ำเพื่อนรักอีกครั้ง “เมีย มึงไปไหน? ” “ไอ้ทรอยกูไหว้ล่ะ รีบมารับกูก่อนที่เลือดกูจะไหลหมดตัว” “เออ ไปเดี๋ยวนี่แหละ” เมื่อได้ยินน้ำเสียงจริงจังของเสือ ทำให้ทรอยหยุดเล่นและรีบขับรถมาหาเพื่อนที่บ้านโดยมีบอสตันพี่ของใบบัวมาด้วย พวกเขาปล่อยให้ปาร์คดูแลสนามต่อเพียงลำพัง “ไอ้เสือ ใครดับกระทืบมึง” ทรอยขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของเสือ เขาเห็นเพื่อนรักนั่งรออยู่บริเวณประตูรั้วของบ้านอยู่แล้ว มือหนาของเสือใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กห้ามเลือดเอาไว้ กัดฟันข่มความเจ็บปวดที่เริ่มโจมตีเข้ามา “เมีย” “นี่มึงอย่าบอกนะ ว่าเป็นฝีมือพี่ใบบัว” ทรอยรีบพยุงเ
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 27 Be mine วิศวะเถื่อน (รอยลิปสติกของใคร?)
ภายในสนามแข่งที่มีผู้คนมากมายรวมทั้งผู้หญิงผู้ชายรวมตัวกันอยู่ในสนามแห่งนี้ ที่กำลังมีแมตซ์สำคัญจ่อลงแข่ง เพื่อนตรวจดูความเรียบร้อยกลุ่มของเสือรวมไปถึงบอสตันออกจากห้องรับรองเดินลงมายังลานสนาม ตุบ!! เสือที่กำลังยืนมองความเรียบร้อยภายในสนามเป็นอันต้องชะงัก เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาชนเขาอย่างจัง “อุ๊ย!! ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ คุณ.. ” หญิงสาวที่เดินชนเสือช้อนตามองใบหน้าหล่อเหลาของเสือ ใบหน้าทรงเสน่ห์และโดดเด่นเป็นที่หมายตาของสาว ๆ ในสนามไม่น้อย “ไม่เป็นไร” ชายหนุ่มตอบกลับหญิงสาวที่เดินชนตัวเองไร้เยื่อใย เสือก้มมองเสื้อของตัวเอง ใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ใดออกมา “จะไม่เป็นไรได้ยังไงคะ? ฉันเดินชนคุณนะ!!” เมื่อเห็นชายหนุ่มไม่มีท่าทีสนใจเธอเลยสักนิด เธอจึงพูดแย้งขึ้นมาเพราะอยากแสดงความรับผิดชอบแต่คำตอบที่ได้ยังคงเหมือนเช่นเดิม “ไม่เป็นไร” “ฉันรู้สึกผิดค่ะ เบียร์หกเปื้อนเสื้อคุณด้วย ให้ฉันซื้อคืนให้นะคะ” หญิงสาวตรงหน้ายังคงคะยั้นคะยออยากรับผิดชอบชายหนุ่มที่กำลังยืนทำหน้าเบื่อโลก “ไม่เป็นไร เดี๋ยวให
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 26 Be mine วิศวะเถื่อน (เมียใคร ใครก็รัก)
“คัท ผ่านครับ” ภายในสตูถ่ายโฆษณาผลิตภัณฑ์ตัวหนึ่งผ่านเรียบร้อยไปด้วยดี ร่างสูงของจองอินจึงเดินเข้าไปหาใบบัวที่กำลังงุ่นง่านอยู่หน้าจอมอนิเตอร์ “พี่ใบบัว ผมขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ยครับ” จองอินเดินมาหยุดตรงหน้าของใบบัว เขาเอ่ยถามเธออย่างสุภาพและคำตอบที่ได้จากใบบัว เรียกรอยยิ้มจากจองอินได้เป็นอย่างดี “ได้สิ” “นายมีอะไรกับพี่รึเปล่า” ใบบัวเดินนำจองอินออกมานอกสตูดิโอที่รายล้อมไปด้วยสวนย่อมที่ไร้ซึ่งผู้คน “ผมชอบพี่ครับ” จองอินสารภาพความในใจของตัวเองให้ใบบัวได้ทราบอีกครั้ง แววตาและน้ำเสียงที่ดูจริงจัง ทำให้ใบบัวถึงกับพ่นลมหายใจออกมาด้วยความหนักใจ “แต่พี่มีครอบครัวแล้ว” “ครับ ข้อนี้ผมทราบดี ตอนแรกผมก็คิดว่าตัวเองยังมีความหวัง” จองอินพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดมาโดยตลอดเพียงแค่เขารู้ว่าสามีของผู้หญิงที่เขาแอบชอบยังเรียนอยู่ นั่นก็เท่ากับว่าเขายังมีสิทธิ์แต่สิ่งที่เขาคิดกับผิดมหันต์ “จองอิน นายยังต้องเจอผู้หญิงอีกเยอะ อย่ามาอะไรกับพี่เลย” ใบบัวพยายามพูดให้จองอินเข้าใจ อีกอย่างจองอินยังเด็กแยกแยะไม่ออกระหว่าง
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 25 Be mine วิศวะเถื่อน (สรุปใคร)
“ไอ้เชี้ย ไม่อยากจะเชื่อ” หลังจากที่อาจารย์เดินออกจากห้องสอน เสียงพึมพำของปาร์คดังขึ้นเบา ๆ ซึ่งเสือและทรอยที่นั่งข้างกลับได้ยินชัดเจน “มีอะไรวะ”ทรอยเอ่ยถามปาร์คด้วยความสงสัย ใบหน้าเรียบเฉยก่อนหน้านี้ดูอึ้งไปไม่น้อย เมื่อเห็นข้อมูลในมือถือของตัวเอง “ข้อมูลคนทำ” “สรุป?” น้ำเสียงเรียบเฉยหันมาถามปาร์คด้วยความอย่างรู้ เขารอเรื่องนี้อยู่ รอเจอบุคคลที่ใส่ร้ายเมียตัวเอง “นิรินหรือไอ้จองอิน” ทรอยเองก็รอคำตอบอยู่เหมือนกันระหว่างนิรินกับจองอินใครกันแน่ที่เป็นคนทำ “ไม่ใช่ทั้งสอง” คำตอบของปาร์คสร้างความงุนงงให้กับเสือและทรอยไม่น้อย ถ้าหากไม่ใช่สองคนนี้แล้วจะเป็นใคร? “ไอ้เสือ มึงแม่ง!!ศัตรูเยอะ ฉิบหาย” “สรุปใคร” “น้องปลายฟ้าที่เราพึ่งเจอเมื่อเช้า” เพียงแค่ได้ยินชื่อบุคคลที่เป็นต้นเรื่อง พวกเขาตกใจไม่น้อยบุคคลที่ปล่อยข่าวกลับเป็นรุ่นน้องในคณะที่แทบไม่เคยได้เจอกันเลยสักครั้ง ยิ่งสร้างความแปลกใจให้กับเสือไม่น้อย เขาไม่เคยรู้จักผู้หญิงคนนี้และเขาก็มั่นใจว่าใบบัวเองก็ไม่รู้จักเธอ “ไอ
Be mine วิศวะเถื่อน ตอนที่ 24 Be mine วิศวะเถื่อน (จ้างสิ)
“คุณแม่ขา” เสียงใสของเมอร์ลินเอ่ยเรียกแม่ของตัวเองตั้งแต่เดินเข้าประตูบ้าน โดยมีคุณพ่อยังหนุ่มเดินตามระวังไม่ให้ลูกสาวล้มไม่ห่าง “ว่าไงคะ คุณสวยของแม่” เสียงหวานของคุณแม่ยังสาวเอ่ยถามลูกสาวด้วยความละมุน “วันนี้คุณพ่อซื้อเค้กร้านโปรดให้เมอร์ลินด้วย” รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าของเธอ นึกเอ็นดูใบหน้าดีใจของลูกสาวที่ได้เค้กร้านโปรดที่พ่อมักจะซื้อมาให้เป็นประจำ “น่ากินมั้ยคะ” “สุด ๆ ไปเลยค่ะ” ความสดใสในทุกวันของเธอ ป่วนจนบางครั้งถึงกับต้องรีบกุมขวับแต่ทุกความวุ่นวายของลูกคือความสุขและความบันเทิงใจของพ่อแม่ “ใช้เสียงแบบนี้พูดกับผมบ้างสิ” เมอร์ลินสนใจเค้กตรงหน้าของเธอไม่แม้จะสนใจคุณพ่อและคุณแม่ของตัวเองเลยสักนิด “จ้างสิ วางเงินมาค่ะ” ใบบัวแบมือตรงหน้าของเสือ สายตาซุกซน รอยยิ้มหวานพิมพ์ใจ หยอกล้อพ่อของลูกท่าทางน่ารัก “พอมั้ย” เสือล้วงกระเป๋ากางเกงยีนส์ของตัวเอง หยิบแบล็คการ์ดใบสีดำ วางบนมือของใบบัวด้วยใบหน้าเรียบเฉย “เฮ้ย!! ให้จริงดิ” ดวงตากลมโตเบิกตากว้าง ตกใจไม่น้อย เมื่อเห็นบัตรแบล็คก
