XX. Missing Him

“Oy bakla, anong gusto mong regalo bukas?”  tanong ni Abby kay Jay nang ibinigay niya ang hinihingi nitong documents.

“Oy beshie bakit reregaluhan mo ako?” excited nitong tanong.

“Bakit naman kita bibigyan, ano ako mayaman?”  pag-iinis niya.

“Umalis ka nga sa harapan ko.  Bruhang to paasa.”

Tumawa si Abby.  “Hindi seryoso talaga, ano bang gusto mong mataggap bukas?”

“’Yong boylet mong kasama noong sabado sa mall pwede?”

“Sira!  Pinsan ko ‘yon.  He’s a Noli Me Tangere sis.  Touch Me Not, okay?”

“Ay sige na nga.  Actually ‘yong tab ko sira na eh ginagamit ko pa naman ‘yon sa pag-aaral ko.  Kung magiging fairygod mother ka tomorrow, ‘yon nalang te,”  hiling nito.

“Katulad din ng tab mo?  Diba mahal ‘yon?”  reklamo ni Abby.  “Teka!  Mali ata na tinanong kita, nacurious lang talaga ako pero ‘wag na ‘wag mong iisipin na ibibigay ko sayo  hah, mas may pera ka pa sa akin eh.”

“Nagtanong ka pa!”

“Masama bang magtanong.  Akala ko naman kasi ang gusto mo eh intangible, nakalimutan ko materialistic ka pala.”

“Bruha!” anitong natatawa.

“Maganda kasi ‘yong tab ko. Kahit anong bigat ng app na nakainstall hindi nagla-log kasi malaki ‘yong memory.  Ilang taon na rin ‘yon sa akin eh ngayon ang hirap ng buhay, puno na ako ng loan eh hindi naman pwedeng wala akong gamitin, finals na namin.  At tsaka hihiling na lang din ako lulubus-lubosin ko na noh.”  Nag-aaral ito nang 2-year fashion design sa gabi.

“Parang ako lang ah! Gaya-gaya,” aniya. Natawa silang dalawa.

“Ano?  Nakabingwit ka ng mayaman?” anito.

“Ikaw kung magsalita ka para akong slut.”

“Oh? Bakit hindi ba?”

Ngumiti siya.  “Slight lang naman.”

“Kaya nga beshie tayo eh.”  At nag-appear silang dalawa bago bumalik si Abby sa cubicle nito.

★★★

“Trish!  Mabuti naman at pumayag kang mag-usap tayo,” bati ni Drake sa kanya nang dumating siya sa park na malapit lang sa kanila. Dito na siya dumiretso pagkagaling sa trabaho.

“Ano bang gusto mong sabihin Drake?” aniya na umiwas nang akto siya nitong yayakapin.

He cleared his throat perhaps to wash away the embarassment.  Silently Trisha was grinning inside.  Confident ito at hindi niya kailanman nakitang napapahiya.

“Let’s go to a restaurant and talk,” anito.

Tumingin siya sa palibot.  May mga taong nagjojogging, mga nagbibisikleta at mga batang naglalaro sa park. 

“Pwede namang dito mag-usap ah, busy ang mga tao so we can have privacy if it’s what you want,” aniyang blangko parin ang ekspresyon.

Huminga ito ng malalim at sa hinuha ni Trisha pinipigilan nito ang inis.  Ngayon niya mas lalong naisip kung paano siya nakasurvive sa ugali nito.  Kahit na malambing ito nuong nagsisimula pa sila bumalik sa kanyang alaala na nag-iba ang ugali nito nang maipanalo ang isang malaking kaso ng isang mayamang pamilya na siya ring naging simula ng success nito sa pagiging attorney.  Ayaw niya ng away kaya naman hindi siya pumapatol kahit napakadali nitong mainis at halos wala ng oras sa kanya.  She was always holding on to the future of having a family of her own that’s why she was so blinded by the change in their relationship.

Sumunod ito nang umupo siya sa bakanteng long bench na malapit sa kanila. 

“Tomorrow is my mom’s birthday,” anito na tumabi sa kanya.

Oo nga pala, magkasabay ang birthday ni tita Martha at Jay kaya naman palagi siyang nale-late sa celebration ni Jay sa bahay nila.  Isa pang naalala niya ay ang hindi pagbibigay ni Drake ng effort na makihalubilo sa mga kaibigan kapag may okasyon kaya naman hindi ito masyadong gusto ng mga ito.  Pero dahil nga mahal niya ang nobyo hindi niya pinansin ang lahat.

“I need you there–“

“Drake!”  pagputol niya sa sasabihin nito.  “Bakit ako?  Bakit hindi ang pinsan ko?”  She gave emphasis with the word pinsan. Ano siya gagamiting front para maitago ang pag-aagaw na ginawa ng pinsan? Unbelievable!

He looked depressed and weaved his hand through his hair.  “Mom didn’t know we  broke up,” pag-amin nito.

“Oh!  Hindi niya alam na ang very good niyang anak eh nagawang magloko,” nasabi niyang may pang-uuyam.

“It was all for her at alam mo ‘yon.”  Medyo napataas ang boses nito kaya naman napasulyap ito sa mga taong may kanya-kanyang ginagawa at hindi sila napapansin.

“Believe whatever you wanted to believe Drake,” nginitian niya ito sarcastically, “I don’t care!  We’re done and just send my greetings to her.”  Tumayo na siya.  Naisip niya ang kalagayan ni tita Martha at nakaramdam siya ng awa dito at nakakainis mang aminin pati na rin sa dating nobyo.  Alam niya kung gaano nito kamahal ang ina.

She sighed and patiently said.  “Just tell her we…decided to end it because…we were so busy with our priorities.  Tita Martha will understand.”  Umalis na siya at iniwan itong nakaupo parin sa long bench at nakatanaw sa malayo.

★★★

It’s Tuesday and Trisha  woke up early, still wearing her favorite large t-shirt that her brother had given her  with the word sleepyhead printed in the front.  Did her daily routine, drinked two glasses of water and cooked rice then a little exercise and cleaning here and there around her apartment.

Nang matapos ay nagluto na siya ng sunny side up egg at ham.  While cooking hindi niya maiwasang sumulyap sa pintuan.  Remembering the times that Marsden used to knocked at her door and ate with her enjoying the food she cooked.  Pinagalitan niya ang sarili.  “Two days pa nga lang ganito kana Trish, pa’no na kaya kung forever na.”  She sighed at  nagpatuloy na sa pagluluto.  “Masasanay ka rin,” aniya sa sarili.

Almost everynight no matter what time or how busy Marsden was in his company, nagagawa nitong magchat ng goodnight sa kanya.  Sino naman ang hindi masasanay sa ganoong gesture?  And Trisha actually expected him to chat even just to bid her goodnight.  But he didn’t and Trisha lost the courage to chat first.  Kasi naman siya mismo ang nagsabi na kalimotan na nitong nagkita sila ulit.  Maybe it is for the best?

Nang nasa opisina na ay napansin niyang iba ang tingin sa kanya ni Abby.  Pilya ito kaya nan wala siyang tiwala sa ngiting ipinupulol nito sa kanya. 

“Ano?!” aniya sa kaibigan.

“What?!” anito na may palihim na ngiti.

Tuluyan na siyang humarap dito kasabay ng kanyang swivel chair. 

“Nakakainis lang kasi may pamysterious smile ka d’yan.  Anong ganap?” pairap niyang tanong dito.

Abby laughed.  “Wala!  Excited lang ako dahil finally makikita na rin namin ang boyfriend mo.”  Nakangiti paring saad ni  Abby.

She breathe deeply.  “Ilang ulit ko bang–“

“Sabi ko boyfriend…boy…friend,  I mean lalaking kaibigan.  H’wag ka ngang assuming girl!” sabay tawa sa kanya.

Naiinis na natatawa at napapailing na lamang si Trisha na bumalik na sa trabaho.  Ngunit nang mapatingin sa kanyang cellphone bumalik sa kanya ang paghihinayang.  Gustong-gusto niyang echat si Marsden at sabihing bati na sila pero alam niyang babalik lang din sila sa dati at hindi kailan man malulutas ang problema ng kaibigan.

With a deep breathe minabuti ni Trisha na isiping para rin ito sa kapakanan ni Marsden.  No one would trigger the nightmare if she was not there to remind him of the past.