Third Person's POV "Anong gagawin mo kay Almika?" takang tanong ni Aisha kay Austin na ngayong buhat na si Almika. Walang kamalay-malay si Almika sa mga nangyayari dahil sa droga na pinainom nila dito. Since tapos na ang training ni Almika ay pwede na itong umalis. Ayaw ni Austin magkaroon ng anumang koneksyon sa pagitan nila dahil kalaban niya rin si Almika. Darating ang panahon na muli silang magkikita ngunit isa ng magkaaway. "Iiiwan ko siya sa labas ng kompanya ni Riley. Sigurado akong makikita agad nila si Almika at tutulungan kaysa naman na si Vandeon ang unang makakita sa kanya. Kahit na demonyo iyon sa paningin ni Almika, malambot parin iyon pagdating naman kay Almika." "Maling tao ang binabangga mo, Austin. Alam kong may alam ka sa lahat, huwag naman sanang dumating sa punto na tra-traydor ka sa clan natin," Ngumiti si Austin at nilapag ang walang malay na katawan ni Almika sa labas ng kompanya. Wala ng mga tao sa mga oras na ito dahil hating gabi na at tulog na ang mga t
Almika's POVKakatapos ko lang pawisan ang buo kong katawan. Habang wala kasi akong ginagawa ay nilaan ko ang buong oras ko sa tamang paghawak ng mga patalim. I'm good with guns, but medyo nahirapan pa ako sa mga patalim. I might kill or hurt myself kapag hindi ko nagawa iyon ng tama. Nilagay ko sa ibabaw ng mesa ang dagger. Nakita naman iyon ni Freena, sumilay ang malaking ngisi niya. Hindi nila alam na marunong na akong lumaban. Akala nila ay nag-eensayo pa lamang ako para gumaling. Well, kahit naman na alam na nila ay wala akong pakialam. Mas mabuti nga iyon. Lumapit siya sa pwesto naming dalawa ni Riley. Si Riley din ay nag-eensayo ngunit hindi masyado. Parang ang ginagawa niya lang ay pangdepensa. Marunong naman siyang lumaban, gusto niya pa sigurong mas gumaling pa."Too much for today! Magpahinga muna kayong dalawa ni Riley." sabi ni Freena at binigyan niya kami ng dalawang basong tubig, tinanggap ko ang nilahad niya at agad na nilagok. Apat na araw na ngayon at hindi ko map
Almika's POV"Gusto mo bang mag training ngayon?" tanong sa akin ni Freena habang kumukuha ng bacon sa mesa at nilagay niya ito sa kanyang pinggan. Inabot ko ang gatas na nasa harapan ko at tinungga ito bago lumingon sa kanya. Naka pantulog parin siya ngayon pero bakas sa mukha niya ang lungkot, ang pagka-mugto ng kanyang mga mata. Umiyak kaya 'to? Wala ba siyang tulog? "Are you okay? How was your sleep?" tanong ko sabay subo ng kanin ko. Binalewala ko 'yung tanong niya dahil gusto kong malaman kung anong nangyari sa kanya, bakit malungkot siya. Ngumiti siya ng pilit sa akin at tinusok 'yung bacon sa tinidor. "Okay lang naman, honestly, nakatulog talaga ako ng maayos kagabi. Mas nag-aalala ako saiyo, ayos ka lang ba? Gusto mo bang dalawin natin ang kaibigan mo?" Hanggang ngayon ay hindi parin maganda ang pakiramdam ko. Si Vandeon lang naman ang may kayang gawin 'to sa akin eh. Nagparamdam talaga ang hinapuyak kagabi, wala talagang puso. Kung nasaan man ang kaibigan ko ngayon, sana n
Almika's POVSeryoso nga ang gaga sa sinabi nitong pupunta siya dito sa mansyon ni Riley. Ang aga-aga niya pa nga, kakagising ko nga lang at nadatnan ko siyang kausap sina Riley at Freena. Nagtatawanan pa ang mga gaga oh. Pinikit ko ang mata ko para ibalanse ang paningin ko pero agad din naman akong nag mulat. At sa pag mulat ko mukha ni Penelope na naka ngiti ang sumalubong sa akin. "Hi!" "What the hell! Penelope!" inis na sigaw ko. Tumawa lamang siya at hinila ako pababa ng hagdan."Maaga dapat tayo ngayon. Sasama nga pala sina Freena at Riley sa atin, kumain kana at maligo." Sinunod ko naman ang sinabi niya baka pagtripan na naman nito. Pagkatapos kong kumain at maligo. Sa kotse kami ni Penelope sumakay, isang kotse lang ang dinala namin dahil 'yung ibang sasakyan ay gagamitin ng mga lalaki sa pupuntahan nila. Kukuha daw sila ng invitation card. Ewan ko kung para saan, baka may party na magaganap. Nakalimutan siguro silang bigyan ng mga 'yon kaya pinuntahan talaga nila. Ano na
Almika's POV "WHAT?! Saan na kayo?!" kanina pa sumisigaw si Penelope dito sa harapan namin. Kakatapos lang ng training namin at puro pasa na 'yung mukha ko ganu'n din si Riley at Freena na kapwa hinihingal din at nagkaroon ng maraming sugat. Hindi madali ang pinagawa sa amin ni Penelope, masyado siyang marahas magturo. Pagod na pagod ang mga mukha namin, punit-punit na ang mga damit dahil sa pinangagawa ni Penelope, masyado siyang mapanakit kung lumaban, magaling nga siya ngunit mapangahas. Nasaksihan ko kung gaano siya kagaling sa katana, tinuruan niya ako at hindi madali iyon. Nagkasugat-sugat ang mga kamay ko dahil sa katana na gamit ko. Ilang beses akong pumalya. Ang hirap naman kasi, kailangan mong umiwas, sanggaan ang mga maaaring bala o talim na paparating gamit lamang ang katana. Hindi ko naman iyon gagamitin kay Vandeon. Mas magaling ako sa baril, pero dahil si Penelope na 'yon, pinilit niya talaga ako. May natutunan naman kahit papano. "Ayos ka lang ba?" tanong ni Freena.
Almika's POVNagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa balat ko. Dahan-dahan akong bumangon mula sa kama. Mabilis namang tumayo si Riley sa kinauupuan niya, inalayan niya akong umupo ng tuwid, napansin ko ring kaming tatlo lamang ang andito. Si Penelope, Riley at ako. Where's the others? And where's my son? "Ayos na ba ang pakiramdam mo?" tanong ni Penelope ngunit bakas sa mukha niya ang pagkairita. Bakit na naman kaya? Wala na kasi akong ibang naalala bukod sa nahimatay ako sa harapan ni Vandeon kahapon. Ginawa ko ang makakaya ko upang labanan si Vandeon, I did it. Nakuha ko si Vandish mula sa kanya, mabuti nalang walang nangyari sa anak ko. Wala siyang sugat na natamo, mukhang inalagaan niya. Pero wala akong pakialam, sa mga mata ko ay mamatay tao parin siya. Hindi 'yan mawawala sa isip ko. "Where's my son? Saan na naman dinala ni Vandeon ang anak ko, Riley?" nagtitimping tanong ko. Gusto kong tumayo para makita ang anak ko pero mas pinili ko na lamang umupo at kumalma,
Almika's POVTinupi ko ang mga damit ko tsaka ko ito nilagay lahat sa malaking maleta ko,. Kaka-resign ko lang din sa kompanya ni Riley, ayoko nang humingi ng tulong sa kanila baka ako na naman ang maiiwan, gagamitin ko ang mana na iniwan ni daddy at mamumuhay na ako ng normal, pero sisiguraduhin kong hahanapin ko kung nasaang lupalok nagtatago ang Vandeon na 'yon. "Almika, you don't have to do this." Pigil sa akin ni Riley, kasama niya si Carmela na nasa likuran niya at ang asawa at anak niya na nasa tabi niya. Masaya sana kung gan'yan din ang pamilya ko, Riley, pero hindi eh, nawalan na nga ako ng anak. Demonyo pa ang kalaban ko. Hindi ko na alam kung hanggang kailan ako mananatili sa mundong 'to, without my son I feel empty, wala akong kalas na lumaban pa. Umiling ako. Hindi na muli ako magpapadala sa emosyon ko. Gagawin ko ito ng kusa. Without their help. "We can help you find your son, Almika, just don't leave." "Hindi mo nga alam kung na saan siya hahanapin pa kaya? Baka nam
Almika's POV"Miss Monteverdi, dumating na po si Sir Santford," saad ng Secretary ko sa akin. Tumango ako sa kanya bilang tugon. Inayos ko ang sarili kong buhok ganu'n din ang skirt ko. Nilapag ko sa ibabaw ng mesa ang tambak na tambak na mga papel. Kung ano man ang dahilan ni Santford bakit siya pumunta rito ay kailangan kong paghandaan. Hindi ko rin naman inaasahan na pupunta siya rito, kahapon kasi ay hindi ko sila naabutan kaya't umuwi akong disappointed. Ngayon ay siya mismo ang lumapit. Kung gagawa man siya ng masama, I can now defend myself. This time, I won't let him harm me. Lalaban na ako ngayon, Vandeon, magkamatayan man. *CLICK* Saglit akong natigilan nang marinig ko ang pag bukas ng pintuan. Yumuko ako para pakalmahin ang sarili, bigla na lang kasing tumibok ng malakas ang dibdib ko. Kinakabahan ako na may halong galit, ngunit umaapaw talaga ang kaba ko. Damn it, kaharap ko lang naman ngayon ang isang mamatay tao, sino ang hindi kabahan niyan? "Good morning, Sir Santfo
Almika Sheen Monteverdi"I'm so happy right now, Almika. Finally ikakasal kana." ngiting bungad sa akin ni Riley. Kasama niya sina Freena at Yeena na nasa likod niya, kapwa silang nakangiti din sa akin. Sobrang gaganda nila ngayon. Nanliit tuloy ako sa sarili. Charot! Ang totoo palang pangalan ni Freena ay Freena Lohr Santford, siya ang bunsong kapatid nina Skie at Vandeon. Hindi niya inamin sa akin noon na magkapatid sila dahil ayaw niya akong saktan, hindi naman siya kampi sa kuya niya noon, sa katunayan nga daw? Gusto niya ring pigilan ang kapatid sa masamang plano nito. I'm not mad at her. Nagpapasalamat pa nga ako dahil nakilala ko siya. "You looked gorgeous today!" aliw na sigaw naman ni Penelope mula sa labas. Inismiran ko siya. Ngayon lang ba talaga ako maganda? Pambihira talaga itong si Penelope eh. Kasama naman niya sina Alexandra, Hanna, Carmela at Calli, sabay silang kumaway sa akin kayat kumaway din ako pabalik. Nga pala nagbati na kaming dalawa ni Penelope. Sinabi niy
Aria's POV "Keep your eyes open!" sigaw ni Triton. Sabay-sabay naman kaming tumango at sinundan siya papasok sa isang malaking bodega na sa tingin ko ay pagmamayari ni Kelton. Nu'ng nalaman nila ang location ni Kelton, hindi na sila nagdadalawang-isip pa, miski si Triton ay parang kating-kati niya nang patayin ang taong iyon. He's really mad. Siguro may malaking kasalanan ang taong 'yon sa kanya at gusto kong malaman kung ano 'yun. Napansin kong ngumisi si Vena sa tabi ko. Inirapan ko naman siya at tiningnan ang mga pasa niyang natamo kanina sa laban, mabuti na lang hindi namatay 'tong gagang 'to. Kung namatay siguro 'to baka kanina pa nagpakamatay si Skie, chos! Hindi pwedeng gawin ni Skie iyon, lalo na't may dalawa siyang anak. Siniswerte naman si kamatayan kung magpakamatay din si Vena 'noh? "He's inlove with you," bulong niya sa tabi ko. Napansin naman ni Yeena 'yon at mukhang narinig niya pa kaya't sumilay ang nakakalokong ngisi sa labi niya. Fvck! Wala talagang magandang idu
Almika's POV We ate together. Kinalimutan ang mainit na titigan kanina. Kung hindi umalis si Vandeon, baka kanina pa ako natumba sa panginginig ng katawan. I don't understand why I am feeling this way. Hindi ko naman crush si Vandeon or what but every time he's close naduduwag ako. Nawawala ang tapang ko. We're best friends nasisiguro ko iyon but damn it! Hindi ko matapos-tapos ang pagkain ko dahil sa kakaisip. And he wants to sleep with me! Sinong hindi mababaliw duon? Tatabi siya sa akin, kakaloka. I can't believe this is happening. "Are you full?" mahinang tanong niya kayat nabaling sa kanya ang tingin ko. Kakatapos niya lang kumain at ngayon ay nagpupunas na siya ng kanyang labi. Napalunok ako. Unti-unting yumuko upang hindi makita ang kanyang labing sobrang pula, tila nang-aakit. Fvck! Ano na ang nangyayari sa akin... "Almika, are you alright?""Ah, hindi naman sa ganun, Vandeon..." "Napapansin kong kanina ka pa tahimik. Did I make you uncomfortable? I'm sorry," halos pabulo
Almika's POV "Is this your house?" manghang tanong ko sa kanya habang nasa malaking bahay ang aking atensyon. Napapaligiran ng mga kahoy ang malaking bahay ni Vandeon. Sobrang laki at halos transparent lahat ang mga bintana. Kitang-kita mula rito ang magandang view sa labas na may maliit na sapa. Hindi pa gaanong detalyado talaga ang bahay pero sobrang ganda niya na. Wala pang pintura. Plain palang ito ngayon pero halatang matagal nang pinagplanuhan ang bahay. Well, para naman ito sa magiging pamilya niya. How did he build this house? Nag-aaral pa naman siya. Ganun ba talaga kayaman ang pamilya nila? Sa pagkakaalam ko ay student parin siya at walang trabaho. "Do you like it?" "Wow! Ang ganda ng bahay, Vandeon! Ang ganda ng view sa labas! Kitang-kita sa itaas ang pagbagsak ng ulan dahil sa glass window!" hindi maitago ang pagkamangha. Ngumiti lamang siya at tumango. Lumapit siya sa malaking pintuan ng bahay ay unti-unting binuksan iyon. Bumungad sa amin ang malaking chandelier sa
"Hindi ito ang gusto ko para sa anak natin!" "Anong gusto mong gawin ko ha? Hayaan ang mga iyon na pabagsakin tayo?! Mag isip ka nga!" Heto na naman silang dalawa, nagsimula na naman. Mabuti na lang talaga nasanay na akong ganito lagi ang eksesna sa umaga. Hindi na ako naririndi, ginawa ko na lamang na alarm clock sa umaga ang boses nila. Inayos ko ang aking sarili. Naglagay ako ng kaonting kolorete sa mukha, ayos ng kaonti sa buhok. Since walang pasok ngayon, sasama ako kung saan man ako dadalhin ni Vandeon. Ayaw ko namang tumalikod sa usapan namin ano, I said yes to him yesterday so. And isa na rin sa rason ay ayaw kong marinig sina mommy at daddy. Ang ingay ingay kasi nilang dalawa. Tungkol na naman 'yon sa negosyo panigurado. Gosh! Kinuha ko ang aking maliit na bag sa kama at napagpasyahan na lumabas. Nadatnan ko sina mommy at daddy na problemado ang mga mukha. Hindi ko na lamang pinansin baka madamay pa ako. Baka hindi rin ako payagan lumabas, no way! Lumabas ako ng bahay ha
Almika's POV "Nakita ka raw nina Lily kahapon kasama si Vandeon, Almika?" bungad ni Entice sa akin. Binaba ko ang aking bag at umupo sa kanyang tabi. "Anong meron?" kunot noo kong tanong tsaka hinarap ang blackboard namin na may sulat. Assignment iyon at bukas ipapasa. Wala raw kasi si Sir ngayon, may meeting daw na pupuntahan. Kakapasok ko pa nga lang eh, nawala kaagad siya. Medyo na-late pa nga ako dahil kina Mommy at Daddy na bukambibig lagi ang negosyo, wala na silang ibang inatupag kundi ang trabaho nila. Pagkagising ko ay bangayan nila ang umingay sa loob ng bahay. Ewan ko kung ano na naman 'yung pinag-aawayan nila, lagi naman silang ganyan. Ni walang pakialam sa kung anuman ang mararamdaman ko sa tuwing naririnig sila. Lagi rin nilang sinasabi na ako ang mamana ng lahat, ng ari-arian namin. Makukuha ko lamang iyon kapag nagkaasawa ako. Matagal pa naman iyon kaya susulutin ko muna ang college life ko ngayon. Nilabas ko ang aking notebook. "Kalat na kalat na 'yon sa buong cam
Almika's POV "Para kang santo na sinasamba ng mga kalalakihan. You are so beautiful, Almika Sheen Monteverdi but it seems like you didn't notice it. You keep turning them down, why? Do you like someone else?" Pang ilang beses na itong tanong ni Althea sa akin. Napaka-chismosa niya. Hindi naman sa tinu-turning down ko ang mga nanliligaw sa akin. Ang akin lang ay ayoko munang magpaligaw dahil ayaw ko. And duh! Anong santong pinagsasabi ng babaeng 'to? Nahihibang na ba siya? "Why are you asking?" "Uhm, kasi sayang 'yong mga poging nanliligaw sa'yo, ang yayaman pa pero ni isa ay wala kang pinili sa kanila. Are you inlove with someone? You can tell me, hindi ko sasabihin sa ibang tao," Halos tumirik ang mata ko sa iritasyon sa kanya. Unang-una pa lang talaga ay ayoko na talaga sa kanya. Maharot siya at walang tigil ang kanyang bibig. Ang ingay-ingay. Hindi ko naman kailangan ang mga opinyon niya, I just want to live a peaceful life. Can she give that to me? Oh God. Sa kanya pa yata ak
Almika's POV1 year later"Mamma, ho un brutto sogno!""What is it?" ngiting tanong ko sa anak ko. Habang tumatagal nagiging kamukha niya na talaga si Vandeon. Argh! I missed him already, sana ay masaya na siya ngayon kung nasaan naman siya. Hindi parin ako magsasawa na mahalin ka, Vandeon. Mahal na mahal kita. "Iiwan mo rin ako, mommy. Don't leave me, mommy." Tumango ako sa anak ko. Sumenyas ako na lumapit siya sa akin. Niyakap ko siya ng mahigpit habang hinahaplos ang kanyang buhok. "I won't leave you, baby, hindi kita iiwan kahit na mamatay man ako, Vandish. Panaginip lang 'yon anak." "But, mommy... what if, it will happen?" "It will never be," pag kumbinsi ko sa kanya. Hindi 'yon mangyayari dahil hindi ko hahayan na mangyari 'yun. Ako na lang ang natira ngayon, wala na si Vandeon, iniwan niya na kami but still? He's still in my heart. "Come on! Gusto mo bang dalawin si daddy?" masiglang tanong ko sa kanya. "Yes, mommy!" "Alright, little demon, lets go!" Sumakay kami ng sas
Third Person's POV"Ang lakas din naman pala ng loob mong magpakita ngayon sa gan'yang kalagayan. Sa tingin mo ba kaya mong labanan ang kaibigan mo?" mariin na tanong ng matanda kay Vandeon. Hindi siya umimik, nanatili lamang malamig ang kanyang mukha. Nasa malawak na field sila ngayon, teritoryo ito ng mga Alcazar. Sa harapan niya ay sina Mr. Alcazar at Yeena na nag-aalalang nakatingin sa kanya. Nakagapos ang mga kamay nito. At ang anak niya namang si Vandish ay nakayuko habang nakakadena ang mga paa at kamay nito. Sa pag kakataon na 'to, gusto niya nang sumugod, gusto niyang iligtas ang anak niya, pero? May kondisyon ang matanda. Hindi siya pwedeng basta-basta na lamang sumugod kundi patay talaga ang anak niya. "Naaawa ako sa kalagayan mo ngayon, Vandeon. Kung hindi mo sana ako tinakasan sa tingin mo ba mangyayari ang lahat ng 'to? Matalino ka hindi ba, Santford? Anong nangyari?" tumawa ng napakalakas ang matanda. Pati mga kaibigan niya ay nagtitimpi narin. Hindi sila pwedeng sumal