Almika's POVTinupi ko ang mga damit ko tsaka ko ito nilagay lahat sa malaking maleta ko,. Kaka-resign ko lang din sa kompanya ni Riley, ayoko nang humingi ng tulong sa kanila baka ako na naman ang maiiwan, gagamitin ko ang mana na iniwan ni daddy at mamumuhay na ako ng normal, pero sisiguraduhin kong hahanapin ko kung nasaang lupalok nagtatago ang Vandeon na 'yon. "Almika, you don't have to do this." Pigil sa akin ni Riley, kasama niya si Carmela na nasa likuran niya at ang asawa at anak niya na nasa tabi niya. Masaya sana kung gan'yan din ang pamilya ko, Riley, pero hindi eh, nawalan na nga ako ng anak. Demonyo pa ang kalaban ko. Hindi ko na alam kung hanggang kailan ako mananatili sa mundong 'to, without my son I feel empty, wala akong kalas na lumaban pa. Umiling ako. Hindi na muli ako magpapadala sa emosyon ko. Gagawin ko ito ng kusa. Without their help. "We can help you find your son, Almika, just don't leave." "Hindi mo nga alam kung na saan siya hahanapin pa kaya? Baka nam
Almika's POV"Miss Monteverdi, dumating na po si Sir Santford," saad ng Secretary ko sa akin. Tumango ako sa kanya bilang tugon. Inayos ko ang sarili kong buhok ganu'n din ang skirt ko. Nilapag ko sa ibabaw ng mesa ang tambak na tambak na mga papel. Kung ano man ang dahilan ni Santford bakit siya pumunta rito ay kailangan kong paghandaan. Hindi ko rin naman inaasahan na pupunta siya rito, kahapon kasi ay hindi ko sila naabutan kaya't umuwi akong disappointed. Ngayon ay siya mismo ang lumapit. Kung gagawa man siya ng masama, I can now defend myself. This time, I won't let him harm me. Lalaban na ako ngayon, Vandeon, magkamatayan man. *CLICK* Saglit akong natigilan nang marinig ko ang pag bukas ng pintuan. Yumuko ako para pakalmahin ang sarili, bigla na lang kasing tumibok ng malakas ang dibdib ko. Kinakabahan ako na may halong galit, ngunit umaapaw talaga ang kaba ko. Damn it, kaharap ko lang naman ngayon ang isang mamatay tao, sino ang hindi kabahan niyan? "Good morning, Sir Santfo
Third Person's POV Kanina pa lutang si Almika. Hanggang ngayon kasi ay gumabagabag parin sa kanya ang sinabi ni Vandeon, hindi niya alam kung sinong lalaki ang tinutukoy niya at bakit galit na galit ito sa kanya. Sa totoo lang, gusto niya na talagang patulan si Vandeon kaya lang, dahil sa sinabi nito, bigla itong natigilan at hindi na ginawa ang plano. Gusto niya rin sana 'tong saktan habang wala itong malay kaso ay naawa siya. Bumuntong hininga siya, binalingan niya nang tingin ang kanyang anak na ngayong mahimbing nang natutulog. "Hindi ko na talaga maintindihan ang Daddy mo, Vandish, sumusobra na ang kademonyuhan niya," kung sino man ang lalaking tinutukoy ni Vandeon, sigurado siyang wala nang bukas ang taong 'yon. Kinumutan niya si Vandish. Dahan-dahan siyang bumaba ng kama tsaka nagpasya na lumabas muna ng kwarto. Hindi na siya nakikitira ngayon kina Riley dahil may sarili na siyang bahay. Pinangako niya kasi sa sarili niya na bibili lamang siya ng bahay kapag nasa kamay niya
Continue... "Anong plano mo ngayon?" tanong ni Skie. Nasa labas kami ng bahay ngayon nag-uusap. Nasa loob naman si Vandish at natutulog. Itong si Skie kasi sobrang kulit, feeling close talaga ng baliw na 'to. Kahapon ko pa tinataboy ang lokong 'to pero balik naman siya ng balik sa pamamahay ko, mabuti nalang ay hindi siya nakita ni Vandeon kundi bangisan na naman ang mangyayari. "Pag-iisipan ko pa," sa ngayon ay wala pa akong naisip na plano. Nakauwi narin si Vandeon sa sarili niyang bahay, hindi niya kinuha ang bata sa akin. Mukhang natauhan yata ang hayop. Ni hindi man lang ako pinasalamatan bagkus ay tinalikuran ako. Nagpaalam lang siya kay Vandish at iyon na. Wala naman akong pakialam sa kanya, hindi importante iyon. "Ang masasabi ko lang, Almika. Hindi madaling kalaban si kuya, mas masahol pa 'yan sa tao. Mas gugustuhin mo pang tumahimik 'yan kaysa magsalita." "Kilalang-kilala mo talaga ang kuya mo ano?" tumawa siya ng mahina. Ngiting may dalang lungkot. Sa tingin ko'y hindi
Continue. Arkanghel Donovan. Saan ko nga ba narinig 'yang pangalan niya.Bagong salta, bagong demonyo. Ano na naman kaya ang papel ni Ark sa society ni Kiefer? Anong negosyo ang pinatatakbo niya? Sa halip na isipin ang mga bagay na iyon binalingan ko ng tingin ang sasakyan. Nanlaki ang mata ko nang bigla na lamang nilang paandarin ang sasakyan. What the shit! Lumabas ako sa pinagtataguan ko. Mahigpit kong hinawakan ang bag ko, lumapit ako sa sasakyan at akma na sanang hihiyawan nang may humigit sa kamay ko. Iritable akong humarap sa taong humila sa akin. "ANO BA!" angil ko pagkatapos ay lumingon na naman ako sa sasakyan. "No, No! Fvck!" hindi ko pinansin ang taong nasa likuran ko. Mabilis kong tinakbo ang distansya ng sasakyan. Shit! Patay na talaga ako neto ngayon, tangina.Nilabas ko ang cellphone ko. Hinubad ko din ang heels ko since mag-oovertake ang sasakyan na ito, sisiguraduhin kong hindi ito makakalayo. Bumuntong hininga ako, mahigpit kong hinawakan ang heels at phone ko.
Someone's POV "Sigurado ba kayo na gagawin niyong dalawa 'to? Ang babata niyo pa. Baka pagalitan kayo ng mga nanay at tatay ninyo," sabi ko sa dalawang batang nakita ko sa parking lot. They said na gusto nila akong tulungan at gusto rin nilang alamin kung saan nagtatago ang mga kalaban ko dahil kalaban daw din ng mga Daddy nila iyon. Hindi ko kilala kung sino ang mga tatay nila but I'm pretty sure na nasa matataas na ranggo ang mga iyon. Look at their kids, wala silang kinatatakutan. Mukhang nasa anim na taong gulang pa ang mga 'to. "Uhuh," sagot ng isang batang lalaki na may hawak na kuting. Walang bakas na takot sa mukha, mukhang sanay na sanay na. "Anong gagawin ninyo?" tanong ko muli sa kanilang dalawa. Inangat ng isa ang kanyang ulo. Napaatras pa ako kaunti dahil kamukhang-kamukha niya si Vandeon Santford. Ka anu-ano kaya nito ni Vandeon? Anak niya kaya? Kung oo, walang duda na nagmana sa kanya ang batang 'to. We're both buddies back then, nagkalimutan lang nu'ng may nangyari
Almika's POV "What?! Ginawa talaga ng anak ko 'yun?" gulat na tanong ni Riley. Sinabi ko kasi sa kanya ang lahat na nangyari, pati rin si Vandish pinagsabihan ko na. Ano ba kasi ang pumasok sa kokote ng anak ko bakit nila naisipang malaman ang hideout ng dalawang 'yun. Ke-babata pa nga nila. Hays sana naman huwag siyang magmana kay Vandeon. I don't want to lose him, pero sa nakikita ko ngayon? Sigurado akong gagayahin niya ang ama niya, but I hope sa mabuting paraan, hindi tulad kay Vandeon na patayan lang ang alam. Ka-bwesit. Itong si Riley naman nagulat nga pero walang emosyon. Hindi man lang nag-aalala sa anak, mukhang may tiwala siya kay Peyton. Ako naman ay sobra talaga akong nag-aalala, hindi ako makakapayag na may mangyari sa kanya. "May napapansin na talaga ako sa anak ko, Almika, habang tumatagal nagiging seryoso na siya sa mga bagay-bagay. Palagi kasing sinasama ni Kiefer sa shooting eh." sabi niya habang walang emosyon. Tumawa na lamang ako ng bahagya. Ayos lang naman s
Third Person's POV"Are you ready to face it?" tanong ng isang lalaki kay Vandeon. May katandaan na ito pero wala paring pinagbago ang kanyang mukha. Isa parin siyang makisig na lalaki, hinahangaan ng lahat at mas lalong kinatatakutan ng lahat. Vandeon moved to his seat, mabilis siyang bumuntong hininga habang katabi nito si Arkanghel na wala ring emosyong pinapakita sa mukha. Alam nilang dalawa na nasa binggit ng kamatayan ang buhay nila, but who the hell do they care? Wala silang pakialam kung ano man ang mangyari sa kanila. Hindi sila pinanganak sa mundong 'to para maglakwatsa. Alam nila kung ano ang gagawin lalo nat dala dala nila ang apelyedo ng pamilya nila. "Name your price then." malamig na sagot ni Vandeon. Hindi niya man lang pinagtuusan ng pansin ang ngisi nito. He knows how dangerous this man is, but instead feeling afraid of it? Pinatatag niya ang sarili niya. He wasn't afraid of anything. Alam niya iyon. Hindi pa yata pinanganak ang taong kinatatakutan niya. "Alam mon
Almika Sheen Monteverdi"I'm so happy right now, Almika. Finally ikakasal kana." ngiting bungad sa akin ni Riley. Kasama niya sina Freena at Yeena na nasa likod niya, kapwa silang nakangiti din sa akin. Sobrang gaganda nila ngayon. Nanliit tuloy ako sa sarili. Charot! Ang totoo palang pangalan ni Freena ay Freena Lohr Santford, siya ang bunsong kapatid nina Skie at Vandeon. Hindi niya inamin sa akin noon na magkapatid sila dahil ayaw niya akong saktan, hindi naman siya kampi sa kuya niya noon, sa katunayan nga daw? Gusto niya ring pigilan ang kapatid sa masamang plano nito. I'm not mad at her. Nagpapasalamat pa nga ako dahil nakilala ko siya. "You looked gorgeous today!" aliw na sigaw naman ni Penelope mula sa labas. Inismiran ko siya. Ngayon lang ba talaga ako maganda? Pambihira talaga itong si Penelope eh. Kasama naman niya sina Alexandra, Hanna, Carmela at Calli, sabay silang kumaway sa akin kayat kumaway din ako pabalik. Nga pala nagbati na kaming dalawa ni Penelope. Sinabi niy
Aria's POV "Keep your eyes open!" sigaw ni Triton. Sabay-sabay naman kaming tumango at sinundan siya papasok sa isang malaking bodega na sa tingin ko ay pagmamayari ni Kelton. Nu'ng nalaman nila ang location ni Kelton, hindi na sila nagdadalawang-isip pa, miski si Triton ay parang kating-kati niya nang patayin ang taong iyon. He's really mad. Siguro may malaking kasalanan ang taong 'yon sa kanya at gusto kong malaman kung ano 'yun. Napansin kong ngumisi si Vena sa tabi ko. Inirapan ko naman siya at tiningnan ang mga pasa niyang natamo kanina sa laban, mabuti na lang hindi namatay 'tong gagang 'to. Kung namatay siguro 'to baka kanina pa nagpakamatay si Skie, chos! Hindi pwedeng gawin ni Skie iyon, lalo na't may dalawa siyang anak. Siniswerte naman si kamatayan kung magpakamatay din si Vena 'noh? "He's inlove with you," bulong niya sa tabi ko. Napansin naman ni Yeena 'yon at mukhang narinig niya pa kaya't sumilay ang nakakalokong ngisi sa labi niya. Fvck! Wala talagang magandang idu
Almika's POV We ate together. Kinalimutan ang mainit na titigan kanina. Kung hindi umalis si Vandeon, baka kanina pa ako natumba sa panginginig ng katawan. I don't understand why I am feeling this way. Hindi ko naman crush si Vandeon or what but every time he's close naduduwag ako. Nawawala ang tapang ko. We're best friends nasisiguro ko iyon but damn it! Hindi ko matapos-tapos ang pagkain ko dahil sa kakaisip. And he wants to sleep with me! Sinong hindi mababaliw duon? Tatabi siya sa akin, kakaloka. I can't believe this is happening. "Are you full?" mahinang tanong niya kayat nabaling sa kanya ang tingin ko. Kakatapos niya lang kumain at ngayon ay nagpupunas na siya ng kanyang labi. Napalunok ako. Unti-unting yumuko upang hindi makita ang kanyang labing sobrang pula, tila nang-aakit. Fvck! Ano na ang nangyayari sa akin... "Almika, are you alright?""Ah, hindi naman sa ganun, Vandeon..." "Napapansin kong kanina ka pa tahimik. Did I make you uncomfortable? I'm sorry," halos pabulo
Almika's POV "Is this your house?" manghang tanong ko sa kanya habang nasa malaking bahay ang aking atensyon. Napapaligiran ng mga kahoy ang malaking bahay ni Vandeon. Sobrang laki at halos transparent lahat ang mga bintana. Kitang-kita mula rito ang magandang view sa labas na may maliit na sapa. Hindi pa gaanong detalyado talaga ang bahay pero sobrang ganda niya na. Wala pang pintura. Plain palang ito ngayon pero halatang matagal nang pinagplanuhan ang bahay. Well, para naman ito sa magiging pamilya niya. How did he build this house? Nag-aaral pa naman siya. Ganun ba talaga kayaman ang pamilya nila? Sa pagkakaalam ko ay student parin siya at walang trabaho. "Do you like it?" "Wow! Ang ganda ng bahay, Vandeon! Ang ganda ng view sa labas! Kitang-kita sa itaas ang pagbagsak ng ulan dahil sa glass window!" hindi maitago ang pagkamangha. Ngumiti lamang siya at tumango. Lumapit siya sa malaking pintuan ng bahay ay unti-unting binuksan iyon. Bumungad sa amin ang malaking chandelier sa
"Hindi ito ang gusto ko para sa anak natin!" "Anong gusto mong gawin ko ha? Hayaan ang mga iyon na pabagsakin tayo?! Mag isip ka nga!" Heto na naman silang dalawa, nagsimula na naman. Mabuti na lang talaga nasanay na akong ganito lagi ang eksesna sa umaga. Hindi na ako naririndi, ginawa ko na lamang na alarm clock sa umaga ang boses nila. Inayos ko ang aking sarili. Naglagay ako ng kaonting kolorete sa mukha, ayos ng kaonti sa buhok. Since walang pasok ngayon, sasama ako kung saan man ako dadalhin ni Vandeon. Ayaw ko namang tumalikod sa usapan namin ano, I said yes to him yesterday so. And isa na rin sa rason ay ayaw kong marinig sina mommy at daddy. Ang ingay ingay kasi nilang dalawa. Tungkol na naman 'yon sa negosyo panigurado. Gosh! Kinuha ko ang aking maliit na bag sa kama at napagpasyahan na lumabas. Nadatnan ko sina mommy at daddy na problemado ang mga mukha. Hindi ko na lamang pinansin baka madamay pa ako. Baka hindi rin ako payagan lumabas, no way! Lumabas ako ng bahay ha
Almika's POV "Nakita ka raw nina Lily kahapon kasama si Vandeon, Almika?" bungad ni Entice sa akin. Binaba ko ang aking bag at umupo sa kanyang tabi. "Anong meron?" kunot noo kong tanong tsaka hinarap ang blackboard namin na may sulat. Assignment iyon at bukas ipapasa. Wala raw kasi si Sir ngayon, may meeting daw na pupuntahan. Kakapasok ko pa nga lang eh, nawala kaagad siya. Medyo na-late pa nga ako dahil kina Mommy at Daddy na bukambibig lagi ang negosyo, wala na silang ibang inatupag kundi ang trabaho nila. Pagkagising ko ay bangayan nila ang umingay sa loob ng bahay. Ewan ko kung ano na naman 'yung pinag-aawayan nila, lagi naman silang ganyan. Ni walang pakialam sa kung anuman ang mararamdaman ko sa tuwing naririnig sila. Lagi rin nilang sinasabi na ako ang mamana ng lahat, ng ari-arian namin. Makukuha ko lamang iyon kapag nagkaasawa ako. Matagal pa naman iyon kaya susulutin ko muna ang college life ko ngayon. Nilabas ko ang aking notebook. "Kalat na kalat na 'yon sa buong cam
Almika's POV "Para kang santo na sinasamba ng mga kalalakihan. You are so beautiful, Almika Sheen Monteverdi but it seems like you didn't notice it. You keep turning them down, why? Do you like someone else?" Pang ilang beses na itong tanong ni Althea sa akin. Napaka-chismosa niya. Hindi naman sa tinu-turning down ko ang mga nanliligaw sa akin. Ang akin lang ay ayoko munang magpaligaw dahil ayaw ko. And duh! Anong santong pinagsasabi ng babaeng 'to? Nahihibang na ba siya? "Why are you asking?" "Uhm, kasi sayang 'yong mga poging nanliligaw sa'yo, ang yayaman pa pero ni isa ay wala kang pinili sa kanila. Are you inlove with someone? You can tell me, hindi ko sasabihin sa ibang tao," Halos tumirik ang mata ko sa iritasyon sa kanya. Unang-una pa lang talaga ay ayoko na talaga sa kanya. Maharot siya at walang tigil ang kanyang bibig. Ang ingay-ingay. Hindi ko naman kailangan ang mga opinyon niya, I just want to live a peaceful life. Can she give that to me? Oh God. Sa kanya pa yata ak
Almika's POV1 year later"Mamma, ho un brutto sogno!""What is it?" ngiting tanong ko sa anak ko. Habang tumatagal nagiging kamukha niya na talaga si Vandeon. Argh! I missed him already, sana ay masaya na siya ngayon kung nasaan naman siya. Hindi parin ako magsasawa na mahalin ka, Vandeon. Mahal na mahal kita. "Iiwan mo rin ako, mommy. Don't leave me, mommy." Tumango ako sa anak ko. Sumenyas ako na lumapit siya sa akin. Niyakap ko siya ng mahigpit habang hinahaplos ang kanyang buhok. "I won't leave you, baby, hindi kita iiwan kahit na mamatay man ako, Vandish. Panaginip lang 'yon anak." "But, mommy... what if, it will happen?" "It will never be," pag kumbinsi ko sa kanya. Hindi 'yon mangyayari dahil hindi ko hahayan na mangyari 'yun. Ako na lang ang natira ngayon, wala na si Vandeon, iniwan niya na kami but still? He's still in my heart. "Come on! Gusto mo bang dalawin si daddy?" masiglang tanong ko sa kanya. "Yes, mommy!" "Alright, little demon, lets go!" Sumakay kami ng sas
Third Person's POV"Ang lakas din naman pala ng loob mong magpakita ngayon sa gan'yang kalagayan. Sa tingin mo ba kaya mong labanan ang kaibigan mo?" mariin na tanong ng matanda kay Vandeon. Hindi siya umimik, nanatili lamang malamig ang kanyang mukha. Nasa malawak na field sila ngayon, teritoryo ito ng mga Alcazar. Sa harapan niya ay sina Mr. Alcazar at Yeena na nag-aalalang nakatingin sa kanya. Nakagapos ang mga kamay nito. At ang anak niya namang si Vandish ay nakayuko habang nakakadena ang mga paa at kamay nito. Sa pag kakataon na 'to, gusto niya nang sumugod, gusto niyang iligtas ang anak niya, pero? May kondisyon ang matanda. Hindi siya pwedeng basta-basta na lamang sumugod kundi patay talaga ang anak niya. "Naaawa ako sa kalagayan mo ngayon, Vandeon. Kung hindi mo sana ako tinakasan sa tingin mo ba mangyayari ang lahat ng 'to? Matalino ka hindi ba, Santford? Anong nangyari?" tumawa ng napakalakas ang matanda. Pati mga kaibigan niya ay nagtitimpi narin. Hindi sila pwedeng sumal