CHAPTER TWO

BEFORE 18 YEARS AGO...

NAPABUNTONG-HININGA  ako sa sinabi ni Yuan. Nagpaalam kasi ito na aalis kaya nangingilid ang luha ko.

"Donna naman. Wag ka nang umiyak" sabi nito at yinakap ako kaya gumanti rin ako. "sayang ang kakyutan mo kung iiyak ka" dagdag pa niya kaya medyo natawa ako ng kaunti.

"pangako Donna. Babalik ako. Babalikan kita at mamahalin. Papakasal tayo ha!" sabi nito at hinalikan ako bago umalis. 

Boung buhay ko ay naghirap ako. Ako ang naghahanap-buhay para sa sarili ko dahil wala akong magulang. Umaga hanggang gabi akong nagtatrabaho para may panggastos dahil nakakahiya kila Bea na doon pa ako kukuha ng panghanap ko sa magulang ko.

Dahil kay Beatrice kaya kami nagkakilala ni Yuan. Unang kilala ko pa lang sa kaniya ay alam kung may gusto siya sa akin at nararamdaman ko naman ang paglagabog ng dibdib ko sa tuwing malapit siya kaya alam ko sa sarili ko na attracted ako sa kaniya.

Pero alam kung hindi pwede, Hindi pwedeng siya ang unahin ko kaya pinilit ko ang sarili kung kalimutan siya hanggang sa nakilala ko si Jarred Salvador.

Isa itong anak ng mayor sa amin kaya naman medyo sikat siya at dahil may itsura ay habulin din ito ng babae. Lagi din siyang may pasurprise sa akin sa school kahit hindi ko pinapansin pero sinubukan kong pansinin siya pero kahit na anong gawin ko ay wala akong naramdaman para sa kaniya hanggang sa umalis si Yuan papuntang England.

Sobrang sakit no'n sa'kin dahil hindi ako sana'y na wala siya sa tabi ko pero anong magagawa ko? Misyon niya 'yun.

Sa mga araw na lagi akong nalulungkot ay may isang taong nandiyan para sa akin. Taong handa akong damayan sa lahat at iyon ay si Jarred.

Isang araw ay nag-offer siya sa akin na maging P.A o personal assistant niya. Noong una ay tinanggihan ko pero kalaunan ay napapayag niya ako dahil kailangan ko ng pera.

Lagi kaming magkasama ni Jarred at maliban pala sa mayaman at gwapo si Jarred ay napabuti niya palang tao.

Kapag pauwi na kami sa mansyon nila ay may nadadaan kaming bangketa at lahat ng bata doon ay binibigyan niya ng pagkain kaya madali niyang nakuha ang loob ko. Sa mga araw na kasama ko si Jarred ay nakakalimutan ko si Yuan hanggang sa isang araw ay umuwi ako sa hide-out ng mga Rodriguez.

"saan ka galing?" bungad sa akin ni Marj.

"sa trabaho" sabi ko at agad na pumunta sa kwarto.

Agad kung tiningnan ang mga messages sa akin ni Yuan at grabe. Naka 200 message siya at 100 calls? Sa sobrang kaba ko ay sinira ko ang sim card ko para hindi niya ako matawagan. Sobrang konsensya ang nararamdaman ko noon kaya naman nagpasya akong ihinto sa ang sa amin ni Jarred.

Alam kong may pagtingin na ako kay Jarred  pero nangako ako kay Yuan. Nangako akong maghihintay ako sa pag-uwi niya.

Boung magdamag akong umiyak noong araw na iyon. Magtatatlong taon na rin palang wala si yuan.

"Jarred" Tawag ko dito.

Nakangiting humarap sa akin si Jarred at binuksan ang pinto "tara Donna" wala sana akong balak sumama sa kaniya kaya lang nakakahiya naman kung ipapahiya ko siya sa maraming tao kaya sumakay ako.

Habang nasa biyahe kami ay nakatingin lang ako sa labas dahil hindi ko kayang tingnan si Jarred. Hindi ko kayang makita ang sakit sa mata ni Jarred dahil alam kung ganun din ang makikita niya sa mata ko.

"Jarred" tawag ko.

"hmm" sabi lang nito.

'now or never'

"huwag na tayong magkita" naramdaman ko ang paghinto ng sasakyan kaya napalingon ako sa kamao nito na nakakuyom.

"iiwan mo ako ha! Donna!" Sigaw nito pero hindi ako sumagot.

"DONNA! TUMINGIN KA SA AKIN AT SABIHIN MONG IIWAN MO KO" Sigaw nito.

Napapikit ako ng mata bago humarap sa kaniya.

"iiwan na kita, Jarred"  katulad ng inaasahan ay nakita ko ang sakit sa mata nito.

"Donna! Sa dalawang taon na pagsasama natin ni minsan ba? Hindi mo ako minahal?" tanong nito habang nangingilid ang luha.

"Jarred" bulong ko dito pero umiwas ito ng tingin at tumawa.

"sa tingin mo ba papayag ako donna? Akin ka! Akin kana noong una kaya hindi ako papayag na mapupunta ka sa kaniya!" Sigaw nito.

Nagulat nalang ako ng hinablot ako nito at may tinakip siya sa ilong ko. May pinaamoy siya sa akin na nakakahilo. Nanlalabo ang paningin ko pero nakita ko pa itong malungkot na ngumiti.

KINABUKASAN ay napahikab ako nang maramdaman kung may araw na tumatama sa akin.

'nasaan ako?' yan ang tanong ko sa sarili ko.

May nakadagan sa akin na braso kaya nanlaki ang mata ko at agad na bumangon. Masakit ang boung katawan ko at may mantsa ng dugo sa cover.

Napatakip ako sa bibig at napahagulgol.

'i can't believe it'

Dali-dali akong nagbihis at agad na lumabas.

'paano nagawa ni Jarred ito sa akin'

Simula noon ay hindi na ako lumabas ng silid. Wala na rin akong ganang makipag-usap hanggang sa makalipas ang tatlong buwan ay nakaramdam ako ng laging pagkagutom sa chocolate. Lagi din akong sumusuka tuwing umaga. Batid kong hindi ito maganda pero kailangan.

Isang araw ay pumunta sa hospital ang lahat para bisitahin si Bea kaya hindi na ako nagpasama at nagpacheck-up. Tama nga ang hula ko.

Buntis ako. Hinahampas ko ang t'yan ko sa sobrang pagsisisi hanggang sa makita ako ni ate Art at ni Yuan.

Umuwi na siya! Pero ito ang dadatnan niya.

Katulad ng pangako niya ay nagpakasal kami kahit na batid kung may iba na siyang gusto dahil may mga balita din na nakakarating sa akin tungkol sa kaniya at 'yan ang madalas naming pag-awayan.

Isang araw ay may tumawag sa cellphone niya.

"hello?" tanong niya. Boses babae pero hindi ako sumagot.

"mahal ko. Buntis ako. May anak tayo" nanlamig ako sa sinabi ng babae pero hindi ako papayag. Hindi ako papayag na lumaking walang magulang ang anak ko.

"hello Ms? Si Yuan ba ang hanap mo? Asawa niya kasi to" pagkabanggit ko noon ay binabaan niya ako ng cp.

Sa sobrang inis ko noon ay uminom ako ng mefenamic dahil akala ko ay gamot ko to na vitamins.

Sinugod ako sa hospital pero agad din naman itong naagapan.

Nanganak ako. Isang lalaki kaya nangilid ang luha ko. Mahal ko ang anak ko pero nais ni Yuan ng babae.

'paano kung iwan niya ako ulit?'

Naalala ko pa noong kasama ko ito na naglilibot sa park. Hawak ko ang tyan ko na ngayon ay may umbok na din.

"alam mo Donna. Sana babae ang maging anak natin" nakangiting sabi nito.

"para may little Donna na akong makikita araw araw"

Tumatak yan sa isip ko habang papunta palang kami ng nurse sa nursery. Nakawelchair ako no'n at sinabi ko sa kanila na ako na ang dadala ng anak namin papunta kay Yuan na hinimatay.

Nang araw na iyon ay nalaman kung may isinilang na batang babae pero wala nang ina kaya napagdesisyonan kung kunin ang bata. Pumayag ang doctor na nagpaanak sa akin kaya sobrang saya ko lalong-lalo na si Yuan.

Pinangalanan namin na Liam at Luna ang dalawang bata hanggang sa araw ng ika-labimlimang taon nila. Bigla nalang siyang hinihimatay at doon nalaman namin na may leukemia ang anak kong si liam.

Halos isang taon lang ang itinagal ni liam kaya halos madepress ako lalo na nang mamatay si Liam. Ang anak namin ni Jarred. 

Hindi kaya ng isip ko na kasalanan ko ang lahat kaya binubunton ko ito kay Yuan.

"sira na ang pamilya ko pero hanggat nasa akin pa si luna. Akin parin si yuan"