Chapter 4

"Resignation letter...?" Gulat na gulat ang reaksyon ni Elin. "Sabihin mo muna sa’kin ang totoong rason mo para tanggapin ko ang pag-resign mo, Secretary Rina?"

Sa hindi malaman na dahilan ay biglang kumabog ng malakas ang puso ni Rina. Masama rin ang kutob niya at tila may bumubulong sa kaniyang isipan na tila may alam si Elian na hindi dapat nito malaman.

Kasalukuyan siyang nasa harapan nito at lakas-loob na inabot ang resignation letter niya. Napagpasyahan niyang tumigil sa pagtatrabaho, lalo na’t unti-unting lumalabas na ang pagbabago ng katawan niya. Huminga siya ng malalim para pakalmahin ang sarili.

"Hindi ko bubuksan ang resignation letter mo at i-aapprove, Secretary Rina, hangga’t hindi mo sinasabi sa’kin ang totoo," seryoso nitong sabi

"Ano ba ang ibig mong sabihin, Sir? Kung hindi mo bubuksan ang letter na iyan, edi mas lalong hindi mo malalaman ang rason ko. Basahin mo muna kaya iyan." Hindi niya maiwasan na makaramdam ng iritasyon.

"Alam kong kasinungalingan lang naman ang nakasulat dito," anito at walang pag-aatubiling pinunit ang resignation letter sa harapan niya mismo, ng walang kakurap-kurap.

Napanganga siya sa gulat at pagkatapos ay binigyan niya ng hindi makapaniwala na tingin sa boss niya.

"B-Bakit... mo pinunit, Sir? At isa pa, ano ba ang pinupunto mo? Ano iyong kasinungalingan na pinagsasabi mo? Alam mo ba kung ilang lakas na loob ang inipon ko para maisulat at maibigay iyan sa’yo, tapos pupunitin mo lang na hindi man lang binabasa?!" Malakas ang boses niyang bulyaw sa boss.

Halos pumiyok rin siya dahil sa isang hikbi na kumawala sa bibig niya. Hindi niya napansin na umiiyak na pala siya sa harapan nito.

"Kung hindi mo tatanggapin ang resignation letter ko, puwes mas mabuting aalis na lang ako dito na hindi nagpapaalam. Gusto niyo po palang bastusan, edi sana sinabihan niyo man lang sana ako para hindi na ako mag-aksaya pa ng panahon at oras na harapin ka." Pagkatapos niyang sabihin ang mga iyon ay masama ang loob niyang tinalikuran ito.

Lalabas na sana siya ng opisina ni Elian nang mapatigil siya dahil sa salitang binitawan nito.

"I know that you're pregnant with my child." Malamig sa boses na sabi nito.

Agad na nanigas sa kinatatayuan si Rina at nanlalaki ang mga mata na hinarap muli ang lalaki. Nakita niyang nakatayo na ang lalaki sa kinauupuan nito at naglalakad papalapit sa may gawi niya.

"A-Ano’ng ibig mong sabihin?" Utal niyang tanong. Mabilis rin ang tahip ng puso niya.

"Alam kong buntis ka at ako ang ama ng dinadala mo, Secretary Rina." Pag-uulit nito.

"A-Ano... Pa-paano mo na—" Naramdaman niya ang pagka-upos ng lakas niya. Wala rin siya sa sariling napaatras, papalayo kay Elian nang ilang dangkal na lamang ang layo nito sa kaniya.

"I remember it. Hindi iyon panaginip. May kalabuan man... pero sigurado akong may nangyari sa ating dalawa. Nakita ko rin sa ilalim ng lamesa mo ang ilang pregnancy test. So tell me now the truth." Halos napapikit siya sa may kagaspangan na pagsasalita nito.

"Oo, buntis ako at ikaw ang ama, Sir! Are you happy now?!" Mapait siyang ngumiti habang patuloy na bumubuhos ang mga luha niya.

Nakita niyang bahagyang itinaas ni Elian ang kamay nito at sa takot na baka sampalin siya nito ay hindi na niya hinintay na dumampi pa ang palad nito sa pisngi niya. Lumuhod agad siya sa harapan nito at humingi ng tawad.

"Hindi ko po sinasadya. Pinagsisihan ko na ang ginawa ko lalo na’t kasalanan ko po ang lahat. At kung sasabihin mong... ipapalaglag iyong bata, pasensya na... pero hindi ko magagawa ang gusto niyo. Hindi ko ipapalaglag ang bata. May konsensya po ako at hindi ko kayang kumitil ng inosenteng buhay. Wala pong kasalanan ang bata na nasa sinapupunan ko po. Alam kong hindi niyo po ako mapapatawad sa ginawa ko, pero sana po ay hayaan niyo po akong buhayin ang bata ng mag-isa. Ipinapangako ko pong... habambuhay kaming maglalaho sa buhay niyo na tila hindi nag-e-exist at hinding-hindi manggugulo sa buhay niyo ni Ma'am Ingrid." Basag na ang kaniyang boses at hilam ng luha ang mukha niya.

Ang kaninang tahimik na opisina nito ay tuluyang naistorbo sa malakas niyang paghagulgol.

Hindi niya alam kung ano na ang mangyayari sa kaniya. At natatakot siya sa magiging hatol ni Elian sa kanya.

Malakas na napabuntong-hininga si Elian habang tinitignan ang sekretarya nito na patuloy pa rin sa pag-iyak at nakasalampak sa sahig.

He squatted in front of her.  

"Secretary Rina..." Pagtatawag nito sa pangalan niya. "Get up. Look at me."

Nang hindi niya ginawa ang gustong gawin ng lalaki sa kaniya ay na-estatwa na lamang siyang maramdaman ang mainit na kamay na marahang humaplos sa pisngi niya at saka maingat na inangat ang ulo niya para matingnan niya ito. Agad naman niyang iniwas ang mukha niya sa kamay nito at umiwas ng tingin.

"Makinig ka sa sasabihin ko," mahinahon sa boses nitong sabi sa kaniya.

Nagaalinlangan man ay wala siyang magawa kundi gawin ang sinabi nito baka mas lalong madagdagan lang ang galit nito sa kaniya. Bahagya siyang napailag nang walang babala na marahan nitong inabot ang pisngi niya at pinunasan gamit ang handkerchief nito.

"It's not you who's only need to blame. May kasalanan rin ako... at kahit kailanman ay hindi ko ipaguutos sayo na ipapalaglag ang bata... dahil anak ko rin yan."