Chapter 67

Brainna

"Brianna," ulit ni Dean sa pagsambit sa aking pangalan.

Hindi ako makagalaw at basta na lamang tumulo ang luha ko dahil sa wakas ay muli kong nakita ang mahal ko. Akala ko talaga ay hindi ko na siya makikita pang muli. Ngunit sa halip na tumakbo ako palapit sa kanya at magpakulong sa kanyang mga bisig ay tinalikuran ko siya. Kahit na gustong-gusto ko siyang yakapin ng mahigpit ay pinigilan ko ang aking sarili. Nahihiya akong humarap sa kanya at makipag-usap. Nang akmang tatakbo siya palapit sa akin ay pinigilan ko siya.

"Hanggang diyan ka lang, Dean. Huwag mo akong lapitan," pinigil ko ang aking sarili na huwag pumiyok ang aking boses.

"Bakit, Brianna? Hindi ka ba masaya na muli mo akong makita? Hindi ka ba nananabik na makita akong muli katulad ng pananabik ko sa'yo?" may pagdaramdam sa tono ng boses nito nang magsalitang muli.

Nananabik din ako sa'yo, Dean. Miss na miss na kita. Kung alam mo lang. Ngunit wala na akong mukhang maihaharap pa sa'yo. Isa na akong maruming baba