[, Ito ay Gumagana ] Elizabeth's POV May naglalaro sa buhok ko. ramdam ko. Napakaamo ng kanyang mga daliri sa kabila ng kalyo ng kanyang palad. Amoy na amoy ko ang pabango niya and I feel so comfort. Dahan dahan kong binuksan ang mga mata ko. Sinalubong ako ng isang pares ng malalim na asul na mga mata, na kahawig ng dagat na kalmado kung kailan dapat at ligaw kapag kinakailangan. Ang kanyang makapal na kilay at pilikmata ay nagpupuri sa kanyang mga mata, kaya mas lalo itong naging malalim at nakakabighani. Ngumiti siya, ipinakita ang perpektong set ng mapuputing ngipin at dimples niya. "Hoy! Magandang umaga..." Isang ngiti ang sumilay sa labi ko. I'm not a fan of being clingy but I like the way he's being touchy with me. "Hmm," bulong ko at nilagay ang mga kamay ko sa ilalim ng unan ko. "Good morning. Kelan ka pa nakatitig?" Ngumisi siya. "Sapat na kabisado ang bawat bahagi ng iyong magandang mukha." Na nagpabilis ng tibok ng puso ko kaninang madaling araw. Dahan daha
[ Sudden Outburst ] Elizabeth's POV Kailangan kong bantayan ang puso ko. Alam ko ang panganib ng pagiging malapit sa kanya. Itutulak ako nito sa hukay ng impiyerno at iyon ang huling bagay na gusto kong mangyari. Ayokong maawa sa sarili ko at pagsisihan ang lahat. I don't wanna end up sisihin ang sarili ko dahil hindi ko napigilan ang sarili kong mahulog. Dapat kong unahin ang kumpanya ng aking ina. Tsaka puro kasinungalingan ang relasyon namin ni Tyrone. Walang totoo. Pati treatment niya, baka peke lang. "You sure you'll stay here tonight? Baka magstay ako sa conference hanggang hatinggabi." Tumango ako sa kanya habang nakahiga sa kama. Nakatayo siya sa harap ng life-size na salamin, inaayos ang kanyang kurbata. Napakagwapo niyang tingnan at kahit kailan ay walang babaeng makakalaban sa kanya lalo na kung ipinakita niya sa kanila ang kanyang alindog. This is funny but these past few days, I always find myself appreciating his facial features and even his personality. Kung h
[ Walang boses ] Elizabeth's POV Hindi bumalik si Tyrone buong araw. Hindi ko alam kung saan siya nagpunta. Gusto kong malaman pero hindi ko magawang tawagan siya. Panay ang tingin ko sa number niya sa phone ko pero hindi ko mapindot ang call button. Oo! Gusto kong malaman niya na wala namang ibig sabihin sa akin ang nangyari sa pagitan namin noong isang gabi kahit na naging espesyal ito sa ginawa ko sa kanya. Ang pag-iingat sa puso ko ang tinuro ko sa sarili ko dahil takot akong masaktan. Baka mawala ako sa sarili ko. Baka...masira ko ang sarili ko kapag hindi ko ginawa ito. 6 PM na nang bumukas ang pinto. Isang oras mula ngayon, uuwi na kami. Naikuyom niya ang kanyang mga panga habang ang kanyang asul na mga mata, na nangingitim sa galit, ay nananatili sa akin. Nagtagal ang titig niya ng ilang minuto bago siya huminga ng malalim at dahan-dahang tumango. Nilagpasan niya ako at binuhat ang mga bagahe namin. "Tara na." Ang lamig pa rin niya pero sa tingin ko ay mas maga
[ Huwag Nang Iiyak Muli ] POV ni Tyrone "Hindi mo siya susundan?" Napakunot ang noo ko nang lumingon ako kay Tristan, inis. Bakit parang interesado siya sa relasyon namin ni Elizabeth? Interesado ba siya sa kanya? "Babalik siya mag-isa," sabi ko, sinusubukan kong aliwin ang sarili ko at malaman ang dahilan kung bakit masama ang pakiramdam ko sa pagsigaw sa kanya. I mean, I just want her to know na masyado siyang walang galang sa pamilya ko. Sinigawan pa niya ang tatay ko na lagi siyang tinatrato ng tama dahil ano? Isang gitara? Makabili na lang siya ng isa pa. Mas mahal pa sa antique na meron siya. "Follow her, son. Don't let her anger live inside her," sabi ni dad na mas ikinainis ko. Elizabeth a brat and she's so full of pride. Ayaw niya ng kahit anong tulong at nagdududa ako kung kakausapin niya ako kung susundin ko siya. "Bakit siya susundan? Umalis siya mag-isa!" Napangisi si mama. Naikuyom ko ang aking mga panga at tumingin kay mama. "Naputol mo ba ang mga str
[,Mga Pitong Dahilan ] Elizabeth POV Umaga na nang bumalik ako sa mansyon ni Gray. I paused when I ran into Tyrone who's walking down the stairs wearing his usual attire when going to work. Sinuri ng mga mata niya ang buong katawan ko at tanging mga titig lang ang naipaglaban ko sa pamamagitan ng pagbibigay sa kanya ng blangkong ekspresyon. Umawang ang labi niya at parang may gustong sabihin nang may dumaan sa kanya at dumiretso sa akin. "Elizabeth, magandang umaga." Mula kay Tyrone, dahan-dahang lumipat ang mga mata ko kay Tristan. Tumango ako sa kanya. " Magandang umaga po." Napangiti siya. "We're about to eat breakfast. Eat with us." Agad akong umiling. "Nagbreakfast na ako sa bahay ng kaibigan ko, Tristan. Salamat." "Ow! Okay!" "Aakyat na lang ako para maghanda." Pinitik niya ang kanyang mga daliri at ngumiti. " Oh, right! You're working in our company. Sure! Pwede tayong pumunta doon kung gusto mo." "Siya ang nakasakay sa akin, Tristan." Nakialam si Tyro
[ Nagalit ] Elizabeth's POV "Siya ay kinaladkad ng security." Natigilan ako nang papasok na ako sa washroom pagkatapos kong marinig ang mga babaeng nag-uusap sa loob. Pakiramdam ko ay tungkol ito sa akin dahil buong araw akong pinagmamasdan ng mga empleyado dito na parang may kaaway ako. "Talaga? Paano mo nalaman?" "Girl, nakita ko yung video bago ibinaba. Mukhang galit na galit siya habang kinakaladkad siya ng mga guard palabas ng kompanya nila." Naikuyom ko ang aking mga panga tama ako. Pinag-uusapan nila ako. Isinandal ko ang likod ko sa dingding at tinitigan ang mga kuko ko. Masyadong perpekto ang mga kuko ko para mahawakan ang buhok ng iba. Ayokong sirain ito. "She was the CEO of that company, right? How did they manage to kick out?" "I heard from someone I know in their company that she was just the acting CEO. She led the company for a month before her brother, the real CEO, took over." Acting CEO? Gusto kong pasukin at hawakan ang buhok nila, hilahin sila h
[ Nanginginig ] Elizabeth POV Inis kong itinulak si Tyrone nang marinig ko ang paglangitngit ng pinto. Sinuklay ko ang buhok ko gamit ang mga daliri ko at napatingin sa taong pumasok. Si Tristan iyon, nakatingin sa dokumentong dala niya habang papasok sa opisina. "Tyrone, this was from HR-" napatigil siya nang makita niya akong nakaupo sa swivel chair imbes na pinsan niya. Tumaas ang isang kilay niya at lumingon kay Tyrone na nakatayo sa tabi ko. "May naabala ba ako?" "Hindi-" "Obvious naman!" Nilunod ni Tyrone ang boses ko at inis akong tumingin sa kanya. "Ano? Naging delivery boy ka? Akala ko ba Vice President ka?" Napangisi si Tristan at tuluyan ng pumasok. Umupo siya sa upuan sa harap ko at inilagay ang folder sa mesa bago muling ibinaba ang tingin sa akin. "Uy, El. Na-crave ako bigla ng kape. Gusto mo?" "She can have her own coffee here, Tristan. And please! She's working." "Nagtatrabaho?" Nangunot ang noo ni Tristan. "Pinapagawa ka ba ng pinsan ko sa lahat ng
[ Walang magawang Tinukso ] Elizabeth's POV Boxing Ito ang aking paraan ng pagbuga ng kaunting singaw at gusto kong pumunta sa gym ngayon at suntukin ang sinumang hamunin ako sa isang away. "Mukhang stressed ka." Napatingin ako kay Tristan. Nandito ako sa pool area, nilubog ang mga paa ko sa ilalim ng tubig at lumapit siya para gambalain ang iniisip ko. Ako ay nagpapasalamat bagaman. Naiistorbo niya ako sa pag-iisip sa nangyari kaninang umaga sa opisina ni Tyrone. "I researched 'bout shops who personalize instruments. Lahat ng iyon ay sarado. Do you wanna see it?" Gulat na gulat ay napalingon ulit ako sa kanya. " bakit?" Napangiti siya. "Anong bakit? Bakit mo ito makikita o bakit ko ito niresearch?" "Bakit mo ako tinutulungan?" Ngumiti ulit siya at hinubad ang t-shirt niya. Sumulyap siya sa akin. "Alam mo na ang sagot." Sinundan siya ng mga mata ko habang tumatalon siya sa tubig nang hindi ako tinilamsik. Lumangoy siya sa kabilang side at sinuklay ang basang bu
"Si Tiffany yun." Pumikit ako ng tatlong beses. "Huh?" Bumuntong hininga siya at tinignan ako ng masama. " Pinarehistro ni Tiffany ang kasal. Siya ang may kasalanan kung bakit tayo nasa ganitong sitwasyon." Napalunok ulit ako. hindi ko alam. It sounds so pathetic but I want to thank Tiffany for registering our marriage. At least, na-experience ko na ang maging asawa sa kanya. Ito ay higit pa sa sapat. "Are you up for this?" Tiningnan ko siya sa mata at dahan-dahang tumango. "Oo..." Naikuyom niya ang kanyang mga panga at umiwas ng tingin. Nakita ko kung paano nagdilim ang mga mata niya sa galit. Sinundan ko ang direksyon ng mga titig niya pero wala akong makita kundi mga sasakyan at mga taong dumadaan. [ Napakalamig.] Elizabeth POV Umupo ako sa harap ni Tyrone. Nasa isang restaurant kami. Dinala niya ako dito at para akong robot, sumusunod sa kanya ng masunurin. Pakiramdam ko napakaliit ko. Nakatingin lang siya sa mukha ko pero sobrang kinakabahan ako at nasasak
[ Hiwalayan Mo Ako ] POV ni Tyrone Tamad akong nakahiga sa couch sa loob ng opisina ko. Naging madilim ang buhay ko. Wala man lang akong direksyon. Para akong naliligaw at lahat ng ito ay dahil kay Elizabeth. Dalawang taon na ang nakalipas, nagpadala ako ng mga lalaki sa iba't ibang bansa para lang malaman na nandito lang siya. She's in the same country and she was able to last that long without me when I feel like dying every day without her. Ayokong sisihin siya o magalit pero hindi ko mapigilan. Masyado bang mababaw ang pagmamahal niya sa akin kaya madali siyang sumuko? Maiintindihan ko kung gusto niya ng space. ibibigay ko sa kanya. Pero hindi niya kailangang itago sa akin na parang isa akong fcking criminal. Bumukas ang pinto. Pumasok si Tiffany at ngumisi sa akin. Nangunot ang noo ko pero pinili kong hindi siya pansinin. "Balita ko bumalik siya." Napaupo agad ako sa couch dahil sa sinabi niya. "Ano?" Ngumisi siya at nag cross legs pagkatapos umupo sa couch sa ha
[ Runaway Wife ] Elizabeth's POV Minsan, gumagawa tayo ng mga bagay na hindi pabor sa hiling ng ating puso. Minsan, hindi laging solusyon ang away. May mga taong nagsasabi na ang ating puso ay isang mahigpit na kalaban ngunit hindi. Ang katotohanan ay ang ating puso ay ang ating kakampi. Aaliwin tayo ng ating mga damdamin. Tutulungan tayo ng ating mga puso na magpatawad at magpatuloy sa buhay. Pinakamalaking kaaway. Hindi ito ang puso. Yung utak natin. Maaapektuhan nito ang ating puso kung sasabihin nito. Masisira tayo kahit kailan nito gusto. Magpapagawa ito sa atin ng mga bagay na labag sa ating sariling damdamin at wala kang magagawa dahil ito ay magpapabaliw sa iyo. Masisira ka habang nilalabanan mo. Ayaw ng puso ko, pero para sa utak ko kailangan. Nababaliw na ako. Lumulubog ang aking kaluluwa at ang tanging magagawa ko ay iligtas ang aking sarili sa pamamagitan ng pagpili ng sa tingin ko ay tama. I was breaking at alam kong masisira ko rin siya kung mananatili ako. "Ha
[ Mga Pagpipilian... ] POV ni Tyrone "ANONG IBIG SABIHIN MO HINDI MO PA RIN SYA HANAPIN? ISANG MONTH NA NANG NAWAWALA SYA! HINDI AKO NANINIWALA NA HINDI MO SYA HANAPIN!" Iniyuko ng private investigator ko ang ulo niya at inabot sa akin ang isang sobre. "I-I got a copy of her bank transaction, sir." Kinuha ko ang envelope at binuksan. Halos malukot ko ang papel matapos makita ang malaking halaga ng pera na nakadeposito sa kanyang account. "Ibinenta niya ang dalawang bahay ng kanyang ama sa iba't ibang bansa, sir. Pagkatapos nito, inilabas niya ang lahat ng pera at wala nang bakas sa kanya muli." Pinikit ko ang mga mata ko. Elizabeth's.. anong iniisip mo, baby? Napalunok ako ng mariin. "P-Paano ang tatay niya?" "I talked to someone I know in Brazil, sir. I had him check the hospital you're talking about. Nakatago ang impormasyon tungkol kay Mr. Craig but he pulled some strings and he discovered that Mr. Craig died last month." Nanlaki ang mata ko sa fraction. "Ano? An
[ Taglagas... ] Elizabeth's POV Bumisita ako sa puntod ng aking ina. Pakiramdam ko ay walang laman. May butas ang dibdib ko pero hindi ko na kayang umiyak. Pakiramdam ko...nawala lang ang puso ko. Pagkatapos kong kausapin si Mrs.Gray ay umalis na ako ng hindi nakita si Tyrone. Umalis na ako habang pinapanood niya akong naglalakad. Alam ko na ngayon kung bakit niya ako kinasusuklaman, but aside from that reason, I understand her. Nakita niya kung paano ko ginamit si Tyrone noon. Wala siyang pakialam kung maging masama siya para sa akin. Para lang matulungan ako. Napakaraming sakripisyo niya. I want to make it up to him, pero tumatak sa isip ko ang mga sinabi ni Mrs. Gray. Mahal ko lang siya dahil kailangan ko siya. Siguro nainlove lang talaga ako sa kanya kasi siya yung kailangan ko. Kapag malungkot ako, siya ang iniisip ko. Kapag may problema ako, lagi akong umaasa sa kanya. Ang gulo ng feelings ko ngayon. Nawalan ako ng ama. Tuluyan na akong nawalan ng kumpanya at nga
[ Patunayan Mong Mali ] Elizabeth POV Nakatitig ako kay Martin at Ethan. Nakaupo sila sa harap ko habang nakaupo ang abogado ni dad sa single couch sa pagitan namin. Hindi nakakatulong ang malamig na temperatura ng bahay. Nakakadagdag ng tensyon. Nilibot ko ang paningin ko sa buong bahay. Bahay ito ng tatay ko at nakakatuwa kung gaano ako hindi komportable dito. Pakiramdam ko ay hindi ito ang bahay na tinitirhan ko dati. Iba talaga ang pakiramdam ngayon na nawalan ako ng mga magulang. "Pwede na ba tayong magsimula?" naiinip na tanong ni Martina. Kumportableng nakaupo si Ethan at wala siyang pakialam. Tinatapik lang niya ang kanyang mga daliri sa arm rest ng couch. Napakatahimik niya at naiirita ako. Attorney cleared his throat at tumango. Sinulyapan niya ako bago niya sinimulang buksan ang sobre. Ako ay nakikinig nang mabuti hanggang sa sinimulan ni Attorney na banggitin ang mahalagang bahagi ng testamento. "...I have a house in Brazil, in the United States of Amer
[ Nawala ] Elizabeth's POV Walang tigil sa pagpatak ang mga luha ko habang nakatitig sa bakanteng kwarto kung saan tumuloy si dad ng isang linggo. Parang dinudurog ang puso ko at hindi ako makahinga ng maayos. Isang atake lang iyon pero hindi niya...nagawa. Sa isang kisap mata, nawala ang aking ama. mag-isa lang ako. Wala si Tyrone. Kakaalis lang niya kahapon at isinuko na ni papa ang buhay niya ngayon. Gusto kong makausap si Tyrone. Gusto kong sabihin sa kanya na nawalan ako ng ama pero hindi ko magawa. Nabigla pa ako at hindi ko pa rin maproseso. Napakahirap tanggapin na minsan ko lang siyang nakausap bilang mag-ama. Binigyan niya ako ng pagkakataon na makapiling muli ang aking ama ngunit hindi iyon sapat. Gusto ko ng panibagong araw kasama siya. Kung... Kung mas marami lang akong oras sa kanya. "Miss Craig..." Napatingin ako sa nurse na nag-abot sa akin ng picture. Mas lalo akong naiyak nang makita ko ang litratong laging tinitingnan ni dad. Kami iyon. Ako, siya at si
[ Mga Liham at Rosas ] Elizabeth's POV Lumalala na ang kalagayan ni Tatay. Nasa Intensive Care Unit siya ngayon at wala akong magawa kundi tingnan siya. Nadudurog ang puso ko kapag nakikita ko siyang ganito pero handa akong bitawan siya. Gusto ko pa naman siyang makasama kaya nagdadasal ako na sana magising siya balang araw. Nagdadasal ako...napakahirap. Parang walang laman ang mga araw. Napakalamig ng mga gabi. Katabi ko si Tyrone, ni hindi ako makapagfocus sa kanya. Inaalagaan niya ako habang hindi ko siya kayang pagtimplahan ng kape. Ang hirap kaya. Nais kong hatiin ang aking sarili sa dalawa upang magampanan ko ang aking mga tungkulin sa aking ama at sa aking asawa. Ngunit hindi iyon ang kaso. Kailangan kong isakripisyo at ikompromiso ang relasyon namin ni Tyrone para sa lalaking nagbigay buhay sa akin. "El..." Napahawak si Tyrone sa pisngi ko habang nakayakap sa akin. Pinikit ko ang mga mata ko. Nasa kama na kami. Nakaharap siya sa likod ko at niyakap ako. Nakaramdam na
[ Isang Bangungot ] Elizabeth's POV Malinis ang bahay. Wala na ang maruming damit ko. Ang pantry sa kusina ay puno ng mga stock. Maging ang refrigerator ay puno. Napaawang ang labi ko habang pinagmamasdan ang buong bahay. Nagising akong mag-isa sa kama at hindi ko mahanap si Tyrone kahit saan sa bahay. nasaan siya? Naglinis siya ng bahay. Nakalimutan ko ba yung mga pinamili ko kahapon. Pinagluto pa niya ako ng almusal pero nasaan siya? "Gising ka na pala." Bumukas ang pinto kasunod ang boses ni Tyrone. Tiningnan ko siya ng may pagkalito. " nasaan ka?" Ngumiti siya at itinaas ang basket na dala niya. "Dinala ko ang mga damit natin sa labahan." "Naku! Hindi mo na kailangan." Lumapit siya sa akin at hinalikan ang pisngi ko pagkatapos ilapag ang basket." Gusto ko. Habang nandito ako, ako ang bahala sayo." Ngumiti ako at yumakap sa bewang niya. Hinalikan niya ang buhok ko at tinitigan ang mukha ko. "Maghugas ka na. Para makakain na tayo." tumango ako. "Mabilis ako."