NALIE ATHALIA..."Wait for us baby. Hintayin mo kami ng anak natin, ok? Hmmmm.!" si Adrian sa kan'ya habang sapo-sapo ang kan'yang pisngi.Nasa labas sila ng operating room kung saan gaganapin ang bone marrow transplant mula kay Adrian patungo kay Khairo.Nauna ng naipasok si Khairo sa loob at pinatulog muna ito ni Peter kanina bago ipinasok sa loob}. Si Adrian na lang ang nasa labas at kausap n'ya ngayon.Parang hindi na ito maalis sa tabi n'ya pero dahil kailangan nitong pumasok sa loob para sa gagawing bone marrow transplant ay wala itong nagawa kundi ang iwan s'ya sa labas.Sobra-sobra ang pasasalamat n'ya sa Dyos at kay Adrian dahil sa wakas ay magkakaroon na ng katuparan ang matagal n'ya ng ipinagdarasal na gumaling na si Khairo.Malaki din ang utang na loob n'ya kay Peter na hindi sila sinukoan ng kan'yang anak at hanggang ngayon ay nand'yan pa rin nakaalalay at handang tumulong sa kanilang dalawa ng kan'yang anak.Ngayon n'ya lang napagtanto na napaka swerte n'ya sa mga Carson
NALIE ATHALIA...Naiwan s'yang mag-isa sa labas ng pumasok na ang dalawang doctor na kasama din sa bone marrow transplant.Naupo s'ya sa upoan habang hinihintay ang kan'yang mag-ama. Lihim s'yang napangiti ng maalala ang katagang mag-ama. Nakaramdam tuloy s'ya ng excitement na magkasama na silang tatlo kapag nakalabas na si Khairo.Ngayon pa lang ay naiimagine n'ya na ang magiging buhay nilang tatlo. Nakakagalak ng puso na may matatawag na s'yang pamilya.Si Adrian ang naging tulay para bumalik sila sa dati ni Khairo. Kung hindi dahil dito ay baka hanggang ngayon ay hindi pa rin sila nagkakausap ng kan'yang anak.Ang kan'yang iniisip tungkol sa pamilya nila ni Adrian ay napalitan ng mga nangyari kanina. Ang dalawang tao na nakausap n'ya kanina. Palaisipan pa rin sa kan'ya ang dalawang iyon na bigla na lamang sumulpot mula sa kung saan at kinausap s'ya.Ang babae na ngayon n'ya lang nakilala ngunit parang may malalim na koneksyon sila sa isat-isa. Napabuga s'ya ng hangin dahil sa samo
NALIE ATHALIA...Pakiramdam n'ya ay namanhid ang kan'yang buong katawan at hindi n'ya alam kung bakit. Dahan-dahan n'yang iminulat ang mga mata at inilibot n'ya ang tingin sa paligid. Puro puti ang bumungad sa kan'ya na ikinakunot ng kan'yang noo dahil nagtataka s'ya kung bakit nasa puting kwarto s'ya."Ano ang nangyari?" mahinang tanong n'ya sa sarili.Ilang minuto pa muna na nakatunganga s'ya bago naging malinaw ang lahat sa kan'ya. Agad s'yang napabalikwas ng bangon ng maalala ang lahat."You're up!" ang boses ng isang babae ang kan'yang narinig. Inilibot n'ya ang tingin at ang babaeng doctor ang bumungad sa kan'ya."Nasaan ako? Anong nangyari?" tanong n'ya rito habang nakakunot ang noo dahil sa pagtataka."Nawalan ka ng malay kaya ka pinapasok dito peanut," sagot nito at tumayo sa pagkakaupo at lumapit sa kan'ya.Narinig n'ya ang pagbuga nito ng hangin habang papalapit sa kan'ya. Tumayo ito sa kan'yang harapan habang mariin na nakatingin sa kan'yang mukha."I told you peanut, do
NALIE ATHALIA...Matapos mahimasmasan sa pagkagulat sa mga sinabi ni Peter ay nagpaalam ang kan'yang kaibigan na magpapahinga saglit. Naiwan s'yang mag-isa na magulo ang isip at hindi alam kung saan magsisimula dahil sa sobrang dami ng mga palaisipan sa kan'ya sa isang araw lamang.Ayon kay Peter ay tumagal daw ng halos anim na oras ang procedure ng pag transplant ng bone marrow kay Khairo mula kay Adrian. Nagulat pa s'ya ng malaman n'ya na ganon pala s'ya katagal na walang malay.Hindi n'ya man lang nabantayan ang kan'yang mag-ama habang nasa loob ng operating room. Ang hindi n'ya maintindihan ay kung bakit s'ya nawawalan ng malay sa tuwing may mga imahe at senaryo na bigla na lamang lumilitaw sa kan'yang balintataw.Doctor s'ya at hindi lingid sa kan'ya ang mga ganitong kaso ng isang tao ngunit natatakot lang s'ya na aminin sa kan'yang sarili na may ganon s'yang sakit.Kailangan n'ya munang alamin ang lahat ngunit hindi muna sa ngayon dahil kailangan n'ya munang unahin na alagaan a
NALIE ATHALIA...Naging maayos naman ang pagpapagaling ni Khairo sa hospital. Mabilis na gumaling ang kan'yang anak dahil na rin sa tulong ni Adrian.Nakakatuwa na pati si Adrian ay mabilis din na bumalik ang lakas. Araw-araw ay nakitaan n'ya ito ng excitement na gumaling agad ang anak nila dahil habang nagpapagaling pareho ay sandamakmak sa dami ng plano ang napag-usapan ng kan'yang mag-ama sa oras na nakalabas na ang mga ito sa hospital.Natatawa na lamang s'ya habang nakikinig sa pag-uusap ng mga ito. Sino ang mag-aakala na hindi magkadugo ang dalawa? Adrian treats Khairo like his own son and so Khairo as his own father to Adrian.Magkasundo ang dalawa at ngayon pa lang ay nakikita n'ya na magiging magkakampi ang mga ito laban sa kan'ya.Si Adrian ang kan'yang katuwang sa pag-aalaga kay Khairo kaya hindi s'ya nahirapan sa pag-aalaga sa kan'yang anak.Katulad na lang ngayon na si Adrian ang nagpapakain dito at s'ya naman ay nakaupo lang sa sofa habang nakatingin sa dalawang lalaki
NALIE ATHALIA...Pagkalipas ng tatlong linggo ay pinalabas na sila sa hospital. May schedule naman sila sa mga follow up check up ni Khairo at ganon din kay Adrian. Kailangan pa ng dalawa na masuri sa mga susunod na mga araw, buwan o baka abutin pa ng taon lalo na si Khairo na s'yang kailangan na matutokan ng mabuti.Kahit pa sabihin na nagkaroon na ito ng bone marrow transplant at patay na ang mga cancer sa katawan nito ngunit kailangan pa rin nila na makasiguro sa kalusogan ng kan'yang anak.Traidor ang sakit na cancer at hindi ito basta-basta mawawala agad sa katawan ng tao kahit pa dumaan sa maraming treatment.May mga cases minsan na akala mo ay magaling ka na ngunit bigla na lang bumabalik ang cancer sa katawan mo at minsan mas malala pa ang pagbabalik nito kaysa noong una itong nakita sa iyong katawan.Ayaw n'ya ng maranasan ulit ni Khairo ang ganitong sakit kaya kahit s'ya ay pinasigurado kag Peter na mga magagaling na doctor ang ibigay sa kan'yang anak para magsubaybay sa kal
NALIE ATHALIA...Naghinang ang kanilang labi ni Adrian. Noong una ay mabagal pa ang galaw ng labi nila pareho ngunit maya-maya lang ay naging agresibo na ang paghalik ni Adrian sa kan'ya.Binabawi nito ang ilang linggo na wala silang intimate moment sa isat-isa dahil nasa hospital silang tatlo namalagi.Pareho sila ng nararamdaman na dalawa ng mga oras na iyon. Pangungulila sa haplos at halik ng bawat isa.Walang inhibisyon na ginantihan n'ya ang mga halik ni Adrian ng buong pagmamahal at may kaparehong intinsidad. Halos hindi na s'ya makahinga dahil sa sobrang diin ng paghalik sa kan'ya ng kasintahan ngunit hindi s'ya nagreklamo.Bagkus ay ganon din s'ya rito kaya mas lalong lumalalim ang nagaganap na halikan sa kanilang dalawa. Lunod na lunod na din s'ya sa init ng labi at dila ni Adrian.Naramdaman n'ya na lang ang pagbuhat sa kan'ya ni Adrian ngunit wala na s'yang oras para sawayin ito na baka mabinat ito dahil kahit s'ya ay nalulunod na sa halikan na nagaganap sa kanilang dalawa.
NALIE ATHALIA...Nakaramdam s'ya ng tama mula sa sinag ng araw na tumatama sa kan'yang balat kaya dahan-dahan n'yang naimulat ang kan'yang mata at tama ang kan'yang hinala.Pumapasok na ang sinag ng araw sa kwarto nila ni Adrian. Nilingon n'ya ang katabi n'ya at wala ng tao doon. Mag-isa na lang s'ya sa kwarto at si Adrian ay baka nasa baba na at kanina pa gising.Naalala n'ya ang nangyari kagabi. Ilang beses na s'yang nawawalan ng malay kapag may lumalabas na mga imahe at senaryo sa kan'yang balintataw.Hindi na ito normal at medyo nakaramdam na s'ya ng pagkabahala dahil sa nangyayari sa kan'ya. Hindi n'ya na ito pwedeng baliwalain dahil hindi na nakakatuwa ang ganito.Dahan-dahan s'yang bumangon at nanatili muna na nakaupo sa kama. Nag-unat s'ya ng mga braso at naghikab. Kinusot n'ya ang kan'yang mga mata bago inilibot ang kan'yang tingin sa buong kwarto.The whole room screams luxury. Mula sa kama hanggang sa ibang bagay na nasa loob ng naturang kwarto. May mga nakita s'yang litr
CHARLES MALCOLM... "Fvck! Champ, Charlie, tulongan n'yo ako sa mga kapatid n'yo," hindi magkandauga na paghingi n'ya ng tulong sa kan'yang mga panganay. Naiwan silang walo sa bahay dahil may pinuntahan si Dee. At rules na sa bahay nila na kapag may pupuntahan ang isa sa kanila ng asawa ay kailangan na may maiiwan na isa kahit pa may tig-isang yaya ang kan'yang mga anak. Pito na lahat ang kanilang mga anak at dalawang taon na ang bunso nila ni Dee na kambal ulit. Halos dalawang taon lang ang pagitan ng triplets at ng bunso nila ng kan'yang asawa. Hindi naman problema sa kanila ang maraming anak dahil kaya naman nilang buhayin ngunit kapag may ganitong pagkakataon na s'ya ang nakatoka na magbabantay sa pito ay pakiramdam n'ya ay malalagas ang kan'yang mga bolbol. "Papa, you can do it. Busy ako sa paghuhugas ng mga feeding bottle nila," sagot ni Charlie sa kan'ya na ngayon ay mag- wawalong taong gulang na. Parang kailan lang ay katulad din ito ng mga kapatid ngunit ngayon ay katuwan
ABRIELLE DEE... "Ahhhhhh! Ang sakit ng t'yan ko! Charles! Charles!" namimilipit sa sakit na sigaw n'ya sa asawa. Nasa loob s'ya ng isang private room sa hospital na pinagdalhan sa kan'ya. Dalawang linggo na s'yang naka confine dahil sa OA n'yang asawa. May dalawang linggo pa bago s'ya manganak ngunit hindi na ito magkandauga sa pagpunta sa hospital at dito na sila nanatili simula pa noong nakaraang dalawang linggo. Nang malaman n'ya na tatlo ang nasa loob ng kan'yang sinapupunan ay agad n'yang ipinaalam ito kay Charles dahil aaminin n'ya na kahit anong tapang n'ya ngunit may takot s'yang nararamdaman na baka kung may mangyari sa kanilang mga anak kung itatago n'ya ito sa asawa. Mas mabuti ng alam nito para matulongan s'ya nitong alagaan ang kan'yang pagbubuntis. At hindi naman s'ya nabigo dahil trumiple pa ang pag-aalaga at pag-iingat ni Charles sa kan'ya. Very hands-on ito sa lahat ng bagay pati na sa kanilang dalawang anak. Halos hindi na s'ya nito pagalawin sa bahay nila dahil
ABRIELLE DEE... "Charles aalis na ako, ikaw na muna ang bahala sa dalawang bata, ha!" paalam n'ya sa asawa. Tatlong taon na silang kasal ni Charles at mag-aapat na taon na din ang kambal. Hindi pa nila ito nasundan sa hindi malamang dahilan. Active naman ang kanilang sex life na dalawa at halos walang pahinga na nga sila. Nag resign si Charles sa pagiging sundalo ngunit hindi ito pinayagan ng presidente bagkus ay binigyan ito ng posisyon sa opisina ng militar. Kaya isang mataas na opisyal na ngayon ang kan'yang asawa at mataas ang posisyon nito. S'ya naman ay hindi pinigilan ni Charles sa kan'yang gustong gawin sa kan'yang buhay kahit kasal na sila at may mga anak bagkus ay sinuportahan pa s'ya nito. Ngunit ang kan'yang focus sa ngayon ay ang kan'yang pamilya kaya hindi na muna s'ya gaanong nagtatrabaho. May mga misyon s'ya pero hindi na ganon ka dilikado katulad ng dati. Ang kan'yang routine ngayon ay pamilya, ang kanilang negosyo ni Charles at ang kan'yang shelter na mas luma
ABRIELLE DEE... The ceremony went well and fast at hindi n'ya man lang namalayan na tapos na pala ang lahat. She can't even remember kung ano ang mga sinabi n'ya sa kan'yang vows para kay Charles at ganon din ang mga sinabi nito para sa kan'ya dahil ang kan'yang isip ay kung saan-saan nakarating. Ang daming bagay ang kan'yang na-imagine na magkasama silang apat ni Charles at ang kanilang mga anak habang patuloy ang seremonyas ng kanilang kasal. At nagbalik na lang s'ya sa kan'yang sarili ng halikan s'ya sa labi ng asawa. Patunay na tapos na pala ang kanilang kasal and she is now officially Mrs. Charles Malcolm Carson. "You're spacing out, mi amore," pabulong na sabi ng asawa sa kan'ya ng maghiwalay ang kanilang mga labi. "I imagined too much but don't worry dahil kasama naman kita at ang mga anak natin sa imagination ko," sagot n'ya rito at sinundan ng hagikhik. Mahinang natawa si Charles at pinanggigilan na pinisil ang kan'yang ilong. "Silly mama," sabi nito at hinalikan s'ya
CHARLES MALCOLM... The day he was dreaming of came at wala ng pinakamasayang lalaki sa buong mundo kundi s'ya. Standing in front of the man-made altar sa gitna ng kanilang ubasan sa Italy habang hinihintay ang pinakamaganda at pinakamamahal n'yang babae ay isa sa pinakamasayang sandali ng kan'yang buhay. Pagkalipas ng isang linggo, matapos ang kan'yang proposal kay Dee ay idinaos ang kanilang kasal na dalawa. Parehong masaya ang lahat lalo na ang kan'yang pamilya. Bailey is Dee's maid of honor at magkasundo ang dalawa sa lahat ng bagay. Natatawa pa s'ya kapag naiisip n'ya na naging matalik na magkaibigan ang kan'yang dating asawa at ang present wife n'ya. Kung sabagay ay wala namang involve na pagmamahal ang sa kanilang dalawa ni Bailey at nangyari lamang iyon dahil sa kanilang mga pamilya. At malaki din ang pasasalamat n'ya sa babae na hindi na s'ya pinahirapan pa nito. Hiling n'ya na sana ay makita at matagpuan na rin ni Bailey ang totoong pag-ibig nito. Hindi n'ya napansin na
ABRIELLE DEE... "Warm up lang to Charles! We have more on this sa honeymoon natin and yes— I will marry you," pilyang sagot n'ya sa lalaki na pareho nilang ikinatawa na dalawa. "And speaking of the proposal, this is not the plan pero dahil nandito na din tayo. Let me do it in a romantic and sensual way," sagot ng lalaki at agad na bumangon. Walang kahit na suot na naglakad ito at pinulot sa sahig ang pantalon na hinubad nito kanina. Nakagat n'ya pa ang kan'yang pang-ibabang labi ng makita ang maumbok at maputi na puwetan ni Charles. Nahuli pa s'ya nito ng humarap ito sa kan'ya at agad na sumilay ang isang ngiti sa labi ng lalaki ng maglakad pabalik sa kama. Mas lalong nag-init ang kan'yang mukha ng tumayo ito sa gilid ng kama at tumapat mismo sa kan'yang mukha ang nakatayo at parang galit na galit pa rin na pagkalalaki nito. "Enough of that kind of look, mi amore dahil simula sa araw na ito ay araw-araw mo ng makikita ang galit na galit na sandata ko d'yan sa baba at kasalanan mo
ABRIELLE DEE... "Huwag ka ng magselos kay Bailey, mi amore dahil ikaw ang asawa ko at ikaw ang pakakasalan ko ulit. Hmmmm! Let's build our family together at sa pagkakataong ito ay wala ng hahadlang pa sa pagmamahalan natin, Mrs. Abrielle Dee Lopez— Carson," puno ng lambing na sabi ng lalaki sa kan'ya ngunit parang bomba na sumabog sa kan'yang pandinig ang lahat ng binitawan nitong salita na s'yang dahilan ng ilang segundo n'yang pagkatulala sa kawalan. "Mi amore?" nagbalik lang s'ya sa kan'yang sarili ng mahina s'yang tinapik ni Charles sa mukha. Ipinilig n'ya ang kan'yang ulo at hinamig ang kan'yang sarili. "Stop playing with me, Charles," matapang na sabi n'ya rito. Nagsalubong ang mga kilay nito at puno ng pagtataka na nagsalita. "Playing with you? Who says na pinaglalaruan kita, Dee? I'm telling you the truth. Bago pa ako pumunta dito ay inayos ko na ang lahat sa amin ni Bailey. We are no longer married. Tinupad n'ya ang pangako n'ya sa akin na kapag naibalik ko sa kan'ya ang
ABRIELLE DEE... Binuksan n'ya iyon at agad na pumasok ngunit ng akmang isasarado n'ya na ito ay may malaking kamay ang pumigil sa pinto at mabilis ang mga kilos na pumasok sa loob at ito na mismo ang nagsarado ng pinto. Dahil sa pagkagulat ay hindi agad s'ya nakahuma at awang lamang ang mga labi na nakatingin sa mukha ni Charles na walang emosyon na nakatingin sa kan'ya. "Charles, anong ginagawa mo dito? Baka makita ka nila at kung ano pa ang sasabihin nila tungkol sa akin. Ayoko ng gulo Charles kaya pakiusap, lumabas ka na," taboy n'ya sa lalaki ng makabawi sa pagkagulat. Sino ba naman kasi ang hindi magugulat kung bigla na lamang itong sumulpot sa kan'yang silid. Ngunit imbes na umalis ito at sundin ang kan'yang sinabi ay hindi ito ginawa ni Charles bagkus ay lumapit pa ito sa kan'ya hanggang sa ikinulong s'ya sa dalawang mga braso nito. Mas lalo s'yang hindi nakahuma ng ilapit ni Charles ang mukha sa kan'yang mukha. "Bakit ka umalis sa hapag-kainan? Hmmmmm!" paanas ang boses
ABRIELLE DEE... Kanina pa s'ya nakaupo sa kama habang tulala. Hindi n'ya inaasahan na magkita-kita silang tatlo ni Charles at Bailey sa bahay ng abuela nito. Kung tutuusin ay s'ya ang sampid sa pamamahay ng mga ito dahil hindi naman s'ya kamag-anak ng mga Carson. Inanakan lang s'ya ni Charles ngunit hindi ibig sabihin na bahagi na s'ya ng pamilya nito. Mapait s'yang napangiti at pinahid ang luha na naglandas sa kan'yang pisngi. Ngayong gabi ay magkakaroon ng dinner to formally welcome Bailey as part of the family. At kanina pa lang ay inabesohan na s'ya ni Nana na sumabay sa dinner. Ayaw n'ya namang magmukhang better kaya kahit masakit para sa kan'ya ay sasabay s'ya sa mga ito. Aalis na lang s'ya rito pagkatapos ng kasal ng dalawa dahil nangako na s'ya sa abuela ni Charles na tutulong sa paghahanda at hindi n'ya na mababawi pa iyon. Matapos ang kan'yang pag-eemote sa kan'yang silid ay tumayo s'ya at inayos ang suot na damit. Naglagay s'ya ng powder sa mukha at kaunting lipstick