ADRIAN KYLE..."I'm not gonna leave you Alonso, I'm not! Hindi ba sinabi ko na sayo na magkasama tayong harapin ang sakit mong ito? Gagaling ka son, gagaling ka, pangako ni dad yan sayo," puno ng pangako na sabi n'ya sa bata. Umaliwalas ang mukha nito at nakita n'ya kung paano kumislap ang mga mata ng bata. Nang makita n'ya ito ay nagbigay din ito ng kakaibang saya sa kan'yang puso."Talagang-talaga?" dagdag na tanong pa nito."Yes! Talagang-talaga," natatawang sagot n'ya rito sabay tapik sa balikat nito. Mas lalong lumapad ang ngiti ni Alonso sa kan'ya. This time ay hindi ngiti ng pang-uuyam o pambubwesit sa kan'ya ang ngiti na nakikita sa mukha ng bata.Isa itong ngiti ng totoong saya. Ngiting tagumpay kumbaga na tawag nila. At sa nakikita n'yang saya sa mga mata ni Alonso ay masaya na din s'ya para rito.Kahit papaano ay nagpapasalamat s'ya na napapangiti n'ya ito. Akmang magsasalita pa ang bata ng biglang bumukas ang pinto at pumasok si Peter na may hawak na papel at nagsalita n
ADRIAN KYLE...Nakaupo s'ya sa loob ng chapel habang nakatingin ng mariin sa altar kung saan may imahe ng holy family kung saan si Joseph, Mary at baby Jesus ang naroon.Ngayon ang araw ng operasyon ni Alonso at bago gagawin ang operasyon ng bata ay naisipan n'yang pumasok sa chapel ng naturang hospital.Hindi s'ya madasaling tao ngunit sa oras na ito ay hindi n'ya napigilan ang dumaan sa chapel para magdasal. Hiniling n'ya sa taas na sana ay magiging successful lang ang gagawing bone marrow transplant kay Alonso.Mahigit na s'ya isang oras sa chapel habang hinihiling n'ya ang kaligtasan ng kan'yang anak. Yes! Anak n'ya na si Alonso at ang pakiramdam ng isang ama ay nararamdaman n'ya na simula ng una nilang pagkikita ni Alonso.May ngiti na unti-unting sumilay sa kan'yang labi habang nakatingin sa larawan ng holy family sa harap.Naiimagine n'ya ang pamilya nilang tatlo ni Nalie. Excited na s'yang ipaalam kay Nalie ang tungkol kay Alonso. Alam n'ya na maintindihan s'ya ni Nalie sa kan
ADRIAN KYLE..."Ano pa ang hinihintay mo d'yan Adrian? Nasa sayo ang bone marrow pero parang gusto mo na lang dumikit ng dumikit d'yan kay Nalie," sita sa kan'ya ni Peter. Nakita n'ya kung paano ito pandilatan ni Nalie ngunit katulad kanina ay inirapan lamang nito ang kaibigan. Napailing na lamang s'ya dahil sa ugali ni Peter ngayon. May pagka bugnutin din ito minsan at parang si Henry din ang ugali na sala sa lamig, sala sa init.Hindi n'ya pa naitanong kay Nalie kung gaano ka close o katagal na ang pagkakaibigan ng dalawa ngunit sa nakikita n'ya sa mga ito ay mukhang matagal ng magkakilala ang kasintahan at ang kan'yang pinsan.At dahil doon ay nakaramdam s'ya ng kaunting selos dahil sa matagal na pinagsamahan ng mga ito."Adrian, hello? Nagbibingi-bingihan?" si Peter sa kan'ya. Matalim n'ya itong tinapunan ng tingin ngunit binalewala lamang ng binata at ginantihan din s'ya ng isang matalim na tingin.Hindi n'ya na lamang pinatulan ang loko-lokong pinsan at hinarap na lamang si Nal
ADRIAN KYLE...Pumasok s'ya sa operating room kung nasaan ay naroon din si Alonso. Gagawin na ngayon ang bone marrow transplant para sa kan'yang anak.Bone marrow donation is a surgical procedure na ginagawa sa operating room ng hospital. May dalawang proseso ang bone marrow transplant para sa pagkolekta ng mga blood forming cells para sa naturang bone marrow transplant.Gumagamit ng mga karayom ang mga doctor to withdraw liquid marrow kung saan ang mga blood forming cells are made— sa parehong parti at the back of your pelvic bone.Masakit ang naturang proseso kaya naman ay nagbibigay ng anesthesia ang doctor sa bone marrow donor para hindi nito maramdaman ang sakit.After the donation, your liquid marrow is transported to the patient's location for transplant.Naaawa s'ya sa kan'yang anak at hindi n'ya alintana kung masakit man ang gagawing bone marrow transplant procedure. Ang mahalaga sa kan'ya ay ang gumaling si Alonso."Are you ready Adrian?" pukaw ni Peter sa kan'yang pananahim
NALIE ATHALIA...Wala si Adrian ng mga oras na iyon. Buong araw na itong walang imik at hindi n'ya alam kung nasaan ito. Hindi n'ya mahagilap ang binata at hindi n'ya alam kung saan ito nagpunta. Nakaramdam s'ya ng kakaibang kaba at kung ano-anong senaryo ang pumapasok sa isip n'ya.Napaisip pa s'ya na ok naman sila kahapon ng binata. Wala naman silang problema at hindi naman sila nag-away na dalawa.Kanina n'ya pa hinihintay ang tawag ni Adrian ngunit wala s'yang narinig mula sa binata kaya naman ay nagpasya s'yang puntahan ito sa bahay nito.Mabilis s'yang nagmaneho patungo sa condo ni Adrian ngunit nadismaya s'ya ng pagdating n'ya ay hindi n'ya mahagilap ang kasintahan.Nakaramdam s'ya ng kaunting kaba na baka iniwan na s'ya ni Adrian. Na baka nalaman na nito ang kan'yang sekreto kaya nagpasya itong iwan s'ya."Adrian! Kyle!" sunod-sunod na tawag n'ya sa lalaki habang pabalik-balik sa loob ng kwarto ng binata at sa sala. Hinalughog n'ya ang buong bahay ngunit wala s'yang nakita na
NALIE ATHALIA...Nilabanan n'ya ang mga senaryo at mga boses na naririnig n'ya sa kan'yang isip. Hindi na s'ya magpapadaig pa rito. Kailangan s'ya ni Khairo ngayon at kailangan n'yang makaalis agad para puntahan ang kan'yang anak sa Germany.Pinulot n'ya ulit ang kan'yang cellphone na nabitawan at narinig n'ya ang boses ni Peter sa kabilang linya na tinatawag ang kan'yang pangalan. Hindi pa pala nito pinatay ang tawag at nanatili pa sa kabilang linya at hinihintay s'ya na makausap ulit.Kinalma n'ya muna ang sarili bago kinausap ang kaibigan.Nagpasya din s'ya na mag book agad ng ticket patungo sa naturang bansa. Sobra-sobra ang kan'yang pasasalamat dahil may taong handang tumulong sa kanila ni Khairo.Hindi sila pinabayaan ng nasa taas. Ibinigay nito ang kanilang hiling at hindi sila iniwan ni Peter.Habang iniisip ang mga bagay na iyon ay naalala n'ya ang apelyedo ni Peter at doon n'ya lang napansin na isa din palang Carson ang kan'yang kaibigan.At naalala n'ya noong sinundan s'y
NALIE ATHALIA...Nakarating s'ya sa Germany ng matiwasay. May sumundo sa kan'ya na taohan ni Peter. Hindi lingid sa kan'ya ang connection ni Peter kahit saang bansa sila magpunta. Hindi lamang ito simpling doctor si Peter at alam n'ya kung ano at sino ito sa totoong buhay.May nakakatakot na kataohan si Peter ngunit hindi s'ya takot sa binata bagkus ay nagpapasalamat pa s'ya rito dahil kaya sila nitong protektahan ni Khairo.Kung hindi lang s'ya nakiusap noon kay Peter ay baka kung ano na ang ginawa nito kay Lincoln. Galit din ito kay Lincoln dahil sa panghahamak ng lalaki sa kan'ya ngunit wala naman itong nagawa dahil pinakiusapan n'ya ito na hayaan na lang ang dating asawa dahil kaya n'ya naman ito.Ito ang sinabi n'ya sa kaibigan ngunit ang totoo n'yan ay wala naman s'yang nagawa para protektahan at ipangtanggol ang kan'yang sa sarili laban sa dating asawa.Itinago n'ya ang lahat kay Peter dahil ayaw n'yang magalit ito at baka kung ano pa ang magawa nito kay Lincoln.Sumakay aga
NALIE ATHALIA...Madamdamin ang pagkikita nilang muli ni Khairo. Sobra n'yang na miss ang kan'yang anak. Ang mga bagay na ginagawa nila dati noong ok pa silang dalawa ng kan'yang anak.Na miss n'ya ang malambing na Khairo. Mama's boy ang kan'yang anak dati at halos hindi na ito maalis sa kan'ya kaya naman nang magpakasal s'ya kay Lincoln ay nagalit ito at doon nagsimula sa paglayo ng loob ng kan'yang anak sa kan'ya.Ngunit ngayon ay binigyan ulit sila ng pagkakataon na magkasamang muli at hindi n'ya aaksayahin ang pagkakataon na ibinigay ulit sa kanila ng maykapal.Ipinapangako n'ya sa sarili na hindi n'ya na aaksayahin ang pagkakataon na ibinigay sa kanila ng kan'yang anak. Gagawin n'ya ang lahat na maibalik sa dati ang kanilang pagsasama ni Khairo."Kamusta ka anak? May masakit ba sayo?" masuyong tanong n'ya rito habang masuyo na hinahaplos ang ulo ng anak na wala ng buhok.Nagpaalam si Peter na iiwan muna sila para makapag-usap sila ni Khairo kaya naiwan silang dalawa ni Khairo sa
CHARLES MALCOLM... "Fvck! Champ, Charlie, tulongan n'yo ako sa mga kapatid n'yo," hindi magkandauga na paghingi n'ya ng tulong sa kan'yang mga panganay. Naiwan silang walo sa bahay dahil may pinuntahan si Dee. At rules na sa bahay nila na kapag may pupuntahan ang isa sa kanila ng asawa ay kailangan na may maiiwan na isa kahit pa may tig-isang yaya ang kan'yang mga anak. Pito na lahat ang kanilang mga anak at dalawang taon na ang bunso nila ni Dee na kambal ulit. Halos dalawang taon lang ang pagitan ng triplets at ng bunso nila ng kan'yang asawa. Hindi naman problema sa kanila ang maraming anak dahil kaya naman nilang buhayin ngunit kapag may ganitong pagkakataon na s'ya ang nakatoka na magbabantay sa pito ay pakiramdam n'ya ay malalagas ang kan'yang mga bolbol. "Papa, you can do it. Busy ako sa paghuhugas ng mga feeding bottle nila," sagot ni Charlie sa kan'ya na ngayon ay mag- wawalong taong gulang na. Parang kailan lang ay katulad din ito ng mga kapatid ngunit ngayon ay katuwan
ABRIELLE DEE... "Ahhhhhh! Ang sakit ng t'yan ko! Charles! Charles!" namimilipit sa sakit na sigaw n'ya sa asawa. Nasa loob s'ya ng isang private room sa hospital na pinagdalhan sa kan'ya. Dalawang linggo na s'yang naka confine dahil sa OA n'yang asawa. May dalawang linggo pa bago s'ya manganak ngunit hindi na ito magkandauga sa pagpunta sa hospital at dito na sila nanatili simula pa noong nakaraang dalawang linggo. Nang malaman n'ya na tatlo ang nasa loob ng kan'yang sinapupunan ay agad n'yang ipinaalam ito kay Charles dahil aaminin n'ya na kahit anong tapang n'ya ngunit may takot s'yang nararamdaman na baka kung may mangyari sa kanilang mga anak kung itatago n'ya ito sa asawa. Mas mabuti ng alam nito para matulongan s'ya nitong alagaan ang kan'yang pagbubuntis. At hindi naman s'ya nabigo dahil trumiple pa ang pag-aalaga at pag-iingat ni Charles sa kan'ya. Very hands-on ito sa lahat ng bagay pati na sa kanilang dalawang anak. Halos hindi na s'ya nito pagalawin sa bahay nila dahil
ABRIELLE DEE... "Charles aalis na ako, ikaw na muna ang bahala sa dalawang bata, ha!" paalam n'ya sa asawa. Tatlong taon na silang kasal ni Charles at mag-aapat na taon na din ang kambal. Hindi pa nila ito nasundan sa hindi malamang dahilan. Active naman ang kanilang sex life na dalawa at halos walang pahinga na nga sila. Nag resign si Charles sa pagiging sundalo ngunit hindi ito pinayagan ng presidente bagkus ay binigyan ito ng posisyon sa opisina ng militar. Kaya isang mataas na opisyal na ngayon ang kan'yang asawa at mataas ang posisyon nito. S'ya naman ay hindi pinigilan ni Charles sa kan'yang gustong gawin sa kan'yang buhay kahit kasal na sila at may mga anak bagkus ay sinuportahan pa s'ya nito. Ngunit ang kan'yang focus sa ngayon ay ang kan'yang pamilya kaya hindi na muna s'ya gaanong nagtatrabaho. May mga misyon s'ya pero hindi na ganon ka dilikado katulad ng dati. Ang kan'yang routine ngayon ay pamilya, ang kanilang negosyo ni Charles at ang kan'yang shelter na mas luma
ABRIELLE DEE... The ceremony went well and fast at hindi n'ya man lang namalayan na tapos na pala ang lahat. She can't even remember kung ano ang mga sinabi n'ya sa kan'yang vows para kay Charles at ganon din ang mga sinabi nito para sa kan'ya dahil ang kan'yang isip ay kung saan-saan nakarating. Ang daming bagay ang kan'yang na-imagine na magkasama silang apat ni Charles at ang kanilang mga anak habang patuloy ang seremonyas ng kanilang kasal. At nagbalik na lang s'ya sa kan'yang sarili ng halikan s'ya sa labi ng asawa. Patunay na tapos na pala ang kanilang kasal and she is now officially Mrs. Charles Malcolm Carson. "You're spacing out, mi amore," pabulong na sabi ng asawa sa kan'ya ng maghiwalay ang kanilang mga labi. "I imagined too much but don't worry dahil kasama naman kita at ang mga anak natin sa imagination ko," sagot n'ya rito at sinundan ng hagikhik. Mahinang natawa si Charles at pinanggigilan na pinisil ang kan'yang ilong. "Silly mama," sabi nito at hinalikan s'ya
CHARLES MALCOLM... The day he was dreaming of came at wala ng pinakamasayang lalaki sa buong mundo kundi s'ya. Standing in front of the man-made altar sa gitna ng kanilang ubasan sa Italy habang hinihintay ang pinakamaganda at pinakamamahal n'yang babae ay isa sa pinakamasayang sandali ng kan'yang buhay. Pagkalipas ng isang linggo, matapos ang kan'yang proposal kay Dee ay idinaos ang kanilang kasal na dalawa. Parehong masaya ang lahat lalo na ang kan'yang pamilya. Bailey is Dee's maid of honor at magkasundo ang dalawa sa lahat ng bagay. Natatawa pa s'ya kapag naiisip n'ya na naging matalik na magkaibigan ang kan'yang dating asawa at ang present wife n'ya. Kung sabagay ay wala namang involve na pagmamahal ang sa kanilang dalawa ni Bailey at nangyari lamang iyon dahil sa kanilang mga pamilya. At malaki din ang pasasalamat n'ya sa babae na hindi na s'ya pinahirapan pa nito. Hiling n'ya na sana ay makita at matagpuan na rin ni Bailey ang totoong pag-ibig nito. Hindi n'ya napansin na
ABRIELLE DEE... "Warm up lang to Charles! We have more on this sa honeymoon natin and yes— I will marry you," pilyang sagot n'ya sa lalaki na pareho nilang ikinatawa na dalawa. "And speaking of the proposal, this is not the plan pero dahil nandito na din tayo. Let me do it in a romantic and sensual way," sagot ng lalaki at agad na bumangon. Walang kahit na suot na naglakad ito at pinulot sa sahig ang pantalon na hinubad nito kanina. Nakagat n'ya pa ang kan'yang pang-ibabang labi ng makita ang maumbok at maputi na puwetan ni Charles. Nahuli pa s'ya nito ng humarap ito sa kan'ya at agad na sumilay ang isang ngiti sa labi ng lalaki ng maglakad pabalik sa kama. Mas lalong nag-init ang kan'yang mukha ng tumayo ito sa gilid ng kama at tumapat mismo sa kan'yang mukha ang nakatayo at parang galit na galit pa rin na pagkalalaki nito. "Enough of that kind of look, mi amore dahil simula sa araw na ito ay araw-araw mo ng makikita ang galit na galit na sandata ko d'yan sa baba at kasalanan mo
ABRIELLE DEE... "Huwag ka ng magselos kay Bailey, mi amore dahil ikaw ang asawa ko at ikaw ang pakakasalan ko ulit. Hmmmm! Let's build our family together at sa pagkakataong ito ay wala ng hahadlang pa sa pagmamahalan natin, Mrs. Abrielle Dee Lopez— Carson," puno ng lambing na sabi ng lalaki sa kan'ya ngunit parang bomba na sumabog sa kan'yang pandinig ang lahat ng binitawan nitong salita na s'yang dahilan ng ilang segundo n'yang pagkatulala sa kawalan. "Mi amore?" nagbalik lang s'ya sa kan'yang sarili ng mahina s'yang tinapik ni Charles sa mukha. Ipinilig n'ya ang kan'yang ulo at hinamig ang kan'yang sarili. "Stop playing with me, Charles," matapang na sabi n'ya rito. Nagsalubong ang mga kilay nito at puno ng pagtataka na nagsalita. "Playing with you? Who says na pinaglalaruan kita, Dee? I'm telling you the truth. Bago pa ako pumunta dito ay inayos ko na ang lahat sa amin ni Bailey. We are no longer married. Tinupad n'ya ang pangako n'ya sa akin na kapag naibalik ko sa kan'ya ang
ABRIELLE DEE... Binuksan n'ya iyon at agad na pumasok ngunit ng akmang isasarado n'ya na ito ay may malaking kamay ang pumigil sa pinto at mabilis ang mga kilos na pumasok sa loob at ito na mismo ang nagsarado ng pinto. Dahil sa pagkagulat ay hindi agad s'ya nakahuma at awang lamang ang mga labi na nakatingin sa mukha ni Charles na walang emosyon na nakatingin sa kan'ya. "Charles, anong ginagawa mo dito? Baka makita ka nila at kung ano pa ang sasabihin nila tungkol sa akin. Ayoko ng gulo Charles kaya pakiusap, lumabas ka na," taboy n'ya sa lalaki ng makabawi sa pagkagulat. Sino ba naman kasi ang hindi magugulat kung bigla na lamang itong sumulpot sa kan'yang silid. Ngunit imbes na umalis ito at sundin ang kan'yang sinabi ay hindi ito ginawa ni Charles bagkus ay lumapit pa ito sa kan'ya hanggang sa ikinulong s'ya sa dalawang mga braso nito. Mas lalo s'yang hindi nakahuma ng ilapit ni Charles ang mukha sa kan'yang mukha. "Bakit ka umalis sa hapag-kainan? Hmmmmm!" paanas ang boses
ABRIELLE DEE... Kanina pa s'ya nakaupo sa kama habang tulala. Hindi n'ya inaasahan na magkita-kita silang tatlo ni Charles at Bailey sa bahay ng abuela nito. Kung tutuusin ay s'ya ang sampid sa pamamahay ng mga ito dahil hindi naman s'ya kamag-anak ng mga Carson. Inanakan lang s'ya ni Charles ngunit hindi ibig sabihin na bahagi na s'ya ng pamilya nito. Mapait s'yang napangiti at pinahid ang luha na naglandas sa kan'yang pisngi. Ngayong gabi ay magkakaroon ng dinner to formally welcome Bailey as part of the family. At kanina pa lang ay inabesohan na s'ya ni Nana na sumabay sa dinner. Ayaw n'ya namang magmukhang better kaya kahit masakit para sa kan'ya ay sasabay s'ya sa mga ito. Aalis na lang s'ya rito pagkatapos ng kasal ng dalawa dahil nangako na s'ya sa abuela ni Charles na tutulong sa paghahanda at hindi n'ya na mababawi pa iyon. Matapos ang kan'yang pag-eemote sa kan'yang silid ay tumayo s'ya at inayos ang suot na damit. Naglagay s'ya ng powder sa mukha at kaunting lipstick