Tirik na ang araw.
Kahit pa excited na kami makauwi, nakahanap kami ng pagkakataon na makatulog pang muli. Ngunit dahil na rin marahil sa ngawit ng pagkakahigang siksikan sa kama, hindi na kami naging kumportable sa matagal na pagkakahiga.
Paglabas ko ng silid ay nasipat ko na mula sa bintana si Kuya Bobby na nililinis ang kanyang van. Dumungaw ako at tinawag ang kanyang atensyon.
"Good morning, Kuya... nagkape ka na po?," napalingon siya sa pagsigaw kong iyon.
"Naku, hindi pa...," agad niyang tugon.
"Sige, Kuya... ipagtimpla ko kayo...",
"Salamat, Hardy...," huli niyang banggit bago ako lumoob muli patungo sa kusina ng bahay.
Nadatnan ko si Brix na naghihilamos sa palikuran sa labas ng bahay. Hinayaan ko siya at dumirekta akong kumuha ng baso at thermos. Apat na baso na ang aking sabay-sabay na tinimplahan. Idinawit ko na ang lahat ng kasama ko sa kwarto.
Sa gitna ng aking pagtitimpla, lumitaw si Pete mula sa aking likod.
"Anong
It's a world of Lust and Mystery.This book actually contains a bit of a true to life story and more of fictional events and characters. I wanted to lay the full true story but I believe that some parts that had happened has no connection to the wholeness and might probably tell another disoriented case. In short, that might be another book.Although, we're in a modern state now, we can't ignore that there are still a lot of unexplained things going around and this book has it. I was not a believer before until I experienced it.I was not aware before that the paranormal activities can really hurt you and destroy something in you. I was just glad that I and the rest of my team survived and tell a bit of its reality. Believe me, You don't want to experience it first hand, so just read it.
"Aaahhhhhhhhh!!!!!!...." napatimbuwang na sigaw ni Marissa.Naalarma ang lahat sa gayong ingay na kanyang ginawa at karipas na rumesponde ang lahat ng kalalakihan sa bahay.Halos humambalos sa dingding ang pagkakatulak nila ng pinto. Pagpasok nila sa silid ay namataan agad nila ang nakapamaluktot at nanginginig sa takot na babae sa ibabaw ng kama.Mabilis itong kinupkop ni Ian sa kanyang mga bisig."Ano'ng nangyari?," maagap na pagtatanong ni Ian.Nangangatog na tinuro ni Marissa ang gong sa ilalim ng kabinet kung saan napako ang tingin ng lahat."Bitiwan mo 'yan!," walang babalang pagsigaw ni Pete habang ang mga mata nito ay nakatutok sa gong.Blanko ang aming paningin ngunit sa kanyang taglay na third eye, hulmado ang isang katutubong nakabahag at may hawak na pamalo sa gong.Nagulantang kaming lahat at napatingin sa biglaang awat na iyon ni Pete."Tabi kayo!!!", hawi sa amin ni Pete na waring huli na dahil kapwa naming naramda
"May nakita akong kakaiba sa video. Hindi ito isang karaniwang krimen, biktima lang ang mag-asawang 'yan!," seryosong saad ni Pete habang titig na titig sa telebisyon.Kunot noong reaksyon ang lumathala sa aming mga mukha sa tinurang iyon ni Pete. Pero alam ko na may kakaiba sa mga mata niya kaya hindi ko siya inusisa pa. Pero hindi napigil ni Brix ang kuryosidad niya:"Paano mo nasabing hindi pangkaraniwan ang Krimen? eh malinaw na Parricide at Suicide ang naganap...,""Mas kilala mo ang mag-asawa dahil sa pagiging magkaklase n'yo ni Ira hindi ba?," pagbabalik tanong ni Pete sa kanya."Oo...," maagap nitong sambit."So, ano ang ugali ng asawa ni Ira?," tipong pag-iimbestiga ng aming resident paranormal expert."Nagtataka nga ako eh. Mabait yun at galante pa nga. Sobrang mahal na mahal non si Ira at ang anak nila kaya hindi rin ako makapaniwala na magagawa niya iyon. Napakadisenteng taon non....," pagsasalarawan ni Brix rito."Yun yung point
Pagpasok ng silid, nakasunod na hawak ni Ian ang kamay ng kalaguyo patungo sa higaan. May takot pa rin na nararamdaman ito lalo't muli niyang nasilayan ang nakasungaw na gong na nasa ilalim ng kanyang kabinet.Inihatid ni Ian ang babae sa banda kung saan nito naiwan ang damit na kinuha kanina sa aparador habang lakas loob namang nilapitan na aking pinsan ang naturang gong."Hoy, wag mo na galawin 'yan at baka ano pa mangyari sa'yo!...," mahinahong pag-awat ni Marissa sa lalake."Hindi, titignan ko lang...," pagpapasaway ni Ian. "Ngayon mo lang ba ito nakita dito?," sunod niyang tanong."Sa tagal ko nga dito, ni hindi ko nga alam na may ganyang instrumento diyan," nananatili pa ring nakabantay si Marissa sa ikinikilos ng kasintahan kahit na ilang dipa ang layo nila."Wag mo na sabing galawin 'yan!," may halong inis na sambit ni Marissa nang hawakan at tangkain ni Ian na hilahin ang gong mula sa kinalalagyan nito."Don't worry... sige na at magbihis
Sinukuan din ni Jing-Jing ang paulit-ulit niyang pagtawag kay Chyna. Pakiramdam niya ay malaking oras ang masasayang kung hindi naman din sasagot ang kanyang kinokontak.Kapagdaka'y naghanda na siya ng ilang damit-pamalit. Kumuha lamang siya ng sa tingin niya ay sasapat sa planong ilang araw na pagpalagi sa tahanan ng pamilya namin. Pinili niya ang isang maliit na bag upang hindi masyado maging mainit sa mga mata ng kanyang mapunang ina.Mabait naman ang kanyang inang si Mama Feliz. Yun nga lang, talagang maduda at mapagtamang hinala. Kaya sigurado siyang uusisain siya to the max bago ang imposibleng pagpayag.Makalipas niyang makapagempake, mabilisan na siyang naligo, at nagsuot lamang ng pambahay. Plain shirt at ordinary floral short. Tumuloy siya ng kusina ang nagsalang ng ilang gatang na pansaing na bigas sa rice cooker matapos hugasan ito.Ganito na ang gawi ng kanilang pamilya. Madaling araw pa lang naiiwan na si Jing-Jing mag-isa sa bahay. Maaga ka
Halos hindi na nalunok ni Papa Lino ang kasusubo nya pa lang mula sa kutsara nang mamalas ang biglaang pangingisay ng kanyang anak. Agad siyang tumayo at nilapitan si Jing-Jing na halos humilamos na ang buong mukha at nakalugay na buhok sa pinggang kinakainan."Beshie... ano'ng nangyayari sa'yo?," tarantang sambit ni Eloisa na hindi malaman kung ano ang gagawin. Nanatili siya sa kanyang upuan na puno ng pag-aalala."Aba'y Jing-Jing ano iyan?," pagtataka ni Mama Feliz matapos lumunok at uminom ng tubig bago tumayo at lapitan rin ang anak.Hindi natinag ang pangingisay ni Jing-Jing kaya inilayo na ni Mama Feliz ang mga kubyertos at pinggan na malapit sa kanya.Iniangat nila ang mukha niya at nagkalat nga rito ang sankaterbang mumu mula sa kinakain. Kung anong linis niya kaninang pagkaligo ay siya namang dungis niya at pangangamoy sa mga sarsa ng ulam.Hinablot ni Eloisa ang kanyang panyo at dagling ipinunas sa mukha ng kanyang kababata.Sa puntong i
Muling nabulabog ang looban ng magkakamag-anak nang mamataan nila na may ipinasok na balot ng kumot sa bahay namin."Parang awa n'yo na, tulungan n'yo ang anak ko!," panaghoy ni Papa Lino nang makaharap ang aking mga magulang na noo'y di pa niya nakikilala."Ano po'ng nangyari?," usisa ni Tatay Bong."Sinapian ang anak ko at magagamot n'yo raw siya sabi ni Eloisa...," sagot ni Papa Lino na halos manikluhod na sa bigat ng anak.Saka lamang napuna ni Tatay Bong at Mama Belsa na kasunod pala nito si Eloisa.Nang alisin ni Tatay Bong ang takip ng kumot, nagulat sila na si Jing-Jing ang buhat nito. Pawisang walang malay ito."Naku, si Jing-Jing iyan ha...," pagkilala ni Nanay Belsa."Sige, ipasok n'yo ho sa loob...," pag-anyaya ni Tatay Bong sa ama ni Jing-Jing habang inaalalayan rin paloob ng bahay."Emong, sunduin mo ang Tito Ato mo at may pasyente kamo...," tawag pansin ni Nanay Belsa na kakasulpot pa lamang mula sa kusina.Hindi i
"Besh?!...," taas kilay na pagtawag ni Eloisa sa nakaupo pa sa folding bed. "You mean to say na acting lang ang lahat ng 'yun???," sarkastikong patuloy nito sa kaibigan.Natawa na lamang si Jing-Jing sa naturan ng matalik na kaibigan na kalaunan ay namangha rin at napalundag sa tuwa:"Ayyyy Beshie... Best Actress ka don!," paglapit ni Eloisa na nakipaghigh five pa sa kababata.Huli na nang matumbok ng mga naroon ang ibig sabihin ng pagtawa ng dalawa."Loko ka, Jing.... pinagtripan mo sina Papa at Mama mo?...," magaan na puna ni Kat sa ngayo'y masiglang kondisyon na ng kausap.Bukod sa kaharap, nilingon niya lahat ng nakapaligid saka nagwika:"Pasensiya na sa inyong lahat ha... hindi ko naman kasi sadyang balak gawin 'yun. No choice na kasi ako eh...," panimula niya sa pagbibigay dahilan sa nagawa sabay baling sa isa pang malapit sa kanya:"Eto kasing si Eloisa eh, babanat ng walang bwelong paalam kaya hindi tuloy ako nakapaghanda, nasupalpal
Hindi tumila ang taglay na liwanag ng medalyon. Bagkus, mas lumala pa ang inaalok nitong sinag sa harap ng kalaban. Nanatili ang angil ng elemento dahil sa hapdi nito sa mata nang para bang may usok o ulap na iniluwal ang medalyon hanggang sa humulma ito ng isang di inaasahang katauhan. Kung ang mga kaluluwang naroon ay himala na sa mga mata namin, mas napadilat kami sa sopresang alok ng medalyon. "Manong!," bilib na bilib at maluha-luhang bigkas ni Mang Rodrigo nang magisnan ang iniidolong Batlaya. "Mang Lindo!!?!," sabay-sabay naming gulat na pagsasalita na pagkaraka'y naging pangumpletong silay ng pag-asa sa aming mga puso. Ngumiti siya at isa-isa kaming sinilayan bago itinuon ang pansin sa halimaw na nasa kanyang harapan. "Ang akala mo ba ay sa'yo ang huling halakhak? Akala mo ba hindi na tayo magkikita pang muli?," matalim na tingin ni Mang Lindo sa kalabang ngayon pa lang madidilat ng maayos pagpikit ng ilaw na nagmumula sa medal
Subalit ano ang magagawa nilang natitirang tatlo kung ang kailangan ay labin-dalawang nilalang sa bawat kanto ng pulang lambat. Ano pa ang magiging silbi namin kung may mga nawalan na ng malay, napilayan, nasugatan, at hindi na makaya pang makatayo sa aming hanay. Habang patuloy sa pagwawala ang halimaw na natakluban ng net, blanko pa ang utak nila Tito Ato, Tatay Bong, at lalo na si Brix sa kung anong solusyon pa ang maaari nilang maihain sa kasalukuyang sitwasyon. "Ian, hindi mo na ba talaga kaya makatayo diyan? wika ni Tito sa aking pinsan sapagkat tanto niya na iyon lamang lambat ang magiging kasagutan ngunit kailangan makumpleto ang may hawak sa mga kanto nito. Hindi na nakuha pa makasagot ni Ian dahil sa labis na sakit ng katawan bunga ng pagbagsak mula sa bubong. Magkatinginan man ang magkapatid na si Tatay Bong at Tito Ato, wala silang ideya na maisip paano pa wawakasan ang giyerang ito. Kaunti na lang at tatablan na rin si Tito ng pag
Nablanko kami sa aming mga dila. Walang tinig ang maibulalas nang iyo'y maganap sa amin mismong harapan. Tanging mga pagkagitla at pagpatak ng luha ang banaag sa aming mga mukha. Sa loob ng mahigit isang linggong dinamayan kami at pinakaisahan ni Kuya Bobby, nagwakas ang kanyang buhay sa isang marahas na paraan. At ngayon, habang nakatindig ang elementong humihinga sa putik sa gitna, tatlo kaming naiwan na nasa tiyak na kapahamakan. Ako na nasa mga basag na paso at taniman ni Nanay Belsa sa kaliwang gilid, si Emong na nakatago lamang sa isang tabla ng nasirang ataul, at si Tito Ato na nagkubli sa isang malapit na puno sa kanan. Isang bagay lamang ang gumugulo sa isip ngayon ng halimaw sa aming harapan. Sino sa aming tatlo ang isusunod niyang utasin? Sa kadiliman ng gabi at sa di maipaliwanag na lagim sa paulit-ulit na pagkurap ng langit, apat na nilalang ang nag-aala-tsamba sa pagkakataon. Makitid ang mga pagitan sa aming compound at tanging a
Habang nakatulala kami sa eksena nila Tatay at Nanay, naglalawa naman ang tubig na umaagos mula sa hose na hawak ni Max at kapansin-pansin na naitutulak na nito ang ilang butil ng buhangin na malapit sa bahay. Nang dagling muling magpumiglas ang Taong Buhangin, nagulat kaming lahat maging si Max na napakislot ang pag-amba ng hose at umabot ang talsik nito sa paanan ng kalaban. Sa anggulong kinalalagyan ko, kitang kita ko ang waring pagkatunaw ng ilang daliri nito sa paa at para bang nalusaw ang ilang parteng tinamaan ng tubig. Sa natagpuan kong kondisyon ng Taong Buhangin, agad kong inagaw ang hose kay Max at maliksing itinuon sa kalaban. "Max, isagad mo ang lakas ng tubig!," sigaw ko na nagpapanic sa aking pinsan na nagkandarapa sa pagmamadali. Ang naggugumalit na pagtayo ni Mang Hamin at balak niyang pagsugod sa aking magulang ay naantala nang maramdaman niya na nalulusaw na ang ilang bahagi ng katawan niya na tinamaan ng tubig na winawagayw
Buo ang galak ng konsentrasyon ni Hamin sa kanyang pagpapaabo sa bangkay ng aking ama nang mula sa katawan ni Tatay Bong ay sumulpot ang isang kamay upang kapitan ang braso ng kalaban. Sa lakas na taglay ng pumipigil sa braso ng Taong Buhangin, unti-unting naalis sa mukha ni Tatay Bong ang palad nito at paunti-unti ring napausog. "Akala mo ba hahayaan ko na ganoon mo lang maaabo ang lahat?," pasigang tinig ng pabangon na si Tatay Bong. Dahan-dahan na nakabwelo ang aking ama na makaangat upang makaupo hanggang sa bigyan niya ng isang malakas na patagilid na sipa sa batok ang aming kalaban. Agad na tumimbuwang ang Taong Buhangin at mabilis na nakabangon si Tatay upang siyang magtanggol sa amin. Namangha ang mga babaeng kasama namin na siyang saksi lamang ng sandaling iyon dahil pare-pareho kaming mga lalake na nawalan ng malay sa pagkakaitsa gawa ni Mang Hamin. Bagamat kaluluwa lamang ang nakikita nilang buhay na buhay sa kanilang paning
Sumigla ang paningin ni Hamin nang sumambulat mula sa loob ng kabaong ang bangkay ng aking ama. Para sa kanya, mas magiging madali ang kanyang kinakailangang gawing pag-aabo rito. Sa pagkakabunyag nito sa mata ng kalaban, wala kaming ibang maisip kundi isaalang-alang na ang aming buhay para lamang masiguradong hindi siya magtatagumpay. Mabilis na pinagtulungang maibalik ni Chadie, Max, at Kuya Bobby ang bangkay ni Tatay Bong habang ako, si Tito Ato, at si Emong ang lakas loob na tumindig at humarang upang takpan sila. "Ohhhh!!!! Hahahaha... At kayong mga ordinaryong nilalang ang nagmamatapang sa aking harapan ngayon!!!! Hahahaha...," malagim na tinig ni Hamin na siyang Taong Buhangin. Muling tumayo si Dennis sa pagkakahiga at nagsaboy ng liwanag sa harap ng kalaban. Dahilan upang panandalian ay masilaw ito. "Papasukin n'yo silang lahat sa loob pati na ang bangkay ni Tatay mo!," matinis na pagsigaw ni Dennis sa akin. Lahat ay inudyukan
Wala namang bagyo ngunit walang kapayapaan ang kalangitan ng gabing ito. Mabilis na nagliliparan ang mga ulap at palitaw litaw ang makalabog na mga kulog na habang tumatagal ay lalong lumalakas. "Hindi maganda 'to...," pagpuna ni Pete sa kalangitan habang nasa biyahe. Siya ang nasa front seat katabi ang driver habang nasa backseat ang magkasintahan. "Uulan yata...," hula ni Marissa habang padungaw na natitingala rin sa mga ulap. "Hindi 'yan karaniwang bagyo.... yung elemento sa katawan ni Mang Hamin ang may gawa niyan!," paniniguro ni Pete sa nasasaksihan. "Ganyan pala kalakas epekto sa kalikasan ng kalaban n'yo... mukhang matindi talaga ang galit niya sa inyo...," pagkabilib ni Mang Rodrigo sa kakayahan ng elemento. "Dapat umabot tayo... natatakot ako sa mas malala pang pwedeng mangyari...," pananabik ni Ian na may halong pangamba sa mga naiwan sa Maynila. Muling sinubok na pabulusukin ni Mang Rodrigo ang takbo ng kanyang 4x4
"Mang Bong!," mapalad na pakiramdam ni Brix na sa tingin niya ay may kakilala siya na makakasama laban sa mga engkanto na nasa kanyang harapan."Brix, 'wag ka matakot sa kanila. Lahat sila ay mga kaibigan ko...," pagsusumikap ni Tatay na alisin ang takot ni Brix sa mga ito."Hindi mo naitatanong, lahat ng mga bahay dito sa aming compound ay pinamamahayan ng sari-saring tagabantay. Bawat nakatirik dito na bahay ay may iba't ibang laman-lupa, pero mababait sila. Sila ang tumatayong proteksyon ng lugar na ito...," panugtong ni Tatay Bong."Pero... ano pong nangyari sa inyo?," natagpuang pag-uusisa ni Brix nang mahiwagaan sa pagkawala ng buhay ng kausap.Naupo sa isang gilid si Tatay at mabilis tumabi si Brix dahil sa pag-aalangan sa mga nakikita sa paligid."Tuso ang nakalaban n'yo. Sumasalakay siya nang di inaasahan. Sa pagkakataong iyon niya ko nadale. Masyado ako naging kampante sa kakayahan ng kalaban...," paliwanag ni Tatay.Lumapit ang pi
Ang buong magdamag ay dinumugan ng iba't ibang kakilala namin at ng aming Tatay Bong. Kahit di namin nais, may mga di mapigilang kamag-anak na nagsi-inuman na tila ginawang family reunion ang paghimlay ng isang mahal sa buhay. Isa rin sa alam naming hindi gusto ni Ama ay ang mga sugalan. Ngunit malakas ang udyok ng ilang kamag-anak na walang pakialam sa prinsipyo ng pamilya. Para sa kanila, iyon ang tradisyon ng mga pagbuburol. Wala kaming gana para kumontra o makipagtalo, basta maging normal ang ilang gabing lamay para sa haligi ng aming tahanan. Yung mga dating alam namin na wala naman pakialam, bigla naroon na tulad ng iba ay maraming sinasabing kabutihan sa tao kapag yumao na. Ganyan kaplastik ang mundo. Mabuti na lang at narito ang mga malalapit sa akin at totoo. Tulong-tulong kami sa pag-aasikaso, lalo na ang mga bisita namin sa bahay. Ramdam ko ang kanilang pagpupursige na magsilbi sa mga bisita. Hindi rin nakakalimot si Jing-Ji