Kumaripas ng takbo ang mga baranggay tanod kasama si Mang Salde nang umalingawngaw ang paghingi ng saklolo ng kasama ni Mang Lindo.
Pagdatal nila sa naturang lokasyon, dinatnan nilang kapwa duguan ang tatlo. Ang nakaupo lamang na tanod na hawak ang kanyang ulo ay umiinda sa sumisirit na dugo sa noo nito. Habang nagpapapalag naman si Pidio upang umalpas sa yakap ng matandang kubain.
Sa pagpipilit ni Pidio na makawala, ilang suntok at dagok ang pinakawalan niya sa mukha at katawan ni Mang Lindo ngunit kabilib-bilib na mahigpit pa rin ang kapit nito sa kanya hanggang abutan sila ng iba pa.
Isang malakas na palo ng batutang yantok ang pinukol ng isang tanod na naunang nagtangkang sagipin ang matandang kubain mula sa pananakit ni Pidio.
Nang mapayuko at tila nakaramdam ng hilo dahil sa pagpalo sa salarin, saka lamang pinakawalan ni Mang Lindo si Pidio mula sa kanyang mga bisig.
"Habulin n'yo si Hamin!," paos na usal ng matandang kubain na tuluyang inihiga sa
Gitla ang lahat sa biglang pagbagsak ni Chadie. Hindi nila malaman kung Chadie ba o Angelo ang kanilang itatawag sa mag-isang nabuwal.Hindi magkanda-ugaga sa dapat gawin ang bawat isa.Mula sa pagkahiga nito sa lupa, iniangat ni Emong ang ulo nito at marahang sinampal-sampal ang magkabilang pisngi nito.Halos lahat ng flashlight nila ay nakatutok sa nakahandusay na katawan."Emong, ibalik na natin siya sa bahay n'yo. Tara na!," mabilisang pag-aya ni Max sa pinsan.Pinagtulungan nilang iangat ang katawan ni Chadie. Maging sila Kat, at Carey ay tumulong na maayos itong mabuhat."Ano bang nangyayari talaga kay Chadie, ha?!," pang-uusisa ni Tita Tere."Hindi na po namin alam, Tita...," walang maisip na sagot ni Carey.Maya maya, humahangos na lumitaw si Tatay Bong at maagap na tumulong sa pagbuhat sa anak."Paano'ng nakalabas si Chadie?," bungad niya sa mga ito."Nakatulog po kasi kami lahat, Tito at gusto po ni Angelo maggala
Habang magkakasama kami nina Kuya Bobby, Brix, at Pete sa iisang silid. Alam namin na may kababalaghang magaganap sa kabilang kwarto kung saan magkasama ang pinsan ko at si Marissa.Nang mga sandaling iyon, kapwa wala ng saplot ang dalawa. Halos mamaga na ang kanilang mga labi sa walang humpay na laplapang nag-uumapaw sa pananabik.Hindi mapigilan ni Marissa na paminsan-minsan ay nakakagat niya ang labi ng kasiping bunga ng pagnanasa.Hindi naman mahinto ang mga kamay ni Ian sa paglalakbay sa iba't ibang parte ng katawan ni Marissa lalo na sa maseselang bahagi.Hindi nagtagal, habang dakma-dakma niya ang suso ng dalaga, buong bilis at higpit niyang sinipsip ang katuktukan nito na nagpakilig sa buong kalamnan ng babae.Hindi maiwasan ni Marissa na hindi mapaungol kahit nagsisimula pa lamang silang magpainit.Mula sa kanang bundok, tinawid ni Ian ang kabila at muling sinipsip ang utong nito.Ang paglamas niya rin dito ang nagbibigay ng kakaiba
"Mga loko kayo! Bakit n'yo ko binuhusan ng tubig? Natutulog ang tao eh!," pagbulyaw nito matapos maupo sa pagkabiglang parang nalunod."Chadie? Ikaw na ba 'yan, anak?," nagliwanag na mukha ni Tatay Bong.Waring nagulantang din ang nagising mula sa buhos ng tubig at agad naiyak sa natantong kondisyon." 'Tay!!!! 'Nay!!!! Nakabalik na ko!!!," hagulgol na pagkagitla rin ni Chadie.Hindi mahulugan karayom ang buong kaganapan. Kahit pa dis oras na ng gabi ay hindi napigilan ang ingay ng kagalakan ng mga tao sa bahay. Sa wakas, nakabalik na si Chadie sa kanyang katawan.Mahihigpit na yakap ang natamo ni Chadie mula sa aming magulang, kay Tito Ato, at sa aming mga pinsan na naroroon. Hindi rin maiwasan na hindi mapaiyak ang bawat isa matapos ang ilang oras na wala si Chadie sa sariling tahanan ng kanyang kaluluwa.Matagal bago humupa ang ingay at kasiyahan nila sa tagpong iyon."Nagtagumpay sila Kuya Hardy!," salita ni Emong na umagaw ng ate
Kung tutuusin, nais na naming umuwi agad ng mga oras na iyon upang makita ang tagumpay na aming napalansa pagbabalik ni Chadie sa kanyang sariling katawan.Ngunit bilang respeto sa naitulong ni Mang Salde, at Mang Lindo sa buong pakikipagsapalaran namin, napagkasunduan naming hintayin sila at palipasin pa ang ilang oras hanggang sa sumikat ang araw.Halos hindi na kami nakatulog pa, hindi dahil sa labis na pananabik na makauwi kundi sa pagsusulit ni Ian sa ilang oras na makakasama niya pa si Marissa. As usual, may makalindol na lagarian at atungal ng kasarapan ng babae na lubos na nagpapainit din sa aming mga kalamnan.Pagmamayabang na ni Ian ang mga ganitong istilo. Nais niyang namamalasan ng iba na nag-eenjoy sa kanya ang babae. Sa pakiwari nga namin, isinagad na ni Ian ang buo niya pwersa at sandata sa hukay ni Marissa dahil para bang iiyak na ang tinig ng dalaga sa tinsi ng ipinararanas ng pinsan ko sa kanya.Bakit nga ba hindi halos mangingiyak si Mariss
Tirik na ang araw.Kahit pa excited na kami makauwi, nakahanap kami ng pagkakataon na makatulog pang muli. Ngunit dahil na rin marahil sa ngawit ng pagkakahigang siksikan sa kama, hindi na kami naging kumportable sa matagal na pagkakahiga.Paglabas ko ng silid ay nasipat ko na mula sa bintana si Kuya Bobby na nililinis ang kanyang van. Dumungaw ako at tinawag ang kanyang atensyon."Good morning, Kuya... nagkape ka na po?," napalingon siya sa pagsigaw kong iyon."Naku, hindi pa...," agad niyang tugon."Sige, Kuya... ipagtimpla ko kayo...","Salamat, Hardy...," huli niyang banggit bago ako lumoob muli patungo sa kusina ng bahay.Nadatnan ko si Brix na naghihilamos sa palikuran sa labas ng bahay. Hinayaan ko siya at dumirekta akong kumuha ng baso at thermos. Apat na baso na ang aking sabay-sabay na tinimplahan. Idinawit ko na ang lahat ng kasama ko sa kwarto.Sa gitna ng aking pagtitimpla, lumitaw si Pete mula sa aking likod."Anong
It's a world of Lust and Mystery.This book actually contains a bit of a true to life story and more of fictional events and characters. I wanted to lay the full true story but I believe that some parts that had happened has no connection to the wholeness and might probably tell another disoriented case. In short, that might be another book.Although, we're in a modern state now, we can't ignore that there are still a lot of unexplained things going around and this book has it. I was not a believer before until I experienced it.I was not aware before that the paranormal activities can really hurt you and destroy something in you. I was just glad that I and the rest of my team survived and tell a bit of its reality. Believe me, You don't want to experience it first hand, so just read it.
"Aaahhhhhhhhh!!!!!!...." napatimbuwang na sigaw ni Marissa.Naalarma ang lahat sa gayong ingay na kanyang ginawa at karipas na rumesponde ang lahat ng kalalakihan sa bahay.Halos humambalos sa dingding ang pagkakatulak nila ng pinto. Pagpasok nila sa silid ay namataan agad nila ang nakapamaluktot at nanginginig sa takot na babae sa ibabaw ng kama.Mabilis itong kinupkop ni Ian sa kanyang mga bisig."Ano'ng nangyari?," maagap na pagtatanong ni Ian.Nangangatog na tinuro ni Marissa ang gong sa ilalim ng kabinet kung saan napako ang tingin ng lahat."Bitiwan mo 'yan!," walang babalang pagsigaw ni Pete habang ang mga mata nito ay nakatutok sa gong.Blanko ang aming paningin ngunit sa kanyang taglay na third eye, hulmado ang isang katutubong nakabahag at may hawak na pamalo sa gong.Nagulantang kaming lahat at napatingin sa biglaang awat na iyon ni Pete."Tabi kayo!!!", hawi sa amin ni Pete na waring huli na dahil kapwa naming naramda
"May nakita akong kakaiba sa video. Hindi ito isang karaniwang krimen, biktima lang ang mag-asawang 'yan!," seryosong saad ni Pete habang titig na titig sa telebisyon.Kunot noong reaksyon ang lumathala sa aming mga mukha sa tinurang iyon ni Pete. Pero alam ko na may kakaiba sa mga mata niya kaya hindi ko siya inusisa pa. Pero hindi napigil ni Brix ang kuryosidad niya:"Paano mo nasabing hindi pangkaraniwan ang Krimen? eh malinaw na Parricide at Suicide ang naganap...,""Mas kilala mo ang mag-asawa dahil sa pagiging magkaklase n'yo ni Ira hindi ba?," pagbabalik tanong ni Pete sa kanya."Oo...," maagap nitong sambit."So, ano ang ugali ng asawa ni Ira?," tipong pag-iimbestiga ng aming resident paranormal expert."Nagtataka nga ako eh. Mabait yun at galante pa nga. Sobrang mahal na mahal non si Ira at ang anak nila kaya hindi rin ako makapaniwala na magagawa niya iyon. Napakadisenteng taon non....," pagsasalarawan ni Brix rito."Yun yung point
Hindi tumila ang taglay na liwanag ng medalyon. Bagkus, mas lumala pa ang inaalok nitong sinag sa harap ng kalaban. Nanatili ang angil ng elemento dahil sa hapdi nito sa mata nang para bang may usok o ulap na iniluwal ang medalyon hanggang sa humulma ito ng isang di inaasahang katauhan. Kung ang mga kaluluwang naroon ay himala na sa mga mata namin, mas napadilat kami sa sopresang alok ng medalyon. "Manong!," bilib na bilib at maluha-luhang bigkas ni Mang Rodrigo nang magisnan ang iniidolong Batlaya. "Mang Lindo!!?!," sabay-sabay naming gulat na pagsasalita na pagkaraka'y naging pangumpletong silay ng pag-asa sa aming mga puso. Ngumiti siya at isa-isa kaming sinilayan bago itinuon ang pansin sa halimaw na nasa kanyang harapan. "Ang akala mo ba ay sa'yo ang huling halakhak? Akala mo ba hindi na tayo magkikita pang muli?," matalim na tingin ni Mang Lindo sa kalabang ngayon pa lang madidilat ng maayos pagpikit ng ilaw na nagmumula sa medal
Subalit ano ang magagawa nilang natitirang tatlo kung ang kailangan ay labin-dalawang nilalang sa bawat kanto ng pulang lambat. Ano pa ang magiging silbi namin kung may mga nawalan na ng malay, napilayan, nasugatan, at hindi na makaya pang makatayo sa aming hanay. Habang patuloy sa pagwawala ang halimaw na natakluban ng net, blanko pa ang utak nila Tito Ato, Tatay Bong, at lalo na si Brix sa kung anong solusyon pa ang maaari nilang maihain sa kasalukuyang sitwasyon. "Ian, hindi mo na ba talaga kaya makatayo diyan? wika ni Tito sa aking pinsan sapagkat tanto niya na iyon lamang lambat ang magiging kasagutan ngunit kailangan makumpleto ang may hawak sa mga kanto nito. Hindi na nakuha pa makasagot ni Ian dahil sa labis na sakit ng katawan bunga ng pagbagsak mula sa bubong. Magkatinginan man ang magkapatid na si Tatay Bong at Tito Ato, wala silang ideya na maisip paano pa wawakasan ang giyerang ito. Kaunti na lang at tatablan na rin si Tito ng pag
Nablanko kami sa aming mga dila. Walang tinig ang maibulalas nang iyo'y maganap sa amin mismong harapan. Tanging mga pagkagitla at pagpatak ng luha ang banaag sa aming mga mukha. Sa loob ng mahigit isang linggong dinamayan kami at pinakaisahan ni Kuya Bobby, nagwakas ang kanyang buhay sa isang marahas na paraan. At ngayon, habang nakatindig ang elementong humihinga sa putik sa gitna, tatlo kaming naiwan na nasa tiyak na kapahamakan. Ako na nasa mga basag na paso at taniman ni Nanay Belsa sa kaliwang gilid, si Emong na nakatago lamang sa isang tabla ng nasirang ataul, at si Tito Ato na nagkubli sa isang malapit na puno sa kanan. Isang bagay lamang ang gumugulo sa isip ngayon ng halimaw sa aming harapan. Sino sa aming tatlo ang isusunod niyang utasin? Sa kadiliman ng gabi at sa di maipaliwanag na lagim sa paulit-ulit na pagkurap ng langit, apat na nilalang ang nag-aala-tsamba sa pagkakataon. Makitid ang mga pagitan sa aming compound at tanging a
Habang nakatulala kami sa eksena nila Tatay at Nanay, naglalawa naman ang tubig na umaagos mula sa hose na hawak ni Max at kapansin-pansin na naitutulak na nito ang ilang butil ng buhangin na malapit sa bahay. Nang dagling muling magpumiglas ang Taong Buhangin, nagulat kaming lahat maging si Max na napakislot ang pag-amba ng hose at umabot ang talsik nito sa paanan ng kalaban. Sa anggulong kinalalagyan ko, kitang kita ko ang waring pagkatunaw ng ilang daliri nito sa paa at para bang nalusaw ang ilang parteng tinamaan ng tubig. Sa natagpuan kong kondisyon ng Taong Buhangin, agad kong inagaw ang hose kay Max at maliksing itinuon sa kalaban. "Max, isagad mo ang lakas ng tubig!," sigaw ko na nagpapanic sa aking pinsan na nagkandarapa sa pagmamadali. Ang naggugumalit na pagtayo ni Mang Hamin at balak niyang pagsugod sa aking magulang ay naantala nang maramdaman niya na nalulusaw na ang ilang bahagi ng katawan niya na tinamaan ng tubig na winawagayw
Buo ang galak ng konsentrasyon ni Hamin sa kanyang pagpapaabo sa bangkay ng aking ama nang mula sa katawan ni Tatay Bong ay sumulpot ang isang kamay upang kapitan ang braso ng kalaban. Sa lakas na taglay ng pumipigil sa braso ng Taong Buhangin, unti-unting naalis sa mukha ni Tatay Bong ang palad nito at paunti-unti ring napausog. "Akala mo ba hahayaan ko na ganoon mo lang maaabo ang lahat?," pasigang tinig ng pabangon na si Tatay Bong. Dahan-dahan na nakabwelo ang aking ama na makaangat upang makaupo hanggang sa bigyan niya ng isang malakas na patagilid na sipa sa batok ang aming kalaban. Agad na tumimbuwang ang Taong Buhangin at mabilis na nakabangon si Tatay upang siyang magtanggol sa amin. Namangha ang mga babaeng kasama namin na siyang saksi lamang ng sandaling iyon dahil pare-pareho kaming mga lalake na nawalan ng malay sa pagkakaitsa gawa ni Mang Hamin. Bagamat kaluluwa lamang ang nakikita nilang buhay na buhay sa kanilang paning
Sumigla ang paningin ni Hamin nang sumambulat mula sa loob ng kabaong ang bangkay ng aking ama. Para sa kanya, mas magiging madali ang kanyang kinakailangang gawing pag-aabo rito. Sa pagkakabunyag nito sa mata ng kalaban, wala kaming ibang maisip kundi isaalang-alang na ang aming buhay para lamang masiguradong hindi siya magtatagumpay. Mabilis na pinagtulungang maibalik ni Chadie, Max, at Kuya Bobby ang bangkay ni Tatay Bong habang ako, si Tito Ato, at si Emong ang lakas loob na tumindig at humarang upang takpan sila. "Ohhhh!!!! Hahahaha... At kayong mga ordinaryong nilalang ang nagmamatapang sa aking harapan ngayon!!!! Hahahaha...," malagim na tinig ni Hamin na siyang Taong Buhangin. Muling tumayo si Dennis sa pagkakahiga at nagsaboy ng liwanag sa harap ng kalaban. Dahilan upang panandalian ay masilaw ito. "Papasukin n'yo silang lahat sa loob pati na ang bangkay ni Tatay mo!," matinis na pagsigaw ni Dennis sa akin. Lahat ay inudyukan
Wala namang bagyo ngunit walang kapayapaan ang kalangitan ng gabing ito. Mabilis na nagliliparan ang mga ulap at palitaw litaw ang makalabog na mga kulog na habang tumatagal ay lalong lumalakas. "Hindi maganda 'to...," pagpuna ni Pete sa kalangitan habang nasa biyahe. Siya ang nasa front seat katabi ang driver habang nasa backseat ang magkasintahan. "Uulan yata...," hula ni Marissa habang padungaw na natitingala rin sa mga ulap. "Hindi 'yan karaniwang bagyo.... yung elemento sa katawan ni Mang Hamin ang may gawa niyan!," paniniguro ni Pete sa nasasaksihan. "Ganyan pala kalakas epekto sa kalikasan ng kalaban n'yo... mukhang matindi talaga ang galit niya sa inyo...," pagkabilib ni Mang Rodrigo sa kakayahan ng elemento. "Dapat umabot tayo... natatakot ako sa mas malala pang pwedeng mangyari...," pananabik ni Ian na may halong pangamba sa mga naiwan sa Maynila. Muling sinubok na pabulusukin ni Mang Rodrigo ang takbo ng kanyang 4x4
"Mang Bong!," mapalad na pakiramdam ni Brix na sa tingin niya ay may kakilala siya na makakasama laban sa mga engkanto na nasa kanyang harapan."Brix, 'wag ka matakot sa kanila. Lahat sila ay mga kaibigan ko...," pagsusumikap ni Tatay na alisin ang takot ni Brix sa mga ito."Hindi mo naitatanong, lahat ng mga bahay dito sa aming compound ay pinamamahayan ng sari-saring tagabantay. Bawat nakatirik dito na bahay ay may iba't ibang laman-lupa, pero mababait sila. Sila ang tumatayong proteksyon ng lugar na ito...," panugtong ni Tatay Bong."Pero... ano pong nangyari sa inyo?," natagpuang pag-uusisa ni Brix nang mahiwagaan sa pagkawala ng buhay ng kausap.Naupo sa isang gilid si Tatay at mabilis tumabi si Brix dahil sa pag-aalangan sa mga nakikita sa paligid."Tuso ang nakalaban n'yo. Sumasalakay siya nang di inaasahan. Sa pagkakataong iyon niya ko nadale. Masyado ako naging kampante sa kakayahan ng kalaban...," paliwanag ni Tatay.Lumapit ang pi
Ang buong magdamag ay dinumugan ng iba't ibang kakilala namin at ng aming Tatay Bong. Kahit di namin nais, may mga di mapigilang kamag-anak na nagsi-inuman na tila ginawang family reunion ang paghimlay ng isang mahal sa buhay. Isa rin sa alam naming hindi gusto ni Ama ay ang mga sugalan. Ngunit malakas ang udyok ng ilang kamag-anak na walang pakialam sa prinsipyo ng pamilya. Para sa kanila, iyon ang tradisyon ng mga pagbuburol. Wala kaming gana para kumontra o makipagtalo, basta maging normal ang ilang gabing lamay para sa haligi ng aming tahanan. Yung mga dating alam namin na wala naman pakialam, bigla naroon na tulad ng iba ay maraming sinasabing kabutihan sa tao kapag yumao na. Ganyan kaplastik ang mundo. Mabuti na lang at narito ang mga malalapit sa akin at totoo. Tulong-tulong kami sa pag-aasikaso, lalo na ang mga bisita namin sa bahay. Ramdam ko ang kanilang pagpupursige na magsilbi sa mga bisita. Hindi rin nakakalimot si Jing-Ji