Chapter 31

Alana Amoire's Point of View

Isa sa pinakamasakit para sa akin ang pangyayaring iyon. Imbis na masayang pagdalaw ang gagawin ko ay dadalaw ako para magluksa. Pero mas masakit na huli na ang lahat para sa amin dalawa ni Kyla dahil sa mga panahong akala namin ay kasalanan.

Hindi ko napigilan ang pagpatak ng luha ko habang hinahaplos ang lapida kung saan nakasulat ang pangalan ni Kyla. "Patawad kung nahuli." Humihikbing ani ko. "Patawad kung ngayon lang ako nagpakita sayo. Ang pinakamasakit ay nagkita tayo pero nasa kabilang buhay ka na."

Kung sana pwede lang na maibalik ang buhay niya ay gagawin ko. Marami akong gustong ihingi ng tawad sa kanya. Noong mga panahong mas pinili kong piliin ang galit sa puso ko kaysa sa kanya. Mga panahong dapat nag-usap kami pero mas pinili kong itaboy siya.

I closed my eyes. "Kung sana... Kung sana naging bukas ang isipan ko noon. Kung sana tinanggap ko ang paliwanag mo. Baka sakaling... Baka sakaling magbago ang lahat." I whispered. "Kung pwede ko lang