Chapter Five: Missing Pt. 2

"AAAAAHHHHHH!!!" 

Nagising si Yvonne dahil sa kirot na nararamdaman niya sa magkabilang kamay niya. Pagdilat niya ay nasa loob na siya ng isang kweba na napapalibutan ng mga sulo habang nakaupo sa isang kahoy na upuan, at nakapako ang dalawang kamay sa magkabilaang gilid nito. Hindi niya maalala kung anong nangyari bago siya mapunta sa sitwasyong ito.

Ramdam na ramdam ni Yvonne ang mga pakong nakabaon sa laman ng kamay niya. Mababakas mo sa mga sigaw niya ang kirot at sakit ng nararamdaman.

"Sssshh 'wag kang maingay, baka marinig ka sa labas," sabi ng tinig mula sa bahagi ng kweba na hindi masyadong tinatamaan ng liwanag.

"Tulong! Tulungan niyo ko!" pinilit niyang sumigaw ng tulong pero walang nakakarinig sa kanya.

"HAHAHAHAHA sa tingin mo talaga may makakarinig sayo sa lugar na 'to?" unti-unting lumabas sa dilim ang kasama na may hawak na malaking maso. Nanlaki ang mga mata niya sa taong hindi inaasahang makita.

"I-ikaw?"

Flashback...

Tumakbo lang si Yvonne sa kagubatan habang umiiyak. Nang mapagtanto niyang nakalayo na siya sa mansyon ay napaupo na lang siya sa isa sa mga ugat ng malalaking puno doon.

Hindi niya alam kung paano nagawa 'yon ni Dianne na isa sa mga tinuturing niyang tunay na kaibigan. Habang nakayuko at umiiyak ay may pamilyar na boses na tumawag sa pangalan niya.

"Yvonne."

Mas lalo siyang napaiyak nang makita ang isa pa sa mga tinuturing niyang kaibigan. Agad siyang tumakbo papunta sa direksyon ng kaibigan at niyakap ito saka patuloy na umiyak.

"Ang sama niya, paano niya nagawa 'yon? Ang sabi niya isisikreto niya lang 'yon," sabi niya habang nakayakap pa rin sa kaibigan.

"Ssshh umiyak ka lang, iiyak mo lang yan," sabi nito habang hinihimas ang likod ni Yvonne.

"Dahil ito na ang huling gabi na iiyak ka," dagdag nito at unti-unti ng nakaramdam ng antok si Yvonne. Ang huling naaninag na lang niya ay ang kaibigan na iwinawagayway sa harapan niya ang isang injection.

End of Flashback..

"Nakakagulat ba? HAHAHAHAHA," kakaiba ang aura ng taong nasa harapan ngayon ni Yvonne. Aura ng demonyo ang nakikita niya, ibang-iba ang asta nito sa nakasanayan niya sa kaibigan.

"Hayop ka! Mas masahol ka pa kay Dianne!" sigaw niya sa sobrang galit.

"May attitude pa rin, mukhang hindi masyadong nakabaon ah," sabi nito bago itinaas ang hawak na maso at pinukpok ang pako na nakabaon sa kaliwang kamay niya.

"AAAAAAHHHHHHH!!!" sigaw at iyak lang ni Yvonne ang umaalingawngaw sa loob ng kweba.

"A-ano ba'ng kasalanan ko sayo?" Yvonne managed to ask even if she's in deep pain.

"Nice. Magandan tanong, Yvonne," puri nito sa kanya habang pumapalakpak.

"Hmm, ano nga ba'ng nagawa sa akin ni Yvonne Magdayao?" nakahawak ito sa baba na parang nagiisip.

"Ah alam ko na! Masyado ka kasing malandi, lalong-lalo na sa boyfriend ko," sabi nito.

"Boyfriend mo?"

"Alam mo kasi ayaw ko sa lahat ay 'yong may umaaligid sa boyfriend ko, nanggigigil ako kapag gano'n. Parang gusto kong pumatay!" sigaw nito bago ipinukpok ulit sa kanang kamay naman ni Yvonne.

"AAAAAAAHHHHHHHH!! Parang awa mo na, hindi ko alam ang sinasabi mo, tama na!"

"Akala mo ba hindi ko alam na you tried to have sex with Ethan?"

"E-ethan?"

"Oh yes! Ethan! He is mine, so don't you ever lay your hands on him!" sigaw nito at pinagpapalo ng maso si Yvonne sa katawan niya.

Namamanhid na ang katawan ni Yvonne, nanghihina na siya sa sobrang torture na nararamdaman.

"Hinding-hindi mo na ulit mahahawakan ang boyfriend ko," and with that, she swayed the hammer and smash it on Yvonne's head that took her life.

-

Sa kabilang bahagi ng gubat ay may dalawang bulto ng tao na naguusap.

"Ginawa ko na ang gusto mo, tutulungan kita sa plano mo pero 'wag mo kong papatayin,"

Flashback..

Naglalakad-lakad si Dianne malapit sa beach. Mahigit isang oras na no'ng umalis si Mrs. Trinidad kaya masyado nang maingay sa mansyon, at ayaw niya ng gano'n.

Habang naglalakad ay may narinig siya sa di kalayuan na naguusap. Dahil sa kyuryosidad ay tiningnan niya ito.

"Pinatay mo rin ba 'yong care taker?" tanong ng isa.

Napatakip siya sa bibig dahil sa narinig. Nakatalikod sa kanya 'yong isa pero 'yong unang nagsalita ay maayos niyang nakikita ang mukha.

"Pakialamero ng gamit ng may gamit,"

"Tss. 'Yong teacher kamusta?" tanong ulit ng isa.

Nilabas naman ng isa ang kutsilyo na punong-puno ng dugo. Gusto niya ng umalis sa lugar na 'yon at tumakbo sa mansyon pero kapag nag-ingay siya, alam niyang malalagot siya.

"Tinago mo ba ng mabuti 'yong bangkay?"

"Pwede ba manahimik ka? Masyado kang maraming tanong," inis na sabi ng taong nakatalikod kay Dianne.

"Bumalik na tayo sa mansyon, baka magtaka na 'yong iba,"

Nang makaalis na ang dalawa ay napaupo na lang si Dianne dahil sa narinig. Mabilis ang pagtaas ng d****b niya dahil sa bilis ng paghinga sa sobrang kaba.

Tatayo na sana siya para tumakbo nang may maramdamang matalim na bagay na nakatutok sa leeg niya.

"Bad sneaky cat,"

Ngayon, malinaw niya ng naaaninag ang mukha ng nakatalikod na bulto ng tao kanina.

"P-pakiusap, 'wag niyo kong patayin," agad na sabi ni Dianne habang umaagos ang luha sa mga mata.

"What makes you think na hindi ka namin papatayin dahil lang nakiusap ka?" tanong ng may hawak ng kutsilyo na nababalutan ng dugo.

Nakakatakot ang tono ng pananalita nito, naghahatid ito ng kilabot sa balahibo niya. 

"T-tutulong ako! Tutulungan ko kayo sa plano niyo!"

Nagkatinginan ang dalawa sa sinabi niya at saka siya nginitian ng may hawak ng patalim.

"Okay."

End of Flashback..

"You're so stupid," sabi ng kausap kay Dianne.

"H-huh?" nauutal siya sa sobrang kaba dahil sa takot sa taong kaharap niya ngayon.

"What makes you think na hindi kita papatayin dahil sa 'tulong' na sinasabi mong ginawa mo?"

Unti-unting humakbang palapit kay Dianne ang kausap. Blangko lang ang ekspresyon na makikita sa mukha ng kausap na mas lalong nagpapadagdag sa kaba na nararamdaman niya.

"A-anong ibig mong sabihin?"

The next thing she knew is that there's already blood flowing from her neck. It happened to fast that she did not managed to stop her.

"'Yan ang reward mo for being so helpful, you had a quick and swift death," 'yon lang ang huling narinig niya bago siya naubusan ng hininga.

"Good work."

-

"Nahanap niyo ba si Yvonne?" nagaalalang tanong ni Kate nang bumalik sina Kent mula sa gubat.

Maghahating gabi na at wala pa rin si Yvonne sa mansyon. Mahigit tatlong oras na rin siyang nawawala, may ilan rin na tumulong na sa paghahanap.

"Hindi e," sagot ni Kent.

"Guys! Guys!" tumatakbong sigaw ni Lara.

"Nakita ko 'to sa may kubo," sabi ni Lara at inilahad ang maliit na note sa kanila.

'You don't have to worry guys, umuwi na ko.'

"Umuwi? But how?" takang tanong ni Samantha.

"Maybe she called her father," - Allison

"What do you mean?" - Samantha

"May spare phone si Yvonne, sinabi ko kasi na magcoconfiscate si Mrs. Trinidad ng phone sa reunion," paliwanag ni Allison.

"Bakit kami hindi mo kami sinabihan?" tanong ni Ron.

"Para saan pa ang 'no phone rule' kung ganon? You're so stupid," sabi ni Kate sabay irap.

"Okay guys, mukhang nakauwi na nga talaga si Yvonne. Mabuti pa, magsitulog na tayo dahil masyadon ng malalim ang gabi," sabi ni Topher na sinunod naman ng lahat.